23,409 matches
-
Da. Pe atunci eram teribil de geloasă pe ea și nu voiam decât ca Georgie să știe că tot mai țin la el. Ce ai de gând să faci? Nu știu. Du-te sus, Ramona. Lasă-mă singur. Am auzit zgomotele înfundate ale pașilor ei îndreptându-se spre ușă, din cameră, apoi niște hohote de plâns, apoi nimic. M-am gândit cum strânsese rândurile familia ca s-o salveze pe Ramona. M-am gândit la faptul că arestarea ei mi-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ghemuit și am tras cu urechea. Am auzit gemete în crescendo, scârțâit de arcuri, mârâieli de bărbat. Gemetele ei de plăcere atinseră apogeul, dar erau teatrale, mult mai acute decât atunci când o făcea cu mine. Militarul icni din toți rărunchii, zgomotele se mai domoliră, după care Madeleine vorbi cu un accent fals: — Păcat că n-au radio. Acolo de unde vin eu, toate motelurile au radio. Erau prinse în șuruburi și trebuia să pui monede în ele, dar cel puțin aveam muzică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
și ei de hublou. — Într-adevăr - spuse Dromiket 4 -, e o lumină. O fi vreo stație interplanetară. — Ia mână într-acolo, porunci comandantul Felix. Dromiket 4 reveni la tabloul de comandă și corectă traiectoria. Nava spațială „Bourul” coti lin, fără zgomot, conform licenței. În curând, în fața lor se desluși o clădire mare, cenușie, cu acoperiș în stil popular, cu câteva mici dependințe în jur, toate așezate pe o platformă de beton ce ieșea de sub clădire și venea mult în față, lăsând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
prudent Felix S 23. Am auzit că ați avea o problemă... spuse marțianul. Pot să iau loc? — De unde știi matale că noi avem o problemă? întrebă comandantul. — Prin natura profesiei mele - răspunse marțianul, luând loc - mă oblig să înregistrez toate zgomotele, sunetele, convorbirile, râsetele, mă rog, tot ce-i destinat urechii, pe o rază de 4 ani-lumină din locul în care mă aflu. Întâmplător, stând acum la bar și bând o cafea, m-am răsucit cu captatorul în direcția dumneavoastră. Ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
trase zăvorul, scoase lanțul și apăsă pe buton. Ușa nu se clinti. — Poftim, s-a blocat și asta! zise comandantul Felix S 23. Un moment, tataie, că ți-o deschide băiatu’, făcu vocea de dincolo, și-ndată se auzi un zgomot fin de scule răscolite, apoi ceva meșterind la broască și, în fine, în mai puțin de-un minut, ușa cedă. — Săru-mâna și să vă trăiască copiii, zise individul intrând și scoțând de sub un costum de pe vremea lui Gagarin mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
comandantul cu un ton rău prevestitor și-i smulse căștile pilotului de pe cap, apoi urlă în microfon. Baza! Mă, baza! Aici „Romroyce ilevăn”! Răspundeți, mă, lăsați tablele! Gigi, Relule, care ești acolo! Răspundeți, c-avem un accident! În eter - aceleași zgomote nedeslușite. Dom’le, ăștia sunt inconștienți! spuse cu mirare Aciobăniței. Să vezi ce le fac la-ntoarcere! „Dac-o să ne mai întoarcem”, cobi un gând înfiorat în mintea albă a pilotului. — Tov. comandant, știți ce cred eu? Cred c-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
-i bagi omului mințile în cap ziua, crezi c-o să reușești noaptea? E un experiment nereușit, după părerea mea, și degeaba vrei tu... — Ia stați puțin! făcu pilotul, ascultând. Se-aude ceva. Comandantul ciuli urechile. Se auzea într-adevăr un zgomot crescând, un fel de duduit. După un minut, îi zăriră sursa. — Ei, drăcie! exclamă comandantul. De după un pâlc de salcâmi din capătul lanului cu orz se ivi, venind spre ei, un tractor. Episodul 5 Tractoristul Când tractorul ajunse cam la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
în întunecimea cortului său. Rahela a scuipat la picioarele lui Iacob și a plecat furioasă. Cam pe la sfârșitul săptămâinii nupțiale, începuse să regrete amarnic că intrase astfel în panică. Pierduse pentru totdeauna poziția de primă soție și apoi auzise și zgomotele din cortul nupțial - râsete și gemete de plăcere. Rahela plânsese pe umărul Bilhei, care o dusese să vadă doi câini acuplându-se și o oaie și un berbec și nici unul dintre ei nu părea să sufere. Rahela s-a dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
terminase. Și-au trecut copilul de una la alta în jurul cortului, l-au șters și l-au pupat, s-au minunat în fața membrelor lui, a torsului, a capului, a sexului micuț. Vorbeau toate în același timp, făcând mult mai mult zgomot decăt pot face șase femei în mod normal. Iar Iacob țipa la femei să-i spună și lui. - Ești tată, i-a spus Inna. Pleacă. O să te chemăm imediat și atunci o să-ți vezi fiul, primul tău născut, dar deocamdată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
un fel de limbaj secret care i-a închis într-o lume numai a lor. Laban credea că asta demonstrează superioritatea fiilor lui, dar restul familiei era de părere că arăta doar cât de înapoiați erau și închiși la minte. Zgomotul fericit al copiilor era peste tot în jurul lor, dar binecuvântarea noii generații nu era egal distribuită. Rahela a pierdut sarcina iar și iar. După ce râul de sânge i-a măturat speranțele a patra oară, a căzut la pat cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Kemuel sforăia, bărbații s-au întors și au adus oile și caprele alese chiar lângă corturi, așa încât ultimele ore de pregătire au fost pline de praf, behăituri și miros de animale. Și au mai fost pline de toată tensiunea și zgomotul pe care prezența bărbaților le aducea întotdeauna. În zilele obișnuite, la corturi stăteau doar femeile și copiii. Dacă un bărbat se simțea rău și stătea în cortul lui sau la soare, în jurul lui munca femeilor mergea înainte, făceau pâine, bere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
hotărâse de mult că eu aveam să învăț de la ea ceea ce ea învățase de la moașa Inna. Am stat acolo, sup copacul sacru, până când Zilpa s-a ridicat, a suspinat și a plecat. Am stat până când la corturi au amuțit toate zgomotele și toate luminile s-au stins. Am stat până când luna, în primul pătrar, s-a ridicat sus deasupra crengilor sub care stăteam și singurul sunet care se mai auzea era behăitul slab al vreunei oi. Atunci Rahela s-a ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
idolii blestemându-ne teribil pentru că le tulburaseră liniștea. Dimineața n-avea să mai vină niciodată, iar eu tremuram în pături, deși era o noapte caldă. Până la urmă am căzut într-un somn adânc, fără vise. M-am trezit într-un zgomot infernal. Rahela și Bilha erau deja sculate, iar eu avea lângă mine două grămezi de așternuturi frumos împăturite. Îi luase cu ea, mi-am închipuit. Rahela ascunsese idolii fără mine. După ce o urmărisem cu atâta atenție, scăpasem momentul. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
se apropia de cortul femeilor. La intrare, s-a oprit și s-a uitat peste umăr. S-a holbat la fiii și la nepoții lui și apoi a ridicat draperia și a intrat. Suflul greu al lui Laban era singurul zgomot. A aruncat o privire în cort și n-a întâlnit nici o pereche de ochi de femeie. Nimeni nu mișca și nu scotea un sunet. Până la urmă și cu un fel de ușurare a zis „Bah” și s-a îndreptat către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
de copaci. Am înghețat de groază și am fi strigat, dar nici un sunet nu ne-a ieșit din gură. Un mistreț negru, uriaș alerga înspre noi. Am încercat din nou să țipăm, dar n-am putut. Nu se auzea decât zgomotul copitelor lui în iarbă, iar el alerga cu viteza unei gazele. Credeam că ne sosise ceasul, mi s-au umplut ochii de lacrimi, m-am gândit la mama și am simțit-o suspinând undeva în spatele meu. M-am întors, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
necunoscut, care spunea o poveste cu un berbec. Femeile își strângeau buzele în timp ce versurile înaintau, unul mai lubric și mai îndrăzneț ca celălalt. Spre mirarea mea, frații și verii mei știau fiecare cuvânt și s-au alăturat și ei, iar zgomotul a devenit asurzitor până la sfârșit, când au strigat într-un glas și au izbucnit în râs. Când bărbații au terminat, Esau a dat din cap înspre prima lui soție care a făcut și ea un semn și s-au deschis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
putut să stau acolo până dimineața, dar mama a venit să mă caute și, chiar dacă i-a zâmbit frumos Tabeei, m-a luat de mână și m-a tras de lângă prietena mea. * * * A doua zi dimineața, m-am trezit în zgomotul tribului lui Esau care se pregătea să plece. Când rămăseseră singuri în acea noapte, tata îi spusese lui Esau că n-avea să-l însoțească înapoi spre Seir. Deși se regăsiseră cu atâta căldură, destinele lor nu trebuia să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
eu. Frații mei, tata și toți ceilalți bărbați deveniseră grosolani și cruzi într-un fel de neimaginat înainte. Mormăiau printre dinți în loc să vorbască. Se scărpinau și se scobeau în nas și chiar se arătau dezveliți în fața femeilor. Și ce putoare! Zgomotul care venea de pe câmp era și el mai mult decât puteam suporta. Câini care lătrau, oi care behăiau, bebeluși care plângeau și femei care țipau. Cum de nu observasem până acum cum țipă unele la altele și mai ales la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cel puțin la fel de bătrână ca Bunica, mă certa pentru că o făceam pe mama să sufere. Dar eu eram prea tânără ca să-mi dau seama că cea care se schimbase eram eu, nu mama. După câteva săptămâini, m-am reobișnuit cu zgomotele de fiecare zi și cu mirosul bărbaților, ba chiar m-am trezit că eram fascinată de ei. Mă holbam la mugurașii băiețeilor care alergau prin jurul nostri dezbrăcați și mă uitam pe furiș la câinii care se acuplau. Mă foiam în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
porțile orașului, am fost grozav de dezamăgită. Străzile erau mai mici și mai murdare decât îmi imaginasem. Mirosul era o combinație insuportabilă de fructe putrezite și excremente umane. Mergeam prea repede ca să pot vedea ceva înăuntrul cocioabelor întunecate, dar după zgomote și după miros îmi dădeam seama că animalele locuiau împreună cu stăpânii lor și astfel am înțeles de ce tata disprețuia atât de mult statul la oraș. Cum am trecut însă pragul palatului, am intrat într-o altă lume. Zidurile erau destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
dădeam seama că animalele locuiau împreună cu stăpânii lor și astfel am înțeles de ce tata disprețuia atât de mult statul la oraș. Cum am trecut însă pragul palatului, am intrat într-o altă lume. Zidurile erau destul de groase ca să țină afară zgomotele și mirosurile orașului, iar curtea în care am ajuns era mare și luminoasă. O sclavă în pielea goală s-a apropiat de noi și ne-a făcut semn s-o urmăm pe o ușă care ducea la apartamentele femeilor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
la petele de pe șorț. Haina mea chiar și de sărbătoare cum era părea modestă și cenușie în comparație cu veșmântul de pânză subțire și strălucitoare pe care el îl purta acasă. Părul îmi era dezordonat și neacoperit. Aveam picioarele murdare. Se auzea zgomotul unei respirații, dar nu știam dacă era a lui sau a mea. Până la urmă nu m-am mai putut abține și am ridicat ochii înspre el. Era cu o palmă mai înalt decât mine. Avea părul negru și strălucitor, dinții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
astea vor fi doar un vis urât și îmbrățișările noastre vor fi mai dulci ca niciodată. Apoi a închis ochii și l-am auzit sforăind pentru prima dată. Când alunecam în somn, m-am gândit cum o să-l tachinez pentru zgomotele pe care le scoate când doarme - ca un câine la soare. Nici până în ziua de azi nu știu dacă Shalem chiar mi-a spus acele vorbe sau dacă n-a fost doar un vis liniștitor. Dar restul știu că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
a împins să lupt împotriva mea cu o tenacitate penibilă, să afișez de timpuriu, cu o mare seriozitate, resentimente în care nu credeam, și să ascund cu grijă afecțiuni în care credeam. De cum deschid ochii privesc printre scânduri cerul, pândesc zgomotele posibile din hangar, cu toate că din momentul în care m-am suit în acest pod n-am auzit pe nimeni umblând pe-acolo și, când nu mai am nimic de făcut, zic și eu că e plictisitor să nu te înșeli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
eu îi stricam reputația; era peste puterile lui să se împace cu asta. De câte ori primea oaspeți și avea nefericita inspirație să mă închidă în cameră, băteam cu pumnii în ușă până ce, dacă nu era larma prea mare și se auzeau zgomotele, se vedea nevoit să-mi deschidă, spumegând de furie și îngrozit de ce va urma; deoarece în prezența prietenilor și cunoscuților lui eram totdeauna și mai îndrăzneț, îmi arătam cu cruzime sentimentele antipaterne și răspundeam la amabilități cu o proastă creștere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]