1,998 matches
-
păsărelele din basm, Capricornul, portar al Pragurilor cerești, al Porții Cerului din solstițiul de iarnă, Săgetătorul, Veghetor fără somn al Polului, Cheia de boltă a tuturor lumilor, fixator de volatile, când le săgetează, dar și dizolvant al lor, când le mistuie, deci maestru suveran al lui Coagula și al lui Solve. De asemenea, el este Rectorul Elementului Aer. Cele cinci personaje desprinse din poveștile pantagruelice sunt caracterizate atât direct cât și indirect în text, cititorul reușind să contureze portrete simple, cu
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Amalia Bartha, Ilinca Busuioc, Ana-Maria Dogaru, Anca-Ioana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_948]
-
într-o mizerie cruntă, neras și foarte slăbit. Vestea căsătoriei Emiliei cu Arghiropol îl aruncă pe Ladima într-o disperarea fără margini, dar, când, logodna se anulează, el îi trimite o scrisoare tulburătoare, în care descrie chinurile îngrozitoare care-l mistuiau și "o suferință care întrece puterea de rezistență a nervilor mei", rugând-o să-l reprimească. De atunci, se întâlneau din nou în fiecare seară, ieșeau împreună, dar nu a fost niciodată a lui, pentru că Ladima "altminteri era un idealist
CAMIL PETRESCU STRUCTURI ALE ROMANULUI by NICOLETA-GEORGETA SOLOMON () [Corola-publishinghouse/Imaginative/516_a_1169]
-
a o putea controla scădeau. Totuși nu existau îndoieli asupra rezultatului acelei bătălii. Pe măsură ce noaptea se lăsa dinspre est, focurile victoriei începeau să ardă pe toate străzile importante. Fumul se ridica în rotocoale spre cer și flăcările roșii ca sângele mistuiau întunericul. Linneenii de jos, chiar în acel moment îndurând începutul ocupației barbare, nu ar fi fost dispuși să admită că înfrângerea acceptată în silă reprezenta un posibil moment de cotitură al războiului. Venise timpul să se decidă când, unde și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
majoritatea mașinăriilor și echipamentelor prețioase. În timp ce intra în camera mare, observă că se aflau vreo duzină de soldați barbari pe la diverse intrări. Văzu că recipientul cu bila de lumină era în centrul camerei. ...O sferă nebuloasă, care scânteia nedeslușit, ca mistuită de o flacără interioară, rostogolindu-se încoace și încolo... Putea să treacă pe lângă ea și s-o atingă în trecere. Fără să pară prea grăbit înaintă, puse degetul pe suprafața subțire a sferei și, fără să se oprească, a continuat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
doamna de companie a Elenei?" După Leandru, lăudam pe cine nu trebuia, criticam pe cine nu trebuia. Mai strecurasem și o poezie de dragoste a lui Ovidiu Genaru, unde poetul băcăuan își exprima cam așa sentimentul: "Ard ca Jan Pálach, mistuit de viu, în focul..." Or, protestatarul Jan Pálach devenise tot peste noapte, ca și onirismul, indezirabil. Suficientul Mistrie, insuficient informat, își făcuse din nou apariția în coloanele revistei, în adînca înțelegere a realismului socialist. Și reportajele lui Gil Briceag, Cristoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
28. Eu l-am ales dintre toate semințiile lui Israel ca să fie în slujba Mea, în preoție, ca să se suie la altarul Meu, să ardă tămîia, și să poarte efodul înaintea Mea; și am dat casei tatălui tău toate jertfele mistuite de foc și aduse de copiii lui Israel. 29. Pentru ce călcați voi în picioare jertfele Mele și darurile Mele, care am poruncit să se facă în locașul Meu? Și cum se face că tu cinstești pe fiii tăi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85041_a_85828]
-
pe la ora 2, îndoind drugii de fier de la locuința unui meșter lemnar din satul vecin, s-a trezit cu o ploaie de alice slobozite cu groază de soția meșterului... A urmat un vaiet reținut, niște umbre din fața ferestrei s-au mistuit în întunericul de nepătruns și duși au fost... Lumea șoptea cu teamă despre întâmplare... La o săptămână după cele întâmplate se aude că Gritas ar fi murit de o boală necruțătoare, autoritățile au tăcut și au încuviințat înmormântarea, iar ai
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
pe lângă mâinile tale Împuternicite parcă de un zeu fără nume să aducă pacea și liniștea În părul meu când Îl mângâi sau În mâna pe care mi-o strângi fierbinte? De unde ai atâta putere În ochi? Aș vrea să mă mistui În ei, ca să nu mă mai străpungă neîndurător cu atâtea promisiuni de fericire... Mi-e teamă de explicația ce va avea loc Între noi. Tu știi, n-ai să te poți stăpâni, ai să mă iei În brațe și ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
o pasiune În care se aruncase cu ochii Închiși. Eu, profitând de aceasta, Învățasem tehnică alpină de la el. Mă prefăceam de multe ori că mă interesează persoana lui, și atunci era fericit. Om al unicei pasiuni, știam că se va mistui până la capăt pentru reușita mea. Nu-mi cerea dragoste, Îmi cerea numai să-i ascult lui dragostea, ceea ce-mi lua ceva timp, dar nu era prea mare lucru. În ziua În care m-am gândit să escaladez Fisura Albastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mine cu brațele deschise. Primele lui cuvinte au fost: „Nu mai plânge, draga mea!“. Mi-a fost de ajuns. Ca un fulger, am trecut pe lângă ei și, urlând ca un lup, m-am azvârlit În mare, să fug, să mă mistui În uitarea fără Întoarcere. Pluteam În voia valurilor și știam că visez. Eram eliberată de aproape toate gândurile ce mă tulburaseră până atunci. Voiam să trăiesc. Puterile mă lăsau, În jurul meu era numai marea, dar eu totuși speram să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ca niște picături de rouă. Răcoarea primăverii îi înviora pașii. Ocoli clădirea cea nouă pe aleea prunduită, curățată proaspăt, merse spre poarta cea mare dinspre uliță. Printre copacii parcului vedea în față, aproape, parcă numai la câțiva metri, focul ce mistuia conacul lui Cosma Buruiană. Ardea potolit, fără flăcări mari, cu o roșeață ce păta văzduhul. Era ora zece. Furia incendiului se mulcomise, ca și gălăgia țăranilor, care se auzise până aici în liniștea amurgului. Satul dormea, parcă toate câte se
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
din curte pâlpâiau galben de departe, ca niște sfioase candele de veghe. Se opri și se întoarse pe loc să mai vadă cum ardea conacul lui Buruiană. Bătrânul avu subit o strângere de inimă. Privind de aici, focul părea că mistuie chiar propriile-i clădiri. Pata roșie pe cer era mai sângeroasă și pe ea se zugrăveau contururile conacului Iuga ca niște ruine arse și încă fumegând. Gândul i se risipi. Altele îi luară locul, înăbușite însă și ele: "Asta nu
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
oamenii se cutremurau involuntar. Ignat Cercel, ca să-și încălzească inima, bolborosi singur: ― Iacă, l-a săturat Dumnezeu și de pământ, și de toate! Capitolul XI PETRE PETRE 1 Toată noaptea spre sâmbătă cerul Amarei fu însîngerat de jocul flăcărilor ce mistuiau castelul Iuga. Mulțimea de țărani, furioasă și gălăgioasă, nu se dădea deloc dusă, parcă și-ar fi pierdut somnul. Chiotele unei bucurii năprasnice înăbușeau trosniturile focului, în lumina roșie, oamenii viermuiau ca niște umbre fără odihnă, cu glasuri aspre, hârbuite
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
o sticluță cu gaz și le dădu foc. Ramurile se aprinseră dintr-odată, de parcă focul zăcuse până atunci în ele și acum se eliberase. Flăcările se înălțară tot mai sus, cățărându-se unele pe altele, scânteile urcau și mai departe, mistuindu-se în aer ca niște licurici zburători. Crengile pârâiau și se zbăteau, de parcă focul le dădea viață, adunându-le într-un stâlp orbitor. Apoi, la fel de brusc cum izbucniseră, limbile de foc se traseră înapoi între buzele cenușii. Petrache stătuse atât
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
e din ce-mi aduc aminte... Nu toate erau amintiri de demult. Asta pe care o stârnea mirosul de portocală de sub pernă era atât de aproape, de parcă nici nu se întâmplase încă. O aștepta să vină, cu ochii ei care mistuiau lumina, cu pielea albă ca o pojghiță de marmură și cu pasul săltat, asupra căruia pământul nu avea nicio putere... Închise ochii, în somn se putea apropia de ușă și, trăgând zăvoarele, putea s-o deschidă... Privită de la poalele dealului
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
ce, scor monind prin gunoaie, nu se mai știu deosebi unii de alții și de rămășițele prin care caută. Apoi se opriră la porțile cele mari dinspre apus, acolo unde, sub arcadele catedralei celei mari, puteai vedea cum lumea se mistuie, cum măruntaiele ei dau viață și moarte în același timp. Aici se rugară pentru toți cei ce aduc daruri, adăugând prinosul lor muntelui acestuia și neștiind că îi leagă nu atât cele ce rămân, cât mai ales cele de care
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Se chinuie să respire. Gâtul lui se răsucește de parcă ar fi în strânsoarea unei fantome. Pe 13 octombrie, barbarii au dat foc la mai mult de două sute de pavilioane, săli și temple și la terenurile a cinci palate. Flăcările au mistuit totul. Fumul și cenușa au fost purtate de vânt peste ziduri. Un nor des, înțepător, spânzura deasupra orașului, în cele din urmă așezându-se în părul, ochii, hainele, paturile și bolurile oamenilor. Nimic nu a supraviețuit în Yuan Ming Yuan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
în Izmir. Trupele grecilor au fost evacuate în mare grabă și în dezordine prin toate mijloacele posibile. Locuitorii greci care au putut face rost de un mijloc de transport au fugit, de asemenea, în insulele din apropiere. Un incendiu a mistuit apoi orașul. Astfel, după 2500 de ani de ocupație, locuitorii greci ai Anatoliei au fost nevoiți să plece. Marea Idee adusese o nenorocire asupra lor. Un schimb de populații avea să fie inițiat mai tîrziu, dar soarta acestui teritoriu fusese
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
pușcă. La 4 decembrie 1858, Hodocin făcea cunoscut Secretariatului de stat că și-a luat ca asociat la fabrică pe Moritz Katz, director de pensionat. Din nefericire, aceste străduințe au fost în parte zădărnicite: în același an un incendiu a mistuit o mare parte a întreprinderii. Ce-i drept, ea a fost refăcută (la 15 iulie 1859, Hodocin cerea organelor de stat permisiunea de a aduce silitră pentru producerea prafului de pușcă din București), dar nu în forma inițială. Acea întreprindere
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
desfătare; însă atunci când, conducând-o la mașină, am încercat să-mi trec mâna pe după umerii ei, s-a smuls ca și cum săvârșisem o neobrăzare dintre cele mai mari, ca și cum, pe onoarea mea, voiam s-o violez când i-am atins ceafa". Mistuit de dorință, tânărul nu are altă soluție decât să dea fuga "la tinerele doamne din strada Martyrs și să le implor să arunce niște apă peste focul ce mă ardea"... Acest supliciu trebuie să fi fost plăcut. Căci chiar a
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
actorul, cu dezarmantă sinceritate (p. 79); a colaborat bine cu Ion Iliescu și Cornel Pacoste (după '80); drept care... în '88 fuge în Germania; de-acolo pleacă-n Siberia pentru face un reportaj pentru o televiziune; se-ntoarce, firește, după '89, mistuit de dorul de Timișoara; acum are o pensie bună de la statul german. Cunoscîndu-i bine pe cei doi intervievator și intervievat îmi dau seama ce greu s-a născut volumul; și cu cîtă răbdare (plus diplomație) din partea celui ce a redactat
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
prea mic, dragul meu, și nu e bine să te bagi în asemenea treburi. Dar cei mari de ce au voie? Du-te acum, fiule, am atâta treabă pe cap, vorbim noi altădată, te-a căutat preotul azi-dimineață. Când mânăstirea se mistuia în tăcerea totală a nopții, întreruptă când și când de cântatul unor cocoși nebuni care luau licuricii drept geana zorilor, Tommaso se învârtea pe salteaua lui pradă unei devălmășii de gânduri chinuitoare. Mai înaintea tuturor unul îl muncea cel mai
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
taine, mai ales când inima noastră e curată. Știi de ce ți s-a arătat șarpele? Fiindcă ai inima curată, ești un înger. Oh, Tommaso, Tommaso! Și numai fiindcă ai văzut un șarpe pe altar te-a adus aici să-ți mistui zilele? Mă cred nebun. La început voiau să mă ardă de viu, pe rug, eram pentru ei un necromant, un vrăjitor, adică unul dintre cei ce-l neagă pe Dumnezeu și trec în slujba diavolului pentru a ieși învingători; apoi
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
Isaia, descrie figura lui Cristos care nu avea să fi un războinic, ci un dușman și un distrugător al războiului însuși. Isaia spune că încălțămintea zgomotoasă a războinicului și haina-i stropită de sânge vor fi aruncate în foc și mistuite în flăcări... pe Cristos îl numește Sfetnic minunat, Dumnezeu puternic, biruitor, Domn al păcii, Părinte al veacului ce va să vină; El va da împărăției sale o pace fără de sfârșit ca să o întărească și s-o întemeieze prin judecată și
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Într-un secol care nu mai era al meu" (Un cal tânăr)78. Completând această idee, a unei solidarități etice cu Generația, același Gheorghe Grigurcu, readuce în prim-planul discuției tematica identică, aflată sub raportul unei "exteriorități, care se înfățișează mistuită de-o chemare orientată spre interior a subiectului liric, acesta reflectând structura adâncurilor ontologice"79. Firește, criza identitară, care se regăsește în poezia Anei Blandiana și care o face solidară Generației sale, se naște dintr-un fond tragic al existenței
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]