2,572 matches
-
-mă, e tot ce am a-ți cere/ O nemaispusă rugă învață-mă, de știi,/ Pentru credința-mi nouă în gemeni zei căprii.// Aș vrea ca să-i înduplec să fie pieritori,/ Făcându-i a se crede cu Crist aducători./ Un ciob de clipă numai să-i plec din semeție,/ C-apoi pe mine lasă: nici după zile-o mie.// Nu s-or nălța spre ceruri de sub mormânt de pleoape./ E-așa că zic prea multe când pielea nu mă-ncape?/ Când
POST-RESTANT by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/13967_a_15292]
-
Îmi asum riscul de-a nu fi înțeleasă decât anapoda, să vă înfuriați și pe mine, căci textul acesta nu mă îndreptățește, cum, n-ar inspira pe nimeni să vă spună lucruri măgulitoare. Pornind de la titlul ușor aiuritor, apoi acel ciob de clipă și acel inestetic aranjament sonor C-apoi, și nu în ultimul rând contorsionarea, prin omitere, până la pierderea sensului, a zicalei Ochii care nu se văd se uită devenită, la dvs., Că nevăzuții adeseori se uită. În fine, moșneagul
POST-RESTANT by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/13967_a_15292]
-
nisipului/ în care au împietrit,/ Niciodată născute,/ Plante nebănuite./ Totul e sterp, întrerupt,/ Doar razele sorilor stinși/ Continuă să ne mai ajungă/ Cu tandra putere a morții" (Plajă ). Caricatura germinației compromise e completată de mutilarea amforelor "care nu sînt decît cioburi de amfore" și chiar de cea a morților "care nu sînt decît cioburi de morți". însăși țărîna e damnată, "în timp ce mă privește voluptuos/ Coborînd" (Transparență). Decompoziția cuprinde de-a valma substanțele, conceptele, stările de spirit, conform scenariului unei "povești" absconse
Ethosul Anei Blandiana by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12087_a_13412]
-
Doar razele sorilor stinși/ Continuă să ne mai ajungă/ Cu tandra putere a morții" (Plajă ). Caricatura germinației compromise e completată de mutilarea amforelor "care nu sînt decît cioburi de amfore" și chiar de cea a morților "care nu sînt decît cioburi de morți". însăși țărîna e damnată, "în timp ce mă privește voluptuos/ Coborînd" (Transparență). Decompoziția cuprinde de-a valma substanțele, conceptele, stările de spirit, conform scenariului unei "povești" absconse: De-atîtea decenii atît de aproape/ încît limitele au putrezit/ Și-au căzut,/ Iar
Ethosul Anei Blandiana by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12087_a_13412]
-
Cine se apleacă asupra primilor filosofi (pentru Nietzsche sînt opt cei care merită această titulatură: Thales, Anaximandru, Parmenide, Anaxagora, Democrit, Pitagora, Empedocle și Socrate), constată că cea mai mare parte a scrierilor lor s-a pierdut, la noi neajungînd decît cioburi dintr-un miracol pe care cel mult îl putem bănui. Dar chiar ciobite, ideile lor reprezintă tipuri pure ale unei gîndiri care, odată cu Platon, va intra într-un amestec pernicios. Platon e un autor hibrid a cărui operă e antologia
Hybrisul grecesc by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3602_a_4927]
-
adun pe toate, cel puțin treizeci de cunoștințe sau ceea ce se cheamă prietene. Am o grămadă de admiratori care nu mă scapă din ochi și, când nu se poate altfel, încearcă în clasă să-mi prindă chipul măcar într-un ciob de oglindă de buzunar. Am rude, mătuși drăguțe și un cămin agreabil. Nu, în aparență nu-mi lipsește nimic, în afară de o Prietenă. Cu nici una dintre cunoștințele mele nu pot face mai mult decât să mă amuz, n-ajung niciodată să
Jurnalul Annei Frank () [Corola-journal/Journalistic/5139_a_6464]
-
deși se vedea că aveau această intenție. Principalul era să fie ținuți pe loc până la înnoptare. Gavrilcea îndreptă revolverul spre geamul portocaliu al cavoului opus ușii și trase în el un număr de gloanțe. Sticla pocni și căzu sonor în cioburi pe pavajul circular din afara monumentului. Chiar și după aceasta, Gavrilcea continuă să tragă pe fereastră. Ținta lui era de a face să se creadă că sunt mai multe persoane care se apără în cavou și mai ales că în alte
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
ale asiaticilor, cu zâmbetul extatic și fad, cu cordonul ombilical înfășurat în jurul pântecului. Ce bine îl recunosc! Cât de veridic îl imaginez! Oh, geamăn al meu, deschide-ți pleoapele rimelate, strînge-ți buzele rujate și dulci, umflă-te până sare în cioburi retorta și, prin țăndări de țeastă, prin mucilagii organice, ieși la lumină! Luminează cu ochiul dintre sprâncene paginile de pieliță sidefie ale acestei cărți. Acestei cărți ilizibile, acestei cărți. Mama avea pe șoldul stâng o mare patăi roz-violetă în formă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
avea o curte largă, cu mărunte clădiri administrative, pustie și tăcută sub soare, despărțită printr-un grosolan gard de beton de teritoriul copiilor care ieșeau diminețile din cele opt scări ale blocului și se răspândeau în umbra lui, luminînd-o cu cioburi de oglinzi și cu țipete stridente. Foarte departe în stânga morii se deslușeau contururile Casei Scânteii, pe vârful căreia toată noaptea ardea o steluță roșie. În dreapta fusese vizibil o vreme Circul de Stat, acum obliterat de carnea, nervii, mușchii și oasele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în umbră. Iar de după zid apărea întotdeauna, în nopți din acelea, Herman. Nu-mi era deloc frică de el, fiindcă se apropia de mine foarte ușor, cum stăteam pe vine, cu fusta trasă în față, între picioare, ca să privesc cine știe ce ciob. Nu răspundeam niciodată de la început când mă striga tata, cu toate că, în tăcerea din jur, vocea lui suna puternică și limpede ca a unui înger, pentru că țineam foarte mult să mai rămân puțin cu Herman. Nu mă lua de mână, ci
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
a lunii, apoi trandafiriu năclăit de albastru și-n cele din urmă de purpură dumnezeiască, umplea vidul dintre casele acelea spectrale, de câte ori, coborând cu liftul străvechi până la rădăcina viguroasă a blocului, nu mă grăbeam către pilcurile de vile abandonate, cu cioburile de geam încă rămase-n rama ferestrelor arzând dement, ca să ajung la timp, în acel moment în care lumea se derealizează cu desăvârșire și-n care casele galbene, delabrate, se descuamează foiță cu foiță ca să rămână (fiecare altfel, cu altfel
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
luam în picioare prezervative râncede, mă opream mi-nute-n șir să citesc compuneri scrise strâmb în caiete de școală, scorojite de intemperii, și alte minute ca să citesc alte litere ciudate: mațele sleite curgând din burta unei pisici moarte, cu dinții rânjiți. Cioburi de sticlă prezervau în carnea lor de meduză eșantioane de înserare, mici focuri albăstrii, triunghiulare văpăi indigo. Le culegeam uneori și, mai târziu, pe masa mea de lucru, le aranjam în șiruri evolutive, ridicîndu-l pe primul ca să văd în el
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu canalul neural deja vizibil - era amiaza puternică de iunie -, al treilea, al patrulea, al cincilea, în care lumina își repeta filogenia, în care-i creșteau branhii și organe apoi resorbite, specifice altor după-amieze, din cretacic și miocen, până la ultimul ciob, cu lumina umană, adevărata lumină permisă ochilor noștri. Țineam mult în dreptul ferestrei acel ciob albăstriu, dar plin ca o fiolă cu purpură. În ea, nu mai înalt decât degetul mic, dar cu fiecare rid, por și aluniță vizibile pe pielea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
al cincilea, în care lumina își repeta filogenia, în care-i creșteau branhii și organe apoi resorbite, specifice altor după-amieze, din cretacic și miocen, până la ultimul ciob, cu lumina umană, adevărata lumină permisă ochilor noștri. Țineam mult în dreptul ferestrei acel ciob albăstriu, dar plin ca o fiolă cu purpură. În ea, nu mai înalt decât degetul mic, dar cu fiecare rid, por și aluniță vizibile pe pielea lui ca sub o lupă puternică, locuia un homuncul tăcut, cu fața, pieptul și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
subțiri ca pânza de păianjen, cojite de pe lucruri și călătorind prin văzduh către ei. Ei percepeau direct obiectele și vântul dintre ele. Era motivul pentru care micul prinț nu suferea de urât și melancolie. Când ajungeam la capătul șirului de cioburi colțuroase și barbare ce închideau în ele toate ipostazele luminii pământești, scoteam din buzunar o bilă de sticlă, cea pe care-o găsisem, în grosimea timpului, dezghiocând coaja verde, țepoasă, a unei castane. O așezam la extremitatea dreaptă a șirului
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
frământată cu lapte de vacă și balegă, plămădiseră un cap cu ochi din pietricele de râu și dinți de boabe de fasole un trup cu buric de măcieș zbârcit, mâini și picioare ca niște cârnați moi, degete cu unghii de cioburi de strachină. Fiecare dintre cele șapte fecioare își despletise cozile și-și retezase o șuviță de păr, pe care o înfipsese în țeasta moale a caloianului. Fiecare-și apăsase degetul arătător pe pieptul lui, de-o parte și de alta
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu ochi de femeie plutind în viața fără sfârșit. Cutremurată, fata mai apucă să vadă șuvițele de aur ce-i coborau Fiului până la șale și ugerii gingași de pe pieptul Lui, și se prăbuși apoi până ce orice viziune se sparse în cioburi și se risipi. Se regăsi în ograda casei ei din Tîntava, tîrîndu-și aripile fumegânde prin bruma de pe iarbă, abia mai nimerind prispa și apoi ușa. În odaia de culcare își desprinse aripile de pe trup și le-mpături la loc. Le
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
erau aspre și rarefiate ca părul pubian. Casele, străluminate de ele, erau zugrăvite parcă nu în culori, ci în emoții răvășitoare. Erau vii, erau femei arătîndu-și intimitatea, erau sugari prăbușindu-se de la înălțime, erau mari mutilați cerșind pe mormane de cioburi. "Nu vreau", șopti căpitanul, dar era atât de lipsit de voință, de parcă trăsura ar fi fost un dric, iar el mortul de pe patul de flori, înțepenit între geamuri groase de cristal. Opriră în fața unei case-vagon cu fațadă austeră. Toate ferestrele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sânt cele aproape contopite cu acea lumină, cu acel urlet galben, cu singularitatea mută din miezul cărții și-al vieții mele. Imediat după ele și izvorând cumva din ele sânt acele țăndări ce poartă marca unei prime, reale, copilării. Sânt cioburi pe care le știu bine, rotunjite de atâta manipulare, îngălbenite de prea mult scos la lumină, ajunse ca amestecul mirosind a alamă din poșeta mamei: siguranțe, bănuți ieșiți din circulație, poze alb-negru cu colțul rupt, chitanțe și carnete, un ceas
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu carafa în brațe, se îndreptase încet către Herman, îl cercetase cu privirea fără să-i spună o vorbă și se-ntorsese să-și ude mușcatele. Ghiveciul uneia era spart, și Herman putu să vadă, acolo unde lipsea un mare ciob de argilă, că floarea n-avea pământ deloc, ci tot spațiul din ghiveci era ocupat de rădăcinițe palide, filiforme, împletindu-se strâns ca un ghem de vinișoare și păstrând forma ghiveciului chiar și acolo unde peretele lui lipsea. Floarea patetică
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un bob de rouă, sticlirea simetriilor schimbîndu-se brusc unele-ntr-altele, înghețînd în figuri pline de romburi și triunghiuri, ca ale covoarelor de hârtie pe care le făcea cu foarfecă, pentru ca apoi să treacă în alta și alta și alta, în zornăitul cioburilor de rubin și safir și smarald, arzând acum de zece ori mai puternic decât în pumnul copilului. În microscoapele de la școală te uitai tot ca prin caleidoscop, dar vedeai, pe lamele de sticlă, multe-multe pătrățele violete, cu cîte-un punctișor negru
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Mircea l-ar fi omorât în bătaie. Automatele aveau o manetă și o gaură pe unde băgai bănuții. Călătorii trebuiau să aibă conștiință și să bage cât trebuia. Dar ce nu băgaseră acolo el, Jean și Luci: capace de bere, cioburi, piulițe... Iar apoi trebuia să-ți rupi un bilet dintr-un sul gros, prins pe un suport, ca hârtia igienică. Copiii plecaseră cu tot sulul, îl întinseseră prin tramvai, îl înfășuraseră pe bare... Era mai distractiv decât cu taxatoarele care
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu nimic. Era exact așa cum și-l amintea din anii lungi în care, după ce fusese confirmat ca Abate, se plimbase pe coridoarele înguste. Tehnica era destul de primitivă și respecta convențiile clasice. Era singurul basorelief din epoca aceea care nu folosise cioburi de sticlă, oglinzi, sau chiar mici lămpi electrice. Probabil că fratele Hristobal fusese un Abate sobru și un bărbat adevărat, mai degrabă soldat vrednic decât slujitor smerit al Sfântul Augustin. Nici nu se putea să fi fost altfel în zilele
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
de rîs și de batjocură; încape mult în el! 33. Te vei umple de beție și durere, căci potirul sorei tale Samaria este un potir de groază și spaimă! 34. Îl vei bea și îl vei goli, îi vei roade cioburile, și-ți vei sfîșia țîțele. Căci Eu am vorbit, zice Domnul, Dumnezeu." 35. De aceea, așa vorbește Domnul Dumnezeu: "Pentru că M-ai uitat, pentru că M-ai aruncat la spate-ți, poartă-ți și tu acum pedeapsa nelegiuirilor și curviilor tale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
din cauza funinginii de pe tălpi, pâslarii, niște șlapi mari, gri, așa cum se folosesc în muzee, și care sunt mult mai urâți decât orice papuci. La pasajul de trecere de după intersecție fusese construită o stație de benzină, care părea înfiptă ca un ciob ascuțit al tehnicii de ultimă oră în șirul de case de pe o parte a străzii: un fel de streașină oblică asemenea unui indicator îndreptat spre cer, albă ca zăpada, pictată cu o dungă roșie sub care erau aliniate pompele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]