3,048 matches
-
și tulburătoare viziuni artistice, cele care, după ce Înfrică și consternează una sau două generații, adapatate unor alte canoane, zise „clascie”, Îi umplu de uimire și de entuziasm pe urmașii lor; care nu, nu sunt mai „inteligenți”, mai puțin „mediocri” decât Înaintașii lor, dar care au avantajul timpului de partea lor, acea uzură splendidă a timpului, care uneori ne apropie mai bine adevărul, ca un ochean miraculos, adevăr ce nu este niciodată același, deși În esență el este neschimbat, adică, la suprafața
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
adevăr, la modul obiectiv, de a „reflecta” sufletul și reflexele ființei de oriunde, așa cum au făcut-o acei scriitori, mai ales apuseni, la care ne Închinăm și de la care am Învățat să gândim și să scriem, noi și marii noștri Înaintași. Eu, În ce mă privește - cu acele accente „paranoice” pe care unii dintre foștii mei prieteni le ironizează! -, eu răspund pozitiv la această chestiune. Iar lupta tinereții noastre eu o văd și În aceea (și energia de care am dat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
spiritului stilistic clasic francez care pretinde concizie și pertinență. O proză abisală, cu adevărat, deoarece personajele acestui vast tablou epic sunt creaturi umane vii, universale, și nu cum s-a tot spus până la saturație, figuri ale aristocrației degenerescente. Așa cum și Înaintașul lui Proust, Balzac, nu „descrie doar lumea burgheză” și problemele ei, ci omul, ființa umană, socială, fiziologică și psihologică, temporală și a-temporală, iar mai presus de acestea Îndrăznește un tablou, „un catalog” tipologic complet al epocii sale, concurând istoria
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
intrigați” profund de ceea ce se „ascunde” În spatele acestui bogat și dramatic teatru al existenței. Printre abisali sau vizionari eu Îi includ - și nu numai eu, se’nțelege! - pe cei care refuză să „mai descrie”, cum au făcut-o marii lor Înaintași sau colegi, să „reflecte”, oricât aceste maniere sau „strategii narative” ar fi de cerute sau „interesante”! Un Proust sau un Joyce vor să ridice lespedea care se ascunde În spatele Întregii gesticulații umane, de parcă... da, de parcă „dincolo” s-ar desfășura sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
de foștii săi colegi universitari, dar și singur, cu adevărat singur, În cupola ideilor sale, mai bine zis a sistemului său! Deși mulți comentatori i-l refuză, acest „sistem”, În sensul În care l-au avut și „practicat” marii săi Înaintași ai filosofiei romantice germane, Nietzsche are cu adevărat un „sistem”, cred eu, deoarece Întreaga „magmă” a scrierilor și ideilor sale se adună, se concentrează, se rotește magnetic, halucinant-magnetic, În jurul câtorva teme și mai ales În jurul uneia singure, Der Wille zur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Wille zur Macht, pe care Heidegger Încearcă cu multă acribie, instinct „poetic”, aș zice, să-l discearnă În amplul său studiu asupra filosofului. Această ciudată „voință de putere” -, care printre altele arată Încă o dată Înrudirea „instinctivă” a lui Nietzsche cu Înaintașii săi, cu Schopenhauer, În primul rând, deși el Îi critică pe toți: conceptul de voință care, la autorul nostru, crede Heidegger, extrapolând carnetele sale postume, deoarece, se știe, cartea scoasă de sora sa cu același titlu este falsă, apocrifă! - este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
grecește, Înseamnă suferință, boală! - a fost și este ca un râu subteran, ca o apă fină și insidioasă, freatică, a temperamentului meu și „el” mi-a zădărnicit aproape Întotdeauna eforturile mele lăudabile de a fi În spiritul psihologiei marilor mei Înaintași, literați români, sau francezi - modelul literelor noastre moderne. De a fi riguros, pertinent, consecvent cu tema enunțată, „la „obiect” sau „la chestie”, cum zicea rigurosul Maiorescu, de a folosi propoziția sau fraza scurtă, tipică și semnificativă galilor și Românilor. Acuratețea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
ci unul de largă audiență, un „romancier național”, sintagmă Înnecată azi În sarcasmele celei mai tinere generații literare. Dar, e drept, nu voiam „mai mult”, adică orizontul meu tematic, de pe la Începuturile tinereții mele active, literare, se „mărginea” la temele unor Înaintași ardeleni sau moldoveni, precum un Slavici sau Hogaș, un Rebreanu sau Teodoreanu, un Cezar Petrescu (care voia și el o „operă!”Ă și, eventual, Camil Petrescu, care mă cucerea cu „pateticul” său, cu febra sa, cu ideile sale psihologice Îmbibate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
cercetat în aceste zile trecutul „pînă la izvoarele Nilului”, cum zic psihanaliștii, și constatările mi-au apărut demne de interes. Experiența mea (o spun fără nici o plăcere) întrece ca problematică și intensitate toate frămîntările celor din neamul meu. Oameni săraci, înaintașii s-au preocupat îndeosebi de nevoile lor elementare, n-au avut timp să se autoanalizeze. Mă judec des și mă acuz sever. Conflictul cu partea mea „vinovată” se iscă din senin și uneori e acut, irepresibil. Ceea ce-mi reproșez
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Miron Costin, om de cultură latină, spune, în prefața la De neamul moldovenilor, că „nu letopisețe, ce ocări sîntu”. A ocărî, „a face de rușine, a necinsti”, e un slavonism: okaru, „mustrare”. Neculce îl folosește și pe acesta, zicînd despre înaintașul său: „Bine face (Costin) că-i ocărăște (pe Simion dascălul și Misail călugărul) și dzice că (afirmațiile lor denigratoare) sînt basne”. Ajuns aci, îmi amintesc că pe defăima l-am mai întîlnit și în Psaltirea în versuri (1673) a lui
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
orientarea" în ședințele de partid. Cu principalele sectoare ale economiei și societății puse la punct, cu problemele vieții cotidiene soluționate, prioritare rămâneau doar educația socialistă a cetățenilor, în spiritul marilor gânditori Marx, Engels și Lenin, al tradițiilor de luptă ale înaintașilor germani și întărirea și dezvoltarea partidului. (interesant de menționat că în RDG pentru a se crea iluzia unei democrații politice, mai existau și alte partide, cu rol decorativ Partidul Democrat Țărănesc, Partidul Liberal Democrat.) PSUG Partidul Socialist Unit din Germania
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
hăitaș la căprioare. Mă-nvălui ca-ntr-o mantie în toamnă, mi-s umerii ca bronzul adormit, din tot ce-a fost nimic nu mă îndeamnă și goana peste ani m-a ostenit! SEMPER FIDELIS PATRIAE "De ce să repetăm greșelile înaintașilor, când sunt atâtea noi greșeli de făcut?" Bertrand Russel Mereu credincios patriei! Deviza de pe stema Ministerului Afacerilor Externe. Cu aceeași nobilă menire, probabil rostuită în alte formule (una sună frumos: "de strajă la somnul patriei"), instituția servește de aproape 150
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
slujită exemplar, fiind imperative ca atare schimbări "în spatele frontonului", impuse de necesitățile de politică externă ale țării și de cerințele creării unui corp diplomatic de elită, capabil să fie la înălțimea acestor deziderate și a valoroasei și pilduitoarei moșteniri a înaintașilor! CUPRINS 1937, 19 decembrie Chișinău, Zodia Săgetătorului 7 1940 Prea mic pentru un război atât de mare! 9 1946 Vreme trece, vreme vine! 11 1953 "Învățăcel" la Liceul "Costache Negruzzi"din Iași 19 1957 Vrăjit de Clio! 21 1962 Vivat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
în bună măsură autorul nu face altceva decât să transcrie textul originar, el obține un efect de delectare lingvistică și surprinde semnificația adevăratei iubiri dintre Tristan și Izolda, înlocuind „lămuririle” bardice prin supranatural și accidental. Alcătuit din trei părți (Marii înaintași, Universitarii, Cei aleși dintre cei mulți), volumul Oameni pentru care mi-a bătut inima. Portrete și amintiri (1990) evocă figuri ale trecutului mai îndepărtat sau mai apropiat, precum Miron Costin, Gheorghe Lazăr, George Enescu, prin scurte biografii encomiastice, în care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287281_a_288610]
-
treburilor gospodărești de tot feliul, flăcăii trăgând la coasă să culce iarba pentru vitele lor ce se cereau hrănite peste an, primii locuitorii ai pământului care au putut prinde câte ceva din ceea ce Dumnezeu plecase să ducă omenirii, au fost tocmai înaintașii noștri Cârțâroșenii, adunând ei din unda râului, fiecare ce a gândit că e mai de preț și că i s-ar potrivi mai bine. Copiii ce se zbenguiau în murmurul răcoros al apei Bâlii, au luat sprinteneală, zvăpăială, sănătate și
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
darul de a ne arăta că iobagul Cârțăroșan știa că se va izbăvi odată din starea sa neagră de ilot. El aștepta această izbăvire. Știa că trebuie să vină. Cu toată lipsa mijloacelor de informație, caracteristică evului în care trăiau, înaintașii noștri, așa izolați cum se aflau la poalele Bâlii, Laitei, Mierii, Smidei și în general a munților lor cu care făceau corp comun, nu erau străini de ceeace se întâmpla în lume, știau ce vânturi bat pe-afară. Oamenii satului
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
în bună rânduială cu cele necesare bunei desfășurări a slujbei de cult și a o cerceta regulat ca buni creștini în dumineci ca și în celelalte sărbători, lăudăm pe Dumnezeu, ne facem datoria față de sufletele noastre și cinstim totodată memoria înaintașilor, moșilor și părinților noștri care au zidit-o și au înzestrat-o, lăsând-o generațiilor de după ei, întru pomenirea lor. Iubiți creștini, Să stăm neclintiți în sânul bisericii în care am fost botezați, în care am primit sfânta Împărtășanie, în
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
reprezenta o minoritate cu totul nesemnificativă. Și totuși din aceste informații oficiale, nesincere, putem deduce că aici în zona în care și-au dus existența bunii și străbunii noștri, se desfășura o activitate susținută în credința moștenită de aceștia dela înaintașii lor, încă din negura veacurilor. Primul nume de preot pe care-l găsim în documente oficiale este al popii Mateiu ce apare abia în urbariul întocmit cu ocazia conscripției din anul 1721 - 1722. Numele de familie nu e consemnat, așa cum
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
Badea Cârțan» Ca o expresie a sentimentelor nobile, a dragostei față de satul natal și de glia străbună, având în vedere trecutul plin de evenimente ce îi înalță pe fii satului precum și a unei bogate zestre de material etnofolcloric lăsat de înaintași, un grup de oameni de suflet și cu spirit de inițiativă ai satului, au purces la înființarea unui muzeu sătesc în care sunt prezentate diverse genuri ale artei populare locale precum ceramica, pictura pe sticlă, aricole de uz gospodăresc ce
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
sunt acoperite cu paie de secară, acoperiș care dacă e bine executat poate dura chiar și 20 de ani. Muzeul are menirea de a face cunoscută istoria satului, oaspeților ce ne vizitează zona cât și de a-i omagia pe înaintașii noștri. El constituie o dovadă vie a luptei pentru existență și pentru afirmarea națonală a locuitorilor Cârțișoarei, luptă de la care n-au abdicat niciodată în îndelungata istorie a satului. Pe lângă muzeul sătesc a luat ființă în anul 1969, sub egida
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
fiecare locuitor, atât, ba poate chiar ceva mai mult decât le trebuie, ca să trăiască demn, să fie curați, să se fie sănătoși, să păstreze memoria ce se cuvine strămoșilor și să convingă viitorimea că are de ce să fie mândră de înaintașii lor de azi. Pentru că în aceste condiții atât de vitrege pe care le oferă legea, administrația, puterea, din resursele de pe fânaț, pășuni și acel minim arabil sătenii dispuneau la 1 ianuarie 1966 de un efectiv animalier de 560 de bovine
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
de pe biroul președintelui sfatului, cu cerneală violetă, culoarea otrăvii, au scrâșnit din măsele și au semnat, consfințind în felul acesta predarea întregii agoniseli de generații a familiilor lor, viitoarei gospodării agricole colective, știind că în felul acesta pierdeau tot ce înaintașii lor, de la căderea obăgiei încoace cuceriseră prin luptă și jertfă de sânge. Se știa la ora acea în sat că popa Nodea din Șinca, având doi feciori, unu, sportiv de performanță, om de bază al echipei naționale de handbal masculin
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
comuniștilor despre religie, În general, și despre preoți, În special, pe care-i clasaseră la periferia scării lor sociale. Aici ne permitem și o remarcă proprie și anume aceea că slujitorii Domnului au uitat de patimile prin care au trecut Înaintașii lor și fac În continuare politică, ademenindu-i prin viclenie și fonfăire nazală pe enoriașii mai slabi de Înger, În a-i urma pe calea arătată de ei și nu pe cea dictată de propriile conștiințe Încălcându-se, astfel, măcar
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
În raportul precedent, se declarase mulțumit de calitatea „politică și ideologică” a spectacolelor Teatrului de Stat precum: „Vlaicu Vodă” de Alexandru Davilla, „Suflete tari” de Camil Petrescu, „În lumea apelor” de Aldo Nicolaj, etc. Debarcarea regelui Mihai I de pe tronul Înaintașilor săi și trimiterea acestuia În exil, a permis noilor stăpâni instalarea În fostul Palat regal dar și În celelalte locații ale vechiului regim. O altă mare „grijă” a fost aceea a schimbării numelor străzilor, bulevardelor, aleilor, stradelelor, parcurilor, etc. dar
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
și agitație de pe lângă sfatul popular orășenesc Bârlad? Oare acest mahăr fusese declarat imun la răspundere?! Noul „Împuternicit” al Direcției Generale a Presei și Tipăriturilor pentru orașul și raionul Bârlad, Ion Ghidoveanu, nu fusese cu nimic mai breaz decât „gloriosul” său Înaintaș Radu Costache decât, poate, la o caligrafie mai Îngrijită dar și la atenția acribioasă cu care citea singura publicație de atunci ce apărea la Bârlad dar și textele stației de radioficare. Pe 19 iulie 1966, acesta trimitea la București nota
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]