19,653 matches
-
angajatului din acea perspectivă. Comentariile Ă mai ales cele negative Ă ar trebui să fie urmate de exemple. În ciuda reputației proaste pe care o au evaluările performanțelor, ele sunt totuși dorite de angajați. Fostul primar al New Yorkului, Ed Koch, obișnuia să-i Întrebe pe reporteri la conferințele sale de presă: „Mă descurc bine?”. Și angajații au nevoie de răspuns la o astfel de Întrebare. Vor un feedback legitim și bine gândit În legătură cu eforturile lor Ă mustrări, dacă este cazul, sau
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
la nebunie să-l urmăresc pe Red Auerbach la meciuri. Antrenor al celor de la Celtics, Auerbach avea un obicei intimidant. Atunci când simțea că echipa lui se Îndreaptă spre o victorie (atingerea unui țel), Își aprindea un ditamai trabucul. Adversarii se obișnuiseră să se uite la Red Auerbach ca să vadă dacă era timpul să se dea bătuți. Odată, Într-un meci foarte strâns, Auerbach și-a aprins trabucul când scorul era egal. La câteva minute după aceea, Celtics și-a spulberat adversarii
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
bună modalitate de utilizare a timpului dumneavoastră nu se regăsește neapărat În a face ceea ce vă place. Trebuie să vă disciplinați atunci când alegeți care activități contribuie cel mai mult la scopul muncii dumneavoastră. 4. Repetați Întrebarea lui Lakein, până vă obișnuiți cu ea. Afișați-o În biroul dumneavoastră, pe calculator sau pe palmtop Ă sau În orice loc În care ați putea lua o decizie privind programarea timpului dumneavoastră. 5. Informați-vă personalul despre angajamentul pe care l-ați făcut În ceea ce privește
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
fost anulate, deoarece compania a ales să scadă cheltuielile de inventar. O nouă campanie publicitară a crescut costurile de zece ori față de anii anteriori. Nici unele dintre aceste cheltuieli nu le-au fost anunțate angajaților. Moș Crăciun cu traista goală Compania obișnuia să Înmâneze cecurile Înainte de petrecerea de Crăciun (președintelui Îi plăcea să o facă pe Moș Crăciun). Atmosfera de la petrecerea din anul cu pricina era una plină de entuziasm, emoții și așteptări Înalte Ă asta până ce s-a ridicat Moșul să
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
admite că vina sa80 nu este lipsită de o anumită gravitate: Est mea culpa gravis...81 și într-adevăr acel gravis postpus substantivului în loc să fie antepus ca în mod normal, indică la un poet orator așa cum, fără îndoială, este Ovidiu obișnuit cu nuanțele stilistice, o conștientizare mărturisită a gravității actului său. Dar, din moment ce poetul își recunoaște vina, se simte nevoia de a-i diminua proporțiile. În primul rând, el crede că poate găsi anumite circumstanțe atenuante la vina lui, recunoscând în
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
clasei aristocratice conducătoare, stimulată, în același timp, și de seve de spiritualitate sincretistă și, mai ales evreiască, îndreptate în aceeași direcție. Din perspectiva mea, așadar, nu este vorba de lipsă de opoziție în principiu față de regimul lui Augustus, cum se obișnuiește a se considera, ci numai de pasivitate, însoțită de o vigilentă așteptare pentru a se vedea evoluția situației politice, ca să ne exprimăm în respectivul jargon actual 132. Oricât de mare ar fi fost entuziasmul pentru instauratorul păcii după funestele războaie
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
exil fără a le păsa de riscul la care se supun. Trebuie să anticipăm o lămurire. Din două una: ori acești "doi sau trei, unu sau doi" prieteni fideli ai lui Ovidiu erau într-adevăr "prieteni la cataramă", cum se obișnuiește a se spune, ai poetului, într-atât încât să înfrunte până și furia lui Augustus; ori s-ar putea bănui că erau direct interesați să-și vadă prietenul lor sulmonez în acel moment deosebit ca să afle de la el, din gura
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
speranțele pe care poetul le țesuse în jurul persoanei lui Paulus cu privire la întoarcerea la republică. Se aștepta, într-adevăr, o luare de poziție mult mai fermă din partea celor de "orientare republicană", dar acest lucru nu se întâmpla. Prin constrângere imperiul își obișnuise sufletele cu o poziție spirituală comodă, care le făcea aproape incapabile să ia decizii importante pentru viața statului. Imperiul se statornicea la Roma și ocazia pe care au avut-o adepții republicii nu a fost valorificată. Din această cauză, în
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
pe Antoniu, nu atingi memoria unui triumvir fără să riști să trezești susceptibilitatea lui Octavian devenit Augustus. Cornelius avea, cu siguranță, mult curaj, chiar dacă nu trebuie să exagerăm meritele sale în această privoință, "deoarece moartea lui Cicero constituia o temă obișnuită pentru oratori și pentru discipolii lor, iar Augustus nu s-a deranjat să-i pedepsească pe cei care, cu această ocazie, îi criticau trecutul". Însă nu putem fi deloc de acord cu concluzia lui Bardon, potrivit căreia, în orice caz
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
dacă tu, atunci când te numesc soție de exilat, întorci capul și roșeața îți invadează chipul. Vai mie, dacă consideri rușinos să fii soția mea! Vai mie, dacă deja ți-e rușine că ești soția mea! Unde sunt vremurile bune când obișnuiau să te lauzi că-ți eram soț și erai mândră de asta? Unde sunt vremurile bune (dacă nu vrei să eviți să-ți amintești), când îți plăcea să te proclami și să fii soția mea, și când așa cum e demn
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
adevăratei cauze a relegării, cu care Ovidiu se mândrea și o incita și pe soție să facă la fel. În epistola Tristele, V, II (adresată poate soției sau lui Paulus Fabius Maximus), poetul comunică că e sănătos; corpul s-a obișnuit de-acum cu vitregiile regiunii, însă spiritul este trist: rănile nu se vindecă și încă mai dor, de parcă de-abia ar fi făcute. Acestea trebuie să fie vindecate de cel care i le-a făcut, de Augustus. Dat fiind că
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Tristia, V, XI, Ovidiu se arată indignat pe cineva care a îndrăznit să o numească pe Fabia soție de exilat. Fabia trebuie să suporte totul cu tărie de caracter (perfer et abdura, v. 7), așa cum face el, care s-a obișnuit să fie curajos de nefericit (fortiter miser, v. 4). Oricum, să știe răuvoitorul că Ovidiu nu este exilat, ci relegat: pluta sa e încă la suprafață, chiar dacă e în derivă... De aceea, poetul se alătură poporului pentru a-i ura
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
ironie la adresa lui Romulus (și implicit a descendeților săi, contemporani ai poetului), și un sentiment de satisfacție, la adresa celor din neamul Fabia (tovarăși ai lui Remus). Arcadia-Evandru-Faun-Luperci apar din nou în Fasti, V, 85-104. Uneori, la numele, cu care ne-am obișnuit din lumea Arcadiei: Luperci-Faun-Pan-Evandru, Hercule..., se adaugă și alte personaje, cu caracter mai degrabă "istoric", ca de exemplu, Numa. Trimiterea la Numa nu este întâmplătoare: mai mult, pare să aibă o valoare polemică. După cum se știe, Ovidiu îl considera pe
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
îl vedeai printre invitații la banchetele tale festive (inter convivas tuos: v. 132), cel care a recitat himeneul în fața torțelor voastre de nuntă, și a cântat versuri demne de norocosul vostru pat conjugal, cel ale cărui cărți îmi amintesc că obișnuiai să le lauzi, cu excepția celor care au dăunat autorului lor; cel căruia adesea îi citeai scrierile tale pe care eu le admiram; cel, căruia i-a fost dată o soție din casa Voastră (de vestra cui data nupta domo: v.
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
cel, căruia i-a fost dată o soție din casa Voastră (de vestra cui data nupta domo: v. 137-138)". Există o gradație (climax) în această enumerare de legături prin care Ovidiu este legat de Maximus: de la cultivare (colui) la intervenția obișnuită în cadrul banchetelor festive ale lui Maximus, la recitarea himeneului, la schimbul reciproc de impresii asupra propriilor scrieri, și în sfârșit la înrudirea adevărată prin Fabia. Fabia este stimată de Marcia, soția lui Fabius; aceasta a iubit-o dintotdeauna, încă din
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
vremuri nu ocupa ultimul loc printre prietenii tăi, te roagă, Maximus, să binevoiești să-i citești cuvintele". Mai mult, mi se pare că tonul este perfect identic. Ovidiu, înainte să fie ruda lui Fabius, fusese un prieten de încredere, care obișnuia să participe la banchete, obișnuia să-și dea cu părerea asupra operelor lui Fabius și să le primească pe cele ale lui Fabius referitoare la scrierile lui... Și aici (I, V) se afirmă același lucru, printr-o litotă retorică: "nu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
printre prietenii tăi, te roagă, Maximus, să binevoiești să-i citești cuvintele". Mai mult, mi se pare că tonul este perfect identic. Ovidiu, înainte să fie ruda lui Fabius, fusese un prieten de încredere, care obișnuia să participe la banchete, obișnuia să-și dea cu părerea asupra operelor lui Fabius și să le primească pe cele ale lui Fabius referitoare la scrierile lui... Și aici (I, V) se afirmă același lucru, printr-o litotă retorică: "nu ocupa ultimul loc printre prietenii
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
care le știm deja din scrisorile precedente și din Fasti -. " În timp ce alții [se referă mai mult ca sigur la însuși Augustus] lovesc în nenorociți, pentru că doresc să fie temuți, și poartă săgețile (spicula) înmuiate în fiere caustică, casa ta este obișnuită să vină în întâmpinarea celor care imploră ajutor, printre care te rog să mă incluzi și pe mine" (v. 105-108). În sfârșit în Epist. ex Ponto, III, VIII, Ovidiu ar vrea să-i trimită un dar lui Maximus, pentru a
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
lui Augustus) și se acuza ca fiind cauza acesteia. * * * În urma acestor precizări devin mai clare multe aspecte ale problemei actuale, care înainte păreau neclare. Este ușor să ne gândim că la banchetele/convivia lui Paulus Fabius Maximus, la care Ovidiu obișnuia să participe (inter convivas), nu se făcea economie de critici la adresa faptelor și a regimului lui Augustus. O asemenea afirmație nu poate fi infirmată de faptul că o situație similară este descrisă de Tacitus 396 ca aparținând regimului lui Tiberiu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
o insulă și l-a înconjurat de un corp de soldați și, printr-un decret senatorial, a avut grijă să fie permanent ținut în acel loc; și, la orice menționare care se făcea despre el sau despre Iulia suspina și obișnuia să exclame: De-aș fi rămas celibatar și fără fii să mor! și fără să le nominalizeze altfel decât: cele trei vicii și cele trei supărari ale lui (tres vomicas ac tria carcinomata sua)442. Ovidiu, însă, nu pare să
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
observă V. USSANI, op. cit., p. 379. 111 Tr., V, II, 55-62. 112 Tr., V, XI, 15-22; cfr. și Epist. ex Ponto, I, VII, 45-48. 113 Italicele ne aparțin. 114 Augusto s-a folosit de cognitio extra ordinem, nu de căile obișnuite potrivit cărora cauza lui Ovidiu ar fi fost încredințată unui tribunal special. 115 Italicele ne aparțin. 116 Tr., II, 125-138. Accept textul lui RIPERT; la MERKEL, în schimb, apare: Privaque fortunae sunt ibi verba meae. 117 C. MARCHESI, Storia della
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
aminte, cu toată puterea și virtutea duhului, și a inimii, și a cugetului ce porți, ce au fost părinții noștri: tată-tău și moșu-tău și să plîngi cu inima Înfrîntă și cu duh slobod... Ah, ramură a trunchiului celui obișnuit În slavă și laudă.” Nicolae are, nu mai Încape vorbă, firea unui moralist, rîndurile de mai sus sînt admirabile, fraza acoperă bine gîndul iute și profund. Este gospodarul unei familii risipitoare, cel care-i apără reputația și-i chivernisește bunurile
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
e la el accidental, am spune chiar nesubstanțial; didacticul, În cea mai Înaltă expresie a cuvîntului, e permanent și caracterizant”). G. Călinescu și alți comentatori caută liricul În producțiile spiritului didactic, văzînd, de pildă, Într-un poem lipsit de mijloacele obișnuite de figurație lirică (Anul 1840) o personificare originală a ideilor: „după o mitologie nouă, prin verbe cu sugestii de mișcări corporale” (G. Călinescu: Gr. M. Alecsandrescu, E.P.L., 1962). Adevărul este că toți poeții din epocă scriu În mai multe genuri
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
și natura este valorizată prin capacitatea ei „solară”. Asta ar apropia pe liricul de la Mircești de impresionism, dar ce reprezintă cu adevărat, impresionismul În poezie? Tehnica umbrei nu este nouă, chinezeriile pătrunseseră mai de mult În arta europeană, spiritualitatea medievală obișnuise creatorul cu ideea unui al doilea plan al lucrurilor, un plan pur, imaterial, mai aproape de esența prototipului. Romanticii foloseau, În sensul unui simbolism metafizic, umbra ca temă literară, iar imaginea umbrelei ca o răsfrîngere a obiectului este curentă În poemele
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
indiferent de adresa lor, constituie un singur, neîntrerupt monolog. Un discurs lung, o confesiune eliberatoare. O eliberare care-l duce Însă mereu, se va vedea, pe marginea prăpastiei. A trăi la hotarul neantului a devenit pentru poetul erotic un mod obișnuit de existență. Scriitura erotică are și asemenea implicații neprevăzute de ingeniosul, rafinatul, prefăcutul stihuitor. Amărăciunea, priveliștea morții, chinul mistuitor dau o stare favorabilă scrisului. Numai de la un anumit grad de jale Conachi pune mîna pe pană. Liniștea, bucuria sufletului nu
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]