23,409 matches
-
parcă logodite cu scriitori sau filosofi morți și pun aceleași Întrebări: ai citit? ai văzut? ai ascultat? ai publicat? Și totuși, „Thalassa”, „Thalassa” Înseamnă ceva. Până la urmă Xenofon. Iată ce scrie el spre știința mea și a tuturor neștiutorilor: „Fiindcă zgomotul creștea din ce În ce, cu cât soldații se apropiau mai mult, și cum oamenii ce Înaintau dădeau năvală spre cei care strigau tot timpul, iar larma devenea și mai puternică pe măsură ce se Îngrămădeau acolo, Xenofon se gândi că se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
nimic. Acest lucru nu l-a Împiedicat să fie printre primii cumpărători ai televizorului Cosmos, schimbat apoi pe un Grigorescu la sfatul celebrului depanator, pe acea vreme, tovarășul Marcu, proprietar al unei motociclete Awo cu care se deplasa făcând mare zgomot peste tot unde era chemat. Chiar dacă nu Înțelegea cum se formează imaginile, era pe deplin conștient de legătura dintre calitatea imaginii și starea farfuriei. Cu cât aceasta e mai curată, cu atât imaginea e mai clară. Privind-o cu atenție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
vreau să mai trăiesc. Hi! Hi! Așa, pur și simplu? Nu chiar. Poți să aștepți un pic? Pot, zise Petru cu gândul la cele două yale ce trebuiau descuiate, plus lanțul de siguranță ce trebuia scos. Nu auzi Însă nici un zgomot, ci doar alunecare scurtă a unui chibrit pe banda abrazivă a cutiei, urmată imediat de „dumnezeii”... Or fi chibrituri de Gherla, Își spuse Petru. Zgomotul se repetă, de data aceasta fără dumnezei. Petru răsuflă ușurat. Țigară sau pipă? se interesă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
yale ce trebuiau descuiate, plus lanțul de siguranță ce trebuia scos. Nu auzi Însă nici un zgomot, ci doar alunecare scurtă a unui chibrit pe banda abrazivă a cutiei, urmată imediat de „dumnezeii”... Or fi chibrituri de Gherla, Își spuse Petru. Zgomotul se repetă, de data aceasta fără dumnezei. Petru răsuflă ușurat. Țigară sau pipă? se interesă el politicos. Și curios. Kent. Am primit un cartuș Întreg. Atenție de la un client. Petru tăcu, lăsând astfel omului de dincolo să-și savureze primele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
avea ochi negri, iar el albaștri. Se apropiară din nou și se Îmbrățișară. Apoi, el o luă de mână și intrară sub arcadele ce ascundeau scara atelierului. Ceasul din turn abia se mai zărea. Pași grăbiți răsunau pe scară. Când zgomotul lor Încetă, Înțelese că erau În fața ușii. Szant Își găsea Întotdeauna cu greutate cheia În mulțimea de buzunare ale hainelor sale. Ca să-l scutească de Încă o dovadă a spiritului său deloc practic deschise ea Însăși ușa. Rămase mută de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
de coniac. Măcelarul Însă nu părea dispus să vorbească mai mult decât o făcuse deja. Nu pentru că i-ar fi lipsit curajul, ci pentru că Îi lipsea limba, una anume, În care cuvintele să cadă ca o ploaie liniștită, fără nici un zgomot, și care să pătrundă adânc În pământ, până unde viața mai este cu putință, iar ea, ploaia, cu un rost. Pe scurt, limba cu care credincioșii se spovedesc și care place atât de mult preoților perverși, pentru că ce poate fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
pe drum. Ascuns sub haina de nutrie, Gheretă plângea de fericire, dar și din pricina mirosului Înțepător de naftalină. Zorela era un dar dumnezeiesc pe care, cu siguranță, nu-l merita pe deplin. 3. Încercă să se așeze fără să facă zgomot, dar nu reuși. Nu doar pentru că scaunul scârțâia oricum, ci și pentru că, distrat cum era, se așezase pe pisică. Mieunatul prelung și dureros al Linei Îl trezi pe Coriolan, care deschise mai Întâi un ochi nedumerit și morocănos, apoi Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
urmă și un tablou ar fi bun. L-aș agăța la mine, că tot sunt goi pereții și o vilă nouă fără ceva tablouri nu prea merge... V-ați pus și termoplan, dom' Brândușă? Că ține de cald și de zgomot. Păi, cum altfel? Și cu garsoniera ce faceți? O dau În chirie la studenți. Pe dolari sau mărci. Că nu mă lasă inima să-mi vând trecutul... Să-l dau În chirie, mai merge... În felul ăsta n-o să uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
vegetală a creației și până și păsările au fost izgonite; dedesubt, prin luminișurile verzi minuscule și Întortocheate, prin grădinile-ramuri, urcă susurul unui șipot de pe Moor, care Într-o bună zi va ajunge să se unească cu marea, departe, În sud. Zgomotul acesta de apă, din nou asemănător cârâitului unui corb, tremoloului unui ploier Îndepărtat, Îți pare a veni dintr-o altă lume, o dată ce te afli În inima pădurii. Bineînțeles că există și păsări... o vrabie de pădure, invizibilă, al cărei ciripit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
Sau comunist. Loew îi aruncă un rânjet cu dinții săi de rechin. Eu am răspuns: — Da, domnule. Inspectorul Malloy ridică aparatul foto și ciripi: — Atenție, păsărica! M-am ridicat și am zâmbit fără să-mi dezvelesc dinții. Blițul scoase un zgomot sec. Am văzut stele verzi și am simțit o bătaie pe spate, iar când gestul de camaraderie încetă și mi-am recăpătat cât de cât vederea, m-am trezit față în față cu Ellis Loew. — Mă aștept la lucruri mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
din Los Angeles neînvins, cu treizeci și șase de victorii consecutive. Șiretul Bucky Bleichert! M-am îmbătat de ovații și mi-am imprimat în minte fețele spectatorilor din jurul ringului, prefăcându-mă că n-aveam de gând să mă las învins. Zgomotul din sală se diminuă. M-am îndreptat spre centrul ringului. Blanchard se apropie, arbitrul mormăi niște cuvinte pe care nu le-am auzit, Domnul Foc și cu mine ne atinserăm mănușile. A-nghețat rahatu-n mine de spaimă și m-am întors
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
-i poți lua cu frumosul. Doamnă Albanese, știți ce-i ruleta rusească? Femeia se bosumflă: Nu sunt proastă, iar Bruno și-a plătit datoria față de societate! Lee își scoase revolverul calibrul 38 de la brâu, verifică butoiașul, apoi îl închise cu zgomot. — Nu-i decât un singur glonț în revolver. Te simți norocos, Hacksaw? Hacksaw răspunse - Ham! — N-o să-ndrăzniți! exclamă femeia. Lee puse revolverul la tâmpla câinelui și apăsă trăgaciul. Nimeri o cameră goală. Femeia icni și se îngălbeni. Lee anunță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
pe care-l cunoscusem vreodată. L-am auzit pornind motocicleta și peste câteva secunde a demarat și a virat la dreapta în scrâșnet de roți. Fără îndoială, se îndrepta spre Mulholland, pornit într-o cursă infernală. Kay se întoarse când zgomotul motocicletei se stinse în depărtare. I-am luat mâinile într-ale mele și i-am spus: — O să-i treacă. Îl cunoștea pe unul dintre ei, de-asta-i atât de dărâmat. Dar o să-i treacă. Kay se uită surprinsă la mine. — Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
rectul au fost îndepărtate. Se constată multiple plăgi sfâșiate pe peretele posterior și cel anterior ai cavității abdominale. Scobitură triunghiulară largă pe coapsa stângă. Soră, ajută-mă s-o întorc pe cealaltă parte. Am auzit cum ușa se deschide cu zgomot. Cineva strigă: — Domnule locotenent! Am deschis ochii și i-am văzut pe Millard ridicându-se și pe doctor și soră întorcând cadavrul țeapăn cu fața în jos. Apoi doctorul apucă gleznele moartei și îi flexă picioarele. — Ambele picioare rupte în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
12.01 - 15.01.1947 au fost colaționate și citite. Unul singur de verificat: o femeie din Hollywood se plânge de „strigăte ciudate, nedeslușite“, în H.W. Hills în nopțile de 13.01 și 14.01. Concluzia verificării: nimic relevant, zgomotele au fost făcute de niște petrecăreți. Către polițiștii de pe teren: ignorați incidentul. 7. Din informațiile telefonice verificate: E. Short a locuit o bună parte din luna dec. ’46 în San Diego, în casa doamnei Elvera French. Victima a cunoscut-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
doi, noi împreună, și ne arcuiam, ne răsuceam, ne dădeam în bărci viguros, ca și cum am fi avut la dispoziție tot timpul din lume. Ne-am dat huța până ce muzica de dans și reclamele se terminară și nu mai rămase decât zgomotul de fundal al radioului. Apoi în hogeacul din cărămizi nu se mai auzi decât gâfâitul nostru. Apoi am terminat amândoi la unison, perfect sincronizați. După aceea am rămas îmbrățișați, năclăiți din cap până-n picioare de sudoare. Mi-am amintit că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
pânza pe care se derulau obscenitățile. Ecranul și trepiedul căzură la podea cu un zăngănit. Betty și Lorna continuau să facă sex pe o tablă pe care scria ceva cu cretă. Lee părăsi încăperea în goană. Am auzit în spatele meu zgomotul proiectorului trântit la pământ. Millard ordonă: — Bleichert, pune mâna pe el! M-am ridicat, m-am împiedicat, m-am ridicat din nou și am ieșit ca o furtună din sala de ședințe. Am apucat să-l văd pe Lee intrând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
am auzit sirene apropiindu-se. Mi-am dat seama că Lee a încetat să-mi opună rezistență. Doar zăcea acolo și murmura la nesfârșit„Partenere“, ca o palcă de patefon stricată. Sirenele șuierau tot mai tare. Apoi încetară. Am auzit zgomot de portiere trântite. M-am desprins de Lee și l-am luat ca pe-o păpușă stricată, ajutându-l să se ridice în picioare. În fața noastră era Ellis Loew. Loew avea pumnale în priviri. Dintr-odată mi-am dat seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ținuți „sub observație“. Iar groaza m-a împins spre persoana pe care o evitasem atât de mult timp din cauza fricii și a prostiei mele. Spre Kay. În prima noapte ea mi-a fost și confesor, și iubită. Mă temeam de zgomote și de mișcări prea bruște, așa că ea m-a dezbrăcat și m-a alinat, murmurând „Și toate cele...“ ori de câte ori încercam să aduc vorba despre Fritzie sau Dalia. Atingerea ei delicată era aproape imperceptibilă. I-am mângâiat pe îndelete fiecare parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
un drum de țară ca vai de el, ce dădea spre plajă. Alergam de-mi sfârâiau călcâiele, umerii mi se frecau de gardurile ogrăzilor cu orătănii, iar câinii se smuceau în lanț, vrând să mă muște. Hămăitul lor acoperea toate zgomotele străzii, așa că habar n-aveam dacă ăia doi mai sunt sau nu pe urmele mele. În fața mea apăru bulevardul de pe faleză. Mi-am dat seama unde mă aflu, mi-am zis că hotelul trebuie să fie pe prima stradă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
se ridică un miros fetid. — Sapă, i-am spus. Dolphine se apucă de treabă. Eu am trecut în revistă fantomele - Betty Short și Laurie Blanchard - și am așteptat să aud lopata lovindu-se de oase. Când am auzit prima oară zgomotul, recitam un psalm pe care bătrânul m-a pus să-l învăț cu de-a sila. A doua oară eram la „Părinții noștri“, pe care Danny Boylan îl cânta înainte de antrenamentul de box. — Am dat de un marinar! Îi văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
-mi de înțeles că locul i se pare o cocină. Am încuiat ușa, am despachetat peruca și i-am dat-o. — Poftim. Dezbracă-te și pune-ți chestia asta. Lorraine îmi oferi un număr de striptease stupid. Își trânti cu zgomot pantofii, apoi își agăță și mai rău ciorapii în timp ce și-i scoase. Am dat să-i desfac fermoarul de la rochie, dar a prins mișcarea, s-a tras la o parte și l-a desfăcut singură. Întoarsă cu spatele la mine, și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
spuse: — Profesorul meu de Braille mi-a citit ziarele din L.A.. De ce-or fi scris niște lucruri așa de murdare despre Beth? I-am răspuns cu diplomație: — Deoarece n-o cunoșteau ca tine. Tommy zâmbi și se trânti cu zgomot într-un fotoliu jerpelit. — Apartamentul chiar e într-un hal fără de hal? Canapeaua era plină cu discuri de patefon. Am dat la o parte un teanc și m-am așezat. — I-ar prinde bine o mătură și-un mop. Uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
înainte de ora șase. Emmett era singurul care îmi putea da planul peste cap. Am traversat strada și am inspectat împrejurimile. Ușa de la intrare era încuiată, ferestrele laterale erau zăvorâte. Ori sunam la ușă, ori intram prin efracție. Apoi am auzit zgomot de pași de partea cealaltă a geamului și am văzut o siluetă încețoșată și albicioasă îndreptându-se spre sufragerie. Peste câteva secunde zgomotul scos de o ușă care se deschidea se auzi până în capătul aleii. Am dat colțul casei, hotărât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
era încuiată, ferestrele laterale erau zăvorâte. Ori sunam la ușă, ori intram prin efracție. Apoi am auzit zgomot de pași de partea cealaltă a geamului și am văzut o siluetă încețoșată și albicioasă îndreptându-se spre sufragerie. Peste câteva secunde zgomotul scos de o ușă care se deschidea se auzi până în capătul aleii. Am dat colțul casei, hotărât s-o înfrunt pe femeie. Ramona stătea în pragul ușii, părând o fantomă în halatul ei inform din mătase. Avea părul răvășit, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]