4,074 matches
-
fost folosite și autovehiculele Horch 901, cu tracțiune 4×4 (360 de exemplare au fost achiziționate de la Germania nazistă). Aceste vehicule nu au fost proiectate pentru tractarea tunurilor și nu beneficiau de blindaj. Inițial, rapoartele despre performanțele tunului anticar de calibrul 47 mm Schneider pe Frontul de Răsărit au fost bune. Într-un raport trimis Marelui Stat Major la data de 14 septembrie 1941, intitulat " Învățămintele trase din operațiile executate de Armata a 3-a în războiul cu rușii (3 iulie
Tun antitanc Schneider calibru 47 mm model 1936 () [Corola-website/Science/323169_a_324498]
-
noilor tancurilor medii T-34 și a celor grele de tip KV, situația fiind salvată de la dezastru de intervenția rapidă a trupelor blindate germane. Deși erau ineficiente, tunurile Schneider-Concordia model 1936 au fost folosite alături de tunul antitanc sovietic de captură, calibrul 45 mm, până la sfârșitul războiului. La apariția tunului antitanc de calibrul 75 mm Reșița model 1943, tunurile Schneider M1936 au trecut din dotarea bateriilor antitanc divizionare la companiile de armament greu regimentar, fiind folosite ca tunuri de însoțire. Tunurile anticar
Tun antitanc Schneider calibru 47 mm model 1936 () [Corola-website/Science/323169_a_324498]
-
KV, situația fiind salvată de la dezastru de intervenția rapidă a trupelor blindate germane. Deși erau ineficiente, tunurile Schneider-Concordia model 1936 au fost folosite alături de tunul antitanc sovietic de captură, calibrul 45 mm, până la sfârșitul războiului. La apariția tunului antitanc de calibrul 75 mm Reșița model 1943, tunurile Schneider M1936 au trecut din dotarea bateriilor antitanc divizionare la companiile de armament greu regimentar, fiind folosite ca tunuri de însoțire. Tunurile anticar Schneider de calibrul 47 mm au fost folosite și după război
Tun antitanc Schneider calibru 47 mm model 1936 () [Corola-website/Science/323169_a_324498]
-
până la sfârșitul războiului. La apariția tunului antitanc de calibrul 75 mm Reșița model 1943, tunurile Schneider M1936 au trecut din dotarea bateriilor antitanc divizionare la companiile de armament greu regimentar, fiind folosite ca tunuri de însoțire. Tunurile anticar Schneider de calibrul 47 mm au fost folosite și după război până în anul 1949, când au fost înlocuite de tunuri antitanc de fabricație sovietică de calibrul 45 și 57 mm, deși tunul de calibrul 45 mm era depășit tehnic și cu performanțe asemănătoare
Tun antitanc Schneider calibru 47 mm model 1936 () [Corola-website/Science/323169_a_324498]
-
divizionare la companiile de armament greu regimentar, fiind folosite ca tunuri de însoțire. Tunurile anticar Schneider de calibrul 47 mm au fost folosite și după război până în anul 1949, când au fost înlocuite de tunuri antitanc de fabricație sovietică de calibrul 45 și 57 mm, deși tunul de calibrul 45 mm era depășit tehnic și cu performanțe asemănătoare tunului Schneider-Concordia.
Tun antitanc Schneider calibru 47 mm model 1936 () [Corola-website/Science/323169_a_324498]
-
folosite ca tunuri de însoțire. Tunurile anticar Schneider de calibrul 47 mm au fost folosite și după război până în anul 1949, când au fost înlocuite de tunuri antitanc de fabricație sovietică de calibrul 45 și 57 mm, deși tunul de calibrul 45 mm era depășit tehnic și cu performanțe asemănătoare tunului Schneider-Concordia.
Tun antitanc Schneider calibru 47 mm model 1936 () [Corola-website/Science/323169_a_324498]
-
Heinz Guderian, Departamentul de Arme al Armatei a elaborat planurile pentru un tanc mediu cu o greutate de maxim 24 tone și o viteză de 35 km/h. A fost proiectat ca ajutor și armă anti-infanterie, folosind un tun de calibru mare și viteză lentă. Dar nu se putea infrunta cu tancurile inamice în condiții de egalitate. Krupp, Rheinmetall și MAN au construit prototipuri, care au fost probate în 1935. Ca rezultat al probelor, proiectul Krupp a fost selecționat pentru a
Panzer IV () [Corola-website/Science/311165_a_312494]
-
a mai redus din pretenții, cu excepția pretențiilor asupra cursului Shatt al-Arab. Încă înainte de 1990, Iranul trecuse la o înarmare masivă, cumpărând armament în valoare de 10 miliarde de $ din China și Uniunea Sovietică, cu precădere armament greu, artilerie de mare calibru, avioane, tancuri și rachete. Președintele Rafsanjani a renunțat la convingerile anterioare privind armele de nimicire în masă, considerate “unelte ale diavolului”, cerând oamenilor de știință iranieni să dezvolte un arsenal de arme chimice. Ulterior, în 1993, Iranul a ratificat Convenția
Războiul Iran-Irak () [Corola-website/Science/307737_a_309066]
-
Tancul principal de luptă ("Tanc Românesc 125", numeralul reprezintă calibrul tunului) a fost numele unei serii limitate de prototipuri prin care s-a încercat construirea tancului sovietic T-72 de către industria autohtonă de armament, prin mijloace proprii. Tancul nu a fost acceptat de către Armata Română, fiind în prezent cunoscut sub
TR-125 () [Corola-website/Science/321169_a_322498]
-
a celui folosit la tancul TR-85-800). Din cauza modificărilor aduse șasiului, agregatului energetic și blindajului, greutatea tancului a ajuns la aproape 50 de tone (față de cele 41.5 tone ale tancului T-72M). TR-125 era dotat cu echipamente moderne: un tun de calibru 125 de mm stabilizat hidraulic în două planuri, telemetru laser, un mecanism de încărcare automată a tunului (care avea o cadență de 8 lovituri pe minut), calculator balistic, sistem de avertizare la iluminare laser și instalație de lansare a grenadelor
TR-125 () [Corola-website/Science/321169_a_322498]
-
modele ale planificării urbane timpurii, forma zidului de apărare al orașului fiind intenționat concepută ca un poligon stelat cu multiple "raze," pentru a fi capabil ca să reziste optim la atacuri ale artileriei timpului, care consta din tunuri mono-salvă de diferite calibre.
Planificare urbană () [Corola-website/Science/330532_a_331861]
-
pct . 4. 2 ) . 2 . În condiții aseptice , se reconstituie fiecare flacon cu 10 ml cu apă pentru preparate injectabile , utilizând seringa de unică folosință din material non - siliconic furnizată cu fiecare flacon ( vezi pct . 6. 2 ) și un ac de calibrul 18- 21 . - Se introduce acul seringii în flacon prin partea centrală a dopului de cauciuc se îndreaptă jetul de apă - Nu se utilizează flaconul dacă nu este vidat . - Se îndepărtează seringa și acul după ce cei 10 ml de apă pentru
Ro_758 () [Corola-website/Science/291517_a_292846]
-
Cum să luați ORENCIA " . Reconstituirea flacoanelor : în condiții aseptice , se reconstituie fiecare flacon cu 10 ml de apă pentru preparate injectabile , utilizând o seringă de unică folosință din material non- siliconic furnizată cu fiecare flacon prevăzută cu un ac de calibrul 18- 21 . Se îndepărtează sigiliul flaconului și se șterge suprafața cu tampon îmbibat în alcool . Se introduce acul seringii în flacon prin partea centrală a dopului de cauciuc și se îndreaptă jetul de apă pentru preparate injectabile direct către peretele
Ro_758 () [Corola-website/Science/291517_a_292846]
-
Stiinte Juridice din cadrul Universității „Valahia” din Târgoviște (din 1996). El este autor a patru inovații: "Relevarea urmelor papilare create în substanță de consistentă mare cu ajutorul unor fluxuri luminoase interferente" (1990), "Relevarea seriilor pilite sau deteriorate pe piese metalice" (1992), "Stabilirea calibrului proiectilului retenționat în corpul uman prin supraproiecții de imagini teleradiografiate" (1996) și "Relevarea urmelor papilare create pe organele vegetative (fruct) ale plantei" (2003). Este membru fondator și vicepreședinte al Consiliului Științific al Revistei Criminalistică (2001), membru fondator și vicepreședinte al
Gheorghe Popa () [Corola-website/Science/311886_a_313215]
-
maxim 1500 de oameni pe deal, au pierdut și ei 6.000 de oameni, morți și răniți. De la înălțimea Dealului de 203 Metri de unde se vedea bine limanul Port Arthur, Nogi a putut bombarda flota rusească cu ajutorul obuzierelor grele cu calibrul de cu obuze de . Odată aduse aici, acestea au început să scufunde sistematic navele rusești din raza lor de acțiune. La 5 decembrie 1904, a fost distrusă nava de luptă "Poltava" urmată de "Retvizan" la 7 decembrie 1904, apoi de
Asediul de la Port Arthur () [Corola-website/Science/320454_a_321783]
-
a fost un prototip al unui aruncător de proiectile reactive proiectat, fabricat și oferit spre vânzare de către Aerostar SA Bacău. Sistemul consta într-un lansator de rachete calibrul 122 mm cu 12 țevi de ghidare dispuse pe două rânduri, montat pe șasiul unui autoturism de teren ARO 4×4. Aerostar nu a reușit să obțină nici un contract de vânzare pentru până în prezent. Sistemul a fost proiectat în anii
APR Aurora () [Corola-website/Science/323161_a_324490]
-
publicului pentru prima dată în timpul Expoziției Internaționale de Armament de la Bagdad din aprilie 1989. Lansatorul este amplasat în partea din spate a vehiculului, fiind alcătuit din 12 țevi de ghidare dispuse pe două rânduri. Muniția constă în rachete M21-OF-S de calibrul 122 mm cu o lungime de 1,97 metri. APR Aurora are o bătaie maximă de doar 13 kilometri, din cauza tuburilor de ghidare scurte (aproximativ 2 metri). Muniția este fabricată de către SC Tohan SA. Containerul cu țevile de dirijare poate
APR Aurora () [Corola-website/Science/323161_a_324490]
-
deseori de rezervele și suspiciunea propriului său frate, împăratul Francisc I și de ideile generalilor mai în vârstă, tributari concepțiilor strategice ale secolului XVIII. Cu toate acestea, Arhiducele a reușit să impună anumite reforme: schimbarea structurii batalioanelor și regimentelor, standardizarea calibrelor de artilerie, servanți specializați care să mute artileria, interzicerea pedepselor corporale, introducerea împărțirii armatei pe Corpuri de armată etc. Totuși, la doar o lună de la începerea campaniei, Arhiducele decide să abandoneze împărățirea pe Corpuri și să revină la vechiul sistem
Războiul celei de-a Cincea Coaliții () [Corola-website/Science/315615_a_316944]
-
Republica Socialistă România a obținut în 1982 de la URSS licența pentru construirea a 178 de vehicule BMP-1 adaptate nevoilor Armatei Române și posibilităților industriei autohtone. Vehiculele, denumite oficial , aveau un motor diferit, un șasiu extins, o mitralieră antiaeriană suplimentară de calibru 12,7mm montată deasupra camerei desantului și alte modificări minore. Producția a fost demarată în 1984 la Uzina Mecanică Mizil și a continuat până în anul 1991. În anul 1995 a fost luată decizia modernizării mașinilor de luptă MLI-84 pentru a
MLI-84 () [Corola-website/Science/321644_a_322973]
-
motorină). Garda la sol a crescut de la 370 de mm la 400 de mm. Spre deosebire de BMP-1, care avea patru obloane dreptunghiulare amplasate în plafonul vehiculului, MLI-84 avea doar trei. În locul ultimului oblon din stânga era montată o mitralieră antiaeriană DȘK de calibrul 12,7 mm lângă un oblon circular. Soldatul aflat lângă ușa stângă din spatele vehiculului se ocupa de manevrarea mitralierei. Desantul soldaților din stânga vehiculului era imposibil în timpul acestei operațiuni. BMP-1 avea pe ușa din stânga o ambrazură prin care se putea trage
MLI-84 () [Corola-website/Science/321644_a_322973]
-
distrugă avioanele inamice înainte ca acestea să ajungă la vasele de luptă vitale. La rândul lor, tunarii navelor aliate au început să dezvolte tehnici pentru a neutraliza atacurile "kamikaze". Aceștia formau un baraj prin focul continuu cu artileria de mare calibru în apă, în fața avioanelor care se apropiau razant. Scopul era crearea de valuri și jerbe de apă care să aspire și să scufunde avioanele inamice. Antiaeriana ușoară, deși cu foc rapid, formată din tunuri Bofors de 40 mm și Oerlikon
Kamikaze () [Corola-website/Science/320448_a_321777]
-
unul de altul și construite sub forma unor redute de pământ prevăzute cu șanțuri, rețele de sârmă ghimpată și adăposturi subterane pentru trupe. Armamentul centrelor era constituit din mitraliere și tunuri cu tragere foarte scurtă (2.000-2.500 m), de calibrul 53 mm (în număr de 41) și 37 mm (14) și tunuri destinate susținerii luptei infanteriei. La 100-300 m înapoia liniei centrelor erau săpate șanțuri de trăgători, unde trupele se puteau retrage și rezista până la sosirea întăririlor. „A treia linie
Bătălia de la Turtucaia () [Corola-website/Science/311334_a_312663]
-
unul german. La acestea se mai adăugau cinci escadroane de cavalerie, trei companii de mitraliere și cinci companii de geniști. Artileria de care dispuneau forțele bulgaro-germane era însă foarte puternică: 128 de guri de foc, din care șapte tunuri cu calibrul de 75 mm, cu tragere rapidă, și 56 de piese mobile de artilerie grea, din care opt tunuri lungi de 150 mm, 24 de tunuri lungi de 120 mm și 24 de obuziere de 120 mm. Calitativ, trupele bulgare din jurul
Bătălia de la Turtucaia () [Corola-website/Science/311334_a_312663]
-
treia de rezistență, o linie de apărare slabă, lipsită aproape în totalitate de artilerie (s-a pierdut toată artileria de poziție, fiind salvate doar o baterie de 150 mm și una de 105 mm, precum și mai multe tunuri mobile de calibru mic). Comandamentul român din Turtucaia este optimist. Are superioritate numerică în infanterie și, în plus, așteaptă ca dinspre Silistra să-i vină în ajutor Divizia a 9-a. Bazându-se pe aceste date, el dă ordin trupelor din linia a
Bătălia de la Turtucaia () [Corola-website/Science/311334_a_312663]
-
bondarul) a fost un obuzier autopropulsat folosit de către Germania nazistă în timpul celui de-al Doilea Război Mondial, începând cu a doua jumătate a anului 1942 până la sfârșitul războiului. Bazat pe șasiul "Geschützwagen III/IV" și echipat cu un obuzier de calibrul 150 mm, era denumit oficial în inventarul armatei "Panzerfeldhaubitze 18M auf Geschützwagen III/IV (Sf) Hummel, Sd.Kfz. 165". Hitler a decis pe 27 februarie 1944 ca numele Hummel să nu mai fie folosit, considerând că nu este un nume
Hummel () [Corola-website/Science/319739_a_321068]