7,215 matches
-
dezvoltă o componentă fantastică specifică fiecărei părți a populației, indiferent de statutul social. În anumite condiții se dezvoltă o componentă pozitivă a imaginarului ca putere (astfel este cazul pustnicilor), dar și una negativă ca a sursă ispitei (Jacques Le Goff, Imaginarul medieval, Editura Meridiane, București, 1991, pp. 96-117). 12 Jacques Le Goff, Imaginarul medieval, Editura Meridiane, București, 1991, p. 158. 13 Ibidem, p.156. 14 Jean Delumeau, Grădina desfătărilor. Oistorie a paradisului, Editura Humanitas, București, 1997, pp. 37-65. 15 Georges Minois
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
social. În anumite condiții se dezvoltă o componentă pozitivă a imaginarului ca putere (astfel este cazul pustnicilor), dar și una negativă ca a sursă ispitei (Jacques Le Goff, Imaginarul medieval, Editura Meridiane, București, 1991, pp. 96-117). 12 Jacques Le Goff, Imaginarul medieval, Editura Meridiane, București, 1991, p. 158. 13 Ibidem, p.156. 14 Jean Delumeau, Grădina desfătărilor. Oistorie a paradisului, Editura Humanitas, București, 1997, pp. 37-65. 15 Georges Minois, Istoria infernurilor, Editura Humanitas, București, 1998, p. 179. 16 Ibidem, p. 180
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
of Germany, Max Heuber Menschen, Ferdinand Schoningh Paderborn, 1968, p. 95. 26 F. Roy Willis, Western Civilization, 4th Edition, D.C. Heath & Company, 1985, p. 43. 27 O parte importantă a acestui subcapitol a fost prezentată ca articol sub titlul Fundamentele imaginarului medieval și pregătirea Renașteriiîn volumul Experience and Explanation in Knowledge Society (volum colectiv al Conferinței Internaționale Baia Mare, 14 -17 februarie 2013, cu același nume și careeste în curs de apariție). 28 Enrico Woelfflin, L'arte clasica del Rinascimento, Gasoni Editore
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Londra, 1893, pp. 360-361. 64 Jacques Le Goff, Intelectualii în Evul Mediu, Editura Meridiane, București, 1994, pp. 87-90. 65 Jean Delumeau susține această idee a nietzscheiană a controlului populației prin religie. El exemplifică folosindu-se de perioada secolelor XIII-XVII urmărind imaginarul dezvoltat tangențial cu Biserica Creștină ca urmare a ceea ce a dorit să promoveze. (Jean Delumeau, Păcatul și frica, vol. I, II, Editura Polirom, Iași, 1997, 1998 și Mărturisire și păcatul, Editura Polirom, Iași, 1998). 66 Jelle Koopmans, Le théâtre des
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
médival ne peut problabement plus être retinue, mais il paraît certain que toute parole primitive qu'expresion littéraire tire son origine du rituel du sacré". 67 Ibidem p. 41. 68 Acest capitol este o dezvoltare a articolului: "Scolastica și raționalitatea imaginarului medieval", în revista Symposion, Tome III, nr. 1, 2005, Editura Academiei, pp. 66-84 69 Jean Delumeau, La civilization de la Renaissance, Arhaud, Paris, 1984, p. 83; "Le Moyen Age n'avait jamais perdu completement contact avec l'Antiquité". 70 Basile Tatakis
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Mediu, vol. II, Editura Minerva, București, 1984, p. 220. 149 Prezentul capitol se fundamentează pe dezvoltarea următoarele articole: "Renașterea între fantastic și rațional", în Symposion, tome 2, nr. 2, 2004, Romanian Academy, Iași, pp. 276-283, "Metafora și componenta pulsională a imaginarului Renașterii", în Symposion Tome IV, nr. 1 (7), 2007, p. 133-139. 150 Anton Dumitriu, Istoria Logicii, vol. II, Editura Tehnică, București, 1995, p. 205. 151 Pasquale Villari, La Storia Di Girolamo Savonarola e di suoi tempi, Editore Felic le Moncier
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
limba română Cuvintele și lucrurile, Editura Univers, București 1998, prezintă știința Renașterii a fi dezvoltată în jurul semnelor cu statut și încărcătură de simbol. Astfel în conformitate cu concepțiile noastre dezvoltate în lucrare universul cultural renascentist este prezentat ca un unul dezvoltat în jurul imaginarului pulsional fiind dominat de acesta. Aceeași concepție o regăsim și în cadrul lucrărilor lui Ioan Petru Culianu, care în lucrarea sa Iocari Serio. Știință și artă în gândirea Renașterii, Editura Polirom, Iași 2003, reia concepția lui Foucault și o dezvoltă susținând
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
by Alfred A. Knopf Inc., 1987. 34 Pr. Prof. Dr. Ioan Rămureanu, Istoria bisericească universală, Editura Institutului Biblic și de Misiune al Bisericii Ortodoxe Române, București, 1992, p. 412. 35 Părți din acest capitol se regăsesc în "Fracis Bacon - cenzura imaginarului științific. Teoria idolilor", în Revista de filosofie, Tome XLVIII, nr. 5-6, Romanian Academy, 2001, pp. 501-512. 36 Francis Bacon, Noul Organon, Editura Academiei, București, 1957, p. 36. 37 Lucrețiu, Poemul naturii, Editura Minerva, București, 1981, p. 132. 38 Bonaventura, Itinerariul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
p. 7. 14 Ibidem, p. 10. 15 G. H. von Wright, Explicație și înțelegere, Editura Humanitas, București, 1995. 16 Karl Popper, Logica cercetării, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1981. 17 Realismul lui Popper, pentru a depăși ideile relativismului, aduce zona imaginarului la nivelul realității. Lumea a treia descrisă de filosof nu este decât un proces invers al relativizării. În loc să considerăm realul ca formă subiectivă, considerăm imaginarul ca formă a obiectivă a realului. 18 Jean-Francois Lyotard, Condiția postmodernă. Raport asupra cunoașterii, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
și Enciclopedică, București, 1981. 17 Realismul lui Popper, pentru a depăși ideile relativismului, aduce zona imaginarului la nivelul realității. Lumea a treia descrisă de filosof nu este decât un proces invers al relativizării. În loc să considerăm realul ca formă subiectivă, considerăm imaginarul ca formă a obiectivă a realului. 18 Jean-Francois Lyotard, Condiția postmodernă. Raport asupra cunoașterii, Editura Babel, București, 1993, p. 25. 19 Frijof Capra, Taofizica, Editura Tehnică, București, 1999. 20 T. Toro, Fizică modernă și filosofie, Editura Facla, Timișoara, 1973. 21
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
direct sans intermédiaire entre nous et l'environnement et le immédiatement lorsque l'on considère que cette insistance est pas nécessaire. [a1] ------------------------------------------------------------------------- ÎNTOARCEREA ZEILOR: PUTERE, DEMOCRAȚIE ȘI EDUCAȚIE Eternitate prin cenușă 2 1 ANUL 1600 Preambul 274 275 Introducere Preambul Imaginarul la începutul modernității și necesitatea cenzurii Cenzura imaginarului în secolul al XVII-lea Reconstrucția imaginarului la începutul secolului al XVII-lea Concluzii Bibliografie Abstract Résumé
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
et le immédiatement lorsque l'on considère que cette insistance est pas nécessaire. [a1] ------------------------------------------------------------------------- ÎNTOARCEREA ZEILOR: PUTERE, DEMOCRAȚIE ȘI EDUCAȚIE Eternitate prin cenușă 2 1 ANUL 1600 Preambul 274 275 Introducere Preambul Imaginarul la începutul modernității și necesitatea cenzurii Cenzura imaginarului în secolul al XVII-lea Reconstrucția imaginarului la începutul secolului al XVII-lea Concluzii Bibliografie Abstract Résumé
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
que cette insistance est pas nécessaire. [a1] ------------------------------------------------------------------------- ÎNTOARCEREA ZEILOR: PUTERE, DEMOCRAȚIE ȘI EDUCAȚIE Eternitate prin cenușă 2 1 ANUL 1600 Preambul 274 275 Introducere Preambul Imaginarul la începutul modernității și necesitatea cenzurii Cenzura imaginarului în secolul al XVII-lea Reconstrucția imaginarului la începutul secolului al XVII-lea Concluzii Bibliografie Abstract Résumé
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
dorințele colective, Își reglează comportamentul social În funcție de aceste opțiuni și respinge (exclude) ceea ce contravine imaginii asumate. Uneori poate deveni chiar „prizonier cognitiv” al contextului său. Iar psihologul nu face excepție, el scrie istorie colectivă după un dicteu interior, inoculat de imaginarul colectiv și ideologia asumată. Să nu fim ipocriți - orice evoluție sau funcționare socială, afirmă recent Jean-Pierre Deconchy (Credințe și ideologii, Polirom, 2010), orice determinism natural sau demers științific este atins de „istoricitate”, adică de aripa ideologiei. Cercetarea științifică, de pildă
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
de sens colectivă și el reproduce, adesea, structurile sociale și dimensiunile ideologice În care s-a format ca personalitate și ca profesionist, Învățând ordinea socială și tipul de putere, referințele, ancorările, negațiile, vibrațiile imaginare. Este participant la construcția colectivă a imaginarului. Imaginarul social - iată grila de lectură și de reglare cu care participăm la viața socială și punem ordine În faptele și evenimentele de care ne lovim. O producție mintală: analizăm și construim o alternativă la realitate, imaginăm o altă ordine
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
sens colectivă și el reproduce, adesea, structurile sociale și dimensiunile ideologice În care s-a format ca personalitate și ca profesionist, Învățând ordinea socială și tipul de putere, referințele, ancorările, negațiile, vibrațiile imaginare. Este participant la construcția colectivă a imaginarului. Imaginarul social - iată grila de lectură și de reglare cu care participăm la viața socială și punem ordine În faptele și evenimentele de care ne lovim. O producție mintală: analizăm și construim o alternativă la realitate, imaginăm o altă ordine, o
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
reglare cu care participăm la viața socială și punem ordine În faptele și evenimentele de care ne lovim. O producție mintală: analizăm și construim o alternativă la realitate, imaginăm o altă ordine, o punere În scenă a altor lumi posibile. Imaginarul, scrie Cornelius Castoriadis, cunoscutul filosof și psihanalist citat cu voluptate de psihosociologii clinicieni, stă la originea oricărei construcții umane, sociale, istorice și psihice. Imaginile cu care operează actorul social reunesc, Într-o producție proprie, ceea ce a colectat (recenzat, clasat) din
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
de toți, ca bunul cel mai de preț lăsat de Înaintași. Desigur, nu mai contează că acest trai tihnit, fără riscuri, e mediocru. El e agrementat cu tradiții, cutume, mituri și rituri care Înnobilează, el satisface dorința de armonie, construcțiile imaginarului reconfortant. O viață agreabilă, o convivialitate care reglează Împărțirea echitabilă a bunurilor, oferind iluzia egalității tuturor - ce și-ar putea dori oamenii mai mult? O viață În care cele mai multe repere să nu se schimbe, chiar cu prețul supunerii la cerințele
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
primit numele „nexus”. În dic ționare găsim sinonime ca „nod”, „legătură”, „Împletitură”, „Îmbrățișare”, „articulație”, „Încheietură”, „contract”, „angajament”, „obligativitate declarată solemn”. Cuvântul cristalizează emoțiile individuale și ale mulțimilor, are efect mobilizator ce șterge pe moment diferențele dintre grupuri sau clase: reflectă imaginarul unei societăți, dar nu realitatea. În societatea mediatică, el se autoalimentează și este utilizat ca un coagulant care marchează granițele propriului grup și/sau pentru a identifica țapi ispășitori. Cuvântul acesta este utilizat de către psihosociologi ca o formă explicativă a
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
a grașilor care-și alcătuiesc un univers social În care se simt bine Între ei. Există și o categorie de oameni care nu au nimic de-a face cu urâtul social și ne chemă Într-un alt univers, Într-un imaginar social solar; poate proiecție utopică, dar o lume dorită, sperată, visată de mulți, mai ales de cei ce resping realitatea crudă din jur. Toate aceste mesaje alcătuiesc o alternativă la lumea reală, promiscuă, populată de agresivi, oportuniști, ariviști, declasați moral
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
deci prin apartenența individului la diferite grupuri, organizații și comunități. Acestea Îi asigură persoanei un loc În structura socială existentă, În raport cu diferite coduri și norme de clasament care fondează ordinea simbolică. Identitatea se afirmă ca o instanță de referință Între imaginar și real, Între timpul cronologic al istoriei și cel trăit, Între personal și social. Subiectul social, așadar, nu poate fi un produs izolat, coerența identitară nu Înseamnă invarianță, unitatea și stabilitatea sinelui nu reprezintă un nod rigid; dar nici incorporarea
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
parte (M. Ignat). Am adăugat ceea ce unii cercetători numesc etimo-mitologie, iar alții, lingvistică mitologică, elemente de poetică lingvistică, semiotica textului și semantică modală, folosind mai puțin metodele criticii literare (deși nu evită sugestii venite dinspre critica literară) de analiză a imaginarului literar al unui text ca produs al limbajului poetic. Pornind de la funcția cel mai greu de explicat, aceea de a fi valabil ca nume propriu 11, aceste etimo-mitologii12 sau "mituri" ale cuvintelor (în interpretarea dată de C. Noica dialogului platonician
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
operei)", M. Ignat traduce adecvarea nu ca pe un raport de corespondență între nume și purtător, ori între un nume și celelalte, ci ca pe o relație de tip paradigmatic - pe verticală - cu personajul, pe de o parte, și cu imaginarul operei, pe de altă parte (realizată mimetic sau antifrastic) și sintagmatic - pe orizontală (presupunând raportul cu celelalte nume din text)172. Numele propriu, oricât ar fi de arbitrar, de golit de sens, devine motivat în textul literar. Posibilitatea de analiză
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
referindu-se la lucruri reale"84. Acest tip de homo religiosus este rezultatul viziunii unui savant care "pune între paranteze judecățile vizînd realitatea ontologică sau metapsihică a figurilor arhetipale și încearcă, printr-o reducție eidetică, să deducă modelul paradigmatic al imaginarului religios"85. Mitul este instituit de arhetip (prototip, pattern)86, este povestea exemplară a arhetipului (personaje, teme, situații, imagini/simboluri arhetipale) care obligă la repetiție (act fundamental pentru conștiința omului arhaic, care abolește timpul istoric), imitație (a unor "modele transumane
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
a fost legată de timpul solstițial în care are loc întâlnirea dintre spectatori și artistă ("Când am întâlnit-o, în iunie... - s.m."584), un timp "al echilibrului și continuității dintre două lumi, dintre zi/ viață/real/ aici și noapte/moarte/imaginar/dincolo"585. În Încercarea labirintului, Eliade lega "mitul și simbolul solstițiului" care îl obsedau "de ani de zile", Sânzienele care împart anul în două ("zilele încetează să mai crească și încep să descrească. Ele formează deci un mijloc"), de jumătatea
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]