19,653 matches
-
mai subtile ale educației naționale În afară de crearea unei limbi comune și a unui sens al identității culturale. Educația publică administrată de Stat inspira elevilor noua conștiință spațio-temporală a erei moderne. școlile erau concepute ca să fie asemănătoare fabricilor iar elevii erau obișnuiți cu ideea de a sta o zi Întreagă Într-o clădire mare și centralizată, cu diverse Încăperi destinate sarcinilor specifice de Învățământ, o oglindă a mediului de lucru specializat În care se vor găsi după terminarea școlii. Elevii erau de
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
introdus ideile lui MacPherson În The Age of Access, publicată În anul 2000.) MacPherson Își Începe analiza reamintindu-ne că actuala concepție despre proprietate este În mare masură o invenție a secolelor al XVII-lea și al XVIII-lea. Suntem obișnuiți privim proprietatea ca fiind dreptul de a-i exclude pe ceilalți de la a folosi sau a beneficia de ceva, spune MacPherson, Încât am pierdut din vedere ca În trecut, proprietatea a fost de asemenea definită ca fiind dreptul de a
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Statele-națiune au Încercat să-i asimileze În cultura națională dominantă, dar au avut numai un succes parțial. Culturile locale s-au dovedit foarte rezistente. Primii vizionarii ai Uniunii Europene, la fel ca și corespondenții lor politici În statele-națiune, nu erau obișnuiți cu ideea de a pune laolaltă culturi distincte. Se temeau că aceste culturi locale se vor opune procesului de europenizare și, prin urmare, nu le-au făcut loc la masă negocierilor. Odată cu anii ’70, totuși, multiculturalitatea a suferit o schimbare
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de decizie. Banuială mea este că un număr egal dintre compatrioții mei sunt mai puțin Încântați de perspectiva unei Europe care ia decizii militare proprii, independent de brațul lung al intereselor americane În domeniul politicii externe. Va trebui să ne obișnuim cu ideea că Uniunea Europeană are o agendă globală și o viziune proprii despre genul de lume pe care vrea să o construiască - și acel vis nu va coincide Întotdeauna cu al nostru. Desigur, În multe aspecte, visul european este atât
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de aici, fapt important, că exista o schemă de încadrare apropiată de tipul schemelor preconizate astăzi, dar nerealizate încă. Acest personal, care utiliza, foarte probabil, ca mână de lucru, o bună parte din bărbații internați, valizi psihic, așa cum s-a obișnuit și se obișnuiește încă, în cadrul ergoterapiei, asigură nu atât tratamentul bolnavilor, ci, mai ales, întreținerea spitalului. Din acest punct de vedere, inspecția a constatat lucruri satisfăcătoare, "întreținerea stabilimentului, băile, ograda, latrinele, șura etc. sunt satisfăcătoare, nu se simpte nici o lipsă
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
important, că exista o schemă de încadrare apropiată de tipul schemelor preconizate astăzi, dar nerealizate încă. Acest personal, care utiliza, foarte probabil, ca mână de lucru, o bună parte din bărbații internați, valizi psihic, așa cum s-a obișnuit și se obișnuiește încă, în cadrul ergoterapiei, asigură nu atât tratamentul bolnavilor, ci, mai ales, întreținerea spitalului. Din acest punct de vedere, inspecția a constatat lucruri satisfăcătoare, "întreținerea stabilimentului, băile, ograda, latrinele, șura etc. sunt satisfăcătoare, nu se simpte nici o lipsă nici noi nu
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
servitorilor "se face o mare economie manuală despre care Onorabila Epitropie are cunoșcință". Se descrie apoi serviciul medical. Existau, după cum notează inspectorii, un număr total de 59 bolnavi, repartizați în 7 saloane. Ne imaginăm saloane mijlocii, mai mici decât cele obișnuite în acea vreme și chiar decât multe din cele existente încă, astăzi, la spitalele mai vechi. Era curat, saloanele erau încălzite, iarna, suficient de bine. Se remarcă, de asemenea, o notă de diletantism "organizatoric": epilepticii erau reuniți în același salon
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
bolnavilor la Ospiciul Neamț se făcea în condițiile amintite mai sus. O perioadă de timp nu s-au făcut diferențieri pe categorii de tratament. În ultimii ani mai ales în ultimul deceniu al secolului al XIX-lea, aceste diferențieri erau obișnuite, toți bolnavii fiind incluși în clase de tratament. Existau trei clase de tratament. Plata întreținerii și tratamentului se făcea fie de familia bolnavului, fie de o instituție care solicita internarea, în special de prefecturi și primării, uneori de poliție. Ospiciul
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
se menționează că "plătește regulat". Bineînțeles că bolnavii al căror cont nu era achitat nu puteau fi evacuați decât în cazul când sănătatea lor ar fi permis această măsură, cazuri de acestea întâmplându-se mai rar. Întreținerea gratuită era chiar obișnuită pentru cei mai mulți, dar existau și abuzuri, reținându-se, uneori, în contul datoriilor, chiar unele obiecte personale ale bolnavilor, act abuziv, neoficial desigur, probabil furturi motivate astfel sau grosolane abuzuri ale intendenței. Sunt mai multe sesizări de acest fel, demonstrând dezordinea existentă
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
variază, diferențele fiind între 3, 5 și chiar 7 bolnavi vindecați sau, mai rar, decedați*. În general, mortalitatea era surprinzător de mică față de aceea de la Ospiciul de femei de la Golia, ceea ce denotă totuși o asistență mai bună la Neamț. Era obișnuită uneori chiar evacuarea din spital a unor bolnavi care nu mai necesitau asistență, dar numai din cei care nu plăteau, deși aveau familie (se utiliza formula "bolnavul este în așa gradu al boalei sale în care arta medicală nu mai
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
vizita ziua și noaptea sălile bolnavilor, spre a regula cele de cuviință pentru bolnavii nou-sosiți sau cei care ar avea trebuință de ajutorul medical, precum și a observa dacă se păzesc acolo regulele prescrise"84. Internii sunt salariați pentru "a se obișnui în cursul stagiului... cu practica medicală". "Veghetorii" sunt o verigă intermediară, similari cu infirmierele medicale de astăzi. Munca de îngrijire fizică a bolnavilor revine tot infirmierilor. În sarcinile lor intră grija de "a supraveghea în permanență asupra alienaților" și "de
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
leziuni tiroidiene frecvente în confuziile mintale, epilepsie, alcoolism, pelagră, p.g.p., encefalopatii grave și demențe senile. Leziunile exprimau modificări de volum, dilatații chistice, proliferări conjunctive, hemoragii vasculare. S-au profilat concluziile următoare: în psihozele afective, tiroida este frecvent interesată, hipertiroidia fiind obișnuită; în delirurile cronice, este frecventă hipertiroidia; în epilepsie, tulburările tiroidiene sunt frecvente, mai ales în sensul hipofuncției; în schizofrenie (demență precoce), au fost găsite modificări constante necaracteristice; în demența senilă, tulburări de scleroză sunt caracteristice; în pelagră, tulburările sunt similare
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
8-10; I. C. Filitti și I. Suchianu, Contribuții la istoria justiției penale în Principatele Române, București, 1928, p. 34-40; Ion Peretz, Curs de istoria dreptului român, vol. II, partea II, cap. 6, pp. 428-433. 77 O. Stănciulescu, op. cit., p.18. * Se obișnuia ca, zilnic, pușcăriașii să fie trimiși la cerșit, în târguri, piețe etc., legați între ei și păziți de arnăuți cu ciomege care îi loveau uneori ostentativ, pentru a trezi mila cetățenilor (Quelques mots sur la Valachie, 1856, p. 8). 78
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
normală, a trăit normal, a ajuns, grație unor întîmplări oarecum banale (fiecare pe cont propriu, el cufundîndu-se într-un fel de automatism, de birocratism al existenței din care nu mai poate ieși, ea închisă în perimetrul casnic, cu care se obișnuiește), într-o clipă de criză. O clipă de criză, în care amîndoi, fiecare în felul lui, resimt nevoia de a ieși din starea în care se află, de a reveni la viață, de a trăi. Își propun o schimbare. Se
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
să facă, auzi? Cînd ți-oi spune eu că... în colțul ăla e un cal verde, apoi cal verde să fie!". Tentația rîsului îi este, însă, repede tăiată spectatorului prin și nu numai prin violența afirmației, care o scoate din obișnuit, ci mai ales datorită seriozității cu care soția lui Ilie Popescu, pe nume Mina, primește "ideea" acestui cal verde, ca un element compensatoriu al unei stări de frustrație. Dintr-o dată ne situăm într-un alt plan al realului, și piesa
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
nu în cele din urmă, și meritul regizorului. Se vede grija pentru rostire și apăsarea pe cute ce pot scăpa atenției la lectură și în maniera de joc a celorlalți trei interpreți. Surpriza ne-o aduce Doina Deleanu, care ne obișnuise cu diafane apariții în ingenue de dramă ori comedie. De astă dată, rolul sună mai mult decît convingerea ce ne-o lăsase la lectură. Doina Deleanu este mai plină de farmec, mai sensibilă și mai credibilă decît soția-agronom, mărginită și
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
fie mărșăluim intransigenți și surzi pe ritmurile acuzelor solitare. Fiind liberi, nu mai suntem solidari. Nici măcar față de necesitatea organică de a extirpa răul comun. O amnezie malignă ne moleșește luciditatea. Nu mai punem întrebări, nu mai căutăm răspunsuri. Ne-am obișnuit să mergem șchiopătând și nu ne miră deloc că nu mai putem alerga. În cele din urmă, am ajuns în ipostaza anihilantă în care verdictul asupra delațiunii să nu mai aibă semnificație. Cred cu tărie în judecata morală. Lucidă, asumată
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
a fi altfel... Și eu sînt tolerant... mai ales cu mine... Și mi-e rușine..." (Octav scos din "dialog" de venirea lui Costache care intră cu anevoie prin spărtura din gard) Marieta: Credeam c-o să intre vreo fantomă... Costache: (e obișnuit cu înțepăturile nevestei și n-o ia în serios) Sărut mîna, Mona. Mona: Bună ziua, domnu' Costache. Costache: Și tu ce stai așa de pleoștit! Marieta: E și el obosit..., tocmai a stat de vorbă cu o fantomă... Costache: Marieta! Marieta
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
nici limita dintre inacuzativele primare și cele derivate nu este tranșantă, româna permițând cu ușurință crearea unor variante tranzitive (de tipul Ion putrezește gunoiul pentru grădină, Ion își părăginește casa ca să obțină banii din asigurare). Deși acest lucru nu este obișnuit în studiile monografice despre verbele inacuzative, am încercat să realizez un inventar al membrilor acestei clase din limba română, pe care l-am prezentat în Anexa 2. Am exclus din acest inventar verbele psihologice și pe cele de măsură, justificând
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
prezența unei delimitări temporale. În plus, autoarea observă că cele două auxiliare determină sensuri diferite: întrebarea Unde stau paharele? privește locul obișnuit în care sunt localizate paharele, în timp ce întrebarea Unde sunt paharele? privește situația în care paharele nu sunt în locul obișnuit. Concluzia studiului este că, din punctul de vedere al verbelor copulative, limbile romanice se împart în două grupuri: din primul grup fac parte portugheza și spaniola, în care ser este asociat cu predicația de individualizare și estar, cu predicația de
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
decât cu un produs hibrid, rod al unei contaminări reciproce. Amintim că suntem în epoca în care transmiterea muzicii era încredințată exclusiv memoriei orale a cântăreților și capacității lor de a asimila modele melodice tradiționale. Cum puteau, deci, cântăreții franci, obișnuiți cu repertoriul lor, pe care l-au învățat și cântat în atâția ani, să șteargă dintr-odată totul din memoria lor și să învețe să cânte într-o manieră total diferită, „romană”, textele liturgice? În plus, pare a fi demonstrat
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
atunci când nu este acompaniată de o altă muzică decât numai de aceasta. Să se facă în așa fel încât să se restituie cântul gregorian poporului, pentru ca credincioșii să participe din nou în mod mai activ la cultul divin, așa cum se obișnuia în vechime”. În continuare, este considerată sacră și polifonia clasică, cea care se apropie de cântul gregorian, motiv pentru care poate să fie folosită în celebrări, în special în catedrale, în seminarii sau în alte institute ecleziastice: „Calitățile expuse mai
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
ușor ce este virtutea și, în acest fel, ne apropiem de dreapta credință: „...dacă voim ca icoana virtuții să rămână neștearsă tot timpul, după învățarea acestor cunoștințe dinafară, vom asculta pe cele sfinte și pline de taine; după ce ne-am obișnuit să vedem soarele în apă, ne vom uita la lumina cea adevărată...”<footnote id="27"> Sfântul Vasile cel Mare, Către tineri. Cum pot întrebuința cu folos literature scriitorilor elinii, Editura de Stat, București, 1959, p.53<footnote> El îndeamnă tineretul
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
Părinții trebuie să vegheze ca legătura copilului cu Dumnezeu să nu se răcească și să îi ceară lui Dumnezeu să îi învețe cum să îmbogățească universul creștin al copilului. Deși este prematur, îi este de mare folos copilului să fie obișnuit că după această viață urmează viața veșnică. Închipuirea raiului și a iadului îi impresionează foarte tare pe copii, mai ales când sunt mici. Ei trebuie învățați să judece faptele și după acest criteriu: dacă fac ce e bine, mă duc
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
numite și „Evanghelia vie” au un rol important în cunoașterea lui Dumnezeu. Icoana trezește în sufletul lor un ecou puternic, reprezintă întălnirea lor cu lumea cerescă. Aducând în fiecare zi copilul în fața icoanelor, făcând o cruce asupra lui, mama va obișnui copilașul, pe măsură ce trece să-și facă semnul sfintei cruci și să se roage în fața sfintelor icoane. După vârsta de patru ani, copilul începe să-și pună unele întrebări. Interogațiile copilului trădează într-un fel înclinația înnăscută a ființei de a
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]