4,285 matches
-
și aduceau o noutate în gândirea științifică. Acestea au stârnit controverse și discuții, ca în cazul teoriilor lui Darwin. O altă dispută pe scena lumii științifice a acelei perioade a constituit-o controversa dintre Einstein și Niels Bohr legată de mecanica cuantică. Deși teoria cuantelor constituia una din consecințele imediate ale contribuțiilor sale științifice, Einstein nu a fost niciodată de acord cu "interpretarea de la Copenhaga" adusă acestei teorii de către Bohr și Werner Heisenberg, cea mai populară interpretare a mecanicii cuantice, dar
Albert Einstein () [Corola-website/Science/296781_a_298110]
-
Werner Heisenberg, cea mai populară interpretare a mecanicii cuantice, dar nici pe departe singura ei interpretare. Einstein a purtat discuții aprinse cu marele fizician Niels Bohr în legătură cu principiul de nedeterminare, ce ar rezulta din caracterul probabilistic al descrierilor matematice din mecanica cuantică. În 1926, într-o scrisoare adresată fizicianului Max Born, Einstein, referindu-se la principiul incertitudinii, scria: ""Sunt pe deplin convins că Dumnezeu nu se joacă cu zarurile"". În 1935, împreună cu Boris Podolski și Nathan Rosen, Einstein a publicat un
Albert Einstein () [Corola-website/Science/296781_a_298110]
-
Rosen", prin care se arăta că întregul formalism al mecanicii cuantice, împreună cu ceea ce ei au numit "criteriul realității", implică faptul că teoria cuantică nu poate fi completă. Cu alte cuvinte, există zone ale realității care nu pot fi descrise de mecanica cuantică, concluzie care conduce la rezultate paradoxale. Polemica a durat mulți ani; de fapt Einstein s-a stins din viață fără să accepte teoria cuantică. Fizicianul Max Planck a fost printre primii care au recunoscut valoarea Teoriei relativității. Planck și
Albert Einstein () [Corola-website/Science/296781_a_298110]
-
în interiorul statului și cum s-a ajuns la decizie fără a se ține cont de ceilalți actori. a rămas un subiect controversat până în prezent. Mecanismele nu există în realitate în politică deciziilor, fiind doar un termen tehnic. Nu este o mecanică pură, ci o mecanică umană. Adevărata putere a Statelor Unite e că dețin o atracție formidabilă. Anual, milioane de oameni doresc să se stabilească pe teritoriul Americii. Statele Unite ale Americii sunt o construcție statală diferită de statele din Europa. S-a
Politica externă a Statelor Unite () [Corola-website/Science/335516_a_336845]
-
s-a ajuns la decizie fără a se ține cont de ceilalți actori. a rămas un subiect controversat până în prezent. Mecanismele nu există în realitate în politică deciziilor, fiind doar un termen tehnic. Nu este o mecanică pură, ci o mecanică umană. Adevărata putere a Statelor Unite e că dețin o atracție formidabilă. Anual, milioane de oameni doresc să se stabilească pe teritoriul Americii. Statele Unite ale Americii sunt o construcție statală diferită de statele din Europa. S-a propagat mitul excepționalismului. Experiență
Politica externă a Statelor Unite () [Corola-website/Science/335516_a_336845]
-
prezent al doilea producător de automobile american ca vechime după marca soră de la GM, Buick, și este printre cele mai vechi mărci de automobile din lume. Cadillac a fost fondată în 1902 de către Henry Leland , un antreprenor cu masterat în mecanică, care a numit compania după strămoșul său, Antoine Laumet de La Mothe, Sieur de Cadillac, fondatorul orașului Detroit. Cadillac a luat naștere ca urmare a închiderii companiei Henry Ford, atunci când Henry Ford a plecat împreună cu câțiva dintre partenerii săi cheie, iar
Cadillac () [Corola-website/Science/326345_a_327674]
-
fost medic neurolog (condamnat la 7 ani de temniță grea ca „dușman al poporului”) iar mama sa, Viorica-Octavia a fost filolog. Este căsătorit din 1971 cu Alexandra Juvara, arhitectă, fata marelui chirurg Ion Juvara. Are doi copii, Matei-Ioan - inginer de mecanică fină și Maria-Cristina - studentă la medicină. În 1970 a absolvit Facultatea de Automatică, la Institutul Politehnic București (a urmat studii gimnaziale la Liceul Ion Luca Caragiale și ulterior la Liceul Iulia Hașdeu). Dosarul tatălului său de condamnat politic i-a
Andrei Chiliman () [Corola-website/Science/305508_a_306837]
-
totală a unui sistem fizic care depinde "exclusiv de mărimile de stare interne" se numește "energie internă". În fizica clasică se presupune că energia internă a sistemelor fizice este susceptibilă de variație continuă. Formal, energia definită în fizica clasică, în mecanică, respectiv în termodinamică, este starea unui sistem fizic oarecare de a efectua lucru mecanic între două poziții diferite ale respectivului sistem fizic în spațiu. Folosind notațiile comune în fizică, se poate scrie: Adică lucrul mecanic (L) efectuat de un sistem
Energie () [Corola-website/Science/298843_a_300172]
-
În mecanică, teorema virialului face legătura între media temporală a energiei cinetice totale formulă 1 a unui sistem stabil și media în timp a energiei potențiale totale formulă 2. Din punct de vedere matematic teorema spune că: unde F reprezintă forță ce acționează asupra
Teorema virialului () [Corola-website/Science/317213_a_318542]
-
în 1870. Fritz Zwicky a fost primul care a folosit teorema virialului pentru a demonstra existența materiei negre. permite calculul mediei energiei cinetice totale pentru sisteme foarte complicate care nu permit o soluție exactă cum ar fi de exemplu în mecanică statistică. Aici energia cinetica este legată de temperatură prin teorema echipartiției, insă teorema virialului nu depinde de noțiunea de temperatură așa că poate fi aplicată și sistemelor care nu sunt în echilibru termic. Teorema a fost generalizată în diverse moduri cum
Teorema virialului () [Corola-website/Science/317213_a_318542]
-
Benvenuto Cellini și Albrecht Dürer, care a făcut mai multe desene după materialul lăsat de Leonardo. Desenele anatomice ale lui Leonardo includ numeroase studii privind scheletul uman, părțile lui componente, precum și studii privind mușchii și tendoanele. A studiat de asemenea mecanica scheletului omenesc și forțele musculare, prefigurând știința modernă a biomecanicii. A mai desenat inima, sistemul circulator și vascular, organele sexuale, alte organe interne și a fost printre primii care a desenat un embrion uman în uter. Desenele realizate și modul
Leonardo da Vinci () [Corola-website/Science/296783_a_298112]
-
(grafiat și Livovski) (n. 26 mai 1921, Vărzărești, România - d. 6 iulie 2012, Montreux, Elveția) a fost un om de știință român, cu contribuții în mecanică, matematică și informatică. A fost profesor la Facultatea de Matematică și Informatică a Universității din București. Într-o discuție cu academicianul Grigore C. Moisil, tânărul inginer Leon Livovski i-a atras atenția asupra unor articole din revista sovietică „Electricestvo", privind
Leon Livovschi () [Corola-website/Science/326819_a_328148]
-
a fost internat la spitalul "Addenbrooke". A două zi s-a declarat că starea lui este stabilă, dar pentru observație și o recuperare integrală, este în continuare ținut la spital. Principalele domenii de cercetare sunt cosmologia teoretică, relativitatea generală și mecanica cuantică. În anii 1965-1970 elaborează un model matematic asupra originii și evoluției universului în expansiune, din momentul "marii explozii" inițiale (""The Big Bang"") și întreprinde studii asupra relației dintre "găurile negre" din univers și termodinamică. Cercetările sale l-au dus
Stephen Hawking () [Corola-website/Science/298010_a_299339]
-
există permanent în și care se poate trece prin pereți, tavan și alte obstacole; totuși, mișcarea sa este limitată doar la o anumită zonă din jurul lui Jodie din cauza legăturii spirituale avută cu aceasta. Când jucătorul o controlează pe Jodie, printre mecanicile de joc se numără interacțiunea cu obiectele marcate cu o bulină albă, care poate fi îndeplinită prin mișcarea joystickului în direcția dorită. Dacă Jodie trebuie să îndeplinească o anumită acțiune, apare pe ecran o pictogramă care anunță jucătorul să apese
Beyond: Two Souls () [Corola-website/Science/331175_a_332504]
-
interpretarea personajului Jodie Holmes de către Ellen Page, respectiv cea a lui Nathan Dawkins de către William Dafoe, rolurile jucate de ceilalți actori, precum și atenția la detalii în animațiile și grafica jocului. Au mai fost apreciate și tehnicile elaborate de motion capture, mecanicile de joc interactive, coloana sonoră a jocului și capacitatea de a atrage persoane care în mod normal nu agrează jocurile. Gamespot a oferit jocului nota 9, menționând ca aspecte pozitive personajele bine dezvoltate din punct de vedere emoțional, povestea care
Beyond: Two Souls () [Corola-website/Science/331175_a_332504]
-
secțiunile conice și un memoriu asupra rectificării unui arc oarecare de cerc mai mic decât o jumătate de circumferință. Până la 20 de ani, a citit cele 20 de volume ale Marii Enciclopedii, întocmite de Diderot și d'Alembert. Ampère cunoștea mecanica analitică a lui Lagrange, precum și limbile latină, greacă și italiană. În 1801 este profesor de fizică-chimie la liceul de stat din Bourg-en-Bresse, iar în 1803 este numit profesor de matematică la liceul din Lyon. Ulterior preia catedra de Analiză la
André-Marie Ampère () [Corola-website/Science/300062_a_301391]
-
studiat teoria suprafețelor de undă, refracția luminii, teoria undelor luminoase, teoria cinetică a gazelor și numeroase probleme de cinematică. Pentru Ampère, matematica a constituit fundamentul științelor. În acest domeniu, a studiat "ecuațiile derivate parțiale". Aplică "calculul variațional" în probleme de mecanică și a adus îmbunătățiri în teoria funcțiilor analitice. A dat o nouă demonstrație teoremei lui Taylor. A stabilit ecuația lănțișorului. De asemenea, s-a ocupat de problema cuadraturii cercului, de studiul echivalenței volumelor poliedrelor, de rectificarea aproximativă a arcelor de
André-Marie Ampère () [Corola-website/Science/300062_a_301391]
-
funcția de undă globală care descrie sistemul de obiecte entanglate nu poate fi redusă („factorizată”) într-un produs de mai multe funcții elementare independente corespunzând fiecare câte unui obiect individual, chiar dacă obiectele respective sunt separate spațial. Este un fenomen din mecanica cuantică. Stările cuantice a două sau mai multe obiecte fizice entanglate sunt legată între ele în așa fel, încât un obiect separat nu mai poate fi descris fără a lua în considerație celelalte obiecte, chiar dacă ele sunt separate spațial. O
Inseparabilitate cuantică () [Corola-website/Science/312769_a_314098]
-
fel, încât un obiect separat nu mai poate fi descris fără a lua în considerație celelalte obiecte, chiar dacă ele sunt separate spațial. O astfel de interconexiune duce la corelații încă neelucidate între proprietățile fizice observabile ale sistemelor depărtate. De exemplu, mecanica cuantică declară că spinul unui obiect cuantic este nedeterminat, atâta vreme cât nu se intervine fizic pentru a-l măsura. Măsurarea stării cuantice a unui număr de particule duce la un rezultat impredictibil, pentru care într-o serie de măsurări la o
Inseparabilitate cuantică () [Corola-website/Science/312769_a_314098]
-
momentul măsurării proprietăților particulei cuplate (entanglate). Dacă variabilele ascunse nu ar „comunica” între ele atunci când distanța dintre particule e mare, datele statistice ar satisface inegalitatea Bell, dar e dovedit experimental că inegalitatea Bell se violează, după cum a prezis teoretic și mecanica cuantică. Fenomenul de colapsare a funcției de undă dă impresia că actul de măsurare a unui obiect influențează instantaneu pe cel de-al doilea obiect, entanglat cu primul, chiar dacă cele două obiecte se află la o oarecare distanță unul de
Inseparabilitate cuantică () [Corola-website/Science/312769_a_314098]
-
de altul. Cu toate acestea entanglarea cuantică „nu permite” transmiterea informației clasice mai repede decât viteza luminii în vid. Entanglarea cuantică se folosește la tehnologii ca de exemplu computere cuantice, criptarea cuantică, teleportare cuantică experimentală. Entanglementul este o proprietate din mecanică cuantică pe care Einstein n-o agrea. În 1935 Einstein, Podolski și Rosen au formulat paradoxul EPR, un experiment imaginar ce a demonstrat că mecanica cuantică devine non-locală. Este știut că Einstein, sceptic, numea cu ironie aceasta ca ”acțiune fantomă
Inseparabilitate cuantică () [Corola-website/Science/312769_a_314098]
-
ca de exemplu computere cuantice, criptarea cuantică, teleportare cuantică experimentală. Entanglementul este o proprietate din mecanică cuantică pe care Einstein n-o agrea. În 1935 Einstein, Podolski și Rosen au formulat paradoxul EPR, un experiment imaginar ce a demonstrat că mecanica cuantică devine non-locală. Este știut că Einstein, sceptic, numea cu ironie aceasta ca ”acțiune fantomă la distanță”. Porecla dată de Einstein a fost "quantic entanglement", încurcătură cuantică. Două particule, aflate la distanță una de alta, pot să aibă o legătură
Inseparabilitate cuantică () [Corola-website/Science/312769_a_314098]
-
explica corelațiile non-locale dintre particule folosind Teoria variabilelor ascunse, unde corelațiile sunt descrise de variabile necunoscute (ascunse). Însă în 1964 John Stewart Bell a demonstrat că nici astfel nu se poate construi o teorie locală bună, iar entanglementul, prezis de mecanica cuantică, se poate deosebi experimental de teoriile cu parametri locali ascunși. Rezultatele experimentelor ce au urmat au dovedit natura non-locală a mecanicii cuantice, cu toate că în experimente au fost și mici inexactități. Corelarea non-locală duce la o interacțiune interesantă cu Teoria
Inseparabilitate cuantică () [Corola-website/Science/312769_a_314098]
-
universitar, doctor în chimie la Berlin (1914), întemeietorul biochimiei în România (1920). Mama, Ștefania Chisanovici (1899-1983), a fost funcționară. A absolvit liceul „Sfântul Sava” din București în 1946. În 1951 devine inginer mecanic în urma absolvirii Institutului Politehnic București, Facultatea de Mecanică, Secția „Mașini de Forță”, specialitatea „Motoare cu combustie internă”. După terminarea facultății, se angajează la Uzinele „Timpuri Noi” ca inginer proiectant, apoi la Institutul de Proiectări de Uzine Metalurgice (IPROMET) și la Ministerul Industriei Grele, Direcția Generală de Mecanică Fină
Dionisie Craifaleanu () [Corola-website/Science/336867_a_338196]
-
de Mecanică, Secția „Mașini de Forță”, specialitatea „Motoare cu combustie internă”. După terminarea facultății, se angajează la Uzinele „Timpuri Noi” ca inginer proiectant, apoi la Institutul de Proiectări de Uzine Metalurgice (IPROMET) și la Ministerul Industriei Grele, Direcția Generală de Mecanică Fină. Din 1953 este angajat în cadrul catedrei de „Rezistența materialelor” de la Institutul Politehnic București ca asistent universitar. În 1959 a absolvit la Universitatea din București, Facultatea de Matematică-Fizică, specialitatea „Mecanică”. În 1962 susține examenul pentru postul de șef de lucrări
Dionisie Craifaleanu () [Corola-website/Science/336867_a_338196]