2,340 matches
-
să vorbim niciodată...Doamne, nu am vorbit serios, Alisia. Am surâs ușor, numai pentru o fracțiune de secundă. ― Știi, când am realizat că nu-ți dădusem nici cea mai mică șansă să-mi explici, te-am sunat eu. Dar...Se Încruntă. Dar mi-ai spus că nu poți vorbi și apoi nu ai mai răspuns niciodată la telefon. Mi-am amintit Îngrozită episodul din autobuz. Fusese el la telefon? ― Mi-am pierdut...am Început eu. ― Telefonul, știu. Ți-am citit emailul
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
o pauză și apoi am adăugat: Vrea să picteze. — Ce vrei să spui? strigă dna Strickland uimită la culme. — N-ați știut că e pasionat de un asemenea lucru? — Cred că e nebun de legat! exclamă colonelul. Dna Strickland se încruntă puțin. Își scormonea amintirile. Îmi aduc aminte că înainte de a ne căsători se juca așa, copilărește, cu o cutie cu vopsele. Dar cred că în viața dumitale n-ai văzut niște lucruri mai pocite decât alea. Noi îl luam în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
într-un târziu dna MacAndrew, înseamnă că lucrurile nu stau chiar așa de prost cum credeam eu. Dna Strickland îi aruncă o privire, dar nu spuse nimic. Acum era iarăși foarte palidă și fruntea ei frumoasă se întunecase și se încruntase. Nu-i puteam înțelege expresia feței. Dna MacAndrew continuă: — Dacă e doar un capriciu, o să-i treacă. — Amy, de ce nu te duci tu la el? zise cu oarecare curaj colonelul. Nu văd nici un motiv pentru care n-ai putea trăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
făcea să mă scutur tot de râs și asta o irită și mai tare pe dna Stroeve: — Parcă ți-ar plăcea să te faci de râs, zise ea. Ochii lui rotunzi se făcură și mai rotunzi și fruntea i se încruntă de mirare și spaimă că ea s-a supărat: — Iubito, te-am necăjit cumva? Nu mai iau alte purgative. Am luat doar pentru că mă supăra bila. Duc o viață sedentară, nu fac destulă mișcare. De trei zile nu mai avusesem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
îmbrățișarea lui și se șterse la ochi. — Lasă-mă în pace! zise ea, dar cu oarecare blândețe. Iar apoi mi se adresă mie, încercând să zâmbească: Ce părere ți-ai făcut despre mine? Stroeve, privind-o perplex, șovăi. I se încruntase fruntea și gura roșie se bosumflase. Îmi amintea în mod ciudat de un cobai agitat. Va să zică răspunsul tău e nu, iubito? zise el în cele din urmă. Ea făcu un gest de plictiseală. Era istovită. — Atelierul e al tău. Totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ale naturii. Era o obsesie atât de totală, încât nu mai rămânea în sufletul lui loc și pentru prudență ori gratitudine. — Atunci de ce ai vrut s-o iei cu tine? l-am întrebat. — N-am vrut, mi-a răspuns el încruntându-se. Când a spus că vine am fost aproape la fel de surprins ca și Stroeve. I-am spus că de îndată ce-o să mă satur de ea o să trebuiască să plece și ea a zis că-și asumă acest risc. Strickland
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
împreună cu un altul decât mine. Doamne, ce alăturare!” Aici, bărbatul făcu o pauză. Se pare că atinsese un punct foarte nevralgic în expunerea amintirilor sale, pentru că părea din ce în ce mai încordat. De fapt, era vădit scos din fire, căci chipul i se încruntase cu putere, venișoarele de pe frunte i se umflaseră din pricina tensiunii nervoase, iar suflul părea a-i fi din ce în ce mai greoi. Totuși, nu se dădu bătut. El făcu o sforțare evidentă și, cu un glas și mai pătrunzător decât înainte, continuă cu
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
care îi va provoca râsul lui Don Juan, n-a găsit mai mult respect la antici. Ulise nu se grăbește deloc să ajungă la Penelopa, iar femeile trace s-au simțit ofensate de fidelitatea lui Orfeu. Domnii specialiști se vor încrunta. Dacă știu că, vorba lui Byron, orice timp devine bun când devine antic, cum îmi mai întrețin romantismul? Foarte simplu. Ca într-o bibliotecă în care păstrezi doar cărțile care te interesează, în reveriile mele antice nu sunt obligat să
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
momentul în care vom fi amândoi pe Gela. Mai lasă transporturile și asta e ceva, dar mi s-a spus că toate distorsoarele personale vor fi debranșate în douăzeci și patru de ore, fie că mergem sau nu pe Gela. El se încruntă. - Dacă Gosseyn s-ar grăbi! Cred că voi putea să-i fac să mai rabde o zi-două fără să vă dezvălui identitatea. Mă gândesc că ar trebui să ne asumăm acest risc. Părerea mea este că Gosseyn este mai important
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
obiectul strălucitor. Părea ca un fel de plastic. Era plăcut la pipăit și era satinat. Pe el era ceva imprimat, prea mărunt pentru a putea citi cu ochiul liber. - Și ce trebuie să facă asta? - Să citească mesajul. Janasen se încruntă. - Și ce se va întâmpla? - Nu are rost să știi. Execută doar instrucțiunile mele. Janasen cumpăni și protestă. - Ați spus adineauri că "noi" ar trebui să ne asumăm niște riscuri. Am impresia că numai eu risc. - Prietene, zise Discipolul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
ale căror uzaj nu-l putea defini decât parțial. Nu-i păsa nici de partea electrică, nici de cea atomică. Ultima rămânea inutilizabilă în preajma navei; iar cealaltă, o va avea curând în mâini, fără rezerve. Mai era distorsorul. Gosseyn se încruntă. Fără îndoială, aici era pericolul. Deși poseda un distorsor organic, adică, așa cum îi spunea el, creier secund, cunoașterea sistemului distorsor mecanic al civilizației galactice rămânea neclară. În această neclaritate consta slăbiciunea lui și capcana, dacă era vorba de așa ceva. Preocupat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
ajunge. E timpul ca detectorul să ne lămurească un pic despre ce este în capul dumitale. Manevră un contact. Se făcu tăcere în jurul mesei. Chiar și Crang, care ronțăia ceva, se mișcă pe scaun și lăsă furculița. Secoh, gânditor, se încruntă. Patricia Hardie își privea fratele cu un mic zâmbet. Ea vorbi prima: - Enro, ești ridicol de melodramatic. Uriașul se întoarse spre ea, cu privirea întunecată, roșu la față. - Liniște, zise cu brutalitate; nu am nevoie de observații de la o persoană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
de o parte faptul că Venusienii non-A își apăraseră cu succes planeta în fața forțelor asediatoare. În plus, ancheta nu dezvăluia rolul jucat de Gilbert Gosseyn în legătură cu moartea lui Thorson; însă faptele arătate reprezentau o parte a realității. Enro se încruntă. - Thorson a fost asasinat de succesorul său? întrebă. - Nu avem nici o dovadă, zise Rour, văzând că Ugell nu răspundea. Mareșalul Thorson a fost ucis în cursul unui atac pe care-l conducea personal împotriva unui cuib de rezistență pe planeta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
să vadă dacă apariția lui nu fusese observată. Văzu doi oameni. Unul dintre ei se îndrepta spre o ieșire parțial vizibilă. Celălalt îl privea direct. Gosseyn și cu el porniră în același timp, unul spre celălalt. Se întâlniră. Venusianul se încruntă. - Mi-e teamă că va trebui să vă cer să rămâneți aici până chem un detectiv, zise el. Priveam locul în care... (ezită)... Unde v-ați materializat. Gosseyn răspunse: - Întotdeauna m-am întrebat ce efect poate să aibă asupra unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
tale caut în calculator și găsesc opt fotografii ale tale, am numai opt imagini cu tine cu care joc un șotron vizual. le privesc, pe rând ești senin, te uiți încrezător în sus, poate că spui o rugăciune apoi ești încruntat, cu o expresie furioasă, mâna ta dreaptă este ridicată până peste umăr aici ești fără expresie, musculatura mimicii tale este o apă liniștită fără nici o undă hi, hi, cum arăți fotografiat de jos și cu cerul în spatele tău, pari extrem de
Cartea dragostei by Bogdan O. Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1319_a_2883]
-
vezi cu ochiul stâng cerul tuturor și cu ochiul drept cerul tău, cerul construit de tine, pe care comanzi nuanța de albastru, nuanța de gri, tipul norilor, pe care îl înseninezi prin zâmbet și pe care stârnești furtuni când te încrunți. acum e timpul să te pregătești să îl aduci și pe iubitul tău sub cerul tău și să îl înveți și pe el să îl vadă cu un ochi, să fii răbdătoare cu el, nu este înțelept ca tine, însă
Cartea dragostei by Bogdan O. Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1319_a_2883]
-
Hideyoshi și constată că dormea. Lampa se stinsese, cu uleiul consumat. Kanbei îl trezi pe Hideyoshi și-i spuse: — Stăpâne, se luminează de ziuă. — E dimineață? întrebă Hideyoshi, ridicându-se buimac. Kanbei îi descrise imediat întâlnirea cu Ekei. Hideyoshi se încruntă, dar se sculă repede din pat. Pajii îl așteptau la intrarea băii, cu apă pentru toaleta de dimineață. — Imediat ce mănânc, voi face un rond al taberei. Aduceți-mi calul ca de obicei și vedeți ca ajutoarele mele să stea pregătite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
vrei să spui? Consideri că abuzez de șiretenie? — E obiceiul dumitale permanent. Ești... ești un idiot!... N-o zic numai eu, Unchiule. Toată lumea vorbește. „Seniorul Katsuie pune oamenii în gardă, fiindcă niciodată nu se poate ști ce ticluiește.“ Katsuie tăcu, încruntându-și sprâncenele negre și stufoase. Mult timp, legătura dintre unchi și nepot fusese mult mai caldă decât aceea dintre senior și vasal. Dar tocmai această intimitate erodase autoritatea și respectul din sânul relației, care lipseau acum, cu desăvârșire. În dimineața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
poarta fortăreței principale, comandantul gărzii strigă pe neașteptate, provocator: — Stai! Unde mergi? Genba se întoarse, privindu-l lung: — A, tu erai, Menju? Am venit la unchiul meu. E în comandamentul lui sau la cartierul general al statului major? Menju se încruntă, veni până în fața lui Genba și spuse furios: Mai întâi, descălecați, vă rog. — Ce? — Poarta asta e foarte aproape de cartierul general al Seniorului Katsuie. Nu are nici o importanță cine sunteți sau cât de tare vă grăbiți, nu e permisă intrarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
rapid penelul peste coala de hârtie. Chiar atunci, intră unul dintre vasalii săi, anunțând că Nomura Shojiro dispăruse. Dezgustat, Shogen aruncă penelul. — Deci, el a fost. De câtva timp, nu l-am supravegheat pe nesocotitul ăsta. O s-o plătească. Se încrunta ca și cum ar fi blestemat pe cineva, iar mâna în care ținea scrisoarea adresată soției sale începu să tremure. — Ippeita! țipă el, subțire. Cel chemat apăru în grabă. — Ia un cal și aleargă la Nagahama. Găsește-i pe-ai mei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Repede, aduceți-i calul! Unde-i calul stăpânului nostru?! Între timp, Katsuie striga și el: — N-am să mă retrag! Drept cine mă luați? Nu fug din locul ăsta! Cuvintele lui vehemente răsunau cu o ferocitate crescândă. Încă o dată se încruntă și răcni la ofițerii de stat major care nu voiau să plece de lângă el: — De ce faceți asta? De ce mă împiedicați să ies la atac? Dacă pe mine mă țineți în loc, de ce nu atacați inamicul? Fu adus un cal. Un soldat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
campania contra lui Hideyoshi, i se ceruse să stea pe loc, nu numai ca să țină în frâu clanul Uesugi, ci și pentru a administra afacerile interne din miazănoapte. „Sassa e aici.“ Aceasta era atitudinea pe care o adopta, în timp ce privea încruntat din castel, păzind ferm provinciile de la miazănoapte. Deși Katsuie pierise deja și Castelul Kitanosho căzuse, existau mari șanse ca - prin ferocitatea sa înnăscută și antipatia declarată la adresa lui Hideyoshi - Sassa să facă un efort disperat de a-i lua locul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Nu avea arzător, dar soarele de Anul Nou, care pătrundea prin ușile glisante de hârtie, era cald. — Ai auzit zvonurile? începu Shonyu. — Le-am auzit. Se spune că Seniorul Nobuo a fost ucis. Și pare să fie adevărat. Shonyu se încruntă, oftând. — Am început să vedem deja semnele că anul ăsta vor fi tot felul de tulburări. Cât de grave vor fi, depinde de cine sunt adversarii, dar recentele prevestiri se arată tulburătoare. Dumneata ești mai tânăr decât mine, Senior Gamo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
aflau pe malul opus, drept în față. Prin acel loc, curgea Râul Kiso, pe cursul superior. Ecourile apei care se lovea de bolovani sau șipotea prin vaduri răsunau în văzduh, dar luna, muntele și râul, învăluite în vapori denși, păreau încruntate cu mică. De pe mal nu se vedeau decât lucirile slabe ale lămpilor de pe țărmul opus. — Descălecați! Ikeda Shonyu coborî primul de pe cal și-și instală scăunelul de campanie, pe malul râului. — Seniorul Yukisuke a sosit la timp. Trupele lui sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de culoare neagră... Cealaltă doamnă, din stânga, poartă o îmbrăcăminte foarte asemănătoare, doar că pălăria ei este gen turban. Ambele doamne au fețele destinse, în timp ce viitorul meu tată, contrar felului său de a fi așa cum l-am cunoscut o viață, este încruntat și oarecum încordat. Bașca, seamănă cu Charlie Chaplin. Dar asta nu mă prea preocupă. Dacă întorci fotografia, pe verso poți vedea scris de mână cu creionul: Chișinău, 1928, a doua zi de Paște probabil un Paște timpuriu și rece, judecând
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]