2,381 matches
-
domnului nostru, măriia sa Io Ioan Theodor (Calimah) voievod, am mărsu la un loc de casă al lui Chervasie croitorul...cari loc este pe Ulița Trapezănească, ș-alături cu Ulița Fînăriei”. Numai că din spusele vecinilor nu s-au putut limpezi lucrurile deplin, pentru că „fiindu acestu loc pustiiu și necăutat de multă vreme, s-au împresurat de cătră alții”. Norocul lui Chirvasie a fost că a „găsit o mărturie veche de la Stratulat și de la Dumitraș vornicii de poartă din vălet 7139
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
au fost cumpărat făr-de știre egumenului”. Deci asta-i „Școala jdovască”, părinte? Știi doar că am mai îmtâlnit-o noi când „ulicenii” din preajmă au închis poteca de ieșire spre Podul Vechi și vodă a trebuit să trimită slujbașii săi să limpezească lucrurile. Îmi amintesc foarte bine, părinte. Dacă-i așa, atunci să mergem mai departe și să ne oprim la dughenele mai răsărite de colo. Doar n-or fi cele ale mănăstirii Sfântul Ioan Gură de Aur, primite în schimbul a patru
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
ia mănăstirea Galata. Acest lucru s-a făcut cu respectarea locului „de treaba haznalelor”. Apoi cu împresurările locurilor altora sau locurilor obștești îi mare neorânduială. Uite că Scarlat Ghica voievod, la 8 octombrie 1757 (7266), trimite vornici de poartă să limpezească calea Podului Vechi și a ulițelor din jur. Aceștia adună „oameni buni mahalagii, armeni și moldoveni, oameni bătrîni...și alți oameni buni”.de la care au „aflatu precum c-au fost ulița veche de la Podul Vechiu dispre Păscărie, de merge pe
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
adevărat zapisul nostru la mîna dumisali giupînului Ioniță Pană precum...i-am vîndut...o casă cu tot locul...ce iaste pe Podul Hagioaei”. Nu știu cum se întâmplă, dar când rămân singur cu gândurile mele, îmi vin în minte fapte mai puțin limpezi pentru mine, scrise în zapise. Și de această dată îmi dă târcoale un zapis care arată cum se poate „cumpăra” un loc în „pomelnicul” unei biserici. Pentru că nu-mi este deloc limpede dacă-i drept sau nu acest fapt, îl
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
un oarecare Pascal și nu de obștea din care făcea parte. Apoi că biserica Curelarilor era la 1726 de fapt mănăstire de călugărițe și că e înconjurată de țintirim. Întocmai acestea erau cele nelămurite pentru mine. Dacă lucrurile s-au limpezit, atunci a zăbovi pe Ulița Curelarilor nu mai are noimă. Așa că o fugă până pe Ulița Sării sau a Sărăriei, cum i se mai spune, este cel mai potrivit lucru, mai ales că acolo dăm de „Andoca fost clucer”. Acesta mărturisește
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
spălat și hainele. Apă, lemne, iar apă, iar lemne, hainele grele din pânză de cânepă îi rupeau spatele. Porci, găini, mâncare, curățenie. Opt suflete în casă. La prânz a pornit cu fratele ei să ducă rufele la râu, să le limpezească. Amețea, o durea îngrozitor capul. Se va odihni pe urmă. Fratele ei a prins de rude aproape de ciubăr, să-i fie mai ușor, dar avea chef de joacă. O împingea înainte, o trăgea înapoi. Simțea cum i se urcă mațele
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
sânge se împrăștia în prundișul văii. A plecat ochii. O clipă a văzut ochii bunicii, triști, dar plini de duioșie. "Ai intrat în rând cu lumea, săraca de tine, ai intrat în rând cu lumea, doamne, doamne ... du-te acasă, limpezesc eu hainele". Clipe nebune, natură molipsitoare, muguri tainici se deschid înăuntrul ei. Cineva îi pune mâna pe umeri. "Vă plac copacii?" Se întoarce brusc, băiatul e frumos, are ochi de culoarea mării. Pașii li se potrivesc în aceiași cadență, noaptea
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
va sta în cale nici Comunitatea europeană, nici poporul sărăcit și prostit până peste poate. Miliardarii tranziției au știut să strângă bani, să umfle sentimentul național până a plesnit, dar și să-și asigure o descendență beton. Până se vor limpezi lucrurile și în biata noastră țărișoară, e cale lungă și timp berechet de furat. Dar ne-am pierdut în filosofii de doi bani și am uitat de unde a pornit, zice copilul lui Zinzin, hotărât să o scandalizeze până la capăt. Ce
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
salvare la spital dar l-a adus repede înapoi, a mormăit ceva nedeslușit strecurându-se afară pe poarta orfelinatului, copilul s-a făcut bine, a crescut binișor, a început să vorbească dintr-odată, deși la început cuvintele nu erau prea limpezi, cu timpul personalul orfelinatului a înțeles că acesta era un prezicător, că le spusese cu mare precizie ce avea să li se întâmple mâine, peste o săptămână, o lună sau un an, la început toată lumea l-a luat în râs
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
măi, când e-rai tu la closet, a zis și de cașcaval și de pat-lagele! confirmă Nae conținutul secvenței de la care Vladimir lipsise. Trebuie să mai luăm, adică tu să mai dai, măi, câte un scotch! hotărî Vladimir. Scotch-ul limpezește mintea, măi! îi explică el lui Nae și contribuie la o traducere cât mai exactă a pasajelor din diferite cântări și din diferite texte străine. Peste răgazul a încă trei-patru pahare de scotch, se făcu târziu: după ce mai intonară o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
dero și săpun. Dar alții au de toate și tot jegoși și împuțiți stau, ce să le faci? Nevoia m-a învățat, nu le las năclăite... e apa rece, le trag în mai multe ape. Prima apă, dai cu săpun, limpezești, îți îngheață inima, te ia și un năduf la inimă de rece ce e apa, n-ai ce face. Eu mi le spăl când cred eu că se adună. Contează să fii curat, contează pentru tine, nu pentru majurul de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
spus doar atât: „ Uite o doamnă cu suflet cucernic pornită să desăvârșească opera soțului său.” Aici se spune limpede cum s-a ridicat și desăvârșit mănăstirea Bârnovei. „Am văzut că tu ții tare mult ca lururile să fie cât mai limpezi și asta-i bine.” Așa cred că îi potrivit - am răspuns eu cu oarece mândrie. „Dacă vrei să-ți mai lămurești o nedumerire, citește scrisoarea din 22 octombrie 1683 (7192).” Iau scrisoarea cu pricina cu mare grabă din mâinile bătrânului
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
fiule, sau lăsăm pe altcândva? m-a întrebat, oprindu-se în fața mea. Am avut un vis, părinte, și, dacă sfinția ta are răbdare, am să-l povestesc. Eu am răbdare destulă. Mai întâi, însă, du-te la izvorul de colea, limpezește-ți ochii și pe urmă, la umbra cireșului acela, mi-i povesti...Îi bine așa? Îi bine, părinte. Iată-ne pe iarbă, la umbra cireșului. Nu am stat mult pe gânduri și am început să-i povestesc de-a fira
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
nu mai sunt răvășit ca înainte. Aista-i un semn bun. Da, da. Îi un semn bun, pentru că știu că ai s-o iei de la capăt cu cititul, ca să-i găsești miezul, și atunci poți să spui că ți-ai limpezit cât de cât gândurile...Eu aștept. Am răbdare... În timp ce vorbea, s-a întrerupt pe neașteptate și a rostit, ca un fel de scuză: Decât aș vorbi atâta, mai bine aș aduce ceva de mâncare. Ultimele vorbe le spunea pe când era
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
toată această muncă făcută de dragul meu - un străin - care am nimerit în chilia sfinției tale din întâmplare. Ei, nu chiar din întâmplare, fiindcă toate au o rânduială, dată de Cel de Sus. Dar despre asta om vorbi noi altădată. Acum, limpezește-ți chipul în izvoraș și hai să ne așezăm la masă. Am urmat sfatul bătrânului, trăgând cu coada ochiului la el. Am băgat de seamă că se mișca mai mult ca un flăcău decât ca un bătrân... „Păreri” - mi-am
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
văzut că sunt treaz, mi-a zâmbit din toată ființa. Părea bucuros că va avea cu cine schimba o vorbă acolo în schimnicia lui. A lăsat apoi cartea pe un scăunel și a vorbit cu glas blajin: Până ți-i limpezi ochii colea în apa izvorașului, eu am să-ți pun ceva de mâncare la mine în chilioară. Apoi am să plec în treaba mea. După ce te vei ospăta, vino în poiană. Acolo om mai sta de vorbă. După ce a moșmondit
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
nimic, o ceață rece ca gheața care mi se lipește de corp. Oricând există pericolul ca din mijlocul ei să țâșnească ceva Îngrozitor, ca și cum ar fi acoperit de straturi groase de gheață, iar, În momentul În care lucrurile se vor limpezi, ar ieși la iveală. În momentul În care bărbatul mi-a spus că pleacă la Nagano, am simțit cum acea ceață pufoasă Începe să plutească prin aerul camerei de hotel. Peste o săptămână, când s-a Întors din Nagano și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
care m-a adus în această gară pustie unde o aștept acum pe Eleonora, după ce am așteptat zadarnic un tren. Eram într-o frizerie. Țin minte fiecare amănunt... Era chiar înaintea echinocțiului de primăvară. Aerul se încălzise brusc. Cerul se limpezise. Plutea peste oraș o lumină vegetală, cum îmi plăcea mie, care mă îmbăta și promitea o primăvară înaltă. Un vânt călduț ștergea ultimele dâre de frig. Lumea zâmbea pe străzi și se simțea în aer că miracolul începea. Ce mai
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
în străinătate, primirile ambasadorilor de tot felul, operele de caritate. Erorile de administrație. Până dincolo de munte, banii ajung curați: totul pe lume se naște din păcat. Dacă în locul Monarhului ar fi un Președinte, înțelegerea acestuia față de îndeletnicirile Magistratului, nu tocmai limpezi, ar fi, probabil, aceeași: nu ucizi găina care face ouă de aur. Magistratul se bazează pe logica Suveranului; locuitorii Stațiunii, nici buni, nici răi, pe aceea a Magistratului. Iunie, dimineață. Pasărea este la locul ei, semn al statorniciei; soarele - în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
mă străduiesc să formulez un model filozofic nou. Unic. Admis de către toți muritorii. Caut cuvinte pe care să le fixez într-o înșiruire logică infailibilă. Magistratul domină Stațiunea prin frază. Ordonanțele sale sunt capodopere în materie; pocnitura de bici perfectă. Limpezi. Scurte. Convingătoare. Pătrund în cugetul oamenilor de parcă ar fi elaborate - ca o necesitate - chiar de către ei. S-a ridicat, vreodată, cineva, fățiș împotriva edictelor lui, în afara Actorului? Sau a Romancierului? A mea? Pentru că noi tot prin cuvinte înțelegem Ordinea, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
somnului. (Se tace.) În zori, liniștea trece prin sticlă, prin cărămidă, liniștea desface tavanul și se împrăștie printre cearșafuri. Pacea de peste noapte este pacea zorilor și nu a înserărilor; înserările dor mai rău decât durerile facerii; înserările desfac, diminețile adună, limpezesc. Diminețile sunt ca apele din fântâni neumblate, nebântuite nici măcar de lună. Când ploua toată noaptea, apa fântânii era tulbure; bunica-sa aducea o găleată plină cu lichid gălbui; Petru știa răspunsul încă de când avea trei ani. Iar a căzut o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
inventau un alfabet al semnelor tot mai șterse, purta lentile 6-, doi ochi pe față, doi pe dos, andreaua înțepa degetele, pe genunchi se șiroia agheasmă mare. Sub epitrahil, degetele arhimandritului deșirau rugăciune din fiecare bob de metanie; rugăciunea minții limpezea curgerea; sângele, râu adormit, își caută cu ochii închiși vadul; sub epitrahil, Petru, tot mai puțin cu fiecare incertitudine mărturisită, ochii două oceane pline de nerostire. Doamne, Iisuse Hristoase, Dumnezeul meu mult milostive, îți mulțumesc că prin mărturisirea mea m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
mai adânc în om; adâncul monahilor era la o lungime de gând, putea fi văzut cu ochiul liber, putea fi atins cu vârfurile degetelor, putea stinge patima. Cu cât izvoarele erau mai la suprafața conștiinței de Dumnezeu, cu atât pacea limpezea viețuirea. Pentru unii, viața de obște, un sac de utilitate comună; se exfoliau pe scaunul spovedaniei, aruncau păcatele ca pe niște resturi menajere, căutau un model după care să-și plieze ridurile frunții, apoi își rânjeau sfințenia într-o oglindă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
între două posibile felii de pâine, tot mai limpede, mai subțire: "Fântânile se curăță cel mai bine pe vreme de secetă", spunea mămuța. În inima pietrei stă necurăția, sapă adânc, ploaia lui Sfânt Ilie binecuvântează rădăcinile crescute în cer, rugăciunea limpezește izvorul în palma Tatălui, sapă!" Sângele era precum o apă nostalgică în tulpina busuiocului. Buzunarul cu firimituri trăda concretețea nimicului și nimicul se credea trup de martir frânt la o cină de taină. Petru era precum "artistul" lui Kafka: "eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
întrebă cu voce tare aerul indiferent. Furnica trecu repede mai departe, iar păsările-l ignorară. Și ce știa el însuși? Oh, se simțea iritat; n-ar fi trebuit să înceapă. Ce știi... Ce știi... Se urcase în copac să-și limpezească mintea, nu să și-o amețească. Și iată că își zădărnicea propriile ambiții. După câte se părea, doar cei care reușeau să se închidă în propriile lumi și să ignore luptele ce continuau reușeau să doarmă noaptea. Unul dintre acești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]