20,821 matches
-
a răspuns: din exces de onestitate. De ce? N-ați auzit? Din exces de onestitate. Că am fost mai onest decât s-ar fi cuvenit să fiu. Acum, ce să fac, să mă omor, numai pentru atât? O, nu, cum să comiteți una ca asta? Păi, vedeți că am dreptate? Da, aveți perfectă dreptate, domnule căzut în capcana onestității excesive. Da. Aveți dreptate. Omul care râde... Cine dracu m-o fi băgat, pe mine, Capdelemn Parpalea, om cultivat și cu respect pentru
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
Miti Matái, a cărui viață era sfântă, căci de el depindeau viețile tuturor. Restul, printre care și Tapú Tetuanúi, porniră înainte prin desiș, cu un ordin foarte clar și precis: să ucidă! Și uciseră. Deși nici unul dintre ei nu mai comisese o crimă până atunci, de data aceasta o făcură cât se poate de conștiincios, căci își dădeau seama că de eficacitatea lor în a profita de confuzia creată depindea succesul sau eșecul acțiunii lor. Nici un Te-Onó nu și-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
presupunea, prințesa Anuanúa și celelalte fete erau deja moarte. Și mai rămânea posibilitatea, care nu fusese înlăturata complet, ca aceea să nu fie totuși insula de pe care porniseră cei care i-au atacat. Simplul gând că ar fi putut să comită o tragică eroare și că oamenii aceia n-ar avea nici o legătură cu bestia îl îngrozea și doar spre dimineață, cănd Roonuí-Roonuí reuși să afle de la una dintre femei că grosul războinicilor porniseră în urmă cu doi ani la bordul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
și ajutoarele sale munceau, ceilalți ascultau într-o tăcere respectuoasa relatarea plină de amărăciune a captivității fetelor, o povestire cutremurătoare, care îi făcea să se căiasca pentru că nu trecuseră prin ascuțișurile săbiilor toată rasă aceea de ființe abominabile, obișnuite să comită actele cele mai inumane. În prima zi, începu Ihona, regele Octar, care exercită o dominație tiranica asupra oamenilor lui, ne-a violat pe patru dintre noi, iar pe sora mea Purúa a rănit-o atât de tare, încât a murit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
Arioi în povestea asta, replică Roonuí-Roonuí, cu un ton ușor amenințător. Cred că nici lor nu le convine situația asta. Știi tu ce știi! răspunse el repede. Dar eu n-am de gand să trăiesc sub conducerea uneia care a comis asemenea fapte. Ai putea oricând să părăsești insula, îi aminti celălalt. În acest caz, au să fie mulți care o s-o părăsească, interveni Miti Matái, cu calmul lui dintotdeauna. Ceea ce mă îngrijorează pe mine este că povestea asta ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
o înfruntare între două tabere. —Și care ar fi soluția, după părerea ta? întreba Roonuí-Roonuí. S-o omorâm pe Anuanúa? Care dintre noi ar îndrăzni să-și păteze mâinile cu sânge nobil? Știți ce pedeapsă le rezervă zeii celor care comit o asemenea crimă? Îi transformă în rechini albi pentru tot restul veșniciei. Îi privi pe rând. Cine ar risca să devină Teatea Maó pentru veșnicie? Era evident că nimeni nu era dispus să-și asume un asemenea risc și, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
vigoare. — A venit momentul ca cineva să o reamintească. Conform legii, să ucizi albi aici nu este un delict, dacă îi ucide un yubani... Nici să dai foc la mașini. De aceea am evitat să intervin în incendiu. De ce să comit eu un delict, când pentru alții nu era un delict? — Cei de la șosea vor argumenta că asta e o lege absurdă și perimată. — Poate că da. Dar când s-a introdus, Guvernul a părut foarte fericit de această lege. Scăpau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
ținea cont de împrejurări. Pedeapsa a fost socotită prea aspră chiar în timpul de glorie al acestei legi. Revin la tînărul violator. A primit 4 ani de pușcărie, prin urmare instanța a luat în considerație anumite împrejurări în care s-a comis fapta. Supliciul la care a fost supus în celulă este infinit mai sălbatic, mai crud, mai bestial. A fost ars cu țigara, a fost schingiuit, a fost violat în public, nu printr-un raport sexual între două sexe, ci printr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
opinia publică. Jupuit de viu și pus sare pare a fi cea mai răcoritoare pedeapsă. Și totuși. Un tînăr de 21 de ani, fără o experiență suficientă de viață, trăit poate într-un mediu nociv, cu o educație precară, a comis o faptă oribilă. Instanța, am convingerea că a cîntărit cu grijă pedeapsa acordată. Victima violului, profund traumatizată, se va reface cu încetul, deși experiența prin care a trecut va lăsa urme adînci în viața sa. Pedeapsa tînărului va continua spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
șase, pe raftul bibliotecii mele. E o intruziune, s-ar părea că nu are nici o legătură cu mine țsăpunul se muia de căldură În buzunarul lui Leopold Bloom). Să zicem că sufăr de un fel de cleptomanie culturală și am comis un furt involuntar; dar de ce din toate momelile lui Ulisse eu am pus mîna, cu ochii Închiși, tocmai pe bucata asta de săpun, așa cum tînărul orb, deși o ia de fiecare dată pe alte străzi, ajunge mereu la aceeași Întretăiere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
scot din cutii prăfuite, le răsucesc cheița și le fac să se miște În paginile mele Îmi par prea cuminți, prea blînde. Să fie de vină bătrînețea mea care lăcrimează la fiecare infirmitate și găsește scuzabil orice cusur sau poate comit cu bună știință un fals din teama de a nu leza orgolii, de a nu profana amintiri. Nu știu cum voi rezolva acesta problemă. S-a defectat ceva În mine pentru că iată, nu urăsc absolut pe nimeni și ceea ce mi se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
început să se facă simțite. Nu-mi amintesc nimic. Nu cunosc nimic din toate astea. Am simțit acea spaimă usturătoare, cea care apare atunci când înțelegi dimensiunea unui lucru rău - când te-ai rătăcit într-un loc periculos sau când ai comis o greșeală îngrozitoare -, atunci când realitatea situației ți se furișează în minte pe ușa din dos, ca o pantomimă a lui Dracula. Nu știam cine sunt. Nu știam unde mă aflu. Simplu. Înfricoșător. Am strâns din dinți și m-am răsucit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
urmăriră un funcționar Între două vîrste, care tocmai trecea, cu o umbrelă În mînă, prin fața ușii domnului Rennit. — Așteptați pe cineva? Îl Întrebă Rowe. — Da, un prieten care Întîrzie, răspunse stîngaci agentul. — La revedere! — La revedere, sir... Adresîndu-se cu „sir“ comitea o eroare tactică la fel de gravă ca și aceea de a purta pălărie, cu care era vizibil neobișnuit. Sau ca și faptul de a fi rămas atîta timp cu ziarul deschis la aceeași pagină. „Nu-și dau osteneala să trimită oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
țin, băiete! Am trecut și prin situații mai grele. Bine-ar fi, totuși, să mai rămîi. — O să mă Întorc. Digby nu știa, Însă, cum o să se poată ține de cuvînt. MÎnat de o milă puternică, se simțea În stare să comită și-o crimă pentru a-l scăpa de chinuri pe nenorocitul acela. Îl vedea bălăcindu-se În apa mîloasă a iazului, cu ochii lui albaștri senini, cu mustața-i țepoasă de militar și cu expresia aceea de adîncă Îngrijorare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
poliție ca asasin. Rowe Își acoperise ochii cu palma și Încerca să-și amintească - sau poate să uite? În vreme ce domnul Prentice Îi vorbea, cu un glas egal și clar: — Și, totuși, după cîte știm noi, la Londra nu s-a comis nici o crimă În ziua aceea - dacă nu cumva Însuși Jones ar fi căzut victimă unui asasinat. Dumneata știai, desigur, ceva, poate că știai tot; de aceea am și dat la ziar un anunț prin care te rugam să treci pe la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
puțin la o parte, ca să-l arate pe Rowe. E tulburător pentru orice om să constate că a Început să inspire groază celorlalți; pe unii, tulburarea asta Îi Îmbată ca un vin. Rowe, Însă, se simți Înspăimîntat, ca și cum ar fi comis, fără voia lui, o atrocitate. Doamna Bellairs Începu să tușească - ai fi zis că se Înecase cu un os de pește la un banchet select. Efortul făcut pentru a se stăpîni Îi umflase vinele de la gît. Singurul care se dovedi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
ăștia nu-s prea mulți la număr - vorbesc de cei aflați În libertate. Nu uita că pentru a ieși azi din țară e nevoie de un motiv foarte serios. Numai dacă poliția asta locală... — E chiar atît de important? — Am comis atîtea greșeli În războiul ăsta, oftă domnul Prentice posomorît. Iar ei au făcut atît de puține! Poate că aceasta a fost ultima noastră greșeală: să Încredințăm un secret unui om de teapa lui Dunwoody! — Dunwoody? — N-ar fi trebuit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
forță, era ghemuit - se zbătuse pesemne să-și elibereze mîinile; lîngă el, pe podea, se mai zărea un tampon cu cloroform. — N-avea nici o șansă! exclamă Rowe. Da, acesta era coridorul pe unde se furișase, ațîțat ca un școlar care comite o abatere de la regulament. Și tot aici, privind prin ușa Întredeschisă, se maturiza acum, aflînd că aventura e totdeauna ca În cărți, că În viață finalurile nu sînt totdeauna fericite. De asemenea, simți dureroasa Împunsătură a milei, care-i spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
puncte de atracție locale, cum ar fi dialogurile marcate prin liniuțe la Început de rând, din care până acum am pus doar unul, plutesc Într-o oarecare ceață. Ne aflăm În Purgatoriu, loc unde sufletele celor dispăruți care n-au comis În timpul vieții păcate grele se purifică prin suferințe Înainte de intrarea În Paradis. Fiecare dintre aceste coridoare duce către unul dintre corpurile clădirii unde sunt cazați, odată cu Marea Trecere, oamenii importanți din Europa, respectiv America de Nord și Asia. În cealaltă jumătate a
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
le spune: și mâine e o zi, iar alteori le acceptă. După cum are chef. Rainer spune că e bine să se arate dură, numai în brațele lui are voie să se destindă și să fie și ea o dată slabă. Ca să comită câteva infracțiuni, Sophie trebuie mai întâi stimulată serios, fiindcă din proprie inițiativă nu consideră că e necesar să se obosească într‑atât. Nici nu e frumos să rămâi treaz noaptea și să te ocupi cu chestii pe care nu le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
sculă verde, spune Rainer, o privește pe Sophie dintr‑o parte și pufnește într‑un râs isteric. Anna propune ca Hans Sepp, pe care îl cunosc abia de puțină vreme, de la clubul de jazz, să fie și el cooptat să comită una‑două infracțiuni împreună cu ei. Ar fi un instrument ideal și, în plus, chiar ar trebui să‑și abandoneze condiția de muncitor. În viața publică există întotdeauna cineva care pune stăpânire pe o persoană relativ neajutorată, în fabrică sau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
când se petrece pentru tine însuți. Abia acest lucru te eliberează. Nu trebuie să‑ți dorești să obții ceva prin asta, cu atât mai puțin ceva pentru un grup de persoane, indiferent ce persoane. De Sade spune că trebuie să comitem infracțiuni. De asta folosim cuvântul infracțiune, ca să ne orientăm după accepțiunea generală, dar când suntem între noi nu ne‑am desemna astfel acțiunile (Anna). Avem nevoie de norma general valabilă pentru ca propriul nostru exces să ne poată excita. Suntem monstruoși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
o voce care‑i aparține lui Rainer și care‑i poruncește acest lucru. Vocea lui Rainer îi răsună în urechi, iar imaginea Sophiei i s‑a cuibărit în inimă. Ambele îl conduc și‑i dictează ce să facă. În sfârșit comite și el un act gratuit, lucru care i‑a fost cu greu băgat în cap. E gratuit tocmai pentru că mama nu observă nimic, deși va observa, ce‑i drept, mai târziu. Totuși nu va da vina pe Hans, ci pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
sunt în engleză, limbă pe care Hans n‑o stăpânește. Nici în rest nu stăpânește el mare lucru. S‑ar mulțumi însă doar cu Sophie. Un alt loc al desfășurării acțiunii este clubul de jazz. Rainer vrea ca alții să comită infracțiuni. Când muzicienii fac o pauză, el se îndreaptă agale spre saxofon și apasă de câteva ori pe clape, cu o digitație pe care o consideră corectă. Dar poate că nu s‑ar auzi nici un sunet dacă ar și sufla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
sentimentele față de Sophie, ceea ce în film durează adesea foarte mult, dar apoi poate să meargă din senin extrem de repede și să aibă un efect fulminant. Sophie, alias Vera Tschechowa, alias Karin Baal, este așa de dură și de grozavă, încât comite, afară în ploaie, infracțiuni mai mari sau mai mici de dragul unui bărbat; acesta este drumul greșit. Când Hans spune stop, ia‑o pe altă cale, nu pe cea a nedreptății, ea este de acord și pleacă chiar a doua zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]