20,821 matches
-
priviri, mângâieri „corespondente” - toate acestea fac să funcționeze o „relație aproape perfectă”. „Dar ce esteperfect în lumea aceasta?” - O replică banală, dar aici „pică bine”... 29 aprilie 2006 Deschid din nou caietul lui P.H. Lippa, cu o nerăbdare ușor perversă. Comit, într un fel, o indiscreție, mai ales că nu am putut afla o dispoziție testamentară privind acest manuscris. Doamna Elise Bacinski nu știe nimic despre așa ceva. Recunosc litera înaltă, ovală, puțin aplecată, a bătrânului intelectual basarabean. Îi admiram scrisul prin
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
înțelege că Dragostea descrisă de Apostol este acea virtute care îl înalță pe om spre Dumnezeu, că iubirea pentru aproapele este o treaptă spre sfințenie. Este vorba de iubirea pură, necondiționată, care nu implică dorință fizică, hormoni... Speră că nu comite o blasfemie dacă socotește că și dragostea ce unește bărbatul și femeia ar putea avea puteri asemănătoare. Condiția minimă ar fi ca bucuria pentru binele celuilalt să pună în umbră propria plăcere trupească. Iar iubirea să poată deveni oricând jertfă
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
fusese pionul unui aranjament matrimonial sau, cine știe, era doar victima credulității ei de fată, puțin cunoscătoare a psihologiei masculine. Încă nu știa că patima sau, mai bine-zis, instinctul de cuceritor îl face pe bărbat să arunce vorbe și să comită gesturi ce pot impresiona decisiv sufletul unei tinere. Iar el marchează, orgolios, încă o cucerire, fără vreun scrupul de responsabilitate și de onoare. Mi-aduc aminte cât de uimit am fost (eram prea tânăr și idealist!) de povestirea unei fete
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
loc în 1976 la Casa Sindicatelor, în cadrul unei Expoziții colective organizată de Școala Populară de Artă, sub îndrumarea profesoarei Gabriela Agafiței. La absolvirea liceului, în 1983, își susține lucrarea de diplomă, realizând în sculptură bustul lui Dimitrie Cantemir, primind din partea comisei de jurizare nota maximă și debutând astfel și în sculptură. Este prezent cu lucrări de pictură și sculptură în patrimoniul Galeriei de Artă Naivă a Muzeului Județean de Artă Argeș, Pitești și în diferite colecții particulare din: Austria, Franța, Germania
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
prețuiau inteligența, devotamentul pentru Italia, sagacitatea vederilor politice, stilul rapoartelor diplomatice și al scrisorilor elegantissime, îndemnîndu-l să scrie. Curtenitor cu mentorii săi, îi va flata în dedicația la Discorsi cu fraza: "Am satisfacția de a mă gîndi că, dacă am comis greșeli în cursul acestei opere, cel puțin am reușit cu certitudine în alegerea acelora cărora le-o adresez. Nu numai că îndeplinesc o datorie și fac proba recunoștinței, dar mă îndepărtez și de obiceiul comun al scriitorilor care dedică mereu
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
ar putea fi destinul principelui dispus să sacrifice interesele mulțimii, încercînd să răspundă așteptărilor celor care l-au susținut în luarea puterii. N-a profetizat pentru că nu și-a imaginat că un om cu autentice însușiri de conducător ar putea comite o astfel de imprudență, încărcată de violență și abuz. Puterea poporului stă în număr, se spune mai departe, în cap. IX, care, în întregimea lui, trebuie citit și considerat pentru ideile lui actuale. Principiul abuzului de putere generează propria sa
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
susține astăzi cineva că frazele lui Machiavelli au încurajat crimele gratuite ale revoluției franceze din 1789 și ale altor revoluții de după aceea? O singură dată, în tot textul, fapta de cruzime e acoperită de umbra moralei creștine, atunci cînd se comite paricidul. Voind să aibă pentru sine orașul Fermo, Oliverotto își măcelărește tatăl adoptiv, iar la un an după, nelegiuitul tînăr este prins și sugrumat de oamenii lui Cesare Borgia. Preceptul biblic "cu ce măsură măsori, măsura-ți-se-va" se recunoaște în subtext
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
civile cît și în faptele armate. Acestea din urmă, cum aminteam mai sus, l-au pasionat pe Machiavelli. Arta războiului și structura armatei sînt, după el, cheile rezistenței statului și condiții ale menținerii puterii, dacă cel care guvernează n-ar comite greșeli tactice. "Legile bune și armatele bune" sînt salvarea principelui, însă nu armate mercenare, care trădează ușor. Eroarea intră și ea în realitatea puterii ca abatere de la modelul de referință. Determinată uman de imprudență, eroarea nu poate fi înlăturată de
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
trădează ușor. Eroarea intră și ea în realitatea puterii ca abatere de la modelul de referință. Determinată uman de imprudență, eroarea nu poate fi înlăturată de fortuna, dar gravitatea consecințelor ei poate fi atenuată de o conjunctură favorabilă celui care a comis-o, salvîndu-l fără voia lui, prin greșelile altora. De cele mai multe ori eroarea ajută destinului rău să se împlinească și atunci ea e comisă cu necesitate. Alteori eroarea vine din imprudență și nepricepere. Machiavelli se simte dator să prevină asupra mecanismelor
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
înlăturată de fortuna, dar gravitatea consecințelor ei poate fi atenuată de o conjunctură favorabilă celui care a comis-o, salvîndu-l fără voia lui, prin greșelile altora. De cele mai multe ori eroarea ajută destinului rău să se împlinească și atunci ea e comisă cu necesitate. Alteori eroarea vine din imprudență și nepricepere. Machiavelli se simte dator să prevină asupra mecanismelor și consecințelor ei, în această lecție de prudență princiară. Dojenește și explică faptul că "odată săvîrșită o primă eroare [regele Ludovic] a fost
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
Lectura atentă a capitolului "Despre principatele eclesiastice" (asta însemnînd puterea papală, teocratică) descoperă o calculată detașare ironică. Intrucît sînt guvernate de o Rațiune superioară, ar fi un semn de orgoliu, spune autorul, dacă s-ar încumeta să le analizeze. Ar comite, deci, un fel de hybris. Folosește figura retorică a preteriției, spunînd totuși ceea ce n-ar vrea să spună, motivînd că mintea umană n-ar putea ajunge la astfel de ordini sacre. Mimarea modestiei e mînuită, ca întotdeauna, cu semnificația contrară
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
un principe, deoarece orice om căruia nu-i pasă de moarte poate să-l ucidă; dar un principe nu trebuie să se teamă prea mult de asemenea crime, pentru că ele sînt foarte rare. Trebuie să se ferească numai de a comite fapte prea grave împotriva acelora care sînt în jurul lui și care îl slujesc în conducerea principatului. Lucrul acesta l-a făcut Antoninus omorînd în mod josnic pe fratele acelui centurion, iar pe acesta cu toate că îl amenința în fiecare zi, îl
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
altă forță decît aceea a rațiunii. Spun mai întîi că această ușurință de care scriitorii acuză mulțimea este în aceeași măsură defectul oamenilor luați separat și în special acela al principelui; căci oricine nu este ținut în frîul legilor va comite aceleași greșeli ca și o mulțime rătăcită, iar acest lucru este ușor de verificat." (1,58) "Ceea ce spune Titus Livius despre caracterul mulțimii nu se poate aplica și poporului care este condus de legi, precum poporul roman." (1,58) "În ceea ce privește
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
jignitoare la adresa dușmanului; or, această speranță neîndreptățită, cînd se aprinde în sufletul oamenilor, îi face să acționeze încă și mai rău decît vorbesc, să depășească scopul și să piardă un bine asigurat pentru un mai bine nesigur." (II, 24) "Oamenii comit întotdeuna greșeala de a nu-și limita speranțele; construiesc fără măsură pe această temelie fragilă și curînd văd năruindu-se întregul lor edificiu." (II, 24) " Se vede cît de mult orice principe, orice republică trebuie să se ferească de a
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
întotdeuna greșeala de a nu-și limita speranțele; construiesc fără măsură pe această temelie fragilă și curînd văd năruindu-se întregul lor edificiu." (II, 24) " Se vede cît de mult orice principe, orice republică trebuie să se ferească de a comite o nedreptate, nu numai față de o nație, dar chiar față de un om; dacă un om a fost grav jignit, fie de către stat, fie de un alt om, și dacă nu primește reparația la care se așteaptă, atunci, dacă trăiește într-
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
la pieire pe conducători." (III, 16) " Este imposibil, atunci cînd conflictele au atras după ele mari vărsări de sînge și alte ultragii la fel de severe, ca o pace forțată să fie durabilă." (III, 17) "Conducătorii să nu se plîngă de greșelile comise de popoarele supuse autorității lor, căci acestea nu pot veni decît din neglijența lor sau de la exemplul prost pe care ei înșiși îl dau. Între alte mijloace infame de îmbogățire, conducătorii răi îl foloseau și pe acesta: abia era publicată
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
acest om rău, să stîrpiți neamul principilor care domneau înaintea cuceririi voastre: putem citi, oare, asemenea precepte fără să ne înfiorăm de oroare și de indignare? Aceasta înseamnă să calci în picioare tot ce e mai sfînt în lume; să comiți, pentru un interes, toate crimele posibile. Cum! Dacă un ambițios a reușit, prin violență, să pună mîna pe statul unui principe, va avea dreptul să-l asasinezeze, să-l otrăvească? Dar procedînd astfel, același cuceritor introduce în lume o practică
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
drept: dar i s-a întîmplat pînă la urmă și acestui popor ceea ce i se întîmplă oricărui uzurpator, a fost oprimat la rîndul său. Să ne ocupăm acum de aceste colonii pentru înființarea cărora Machiavelli îl pune pe principe să comită atîtea nedreptăți, să vedem dacă ele sînt atît de utile cum crede autorul. Ori trimiți în țara proaspăt cucerită colonii puternice, ori trimiți colonii slabe. Dacă sînt puternice, propriul stat va fi depopulat considerabil, dar foarte mulți dintre noii supuși
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
primul se referă la Carol XII, care l-a adus pe Stanislas pe tronul Poloniei, celălalt este mai recent. Conchid, deci, că uzurpatorul nu va merita niciodată gloria, că asasinatele vor fi pururea urîte de neamul omenesc, că principii care comit nedreptăți și violențe împotriva noilor supuși vor îndepărta pe oameni în loc să-i cîștige; că nu este profitabil să justifici crima și că toți aceia care vor vrea să-i facă apologia vor judeca la fel de strîmb ca Machiavelli. A întoarce arta
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
uz de talentele lor. Numai în cheia crimei pot fi explicate obscuritățile acestui autor. Eu cred, pentru a trage o concluzie la acest capitol, că singura ocazie, pentru un om, de a se ridica pe tronul de rege fără a comite o crimă este atunci cînd trăiește într-un regat electiv sau cînd își eliberează patria. Sobieski în Polonia, Gustav Vaza în Suedia, Antoninii la Roma, iată eroii acestor două cazuri. Dacă Cezar Borgia este modelul pentru adepții lui Machiavelli, al
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
al armelor. Este foarte necesar, de aceea, de a ști cum era Cezar Borgia, pentru a ne forma o idee despre "erou" și despre autorul care-l celebrează. Nu există vreo crimă pe care Cezar Borgia să n-o fi comis; a ordonat asasinarea propriului frate, rival în glorie și dragoste, aproape sub privirile surorii lor. I-a masacrat pe elvețienii Papei, din răzbunare pentru cei cîțiva elvețieni care-i aduseseră o ofensă mamei sale. I-a ruinat pe cardinali și
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
lui. I-a asasinat, printr-o trădare oribilă, pe prinții care i se păreau că duc o viață contrară propriilor sale interese. A pus să fie înecată o doamnă din Veneția, de care abuzase; dar cîte cruzimi nu s-au comis din ordinul lui! Cine ar putea număra toate crimele sale? Acesta este omul pe care Machiavelli îl preferă tuturor celorlalți oameni însemnați ai vremii și eroilor antichității, găsind viața și activitatea lui demne de a servi ca exemplu celor pe
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
exemple rele. Prima reflecție a lui Machiavelli asupra lui Agatocle și Oliverotto da Fermo se axează pe motivele care au făcut ca, în ciuda cruzimii lor, aceștia să se mențină la conducerea micilor lor state. Autorul crede că ei ar fi comis toate cruzimile cu un scop: a fi barbar cu prudență și a exercita o tiranie în mod consecvent înseamnă, după acest politician, a face brusc și simultan toate violențele și toate crimele care sînt considerate utile intereselor proprii. Asasinați-i
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
suspecți și în care nu aveți încredere, pe cei care se declară dușmanii voștri; dar nu întîrziați prea mult cu răzbunarea. Machiavelli este de acord cu acte asemănătoare vecerniciilor siciliene, ori teribilului masacru din noaptea Sf. Bartolomeu, cînd s-au comis fapte de o cruzime ce a înfiorat omenirea. Pentru acest monstru nu contează deloc oroarea crimelor, ci numai să fie săvîrșite într-o manieră care să impună poporului, care să-l înfricoșeze prin amintirea lor. Motivul invocat de autor este
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
dovedește nimic. Crima, Machiavelli ar vrea-o benefică, și prin acest exemplu se flatează cu gîndul c-ar avea un motiv foarte serios s-o acrediteze, ori cel puțin un argument pasabil. Să presupunem însă că o crimă poate fi comisă fără nici un risc și că un tiran poate continua, nepedepsit, cu nelegiuirile lui. Chiar dacă nu va avea să se teamă de o moarte tragică, va fi totuși nefericit să se știe condamnat de oprobriul public; el nu va putea înăbuși
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]