2,316 matches
-
ca În transă. Să fac prezentările, el e... — Jack e numele meu, mă Întrerupe blând. Sunt un prieten de-al Emmei. Emma... Mă privește, fără nici o urmă de expresie. Mi-e teamă că e nevoie de tine. — Of, zic vizibil ușurată. Ei, asta e, se mai Întâmplă. — Ce păcat ! spune mama. Nu poți să mai stai măcar să bem ceva ? Jack, poți să ni te alături și tu dacă vrei, ia un copan de pui, niște quiche, ce vrei tu... — Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
mahări. Ce părere ai, Emma ? Abia pot vorbi. Sunt peste măsură de jenată. Nu-mi doresc decât să dispar sub pled și să nu mă mai vadă nimeni niciodată. — Domnule Harper ! ne Întrerupe o voce și trag aer În piept, ușurată. Ne uităm cu toții În direcția vocii și-l vedem pe Cyril aplecându-se stângaci spre Jack. Îmi cer mi de scuze că vă Întrerup, domnule, spune, aruncând priviri mirate spre familia mea, de parcă ar Încerca să Înțeleagă ce l-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
-i dea gratis vreun cotidian rămas nevândut. Nu Întoarce capul, se preface că n-o aude. La gura metroului Înserarea aduce un ultim asalt de slujbași care și-au Încheiat lucrul. Un val, din care se extrage cu greu, respirând ușurat. Unde o fi oare Kawabata? se Întreabă Antoniu, privind un porumbel ce se găinățează pe gardul scund care Împrejmuiește parcul. Ai dispărut pur și simplu, te-ai topit, te-ai evaporat. Te-am acceptat atâta amar de ani și până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
lumina lanternei lui, pare că face salturi de colo-colo, fugind de cineva care ar vrea să o prindă. Într-un târziu, se aude o portieră trântită, rateurile unui motor și zgomotul mașinii care se Îndepărtează. Antoniu intră În magherniță, răsuflând ușurat. Cimitirul Străulești, se află la marginea orașului, și este un cimitir relativ nou, fără monumente funerare fastuoase, alei pavate, mărginite de pomi și de flori, sau bănci curate pe care să te așezi pentru a te reculege. O pădure de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
ascunzi ceva? <victor40>: nu. Trăiesc în Seattle <victor40>: Nu vreau să mă însor. <sanda>: de ce nu vrei? <victor40>: am fost însurat o dată (de ce nu îi spun de Țușca?) .... <sanda>: OK. De fapt, nu are importanță <victor40>: nu? Pot să răsuflu ușurat? <sanda>: am nevoie de sfatul tău <sanda>: poate e mai bine ca esti mai în vîrsta <victor40>: mda. Experiența este mai vastă, uneori <sanda>: e un tip care îmi face curte <victor40>: foarte bine <victor40>: ești tinara și frumoasă <sanda
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
mă determină să ies cât mai repede posibil din acest oraș. Asta și datorită nopții în care am dormit foarte puțin din cauza căldurii excesive și a zgomotului străzilor de sub fereastră. Iau un autobuz până la periferie, la Léguevin și răsuflu ușurat cănd ajung să nu mai simt în jurul meu invazia de mașini. După ce ies din localitate, întâlnesc din nou copacii și umbra lor; ce încântare! Imi lipseau. Imi admir și noile sandale și sper să mă țină până la capăt. Nu au
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
seamă privirile mustrătoare ale soțului ei și fără să ceară voie. În timp ce ea trage repede primele fumuri și pe urmă tot mai rar, tot mai adânc, pe celelalte, Antonio se ridică să Îi aducă o scrumieră și pe urmă, oftând, ușurat, scoate și el pachetul lui de țigări și Îl trântește, victorios, pe masă. * — ...Dar vă puteți imagina, dragii mei, ce Înseamnă să stai ore Întregi, Înțelegeți? Ore Întregi, Într-un aeroport, fără să ai habar de ce? Mi-au trecut atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
camarazii cântând Heidemarie. Poate nici Klara nu a vrut să dea Germaniei Încă un soldat, ca fată-mamă, așa cum spunea, ci doar Își pierduse răbdarea pentru că Hermann nu venise În permisie, la vârsta ta de acum ai putea să Înțelegi ce ușurată de grijile casei s-a simțit după ce patronul șchiop al cofetăriei a Început să vă umple casa cu alimente la negru și pachete de prăjituri. Poate Klara n-a mai vrut să coboare În adăpost din capătul de la Bergstrasse pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Întors, mintea Îți fuge mereu În altă parte. Acolo... Susțin În continuare că această călătorie prea târzie a fost un șoc periculos, ți-amintești doar cât am insistat, până și În drumul spre aeroport, să n-o faci... Christa respiră ușurată. Acum, la curbă, o să se vadă imensa ceașcă de cafea, proiectată pe cerul intens albastru, cu stele aprinzându-se În jurul panoului publicitar. Lavazza. Literele roșii cu acoladă aurie. Plinul, mai Întâi. Și, pe urmă, el o decaf, ea un ceai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
era ieșirea? Simțeam cum se Învârte totul cu mine, nu mă mai puteam concentra și aproape am țipat la nepoțica mea. Îmbujorată și cu pumnii strânși, și-a făcut loc prin mulțime și am ajuns la ieșire. Oh! Am răsuflat ușurată! Credeam că nu mai scap din vâltoarea ce mă cuprinsese, vâltoare care mă ademenea asemenea unui ochi de apă viclean care vrea să te ducă În adâncuri. Acasă ne aștepta o supă de cocoș cu găluște. La desert am avut
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
vă exmatriculeze. Bagaboantelor! Noi ne-am făcut mici, am scos repede câte o carte și un caiet și ne prefăceam că studiem intens. Să vezi ce ne dorea incultul și țărănoiul: exmatriculare pentru o mică și nevinovată aventură. Am răsuflat ușurate că n-am fost recunoscute, scăpând de interogatoriul care ar fi urmat la cancelarie, scăderea notei la purtare, și mai mult decât atât, „haiul” pe care l-ar fi făcut colegii pe seama noastră. De la această pățanie, multe luni de zile
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
păcat. Folosind ades termenii de: păgân, ateu, eretic, orgoliu, fățărnicie ș.a., aveam impresia că toate aceste inadecvate expresii erau Îndreptate asupra mea. Brânza de vaci era foarte bună și untoasă, dar am Început să simt nodurile În gât. Am răsuflat ușurată când și-a Încheiat pledoaria. „Doamne ajută!” mi-am spus și eu În gând, Învățând această expresie Într-o zi și jumătate. Tot era un progres! Găsisem În caietul meu o poezie semnată de Daniel Chirileanu și pe care aș
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
și autoritate. Fii bun și deschide ușa, prietene, și lasă-mă să intru. — Cine e? întrebă fata care se oprise la jumătatea scării. Inima lui Charlot se umplu de un val de speranță nebună, și-i răspunse în același timp ușurat, amuzat și cu teamă. —Chavel. Zice că e Chavel. Acum, își spuse el, sunt în sfârșit Charlot cu adevărat. Ura se poate răsfrânge asupra altuia. Lasă-l să intre, zise ea, iar el dădu la o parte lanțul de la ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
cucerit printr-un joc emoțional ca să nu observe imperfecțiunile. —Mademoiselle, sunt atâtea lucruri pe care nu le știți! rosti el rugător. Omul ăsta a aruncat o lumină urâtă asupra tuturor. Fratele dumneavoastră era un om foarte bolnav. — Știu. Actorul răsuflă ușurat, convins că de-acum totul va merge strună și deveni imprudent. Cât de mult vă iubea, cât se frământa întrebându-se ce veți face după moartea lui! Îmi arăta fotografia dumneavoastră. — Nu avea nici o fotografie. — Mă surprinde ccea ce-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
perfect aplicat. ― Cam tot la fel, zic eu, ridicând din umeri. Am fost din nou la redactorul-șef, și să vezi surpriză, nu există locuri libere acum. Săraca de tine, spune Geraldine, dar eu cred că de fapt se simte ușurată. Geraldine știe că eu pot să scriu. Geraldine nu ar fi ajuns nicăieri fără mine, pentru că de fiecare dată când are un termen limită, eu sunt cea la care fuge să ceară ajutor. Cel puțin o dată pe săptămână, stau în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
în spatele meu. ― O, DOAMNE! Mă uit și eu la ecran, îmi duc o mână la gură și preț de o secundă, se pare că amândoi rămânem înlemniți de groază. Imediat ce ne-am revenit, ne întoarcem ca doi nebuni, suspinând apoi ușurați că nu e nimeni în birou. Pentru că acolo, pe ecran, ceea ce era mai devreme o căsuță este acum o imensă imagine color a unei femei goale, cu picioarele depărtate, și cu penisul unui bărbat în gură, în timp ce un altul i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
bun pentru asta, dar oricum nu asta contează acum. Tot ce contează este ca Geraldine și Ben să nu ajungă să fie niciodată „ei“ sau „noi“. Ei vor fi mereu doar Geraldine și Ben - și deodată mă simt așa de ușurată, că-mi vine să plâng. ― Așa, spune Geraldine suspinând. Destul despre mine. Ce se mai întâmplă în viața ta? Ea zice asta în mod frecvent, iar eu fac ce fac mereu, adică manevrez conversația înapoi către Geraldine, pentru că altfel, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
apăsând altfel cuvintele. M-ai vedea în televiziune? ― Da, sigur, răspund eu, pentru că Ben are nevoie de susținere, și adevărul e că l-aș vedea chiar și în televiziune. Absolut. Ai fi super în televiziune, ai fi perfect! Ben suspină ușurat. ― Crezi că o să obțin postul? ― Păi, ar fi nebuni să nu te primească. Sigur te vor chema la interviu, și o să-l iei cu brio. Ai experiență în jurnalism și dinți de un alb perfect, de ce altceva ai mai avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
să te strig JJ. Bag discheta în computer, adică discheta cu poza mea, și apăs ATTACH, butonul din partea de jos a e-mailului. Atașez poza la scrisoare și apăs SEND. Când apare mesajul care-mi spune că a fost trimis, răsuflu ușurată și mă uit cu vinovăție la Geraldine. ― N-ar fi un coșmar dacă ar vrea să mă vadă? ― Nu fi fraieră. E la mii de kilometri depărtare, ești în siguranță. Hai să mergem să bem un ceai. ― Te-a sunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
părere am despre probă? ― Da, a răspuns Ben, neștiind ce să înțeleagă din tonul ei. ― Tocmai am văzut-o, a continuat ea, și a trebuit să te sun, să îți spun că. Ești. Al. Naibii. De. Uimitor. Ben a răsuflat ușurat. ― Glumești! ― Niciodată nu glumesc cu asemenea lucruri. E una dintre cele mai bune probe pe care le-am văzut, și nu pot să cred că n-ai mai prezentat nimic înainte. Ești sigur că spui adevărul? Ben a râs. ― I-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ochiul. ― Nu, e mâine-seară. Urmează o pauză dificilă, în care nici unul dintre ei nu știe ce să mai zică, dar Ben e cel care umple primul tăcerea. ― Vino și tu dacă vrei. ― Mi-ar plăcea la nebunie! exclamă ea, răsuflând ușurată. Unde e? În timp ce scrie adresa, Lisa îi sare în față, gesticulând și strâmbându-se. ― E în regulă dacă o aduc și pe prietena mea, Lisa? întreabă Sophie în cele din urmă, în silă. ― Sigur, răspunde Ben, gândindu-se că la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
tare postul, spun eu în cele din urmă, un zâmbind forțat. Cu o condiție. ― O condiție? Redactorul-șef nu se aștepta la nici o condiție. ― Am nevoie de un concediu. Peste două săptămâni vreau să plec o vreme. Redactorul-șef suspină ușurat, iar eu știu exact la ce se gândea în timpul tăcerii mele. Pentru o clipă, a crezut că-i voi spune că aș accepta slujba numai cu o creștere substanțială de salariu. ― Nici o problemă, dragă, îmi spune el. Geraldine poate să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
decât o s-o faci oricum. Tubul e un spray de apă Evian, pe care va trebui să-l folosești după cum urmează: Geraldine își dă părul pe spate și, cu o fluturare a mâinii, își pulverizează vaporii fini pe față, suflând ușurată aerul când termină. Așa, spune ea. Așa fac toate modelele, pentru că nu-ți lasă pielea să se usuce. Astea, adaugă ea, arătând spre recipiente, sunt luate tot la promoție. Am sunat la companie și le-am spus că scriu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
stau și mă gândesc la asta, mă uit la el și-mi doresc să nu fi venit. Îmi doresc ca totul să fi fost doar un joc. ― Nu, spune el și scutură din cap, iar eu răsuflu cu zgomot și ușurată. Sunt Paul Springer, producător de film. ― A, da? spun eu fără interes, întrebându-mă ce naiba vrea. ― Sper să nu vă supărați că vă abordez, dar sunteți foarte frumoasă și m-am gândit că trebuie să fiți o actriță. ― Mulțumesc, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
cap, spunându-i că e perfect, iar Brad îmi ia lucrurile și mi le duce în camera de oaspeți, după care îmi arată și baia. Sunt în bucătărie când ești gata, spune el, după care închide ușa, iar eu respir ușurată. Totul e perfect. Nu numai el este perfect, dar nici nu a presupus că vom sta în aceeași cameră, și deși sper - o Doamne, cât sper ca asta să devină mai mult decât o prietenie - nu sunt încă gata pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]