2,268 matches
-
că, În ochii căprui, verzi-gălbui În lumină, ai colonelului, a sclipit ceva șiret. Dar nu, când s-a uitat mai bine, era același chip bonom, patern, de contabil de GAS pe care Îl știe din copilărie. Capitolul 29 Vizitatorul nocturn —...Bieții de ei mă așteptau cu masa pusă În antreul care fusese camera fiicei lor. Cum ea se căsătorise și stătea cu socrii, transformaseră antreul În birou-sufragerie-living. Considerau asta drept o mare șansă de confort, deși căsătoria fiicei le adusese grijile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
toți cei care mă căutau, mai ales cu cei cărora apucasem să le promit câte ceva la conferință și nu mai avuseseră răbdare să aștepte telefonul meu, de parcă ar fi știut că pierdusem hârtiuțele. Mă trezeam cu ei, ca și cu bietul Cristian, lângă hotel, pe holurile instituțiilor pe care trebuia să le vizitez, parlamentând cu Victor și Încercând să ajungă la mine. La un moment dat Însă, iartă-mă, am avut impresia că mă străduiam să umplu butoiul Danaidelor, pentru că mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
lăcașului de cult, de Înaltă ținută morală, care doresc binele și liniștea În această lume. Eiiiiiiiiiiii... Mă cutremuram de câte ori vedeam această poză apocaliptică. O vreme am crezut cu toată ființa că chiar așa stau lucrurile. Atât biserica cât și părinții ( bieții de ei) aveau grijă să ne amintească mereu acest lucru. Nopți la rând mă gândeam că undeva există un neadevăr, amintindu-mi de copilul mic și neprihănit care ardea În flăcări. Ce rău să fi făcut acel copil!? Nu puteam
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
domoli febra. Aruncă o privire în jur: prin ușa deschisă pătrundea lumina care scălda acum ogoarele. Gândul că murea singur în casa lui îi dădea o imensă bucurie. Era ca și cum în clipa morții stăpânea doar ceea ce putea cuprinde cu ochii. Bietul Janvier, rosti în gând... culoarul cu zgură. Încercă să-și pună semnătura pe document, dar, mai înainte de a apuca să termine, izvorul care-i țâșnea din rană îl copleși, devenind un râu, un torent, un val de liniște. Lângă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
cred că atunci când îl voi întâlni pe alesul meu, am să știu, pur și simplu. ― Nu cred că sună naiv. Cred că probabil ai dreptate. Și eu cred același lucru și încă aștept să fiu lovit de lumina aia. Dar bietul de el, trebuie să fie distrus. Norocul meu <g>. ― Chiar așa. ― Și la ce tip de emisiune lucrezi? Gândește, Jemima, gândește. ― E un fel de versiune englezească a Entertainment Tonight. ― Chiar așa? Ești o Leeza Gibbons a televiziunii britanice? ― Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
dacă l-ar fi tuns cum trebuie. Avea ochi sclipitori și niște trăsături pline de viață. I-am povestit despre familia mea. Asta pentru că, din nu știu ce motiv, oamenii considerau că poveștile despre familia mea erau amuzante. I-am povestit despre bietul tata, singurul bărbat într-o casă cu șase femei. I-am spus cum tata a vrut să se mute la hotel atunci când mama a intrat la menopauză în aceeași zi în care Claire intra în prima fază a pubertății. I-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
femeia aia de douăzeci și șapte de ani, șomeră, greșit etichetată ca dependentă de droguri care se găsea într-un centru de tratament, undeva la dracu’ în praznic și care avea o sticlă goală de Valium în chiloți? 8tc "8" „Bieții nenorociți“, m-am gândit cu milă privind spre masa lungă, din lemn, la care mâncau alcoolicii și dependenții de diverse alte substanțe. „Bieții nenorociți!“ Fusesem internată oficial. Mi se făcuse analiza sângelui și trecusem cu brio, nu fusesem controlată în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
undeva la dracu’ în praznic și care avea o sticlă goală de Valium în chiloți? 8tc "8" „Bieții nenorociți“, m-am gândit cu milă privind spre masa lungă, din lemn, la care mâncau alcoolicii și dependenții de diverse alte substanțe. „Bieții nenorociți!“ Fusesem internată oficial. Mi se făcuse analiza sângelui și trecusem cu brio, nu fusesem controlată în chiloți, dar gențile îmi fuseseră verificate, deși nu se descoperise nimic incriminatoriu, iar tata și Helen plecaseră luându-și rămas-bun cu manifestări minime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
eu furioasă. Nimeni n-ar trebui lăsat să sufere în halul ăla. în lumea reală, nimeni nu s-ar chinui în felul ăla. La Cloisters, se întinsese prea mult coarda pe faza cu abstinența. Știam că nu era cinstit ca bieților dependenți de droguri sau alcool să li se ceară să se descurce fără ele în condițiile în care noi, ceilalți, care nu aveam probleme de genul ăsta, ne burdușeam cu ele de bunăvoie. N-ar fi fost corect să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
fusesem. Cât de înfiorător trebuie să fi fost pentru Brigit și Luke să trăiască alături de mine, de haosul pe care-l creasem. Mă simțeam înfiorător de tristă din cauza asta, din cauza nenorocirii și a grijilor pe care le provocasem. Biata Brigit, bietul Luke! Am plâns, am plâns, am plâns și iar am plâns. Și, pentru prima oară în viață, n-am mai plâns de mila mea. Am văzut, limpede ca lacrima, ce chin trebuie să fi fost pentru ei să se urce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
sângele acestui popor nenorocit. Sunt adept fără rezerve al unui partid care să nu fie al îmbuibaților ce la umbra unei așa zice democrații și a parlamentarismului găunos, viciat de interese și apucături de gașcă, să ia șapte piei de pe bietul român, ci a unui partid curat al muncitorilor, al celor care într-adevăr sunt creatorii bunurilor materiale în societatea noastră, un partid bazat pe proprietatea privată în care muncitorul, patronul, politicianul, să fie înhămați deopotrivă la căruța ce poate aduce
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
pentru oameni și chiar la nivel mondial s-a considerat că guvernarea de sub conducerea lui Adrian Năstase a fost cea mai bună guvernare de după 1989. Ghiolbanii portocalii, când s-au văzut în fruntea bucatelor, s-au năpustit ca lupii pe bietul român, uitând că românul are și el o pretenție minimă: „Dacă tot te-ai gândit stăpâne să mă jupoi, jupoaie-mă, dar cu tandrețe”. Cum au apărut pe lume băsești, boci, udre, videni, berceni și alte lifte Francezul Paul Valéry
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
să aflați ce s-a întâmplat cu băiatul vostru? Încă n-am terminat cercetările. Ce să mai cercetați? spuse plin de obidă starostele. Dacă era să găsiți ceva, o făceați până acum. Habar n-aveți ce s-a întâmplat cu bietul Rândunel. Toată șatra se dăduse jos din căruțe și se strânsese în jurul lui Toma, privindu-l încruntați. Apoi femeile începură să țipe și să amenințe cu pumnii ridicați în aer. Una dintre ele, cu fața descom pusă de durere, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Era de acum destul de aproape de sediul companiei când auzi primele focuri de armă. Mai întâi răzlețe, apoi în rafale lungi. Își dădu imediat seama ce însemna asta, bestia ajunsese deja acolo. I se făcu dintr-o dată milă de oamenii săi, bieții de ei, credeau că o pot opri trăgând în ea. Nu știau că gloanțele nu au nici un efect. Dacă n-ar fi pierdut timpul sus, pe platou, poate că ar fi apucat să îi pună în gardă. Când mașina intră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pe care-i luă,milos, Dumitru, fratele cel mai mic al tatălui. Războiul tocmai se sfârșise. Nemții fuseseră alungați, locul lor fiind luat de soldații ruși, care rechiziționaseră toate animalele de povară, furând alimentele și ce averi mai puseseră deoparte bieții sticlăreni. Satul era condus de un căpitan rus, Alioșa, care-și vărsa, în fiecare seară, năduful, spintecând vreun cârlan, rămas de pripas, pe imașul uscat, de la marginea satului, frigându-l în vreo casă părăsită. Și apoi să te ții petrecere
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
când cei doi realizează că „îi traduce” una și aceiași persoană. Cu mintea lui greoaie, Pampon crede în povestea cu înșelăciunea spițerului și, după ce Mița lămurește lucrurile („ce spițer? nu-i spițer...”), cade victima unei alte confuzii. Agresiv, aleargă după bietul Crăcănel, care este amantul Miței, dar nu cel cu „traducerea”. Mache Razachescu, „ce-i mai zice și Crăcănel” este marele naiv al piesei. Ajuns la vremea „bărbuțelor și a cheliei”, sfidează romantic destinul vitreg de „volintir” în garda națională și
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
-i spună despre plecare. - Mami, vreau să-ți spun ceva! zise cu un glas stins și puțin tremurat. - Tu nu vezi că mă uit la un serial? zise pe un ton ridicat nevastă-sa. După ce se termină, stăm de vorbă! Bietul Stănică merse În bucătărie, Își aprinse o țigară și se gândi că trebuie să fie calm, să nu Înceapă scandalul. Își Încălzi mâncarea, luă cina de unul singur și căută În dulap două cămăși curate și un costum. În acest
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
interesează fizica. Am tușit În pahar. Era atât de mincinoasă! ― Oau! spuse el. Te-aș fi crezut mai degrabă pasionată de literatură. M-am abținut să nu râd de figura ei indiferentă. ― Așa și așa, spuse ea. Aha! Cu siguranță. Bietul Adi, nu știa cu cine are de-a face. Maria Îmi aruncă o privire destul de amenințătoare, după care Își puse capul pe umărul lui. El o sărută delicat pe păr și nu se mai uită deloc la mine. Am oftat
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
din glasul lui. Din scrisorile pe care mi le trimisese aflasem că-și iubește foarte mult nevasta și vedeam că nici acum nu-și putea lua ochii de la, ea. N-aș fi știut să spun dacă și ea îl iubea. Bietul Pantalone, nu era el exact ființa care să stârnească pasiune, dar zâmbetul din ochii ei era afectuos și se prea poate ca atitudinea ei rezervată să ascundă de fapt un sentiment foarte profund. Nici ea nu era ființa răpitoare pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
care voia să te vadă. Strickland îmi aruncă o privire și în mod evident nu mă recunoscu. Scrută din nou tabla de șah. — Stați jos și nu faceți gălăgie, zise el. Mută și imediat fu din nou absorbit de joc. Bietul Stroeve îmi aruncă o privire necăjită, dar eu nu mă lăsam tulburat cu una, cu două. Am comandat ceva de băut și am așteptat liniștit să termine Strickland partida. Ba chiar m-am bucurat de prilejul de a-l cerceta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
grăbesc. Ah, biata copilă, la ce am împins-o! Am dat din umeri, dar n-am zis nimic. Nu aveam nici un fel de compătimire ori înțelegere pentru Blanche Stroeve, dar știam că n-aș face decât să-l întristez pe bietul Dirk dacă i-aș fi spus exact ce părere am despre ea. Ajunsese în halul acela de istovire în care nu se mai putea opri din vorbit. Mi-a repetat de mai multe ori cuvânt cu cuvânt toată scena aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
mult dar, sincer să-ți spun, am fost așa de surprins că mi-am pierdut de tot capul. Am acceptat oferta înainte să-mi pot aduna mințile.“ Apoi Monsieur Cohen zise un lucru admirabil: — Ce păcat că nu mai trăiește bietul Strickland! Mă întreb ce-ar fi zis dacă i-aș fi dat pentru tabloul acela douăzeci și nouă de mii opt sute de franci? XLIX Locuiam la Hôtel de la Fleur și proprietăreasa, dna Johnson, mi-a relatat și ea o poveste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
Dar Abraham s-a dat la o parte și am primit eu slujba. Asta a fost șansa mea în viață. — Presupun că ai dreptate. — A fost o simplă chestiune de noroc. Bănuiesc că Abraham ăla avea o trăsnaie a lui. Bietul de el s-a dus complet de râpă. Are o slujbă de doi bani la Serviciul medical din Alexandria - un fel de oficiant sanitar sau ceva în genul ăsta. Mi s-a spus că trăiește cu o grecoaică bătrână și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
trăi destul de confortabil. E și o casă acolo și ai găsi tot răgazul care-ți trebuie pentru pictura ta. Ei, ce zici? Și Tiaré se opri ca să-și tragă răsuflarea: — Atunci mi-a vorbit el despre nevastă-sa din Anglia. „Bietul meu Strickland, i-am zis. Toți au câte o nevastă pe undeva. De obicei tocmai de-aia vin în insulele astea. Ata e fată inteligentă și nu se așteaptă la nici un fel de ceremonie în fața primarului. Este protestantă și știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
în când câte ceva. A economisit câteva sute de franci“. Strickland s-a tras de barba lui roșie și a zâmbit: „Ei, Ata, ți-ar plăcea să ai un soț ca mine?“ Fata n-a zis nimic, dar a chicotit. „Păi, bietul meu Strickland, doar ți-am spus că fata are o slăbiciune pentru tine“, am intervenit. „Am să te bat“, i-a zis el privind-o drept în ochi. „Păi altfel cum aș putea ști că mă iubești?“ i-a răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]