3,155 matches
-
și destui bani încât să poată visa să-și construiască o vilă: „O ciudată scrisoare am primit de la un oarecare Adam, fost elev de-al meu din Cluj, care e ștab la Deva. A aflat (oi fi cobit la o cârciumă) «că doresc să-mi construiesc o vilă în Țara Hațegului». Mi-a ales locul (2 hectare) pe dealul Zimbrului: 500 metri de oraș (Hațeg), pe deal (150 pruni, restul pini), în față minunea Retezatului. Apă, electricitate, gaz. Vila (8 camere
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/5031_a_6356]
-
una a prins-o și i-a turnat țuică pe gît,/ i-a desfăcut ciocul și cogîlț, cogîlț.../ N-a murit cioara, din contră, de a doua zi i-a/ cerut de băut. Acum bea cu ea împreună și la cîrciuma/ din sat - noaptea, cioara se transformă/ în femeie tînără. El/ și-a pregătit totul pentru înmormîntare, hainele,/ pînzele de pus în coșciug, coșciugul” ( Ce i-a mai rămas). Parcela K pe care o desenează drumurile poetului nu e doar un
Etnobotanicele lui LIS by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/3141_a_4466]
-
coafura./ Era mortul din parcela K, reîncarnat pentru o oră, două, cît/ o fi plătit, că are ăsta un talent să/ mă sperie, l-ai iertat, mi-a dat bani de băut. Nu/ se mai rușinează de urît./ Bea la cîrciuma din colț, cu cine se așază la masa/ lui, e nebunul cartierului - fost / profesor universitar, paznic la cimitir după ce-a/ ieșit de la mititica,/ a fost acuzat de viol dar făcea politică pe invers,/ săracul./ Ajuns în halul ăsta pentru că
Etnobotanicele lui LIS by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/3141_a_4466]
-
poartă cîntece sentimentale, mai ales tangouri care o vrăjesc pe fata minoră a gazdei. Cînd e înjunghiat, șeful de bandă Bozoncea cere, ca ultimă dorință, să fie dus la groapă cu muzică. Fără lăutari, cheful nu are haz! La Borțoasa, cîrciuma hoților, cîntă Zavaidoc. Acesta, pe numele său real Marin Teodorescu (1896-1945), va fi cîntat poate și la un asemenea local. Oricum e singurul personaj din Groapa cu existență reală atestată. Mai tînăr decît Zavaidoc și mai longeviv a fost Cristian
Pentru urechile și sufletele personajelor by Horia Gârbea () [Corola-journal/Journalistic/8895_a_10220]
-
istorice, ed. Vistian Goia, București, Minerva, 1986; p. 166-167) În această interpretare, deci, o realitate contextuală bucureșteană existența unei zone rău famate, identificîndu-se metonimic cu "infracționalitatea" primește în plus antifraza specifică limbajului familiar-argotic (în care închisoarea devine pension sau facultate, cîrciuma e numită biserică etc.): hoții, cerșetorii și vagabonzii sînt crai cu atît mai mult cu cît se adăpostesc la curtea domnească. Față de această ipoteză care se păstrează în logica limbajului natural, a procedeelor sale expresive și a legării de un
Craii la cremenal by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/13903_a_15228]
-
oraș. Dar de cînd plecase regimentul la război, în Rusia, Medgidia parcă se pustiise. Nu le mai vedeai după amiază pe fetele în casă la plimbare, în ora lor liberă: dispăruseră soldații cu care se întîlneau pe strada principală. În cîrciumi se strîngea lumea, dar toți stăteau cu ochii după comunicatele de pe front și pe listele cu militari căzuți în luptă sau dispăruți. Lăutarii șomau, chiar dacă învățaseră toate cîntecele din repertoriul soldățesc și ariile naționale. La resturantul din gară se formase
Noua ordine by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7609_a_8934]
-
odihnindu-se" de Grigorescu a devenit cel mai scump tablou vândut pe piața românească de artă Lucrarea a fost scoasă la vânzare în cadrul Licitației Artmark de Romantism și Art Nouveau. Recordul anterior era deținut tot de Grigorescu, prin vânzarea lucrării "Cârciumă la Rucăr", pentru 230.000 de euro, pe 23 martie, la Licitația de Primăvară Artmark. În cadrul aceleiași licitații, o altă lucrare a artistului - "La marginea pădurii" - a fost adjudecată pentru 200.000 de euro. De altfel, prețul de vânzare pentru
"Ţărăncuţă odihnindu-se" de Grigorescu a devenit cel mai scump tablou vândut pe piaţa românească de artă () [Corola-journal/Journalistic/70345_a_71670]
-
se justifică astăzi o panoramă a literaturii române, când nici autorii cărților de sinteză nu mai citesc decât o câtime din producția contemporană? Cu riscul de a produce noi exclamații dezaprobatoare, voi repeta că exegezele se realizează, mai ales, la cârciuma, autorii prezentându-si opera pe cale orală și colportând păreri umorale despre confrați. Dacă, pe vremuri, unii critici se scuzau că n-au publicat capitolul despre un anume autor, dând vină pe cenzură, azi fie că se culpabilizează difuzarea defectuoasă (chiar dacă
Despre dialogul frânt by Gheorghe Schwartz () [Corola-journal/Journalistic/17690_a_19015]
-
vorba de ținutul secuiesc de la noi, de Cracovia sau de insulele Greciei. Prozatorului, ipostaziat cel mai adesea în jurnalist, îi place să identifice personaje și situații ieșite din comun în cele mai banale situații. O noapte de Revelion într-o cârciumă din Cracovia își dezvăluie farmecul prin urmărirea - și analiza - flirtului dintre un american și o chelneriță autohtonă. O zi toridă țărmul cretan e prilejul întâlnirii unui Poseidon modern, cu o biografie ciudată, de speculat pe întinderea unui roman întreg. La
Turism literar by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4671_a_5996]
-
pentru fiecare dintre ele. Este el însuși sub oricare dintre măștile purtate sau preia de la fiecare atât cât este nevoie. Are control total asupra vieții lui, spre deosebire de Pașadia, de pildă. E sincer și când face pe bufonul la masa din cârciumile unde se duce cu Pașadia și Pantazi și atunci când umblă vorbind franțuzește și purtând cărțile lui Montaigne în brațe, și când devine om cu funcții. Are o constanță în moderația cu care privește și primește lucrurile vieții, pentru că Pirgu este
Pirgu și dandismul by Alina-Nicoleta Ioan () [Corola-journal/Journalistic/8053_a_9378]
-
moment: Nu urcați pe statui, Orice mișcare a mâinii, orice clipocit al buzelor, În Queens, Elena. Ceea ce descătușează însă resortul poeziei este o bruscă minunare, scalpel incizat în plin cotidian (decorul comun al unui oraș cu străzi, parcuri, case ori cârciumi), acționând precum cezura "transcendentală" din haiku-rile clasice, aceea urmată, invariabil, de plonjeul metafizic: "Acesta să fie locul/ Aceea să fi fost secunda apariției din senin a stolului/ de păsări argintii, pe bolta de pâclă și agat?" (Acum douăzeci și cinci de ani
Desprinderea de sine by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/8967_a_10292]
-
duhoarea de aer liber de-afară", înțelegem de ce Gheorghe Crăciun afirma că "Ioan Flora a rămas tot timpul un detectiv al dedesubturilor lucrurilor". Emoția reprezintă elementul care, fără a părea detașat de factualitatea vâscoasă, creează poemul, ambiguitate desăvârșit plăsmuită în Cârciuma cu pitbuli, în care dramatizarea durerii înlocuiește confesiunea. Tragismul și anxietatea formează, de altfel, textura de fond a volumului. Poetului, totul îi aduce aminte de labirint: "iarăși Ariadna/ iarăși Minotaurul!" (Labirint), rememorarea duce mereu înspre o iremediabilă melancolie: "Puteam atinge
Desprinderea de sine by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/8967_a_10292]
-
-l privește pe intimistul olandez, lungmetrajul nu se mulțumește cu invocarea unei singure picturi, având în acest sens câteva subtilități care-i vor fermeca pe cei familiarizați cu opera lui Vermeer. Există o secvență în care Griet intră într-o cârciumă pentru a-și căuta iubitul (măcelar, nu pictor, între ucenică și maestru existând o atracție nematerializată fizic), iar filtrul de culoare se schimbă: paleta cromatică, ca și personajele sunt similare celor imortalizate de Vermeer în unul dintre primele lui tablouri
Vermeerul de pe micile ecrane by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/12166_a_13491]
-
Macovei, diplomat prin excelență. Ba chiar îi doresc să-mi supraviețuiască, rămînînd ca la data sorocului, cînd va bîjbîii cărările dintre iad și rai, unde i s-ar cuveni să locuiască deopotrivă, să-l întîmpin voios, conducîndu-l la umbra unei cîrciumi vesele, curată și fără manele, dar - Dumnezeu să mă ierte - nici cu muzică popească, lălăită, care, prin exces, a cam luat locul ŤCîntării Românieiť din ŤEpoca de aurť". O replică dată fostului înalt activist Pavel }ugui, sub titlul Furia chioară
În fața și-n spatele camerei (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11650_a_12975]
-
celor care încercau să-l lase în curul gol! S-a trezit mai devreme ca de obicei. Și-a schimbat hainele și s-a dus la primărie pe jos, devreme, să se mai trezească. În drum s-a oprit la cîrciuma lui Drogeanu, la o ciorbă de burtă. Aici se dregeau în zori ofițerii regimentului și lumea bună din oraș după chefurile prelungite pînă dimineața. Cine trecea pe la Drogeanu, chiar dacă nu își revenea după chef, măcar dădea de înțeles de ce părea
Dimineață senină by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/6919_a_8244]
-
Aici se dregeau în zori ofițerii regimentului și lumea bună din oraș după chefurile prelungite pînă dimineața. Cine trecea pe la Drogeanu, chiar dacă nu își revenea după chef, măcar dădea de înțeles de ce părea buimac sau cu chef a doua zi. Cîrciuma era goală. Mda, a plescăit primarul: ofițerii erau pe front și toate leprele din oraș care se coalizaseră împotriva lui și care chefuiau pînă tîrziu în cîrciuma gării își luau ciorba de burtă tot acolo. S-a așezat totuși la
Dimineață senină by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/6919_a_8244]
-
măcar dădea de înțeles de ce părea buimac sau cu chef a doua zi. Cîrciuma era goală. Mda, a plescăit primarul: ofițerii erau pe front și toate leprele din oraș care se coalizaseră împotriva lui și care chefuiau pînă tîrziu în cîrciuma gării își luau ciorba de burtă tot acolo. S-a așezat totuși la masă. Cine voia să uite că el era primarul n-avea decît să-și amintească! Drogeanu îi aduce el însuși ciorba, cu ardei iuți și cu o
Dimineață senină by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/6919_a_8244]
-
Primarul o potrivește din acreală cu oțet, pune și cîteva picături de smîntînă, s-o netezească și cînd golește farfuria, încălzit, cere o țuică mare, la gheață. Isprăvește din cîteva înghițituri dorobanțul și, dacă tot nu mai era nimeni în cîrciumă, îi face semn lui Drogeanu să-i mai aducă unul. La primărie îl așteptau în dulăpior două sticle de coniac, dintre care una începută. Sticla începută, cu gustul ei, merita un pic de atenție. Pe la prînz, cînd se aștepta să
Dimineață senină by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/6919_a_8244]
-
Ioana l-a amenințat că-l părăsește dacă nu se potolește cu băutura, primarul nu era atît de beat încît să nu țină minte asta. S-a trezit nemulțumit, dar mai tîrziu ca de obicei, așa că în loc să se ducă la cîrciuma lui Drogeanu să se dreagă, a pornit pe jos spre primărie. Portarul l-a salutat surprins, dar cu o familiaritate aproape obraznică, de parcă nu mai putea fi trimis pe front. Ba putea, ticălosul! Cînd s-a văzut la el în
Dimineață senină by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/6919_a_8244]
-
bucureșteană de la mijlocul anilor '80, descrisă de Radu Aldulescu, seamănă în multe privințe cu cea din anii '50-'60, evocată de Mircea Cărtărescu în Orbitor. Chiar dacă între timp au apărut stațiile de metrou, pizza și aparatele video, oamenii tot la cârciuma de cartier își fac veacul și își consumă existența între munca în schimburi la fabrică, amoruri mai mult sau mai puțin morale și întâlnirile cu rubedeniile și cu prietenii. În zorii postmodernității, eroii lui Radu Aldulescu se află încă temeinic
Parfum de mahala by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7974_a_9299]
-
ceea ce e mult sau puțin după cum ai sau n-ai bani! în orice caz, Doinaș, din inițiativa lui, nu-mi scrie! Sau o pornesc spre librării, că e mare Köln-ul, are 1 milion de locuitori, poate tot atâtea prăvălii sau cârciumi, răspândite, doar sexișopurile aproape toate strânse pe Habsburger Ring și pe Hohenzolern Ring, care arată ca pe la Scala în București, însă nu e frumos decât rareori, când bănuiești ce a fost înainte de distrugere, poate unele străzi Ťvechiť, că numai o
Scrisori întârziate by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/10741_a_12066]
-
cotidiană în toată splendoarea și vivacitatea luminii. Era o veselie, un chef și - un dor de viață și de cîntări populare fără de moarte. Nu exagerez. Dar, la Prado, în ziua aceea, îmi amintisem că făcea să răsune periferia română: La cîrciuma din șosea.... Darul lui Velasquez de a prinde fenomenul existențial, fără nici o intenție de a-l transfigura, smuls din durata zilnică, cel mai bine se vede în celălalt tablou faimos: Meninele, - Las Meninas... Infanta dona Margarita ne privește cu mîndrie
PRADO by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16721_a_18046]
-
Cel mai cunoscut dintre autorii discutați, G.M.Zamfirescu este preferat în analizele sale, căci Maidanul cu dragoste „e romanul periferiei industriale prefigurând mahalaua pe verticală”, cu cartierele mărginașe ale orașului cotropite de fabrici, cocioabe și maidane: „spre bariera Regiei... o cârciumă, o fabrică de mezeluri, un depozit de cărbuni... un maidan cu basculă publică, bariera drumului de fier și, peste barieră, magaziile și atelierele uriașe ale manufacturii de tutun”. Mai stăruitor decât tabloul cenușiu al mahalalelor insalubre și urâte este înfățișat
Mahala și periferie by Mircea Anghelescu () [Corola-journal/Journalistic/2714_a_4039]
-
cunoscut. Nu înainte însă de a fi prelucrat, generalizat, cosmopolitizat, corporatizat. Localul fără ieșire devine britanicul no exit. Ieudul limitat geografic devine orice altceva (de la Bucureștiul cutiilor de chibrit anterevoluționare la infernul personal sau exhibat al fiecăruia dintre noi, de la cârciumile magnetice precum, odinioară, catedralele pietruite ale goticului până la panoplia doldora de muniții a poeziei). Opera (sau lumea) lui Ioan Es. Pop se preschimbă, așadar, din rugăciune intimă în sacerdoțiu comunitar. Exclusivul și exclusivistul criteriu estetic ajunge o foarte onorabilă unitate
Pop Art by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/9489_a_10814]
-
destul de dur, au admirat curajul lui Rewinski privindu-l ca pe o luptă, în memoria lor culturală, cu opresiunile regimului comunist. Așadar, s-au alăturat într-un număr mare ideii băutului de bere pentru libertate. Potrivit unora, discuțiile politice din cârciumă reflectau "un simbol al libertății de asociere și exprimare,toleranță intelectuală și un standard de viață mai ridicat." Alte persoane au crezut doar că e amuzant. Dar, indiferent de motiv, partidul-glumă a luat amploare și tot mai mulți oameni s-
Top 6 parodii ajunse celebre pentru că nimeni nu s-a prins de poantă () [Corola-journal/Journalistic/68864_a_70189]