2,334 matches
-
luptă! În depărtare, se auzeau detunături sporadice, de la poala muntelui. Apoi, deodată, răsunară neașteptat de aproape, dintr-o zonă împădurită de pe panta de sud-vest. — Au luat-o și pe scurtături! Din cauza ceții dese, steagurile inamice nu se vedeau clar, ceea ce neliniștea și mai mult forțele lui Nakagawa. Sebei strigă încă o dată. Glasul său răsună în inima muntelui. Unitatea de o mie de oameni a lui Nakagawa, care apăra muntele, era acum slăbită de atacul declanșat din dreapta, chiar sub ochii săi. Fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
a spune pentru ce venise. Apoi, îl felicită călduros pe Genba pentru marea sa victorie de pe Muntele Oiwa, dar Genba nu-i suporta ocolișurile. Unchiul meu te-a trimis aici fiindcă încă mai anticipează probleme? După cum ai dedus, e extrem de neliniștit din cauza planului dumitale de a rămâne cu tabăra aici. Dorește să te retragi de pe teritoriul inamic până diseară cel târziu și să te întorci la tabăra principală. — Nu-ți face griji, Dosei. Când trupele mele alese pe sprânceană înaintează, au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
ai spus că Toshinaga poate rămâne aici ca să aibă grijă de mama lui, dar nu cred că sunt deja atât de bătrână, nici atât de singură. Vor rămâne destui războinici pentru a păzi castelul și nimeni nu are de ce să fie neliniștit de apărarea lui. Inuchiyo era de aceeași părere. În timp ce mergeau grăbiți spre intrare, Hideyoshi și familia Maeda definitivară ora plecării de a doua zi și stabiliră alte detalii. Am să te-aștept, data viitoare când mai treci, spuse soția lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
mult, chiar acolo, în Mino, tatăl și fiii aveau trei castele, câtă vreme ginerele său, Nagayoshi, era comandantul Castelului Kameyama. Nu s-ar fi putut spune că nu avea o situație bună. Și nici nu avea motive de a fi neliniștit. Hideyoshi era întotdeauna plin de tact și adesea îi acorda atenție vechiului său prieten. Ba chiar îl logodise pe nepotul său, Hidetsugu, cu fiica lui Shonyu. Astfel, în timp de pace, Hideyoshi întărea, cu abilitate, relațiile dintre ei, în așteptarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
trei oameni. — Și spre ce destinație? — Nu întreba. Am înțeles. — Dacă totul reușește conform planului, am să te înaintez la rangul de samurai. — Vă mulțumesc, stăpâne. Sanzo era un om curajos și neînfricat, dar vederea uriașei sume de bani îl neliniștea mai mult decât l-ar fi tulburat o băltoacă de sânge. Se prosternă din nou, apăsându-și, exagerat de tare, capul pe pământ. Când îl ridică, văzu un bătrân, care arăta ca un samurai de țară, și doi tineri voinici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
cu oarecare suspiciune, din cauza influenței lui Hideyoshi. Astfel, când Niwa Nagahide a urmat să arbitreze, oamenii din cercul interior al lui Nobuo, care înainte avuseseră legături cu el, au fost anihilați rapid, ca o facțiune de pacifiști. Nobuo însuși era neliniștit de adevăratele intenții ale lui Ieyasu, iar clanul Tokugawa privea cu vigilență armata lui Nobuo. Această stare de fapt evoluase conform unor ordine concrete, trimise din îndepărtata Osaka. Pentru Hideyoshi era un principiu de nestrămutat ca, indiferent ce schemă diplomatică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
încerce o altă tactică. Întâlnirea de a doua zi cu Nobuo era exact rezultatul acestor calcule și previziuni. Hideyoshi se trezi devreme și, privind cerul, spuse: — Vremea e tocmai potrivită. În seara trecută, mișcările norilor de toamnă târzie îl cam neliniștiseră; și se temea că, dacă, întâmplător, începeau vântul și ploaia, tabăra lui Nobuo putea spune că voia să amâne momentul sau să schimbe locul, astfel putând fi suspectat de clanul Tokugawa. Hideyoshi se dusese la culcare preocupat de complicațiile neplăcute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Aerul sub presiune dinăuntru începea să respingă la un moment dat pistonul, împingându-l încet și îndărătnic înapoi, ca într-o luptă surdă de berbeci... Unii vorbeau de riscurile primusului. Știu și eu?... Mama trăgea cu coada ochiului spre mine, neliniștită de încăpățânarea cu care pompam aer în rezervor. Îmi cerea să încetez. După lustruire venea proba de foc. Umpleam rezervorul cu petrol lampant, apoi turnam alcool metilic în șănțulețul rotund ce dădea ocol arzătorului. Scăpăram un chibrit și îi dădeam
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Ce faci, nu intri?... Rareș întorcea capul în urmă. Și din partea aceea venea zgomotul străzii. Ghiocul zilei de vară... Deschise ușa, și doamna Mușat, stând în picioare de partea cealaltă a mesei, își înălță privirea, c-o undă de mânie neliniștită în ochi. Rareș? Ce-i cu tine aici? Doar știi că n-ai voie în cancelarie nechemat! Dar Rareș lăsase în urma lui ușa deschisă și înainta încet spre masă. Doamna Mușat deja aproape că începuse să strige: Rareș! N-ai
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
acest al doilea picolo pe unul din elevii săi. Dar nu, n-a fost decât o impresie: profesorul nu-l recunoaște nici pe Mazilu. Aici, la restaurantul Aurora, toate lucrurile au o altă înfățișare. Cei doi falși picolo aruncă priviri neliniștite în lungul culoarului, să nu fie surprinși de adevăratul chelner care pesemne că a primit totuși comanda domnului Panciu și urmează să se întoarcă dintr-o clipă într-alta... Băieții au prins curaj și acum se află toți cinci în jurul
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
de concentrată asupra dansului, mă rog, să nu greșești niciun pas și așa mai departe, încât nici nu luai în seamă desfășurarea piesei?... Și iată și finalul actului doi, când în scenă intră ielele. Erau șase. Privirea lui Paul alerga neliniștită de la una la alta fiindcă nu reușea din prima clipă s-o recunoască pe Geta... dar nu, iat-o! ea era. Într-o rochie albă, scurtă, cu poalele zdrențuite fiindcă, sigur că da, era de fapt o sălbăticiune printre oameni
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
între ele două, bunică și nepoată, să cadă ziua de naștere a Iuliei. Chiar în acea zi, cu puțin înainte de prânz, cineva sunase la ușă și mama ieșise să deschidă. Era poștașul. Aveți o telegramă, a spus el. Nu vă neliniștiți, e de bine. O felicitare de la bunicul. Mamei i s-au tăiat genunchii. Răvășită toată și poate și revoltată, a strigat la el, gata să izbucnească în plâns: Cum, de la bunicul? Care bunic? I se umpluseră ochii de lacrimi și
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Teleferic îl iubea nebunește, pentru că nu stă în firea unui câine să judece firea și preferințele oamenilor, indiferent dacă ele sunt sortite sau nu pierzaniei. Bietul cățel, îngrijorat, ornă împrejurarea cu una dintre intrejecțiile pe care le scotea când era neliniștit, interjecție care s-ar putea transcrie fonetic în orice limbă astfel: „kai!”. Cu un urlet, directorul sări cu picioarele pe birou, unduindu-se, țintuind cu privirea sa goală și verde câteva dintre ciudatele vestigii ce îi împodobeau încăperea. Clossettino înșfăcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
din nefericire un contur din ce în ce mai clar în sufletul său, făcându-l să amețească, cu tâmplele pulsându-i nebunește de teamă. Îngrijorat cum nu mai fusese de multă vreme, înaintă spre biroul soției sale. Ceea ce văzu, însă, avu darul să-l neliniștească și mai mult. Lucrurile de pe masă erau răvășite ca și cum cineva le răscolise cu furie, numai că acesta nu era încă cel mai rău lucru care îl aștepta. Bărbatul văzu, spre groaza lui, și obiectul de care se temea cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
Autocrat m-am întors spre Fielding și l-am întrebat răgușit: — Știe să vorbească? În sensul strict al cuvântului. — Spunk? Sigur că da. A făcut Richard al Doilea la un teatru care nu-i pe Broadway, toamna trecută. Eram cam neliniștit din cauza accentului, dar de articulat? O face superb. Bun, moșule. Ce părere ai? — Eu zic să-l luăm pe Spunk. Am mers direct la un restaurant lambrisat, din zona plină cu localuri dintre străzile Fifth și Sixth pentru o discuție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Parcă ai fi unul de zece ani care se chinuie să-și aducă aminte de un banc porcos. Dar nu asta ar fi problema care mă frământă. Industria filmului e plină de cârpaci prosperi și de milionari analfabeți. Ceea ce mă neliniștește e... Ca să faci un film, ai nevoie de multă energie, de foarte multă energie. Asta sunt regizorii - oameni plini de energie. Or tu arăți de parcă ai fi pe punctul să te transformi într-un bloc lipsit complet de simțuri. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
mai multă abilitate și destul de des. Când vei avea timp să reflectezi la ceea ce ți am spus eu acum, vei ajunge la cuvintele mele și atunci, abia atunci, o să-mi dai dreptate. Ai să vezi! Deși vorbele lui Alex o neliniștiseră și purtau în ele hotărâri ce păreau deja luate, Olga nu era convinsă că totul e pierdut. Ea voia ca Alex să fie al ei, și atât! Pedală pe aceeași placă știută în care își puse în joc, cum știa
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
Tăierea împrejur nu este nimic și netăierea împrejur nu este nimic, ci păzirea poruncilor lui Dumnezeu. 20. Fiecare să rămînă în chemarea pe care o avea cînd a fost chemat. 21. Ai fost chemat cînd erai rob? Să nu te neliniștești de lucrul acesta; dar dacă poți să ajungi slobod, folosește-te. 22. Căci robul chemat în Domnul este un slobozit al Domnului. Tot așa, cel slobod, care a fost chemat, este un rob al lui Hristos. 23. Voi ați fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85036_a_85823]
-
lui, iar atitudinea omului acela nu Îl amuza pe Vasile. Înseamnă că acel cineva acționase după un plan al lui care Îl includea pe el, neînsemnatul Vasile Moare, și că intențiile necunoscutului Îl vizau În mod direct - iată ce Îl neliniștea, de fapt, pe Vasile, În plină noapte. Și brusc a adormit, oftând. Nu va ști niciodată să Își explice de ce a visat ce a visat În noaptea aceea, și anume că Matei murise călcat de un tren, undeva pe câmp
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
fac despre tine. 24 {EminescuOpXV 25} [MOARTEA ESTE ECHILIBRAREA ESISTENȚEI] 2285 Ah, ce dulce-i moartea; ca repaosul după o zi de lucru, dulce ca momentul ațipirei. Cui nu-i place să doarmă, să doarmă cald, adânc, fără visuri, cari neliniștesc sufletul? Liniștea e mai dulce decât chiar bucuria. De-aceea pe-nțelepți nimic nu-i bucură ca pe nebuni, cum nu-i supără nimic ca pe nebuni. Viața duce-n sine acel grăunte de mulțămire care s-a născut din
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
înțelepciunea e un semn că însăși înțelepciunea și liniștea trebuie să semene morții. Liniște, somnul etern - e așa de scurtă adormirea. A putut cineva să se prindă de aripele somnului, să aibă conștiința de cum adoarme? Nu. Și nici nu-l neliniștește. De ce să se teamă de moarte? E-ntocmai procesul adormirei; când ai adormit, nici nu știi că și cum ai adormit. Și, deși s-ar părea cum că un stadiu neconștiu e indiferent, totuși ce dulce e somnul fără de vise
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
cumcă 260 de papi vor sui scaunul lui Petru și după aceea va începe o nouă ordine de lucruri în lume. Papa Pius IX e al 259ălea. Asta o spune "Charivari", un jurnal din a[nul] 1847. [20] O dorință neliniștită în sufletele oamenilor, de a fi ceea ce nu sunt și de-a avea ceea ce nu au, este rădăcina a toată imoralitatea (William Temple). [21] Nenorocirea este cel mai bun dascăl, și își are metoda lui proprie, dar de [dat] greș
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
modificând fundamental poziția artistului în societate, precum și concepția sa despre artă. Ar fi greșit să vedem în Renaștere exclusiv o epocă de înflorire a spiritului și de realizare a echilibrului între om și univers; o întunecată umbră medievală continuă să neliniștească umanitatea renascentistă. În acest context, tema vârstei de aur a fost trăită și reprezentată în epoca Renașterii ca un antidot la prezentul sumbru. Lumea, devenită o corabie a nebunilor (amintind de pictura lui Bosch intitulată Corabia nebunilor) nu poate fi
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
căpitanul izbucnise în râs - îi împingea în altă parte, spre colțurile de stâncă ce se iveau din mare, și marinarii nu i se puteau opune. La un moment dat, un curent puternic păru că trece pe sub chila corăbiilor. Oamenii erau neliniștiți din cauza relei faime a insulei, din cauza serii care se lăsa. Cineva repetă că zeii îi respingeau. Nu reușiră să ajungă pe insulă. Toată noaptea, corăbiile se legănară pe marea întunecată, marea violentă a lui Poseidon, și oamenii nu știau încotro
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
în camera sa, ca să desigileze plicul. Lui Gajus i se păru că fantasticele povești ale călătoriei nu mai aveau nici o valoare. Se opri, așteptând ca ușa să se deschidă. Singur în camera lui, Germanicus citea cu mirare și tot mai neliniștit un aspru reproș al împăratului cu privire la călătoria lui neautorizată. Scrisoarea se încheia însă cu surprinzătoare cuvinte de iertare. „Cele mai părintești cuvinte pe care Tiberius le-a dictat vreodată“, observă Germanicus în timp ce punea foaia jos, iar uimirea lui se transformă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]