2,301 matches
-
voluptuos pe sub cămășuța și așa sumară. Ea îl gâdilă, ajungându-se la o plăcută hârjoneală. Când se potolesc, Matei devine tandru, alintând-o, sărutându-i obrajii, umerii, sânii, determinând-o și pe ea la aceleași gesturi care culminează cu același fermecător moment al dragostei împărtășite pe care Matei îl prelungește și-l prelungește până când Cecilia se ridică strigând ca din gură de șarpe. — Mi-e foame, hai să mâncăm! Hai, se conformează Matei fericit. —Dar ce mâncăm? Opincile Sfântului Sisoe? că
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
stă în cămășuța asta. rămâi așa! Că sunt mai mult goală, nu? — Și-așa este foarte cald. —Tu te-ai aranjat la tricou și pantaloni scurți, dar dacă vine cineva și pe mine mă vede așa, ce zice? Că ești fermecătoare. —Du-te măi, șmecheraș, nu mă necăji. De fapt n-am decât halatul și rochia de mireasă. În ce să mă îmbrac? — Caută și vei afla! Hai cu mine! O ia de mijloc, o duce în dormitor, deschide dulapurile spunându
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
În Întreaga Europă și Rusie. Astăzi știm perfect că În spatele acestor atentate (aidoma celui cu o bombă umplută cu cuie, care a avut drept țintă Camera Deputaților, ca și a exploziilor În lanț de la Liège) stătea, precum un Dumnezeu invizibil, „fermecătorul nostru Racikovski“. Obsesia lui fusese să arunce sămânța suspiciunii În Europa, iar prin asta să o apropie de Rusia. „Nemulțumit În postura sa de șef al poliției, perfidul rus va juca totul pe cartea politicii Înalte... Întrucât ambiția exagerată a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
fără coordonare de loc și de timp. Dar, fiindcă e vorba de literatura tradiționalistă, țin să condamn aici stupida neânțelegere (ori substituirea frauduloasă?) cuprinsă în recenta biografie romanțată Viața lui Anton Pann a celor doi publiciști. Din geniul impersonal și fermecător al înțelepciunii târgovețe au făcut, printr-un inoportun zel de romantism, un călușar, fiu de baci daco-roman. Un lucru de silă... - Credeți într-o revenire a clasicismului, care să aducă viață nouă poeziei? - ... - Sau credeți - cum s-a dat țipătul
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
în negura vremii, unde copilăria lor se mai păstra încă. Pe cerul, de un albastru intens, printre stele clipitoare luna, parcă mai strălucitoare ca de obicei își trimitea razele lungi spre copiii colindători mângâindu-i, iar spre adulți, lumină argintie, fermecătoare care le sugera că ea a fost martoră la nașterea mântuitorului ISUS, bucurându-se împreună cu ei de această Sfântă sărbătoare. Era o noapte plină de mister și mult farmec, tot sufletul slăvindu-l pe ISUS și mama lui, Maria
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
-și găsească un dram de liniște și seninătate, restabilindu-și cât de cât echilibrul. Chipul său exprima venerație, expresie ce se datora atât naturii cât și ființei sensibile, dragi inimii lui care acum se afla alături de el. Melancolia ei părea fermecătoare, iar durerea și compasiunea îi era trădată de albaștii ei ochi, acum umezi. în spatele gării din Târnăveni, Radu opri mașina, Ramona trebuia să coboare, dar ea mai zăbovi privindu-l câteva clipe și de această dată nu-și mai putu
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
făcut. Dumneata poruncește, căci eu mă aflu aici spre a mă supune. — Vreau să te rog să rămînă Între noi, da? Tatei, nici o vorbă. ZÎmbi de la o ureche la alta. Ah, ștrengarule. Are ceva de-a face cu fata cea fermecătoare, nu-i așa? — Nu. E o chestiune de investigație și de intrigă. Din domeniul dumitale, nu-i așa? — Ei bine, mă pricep și eu olecuță la fete. Ți-o spun dacă cumva, Într-o bună zi, o să ai nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
pieton nu are voie să treacă. Ea ridică mâna cu un gest princiar și spune: "Așa, tâmpiților, respectați o româncă, sunt urmașa crăișorului munților. Nu știți ce înseamnă asta? Nu-i bai, o să muriți proști". O spune cu cel mai fermecător zâmbet. Se pierde în mulțime cu o eșarfă de mătase naturală atârnând după ea. Brațele, eșarfa plutesc în aer ca aripile unei păsări mari. Întinse pe nisip, mângâiate de aerul cald al dimineții, Silvia m-a adus la plajă cu
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
nativă pentru alcoolism: se îmbăta din ce în ce mai adesea și din ce în ce mai total. Fapt este că, într-o seară romantică, Vladimir și-a amintit cât de suav rostea Zoe diminutivul său de societate, Vlady, și din momentul acela îi remarcă logica și felul fermecător de a cugeta ("Königsberg e un nume nemțesc, deci problema podurilor s-a consumat la nemți!"; "Vai, cartea aia, pe cât e de groasă, pe atâta-i de stupidă!"). Vlady, în cele din urmă, s-a decis să o ceară de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Luminii... Dar ascultați-o acum în fabuloasa configurație, în fabuloasa întocmire intonată de prietenul (ei, de prietenul, ce zic eu?), de fratele meu, preistoricul O'Piatră! Anume, ia ascultați! ridică degetul ca pe un diapazon care urma să emane sonuri fermecătoare și stranii: Făgăduiala spiritului unui corp din natură... Glăsuind primul verset, Profesorul se înecă de tulburare, trebuind să reia din nou: Făgăduiala spiritului unui corp din Natură este aidoma cu noima miezului acelui corp, sporită cu iuțeala razei de Lună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Era sătul de fetele din baruri, îi spusese el, și dorea să cunoască niște fete cinstite, care să nu-l bage la cheltuieli și să-l facă să le cumpere băuturi. — Cineva ca tine, îi spusese el pe un ton fermecător. Fusese măgulită, iar relația lor înflorise. Puteau să treacă și luni întregi fără să-l vadă, dar din când în când reapărea și-i dăruia diverse cadouri - o dată un ceas de argint, altă dată o geantă (cu portofelul încă înăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
somnului intrase cineva în cameră, se uitase la ceasul de mână lăsat pe masă, poate, și la ea, dacă doarme întradevăr. Somnul o cuprinsese din nou. Areea visa, apoi se trezi brusc. O pupă pe mătușa și ieși în grădina fermecătoare, unde cântau într-o ritmicitate imperturbabilă turturelele. În mijlocul grădinii se înălța o vază uriașă, sculptată din piatră, cuprinsă în brațele sălbatice ale unui trandafir alb. Poezia locului era imortalizată și în fotografii, ea așezată în vaza aceea specială, când emana
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
rău... albul este imaculat, rar îl găsești, iar negrul este culoarea tristeții, fugi din calea ei. -Vrem la părinții noștri, strigară fetele după un timp însemnat. -Numaidecât, le răspunse Peter Pan, personajul nostru binevoitor, vă mai duc într-un loc fermecător, apoi vom ateriza în brațele părinților! -Și unde credeți că le-a dus în zborul lui? Sus, în vârful fântânii arteziene și le ținea acolo pe ambele fetițe pe un jet de apă, până ajunseră părinții lor și făcuseră niște
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
a cumpăra un cadou. Când a ajuns ea atât de amărâtă? Cum de lucrurile au ajuns aici? Nu era vina nimănui, doar a ei; de asta era absolut convinsă. Sigur, Duncan fusese altfel când au început să iasă împreună — copilăros, fermecător și, dacă nu foarte atent, măcar mai prezent — dar și Emmy fusese altfel. Ea tocmai renunțase la un post de chelneriță în Los Angeles ca să se întoarcă la școala de artă culinară, visul ei din copilărie. Pentru prima dată după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
tonă de lucru. — Bine, bine, querida, trebuie să plec. Dacă mai stau mult aici, o să mă supăr foarte tare pe tine. O să încep să fiu ca maică-ta și o să te întreb de ce o persoană atât de tânără și de fermecătoare ca tine ține morțiș să hiberneze în loc să înflorească. — Să înflorească? Tocmai ai spus așa ceva? Leigh aruncă o privire la coperta unui catalog Sharper Image de aparatură electronică și îl aruncă și pe acesta. — Aș! Adriana ridică mâinile în semn de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
transportată în trecut, pe vremea când era adolescentă și mama ei încerca s-o învețe aceste lecții importante, iar Adriana venise cu exact aceleași argumente. Aproape că-i veni să zâmbească în momentul când își aduse aminte. — Prietenoasă, sociabilă, atrăgătoare, fermecătoare, cum vrei tu să-i zici, se traduce tot cu “singură și disperată” dacă tu ești cea care inițiază contactul. Mackenzie părea că se gândește, la un moment dat a vrut să deschidă gura să protesteze, apoi s-a răzgândit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
fără să se abțină. Tuti a fost simpatică și a râs pe înfundate, iar Leigh a observat că avea dinții de sus puțin mai în afară. În altă împrejurare, se gândea Leigh, fata asta i s-ar fi părut drăguță. Fermecătoare chiar. Dar în seara asta? Așa? Era mai mult decât putea suporta. — Tuti, mă bucur să te cunosc. Eu am, ăă — era cât pe ce să spună “am auzit multe despre tine”, dar ar fi avut cu totul alt sens
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
mai întâi să asculte versul eminescian ce evocă-n dulci icoane a istoriei minune. Își va solicita privirea și memoria, dar, în final va rămâne îndrăgostit de Iașul nemuritoarelor zidiri. Culmea pe care este zidită Cetățuia atrage atenția. Peisajul este fermecător și odihnitor și prilejuiește sentimente alese și reflecții teologice, filosofice și istorice. În conștiința pelerinului va stărui ideea unui loc sfânt și încărcat de istorie. C. Negruzzi în scrisoarea a XIX-a dădea expresie gândurilor și sentimentelor care-l stăpâneau
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
Vreau să spun că el găsea Rio absolut de fiecare dată, în timp ce alți bărbați de-abia ajungeau în suburbii, că și voiau să plece acasă. Părea să adore totul la mine, chiar și chestiile mai puțin plăcute. I-am părut fermecătoare când m-am oferit să gătesc pentru el și, în final, am comandat mâncarea acasă (fiind o newyorkeză autentică prin natura mea, singurul lucru pe care sunt capabilă să-l gătesc sunt pâinițele bine rumenite la prăjitor). Mă răsfăța făcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
bilet de avion pentru Palm Beach, să intervievez o tipă din lumea bună. Tocmai moștenise o locuință Art Deco pe malul mării. Locuia acolo singură, ca o Doris Duke a începutului de mileniu. Era, sincer, o poveste tristă, dar foarte fermecătoare. Ce prostie! mă apostrofă Julie când i-am spus că nu pot veni. Doar n-o să ratezi așa o ocazie. Știam că trebuie să iau interviul, dar nu puteam rezista ideii de a face cumpărături la Chanel ca și cum aș cumpăra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
cu nevasta lui într-o mică vacanță la Paris, îi spusese: „La Paris, și cu nevasta? Asta e ca și cum te-ai duce cu morun în Scoția!“ Ceea ce-l amuzase copios pe Augusto. Și continuă, zicându-și: „Femei, câte vrei. Ce fermecătoare inocența malițioasă, maliția inocentă a lui Rosario, această nouă ediție a eternei Eve! Ce fetiță încântătoare! Eugenia m-a coborât de la abstract la concret, dar Rosario m-a condus la generic, și sunt atâtea femei ispititoare, atâtea... Atâtea Eugenii! Atâtea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
să scriu, ți-am zis. Dar Mircea, aveam 34 de ani în ’89, aproape vârsta ta de acum. Atunci mi s-au consumat: mintea deschisă, imaginativă și proaspătă, un corp atrăgător, tânăr și elastic, un chip plăcut, cu zâmbet câteodată fermecător. Am fost degeaba a full time woman. Mă gârboveam de rușine, mi se încrețea pielea de frig și de silă, îmi miroseau mâinile a săpun Cheia, spălam bucăți de tricouri rupte că era criză de vată, părul meu lung, viguros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
bifează, nu le consumă. Acu’, mi-e cam jenă să mai zic asta. Pot să spun că sunt feminist? L-am privit surâzând ușor ironic: ei ași, uite bărbatul care o lasă baltă! La forma lui atletică, la stilul lui fermecător. Am dat din cap sceptic. - Hai, serios vă spun. Cred că pot. Cunosc femeile din experiență și am citit-o pe fiică-mea din scoarță-n scoarță. Am râs, l-am sărutat fiecare pe câte un obraz și i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
cuvinte, citesc tembel și dezordonat, cu un fel de sictir cioranian pe lumea academică în genere), amân încă o vreme un program auster de șoricică de bibliotecă. Pe scurt, am lălăit-o pe drumul până la universitate, ocolind pe străduțele astea fermecătoare pe care nu mi le mai dă nimeni înapoi. Recunosc, casa mea de acum din satul Pipera e la fel de brează ca și a colegilor mei de aici, universitari la Indiana. Dar această lume e plină de căsuțe cu pajiști deschise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
a fost. Scăpasem penelul, împăratul s-a aplecat să-l ridice. Împăratul! Cea mai înaltă putere lumească. S-a recunoscut trecător, în fața lui Tiziano. — Da, nu-i puțin. La curte, eticheta era la mare preț. — Nu eram savantul Leonardo. Nici fermecătorul Rafael, nici granitul Michelangelo. Neglijam regulile compoziției, prezentam pânze neterminate, așa se spunea. Dar culoarea! Ei, culoarea... restabilea unitatea. Intensitatea, asta e, intensitatea. Pe Pesaro l-ai cunoscut? Ai auzit de Pesaro? — Păi... cum să... eu, cum să... — Un donator
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]