19,653 matches
-
alege temele din imediata experiență iar limba din conversație sau din cărți, cum se-ntîmplă, improvizând "cărți poștale", însemnări pe albumuri. Așezarea la o masă cu cantalupi, prune, nuci e prilej de poezie. De asemeni instalarea într-o casă, reocuparea locului obișnuit la bibliotecă: Ce farmec e-n biblioteca izolată! Plutesc în voia gândurilor line, Și mă surprind gîndindu-mă la tine, Și mă încînt de-această locomoțiune minunată, Ce îmi permite să ajung cu bine, Cu toate că-i înzăpezită linia ferată. Revăd căsuța
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
două sau mai multe atribute în același timp, se vor lua în considerare combinațiile unice de valori din toate atributele definite criteriu de grupare. Pentru a realiza o interogare de sintetizare a datelor se va elabora mai întâi o interogare obișnuită de selecție adăugându-se eventualele câmpuri calculate, după care se va activa butonul Totals din ribonul contextual DESIGN. Astfel, ca rezultat al acestui demers, în grila Query Design, va fi inserată o nouă linie intitulată Total. În mod implicit, toate
Baze de date financiar-contabile by Florin Mihai, Pavel Năstase, Andrei Stanciu, Bogdan Ionescu, Ilie Tamaş () [Corola-publishinghouse/Science/217_a_477]
-
nemțești în sensul că au conceput limba și cultura franceză ca fiind sinonimă cu Revoluția și progresul. Mai mult, marea majoritate a oamenilor care locuiau în interiorul granițelor Hexagonului, îndeosebi țăranii care locuiau în zone geografice foarte restrânse și care nu obișnuiau să călătorească, nu vorbeau limba franceză, care era considerată limba clasei elitiste, ci dialecte și limbi regionale, cum ar fi limbile bască, bretonă, corsicană și occitană, și dialectele provensale și germanice (în Flandra și Alsacia). Rezistența cea mai puternică opusă
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
depravării bine reprezentată, de exemplu, de o cutumă civilă ce se corupe. Trebuie evidențiat imediat că în folosirea lingvistică, acest al doilea înțeles este de mare importanță în domeniul civil și public: este binele comun, este binele civil (cum se obișnuiește să se spună în Umanismul civil italian între 1400 și 1500), lovit chiar în esența de o descompunere progresivă. Cuvântul corupție nu exprimă altceva decât degradarea morală și spirituală, adică reprezintă - cu un termen care de atunci începe să aibă
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
progresivă. Cuvântul corupție nu exprimă altceva decât degradarea morală și spirituală, adică reprezintă - cu un termen care de atunci începe să aibă succes - devenirea necivilizată a unui cetățean, dar și a unui popor, a unui oraș, a unei comunități care, obișnuindu-se cu corupția, cu imoralitatea, cu obiceiul rău, cu dezmățul, cu viciul și depravarea, cu menținerea puterii cu orice preț, cu vinderea funcțiilor cetățenești, cu luxul și depravarea, cu avariția și lăcomia, provoacă o acțiune de alterare progresivă a civitas
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
inima ființei care, în mod natural, tinde mereu să se manifeste în autenticitatea sa. Este vorba despre „o minciună împotriva vieții, o minciună metafizică împotriva ființei, care cu timpul se întoarce împotriva celui care o spune”. În practică, omul corupt, obișnuindu-se cu răul, nu poate face altceva decât să continue să distorsioneze adevărul și realitatea, în sine însuși și în alții, rupând și ultimul văl de pudoare. E adevărat că îl definim lipsit de pudoare pe cel care nu are
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
în general ca simplu credincios. Și în acest caz, obișnuința este pivotul analizei lui Bergoglio, care se inspiră aproape întotdeauna din Biblie. În acest caz scenariul de fond este cel al israeliților, sclavi în Egipt, care sfârșesc prin a se obișnui cu „pierderea libertății”, și care „își adecvaseră forma sufletului propriu la acea condiție, fără a-și imagina o altă manieră de trai. Conștiința lor era adormită și, în acest sens, putem afirma că era un fel de corupție”. Clerici și
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
multe pasaje constituie și o adâncire sau, mai bine spus, un discernământ antropologic, etic și spiritual. Primul dintre acestea merge la inima problemei: „Corupția nu este un act, ci o stare, o stare personală și socială, în care omul se obișnuiește să trăiască. Valorile (sau non valorile) corupției sunt integrate într-o adevărată cultură, cu capacitate doctrinală, limbaj propriu și mod particular de a proceda”. Întreaga distincție între păcat și corupție se bazează pe această determinare inedită a corupției, ca un
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
de contestare a oricărei valori scrisului jurnalistului. Al. Paleologu 169 consideră pericolele "encomiasmului simplist" mai primejdioase decât cele ale atitudinilor contestatare și semnalează incapacitatea interpreților de a-și păstra calmul intelectual și afectiv atunci când vine vorba de Eminescu. "Ne-am obișnuit să spunem că Eminescu este un geniu, afirmă Noica. Cu aceasta nu spunem nimic chibzuit și spunem în schimb două lucruri proaste: că Eminescu este, în fond, dincolo de orice explicație; că noi, oamenii de rând, suntem în definitiv dincolo de orice
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
a țării. Articolul 1888 prezintă situația politică din Franța, Germania, Italia, Rusia și Spania, jurnalistul dovedind o bună cunoaștere a evenimentelor de pe scena politică internațională. Cea de-a treia etapă a publicisticii eminesciene marchează atenuarea spiritului virulent, cu care ne obișnuise jurnalistul în etapele anterioare, și restrângerea spațiului de desfășurare a discursului critic. Interesantă este opțiunea gazetarului de a-și semna textele cu inițialele M.E., după ce o carieră întreagă refuzase să facă acest lucru sau recursese la pseudonime. Poate fi aceasta
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
pământul să ne înghită"236. Individualitatea publicisticii eminesciene în tabloul presei românești din a doua jumătate a veacului al XIX-lea este conferită și de mijloacele de expresie specifice. În acest sens, Al. Andriescu afirmă: "Eminescu, pe care ne-am obișnuit să-l numim creatorul limbajului poetic românesc modern, este neîndoios și cel mai mare gazetar al nostru din secolul al XIX-lea și până astăzi, și are, în această din urmă calitate, un rol imens în buna orientare a limbii
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
și publicistica eminesciană. Fenomenul de mitizare, specific generațiilor posteminesciene, continuă însă să împiedice dezvoltarea unei relații firești cu opera poetului și să favorizeze circulația unor etichete procustiene, devoțiunea pentru Eminescu sfârșind în cele din urmă într-o obnubilare. "Ne-am obișnuit să spunem că Eminescu este un geniu. Cu aceasta nu spunem nimic chibzuit și spunem în schimb două lucruri proaste: că Eminescu este, în fond, dincolo de orice explicație; că noi, oamenii de rând, suntem în definitiv dincolo de orice răspundere"515
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
o. este influențat de epistolele grecești, în special de epistolele lui Teofil Coridaleu, și a servit drept model o. protocolare rostite la sărbători. Un creator de o. ocazionale a fost marele ban Văcărescu, tatăl poetului Ienăchiță Văcărescu. Spre deosebire de o. festivă, obișnuită la Curțile domnești și boierești, o. de nuntă conservă numeroase elemente poetice de o rară frumusețe. Surse: I. Păunescu, Orații populare, care în unele sate obișnuiesc a se zice la nunți, II, București, 1848; V. Alecsandri, Poezii populare ale românilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288566_a_289895]
-
o. ocazionale a fost marele ban Văcărescu, tatăl poetului Ienăchiță Văcărescu. Spre deosebire de o. festivă, obișnuită la Curțile domnești și boierești, o. de nuntă conservă numeroase elemente poetice de o rară frumusețe. Surse: I. Păunescu, Orații populare, care în unele sate obișnuiesc a se zice la nunți, II, București, 1848; V. Alecsandri, Poezii populare ale românilor, București, 1866, 363-364; I. C. Fundescu, Basme, orații, păcălituri și ghicitori, București, 1875, 143-156; G. Dem. Teodorescu, Poezii populare române, București, 1885, 161-184; I. G. Sbiera, Povești
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288566_a_289895]
-
este adevăr prin piețe, iar egalitatea nu mai are loc (Is 59,14). Ecleziastul adaugă: Nu căuta cu privirea printre străzile orașului și nu hoinări prin locurile solitare (Sir 9,7). Apostolul îi spune lui Timotei: Pe lângă acestea, fiind trândavi, obișnuiesc să umble din casă în casă, și nu numai că sunt indolenți, dar sunt și guralivi, indiscreți, vorbind despre ceea ce nu îi privește (1Tim 5,13). Iar în Scrisoarea a doua către tesaloniceni, face următorul îndemn: Vă rugăm, deci, fraților
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
oraș, care îl trimitea frecvent în Franța din motive comerciale. De fapt, se spune că numele său de Francisc ar proveni tocmai de la această legătură avută cu Franța. Tânăr înțelept, ce dispunea de un caracter bun, a cultivat, după cum se obișnuiește printre negustori, ambiția pentru lucrurile pământești. Cu toate acestea, din profitul comerțului pe care i l-a încredințat tatăl său, ajuta cu generozitate bisericile și pe cei săraci. S-a întâmplat odată să se întoarcă în orașul său; tatăl l-
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
fost bătut, acoperit de ocări, dar l-a vestit pe Cristos; apoi, în cele din urmă, a fost condus înapoi de către păgâni în tabăra creștinilor. Înzestrat cu simplitatea unui porumbel, a îndemnat toate creaturile să-l iubească pe Creatorul lor; obișnuia să predice păsărilor și acestea îl ascultau, se lăsau atinse de el și nu se îndepărtau până ce el nu le permitea. Cu doi ani înainte să-și încredințeze sufletul cerului, într-o viziune a lui Dumnezeu, a văzut deasupra sa
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
ridicat circa nouăzeci de frați, dispuși să moară, și, așezându-se deoparte așa cum li se poruncise, așteptau răspunsul: cine, câți, în ce fel și când trebuiau să plece. 18. La acel capitul, era prezent un frate care în rugăciunile sale obișnuia să-i ceară Domnului ca dreapta lui credință să nu fie coruptă de ereticii din Lombardia și să nu se lepede de ea din cauza cruzimii germanilor; stăruia ca Domnul, în îndurarea sa, să-l ferească de aceste două pericole. Acest
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
-ți imediat greșeala, fiindcă ai considerat oficiile Ordinului domnii și demnități; acestea ar trebui numite mai degrabă poveri și slujiri». După ce și-a recunoscut cu multă umilință greșeala, ministrul i-a încredințat, ca pocăință, custodia Saxoniei, iar el, îngenunchind, așa cum obișnuia mereu să facă, l-a ascultat cu umilință. Frații au fost foarte mulțumiți de ascultarea sa și au celebrat cu solemnitate evenimentul în Biserica Sfântul Duh, acolo unde locuiau pe atunci, în timp ce fratele Nicolaie cânta liturghia pe un ton ferial
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
a umilinței celui care călărea - după exemplul lui Cristos care a mers călare pe un măgar, și nu pe un cal - aveau un mai mare respect pentru măgar decât îl au astăzi față de persoana miniștrilor, datorită faptului că s-au obișnuit cu vederea fraților. El a fost cel mai mare propagator al Ordinului său. Într-adevăr, după ce a fost numit ministru [provincial] (pentru a doua oară), a trimis frați în Boemia, Ungaria, Polonia, Dacia (Danemarca) și în Norvegia. A primit și
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
berea, guardianul, la sfatul bătrânilor, a făcut rost de o ploscă pe datorie, însă frații conventului, care le făceau companie oaspeților, nu beau din ea, chiar dacă din dragoste se prefăceau că beau. 9. Adăugire. Înainte de constituirea definitivă a Ordinului, frații obișnuiau să se adune în fiecare zi pentru a conversa și a bea împreună, cei care doreau, și țineau capitul în fiecare zi. Nu erau pe atunci limite referitoare la calitatea alimentelor și a vinului; cu toate acestea, în multe locuri
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
Anglia s-au despărțit, plecând spre locuri diferite, unii laici, atinși de duhul lui Isus, au intrat în Ordin. 15. Primul dintre cei care au fost primiți a fost fratele Solomon, un tânăr cu caracter bun, vestit pentru frumusețea sa. Obișnuia să-mi povestească că, atunci când era novice, a fost numit responsabil cu chetele conventului [din cerșit] și a mers la casa surorii sale pentru a-i cere de pomană. Dar aceea, dându-i o pâine, și-a întors fața în
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
memorie: ca frații să nu mănânce împreună cu laicii, cu excepția a trei înghițituri de carne din respect față de prescrierea Evangheliei (cf. Lc 10,8). Asta s-a întâmplat pentru că i se adusese la cunoștință că frații păcătuiau mâncând cu lăcomie. Ei obișnuiau să respecte regula tăcerii până la recitarea rugăciunii ceasului al treilea; erau atât de asidui în rugăciune, încât cu greu se putea găsi vreo oră pe timpul nopții în care să nu fie niciunul în capelă în rugăciune. La principalele sărbători ale
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
și atunci când nu erau decât trei sau patru, sau cel mult șase, recitau oficiul cu solemnitate și îl cântau. Era atât de minunată simplitatea și puritatea lor, încât, în capitule, se acuzau în mod public chiar și de poluțiile nocturne. Obișnuiau să nu judece niciodată, ci spuneau cu simplitate: «Așa este». Imediat ce vreunul dintre ei era certat de superior sau de un confrate, răspundea îndată: «Mea culpa» și se prosterna adesea la pământ. În acest sens, fratele Giordano, maestrul general al
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
i s-a părut că se simte mult mai bine decât de obicei. Dar când a mers să se culce și a adormit, a visat că trebuia să străbată o anumită trecătoare periculoasă între Oxford și Gloucester, numită Baizalis, unde obișnuiau să se ascundă tâlharii; când a ajuns la capătul văii, tâlharii l-au înconjurat din ambele părți ale drumului și au început să strige: „Omorâți-l, omorâți-l!” Foarte înspăimântat, fratele Walter s-a apărat spunând că era un frate
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]