9,526 matches
-
Pe drumul meu sau Merg pe drumul meu (engleză: " Going My Way") este un film american muzical de comedie din 1944 regizat de Leo McCarey. În rolurile principale joacă actorii Bing Crosby, Barry Fitzgerald și Risë Stevens. A fost nominalizat la 10 premii Oscar, câștigând 7, printre care și Premiul Oscar pentru cel mai bun film. Bazat pe o
Pe drumul meu (film) () [Corola-website/Science/330051_a_331380]
-
(engleză: "Home Alone 2: Lost in New York") este un film de Crăciun din 1992. Acesta este creat în genurile film de comedie, de familie. Filmul este regizat de Chris Columbus. Este al doilea film din seria de filme "Singur acasă" și o continuare directă a filmului "Singur acasă". Rolul principal (Kevin McCallister) este interpretat încă odată de Macaulay Culkin, în timp ce actorii Joe
Singur acasă 2 - Pierdut în New York () [Corola-website/Science/327757_a_329086]
-
realizând atât filme de cinema, cât și de televiziune. A fost, de asemenea, un profesor popular de regie de film la Centrul pentru Studii de Film Avansate din cadrul American Film Institute. Ján Kadár și Elmar Klos au oscilat inițial între comedie și propagandă hardcore, prezentând doctrina marxist-leninistă și aderând la curentul realist socialist. Primul film artistic al lui Kadár, "Kathy" ("Katka", 1950), realizat înainte de a începe colaborarea cu Klos, a fost puțin diferit în această privință de activitatea comună ulterioară. Alegerea
Ján Kadár () [Corola-website/Science/335879_a_337208]
-
dialogului și discursului. În Sparta „gândeau” înțelepții și aristocrații, iar cetățenii le aprobau opiniile și le exercitau, în stil militar, ordinele. O morală strictă reglementa comportamentul social și familial, bărbatul conducând precum un comandant. Spectacolele de teatru și, mai ales, comedia nu aveau trecere, poezia eroică și jocurile sportive dominând universul cultural spartan, alături de ceremoniile religioase. În Sparta se împământenise, deci, un model educațional specific „statului cazarmă”, în care supunerea necondiționată față de superiori, disciplina, reținerea în manifestarea sentimentelor, precauția în relațiile
Grecia Antică () [Corola-website/Science/299092_a_300421]
-
rafinatului Sofocle ("Antigona", "Orestia", "Oedip" etc.) și ale sensibilului Euripide ("Electra", "Medeea"), apreciat de Aristotel drept „cel mai tragic dintre poeți” și preluat creator de Corneille și Racine. Spre deosebire de tragedie - axată pe temele solide ale eroismului și nedreptului destin uman - comedia funcționa ca un neîndurător „formator” de opinie publică, biciuind, cu Aristofan ("Cavalerii", "Viespile", "Adunarea femeilor"), viciile „demagogilor” și ridicolul unor zei. Comedia de „moravuri”, în special, a înflorit în secolele V - IV î.Hr., în contextul manifestării individualismului și erodării valorilor
Grecia Antică () [Corola-website/Science/299092_a_300421]
-
preluat creator de Corneille și Racine. Spre deosebire de tragedie - axată pe temele solide ale eroismului și nedreptului destin uman - comedia funcționa ca un neîndurător „formator” de opinie publică, biciuind, cu Aristofan ("Cavalerii", "Viespile", "Adunarea femeilor"), viciile „demagogilor” și ridicolul unor zei. Comedia de „moravuri”, în special, a înflorit în secolele V - IV î.Hr., în contextul manifestării individualismului și erodării valorilor tradiționaliste. Poezia și muzica au marcat îndeaproape viața publică și privată a vechilor greci. "Iliada" și "Odiseea", atribuite legendarului Homer, echivalau cu
Grecia Antică () [Corola-website/Science/299092_a_300421]
-
bazată pe prietenia strânsă dintre Lully și Molière a fost elementul esențial de realizare și succes la public. Deși genul dramaturgic preferat de Molière era tragedia, totuși succesele sale teatrale cele mai răsunătoare rămân miniaturile într-un act, sau farse, comedii de tipul fabulei, având caracter aparent "ușuratic", dar în fond voit moralizator și educativ. Farsele scriitorului francez erau intenționat scrise incomplet lăsând mult spațiu interpretării improvizate în stilul Commediei dell'arte atât de iubită nu numai în Italia de baștină
Baroc () [Corola-website/Science/299451_a_300780]
-
Marvin (născut la 4 iulie 1927, New York) este un dramaturg și scenarist american, evreu de origine, Numeroasele sale comedii jucate mai întâi pe scenele din Broadway, au fost traduse și reprezentate în întreaga lume, dobândind un loc de frunte în repertoriul teatral universal din secolul al XX-lea și al XXI-lea Între piesele sale se numără "Amintiri din
Neil Simon () [Corola-website/Science/325837_a_327166]
-
1950 au trezit interesul actorului comic Sid Caesar care i-a angajat pe cei doi frați pentru populară să emisiune comică de televiziune "Your Show of Shows". Muncă din acei ani l-a inspirat mai tarziu pe Neil Simon în comedia „Laughter on the 23rd Floor” din 1993. Scenariile sale i-au adus primele nominalizări pentru Premiul Emmy și aprecierea lui Phil Silvers, care l-a angajat pentru serialul sau cunoscut că „Sergeant Bilko” din anul 1959. Primul spectacol de pe Broadway
Neil Simon () [Corola-website/Science/325837_a_327166]
-
1991 i s-a decernat și premiul Pulitzer pentru teatru, pentru piesă „Lost în Yonkers”. În anul 1966 teatrele din Broadway au jucat în acelaș timp nu mai puțin de patru creații ale lui Neil Simon: musicalul „Sweet Charity” și comediile „The Star-Spangled Girl”, „The Odd Couple” (Un cuplu ciudat) și „Barefoot în the Park”.(Desculț în parc) Rodul colaborării cu producătorul Emanuel Azenberg au fost spectacolele „Băieții de aur” (The Sunshine Boys) în 1972, apoi „The Good Doctor”,„God's
Neil Simon () [Corola-website/Science/325837_a_327166]
-
anul 1983 Neil Simon a devenit unicul dramaturg în viață având la New York un teatru purtându-i numele. E vorba de fostul teatru Alvin de pe Broadway, numit în prezent Neil Simon Theatre, Deși cunoscut mai cu seamă că autor de comedii, Neil Simon a experimentat și alte genuri și teme. În anii 1970 el a scris mai multe drame, ca de pildă The Gingerbread Lady despre tendința auto-destructivă a unei star de cabaret, dependentă de picătură amară. Chiar dacă opera să validează
Neil Simon () [Corola-website/Science/325837_a_327166]
-
Our Song” (1978) și „I Ought to Be în Pictures” (1980). A mai scris și farsă „Un cuplu (feminin) ciudat” (1985), versiune pentru femei a piesei originale „Un cuplu ciudat”. Și în aceste lucrări el a exprimat, ca și în comediile sale teatrale, simțămintele păturii mijlocii americane, prin gură unor personaje nesigure și anxioase, obținând, totodată, efecte umoristice deosebite. Neil Simon a fost căsătorit de cinci ori, si anume cu dansatoarea Joan Băim (1953-1973), cu actrița Marsha Mason, care a apărut
Neil Simon () [Corola-website/Science/325837_a_327166]
-
păturii mijlocii americane, prin gură unor personaje nesigure și anxioase, obținând, totodată, efecte umoristice deosebite. Neil Simon a fost căsătorit de cinci ori, si anume cu dansatoarea Joan Băim (1953-1973), cu actrița Marsha Mason, care a apărut în multe din comediile și filmele bazate pe scenariile sale (1973-1981), de două ori cu Diane Lander (1987-1988 și 1990-1998), si, în prezent, cu actrița Elaine Joyce. El are două fețe Nancy și Ellen, din prima sa căsătorie, si Bryn, fiica lui Diane Lander
Neil Simon () [Corola-website/Science/325837_a_327166]
-
interioară - trebuie, din contră, să te exhibezi fără încetare, să te manifești prin portul mărcilor, să te trăiești pe tine că pe o imagine de marcă. Astfel, fiecare își poate afișa fericirea, reușită, strălucirea, fără să știe că joaca această comedie a fericirii prin intermediul semnelor consumului și a consumului de semne. Alienarea publicitară triumfă. Cercul e închis. Aceste șapte trăsături ale ideologiei publicitare nu pot fi atacate separat căci ele formează un sistem și ilustrează în mod perfect tipul individului alienat
Anti-publicitate - mișcările militante franceze () [Corola-website/Science/295645_a_296974]
-
(1990) (titlu original "Good Omens: The Nice and Accurate Prophecies of Agnes Nutter, Witch") este un roman nominalizat la premiul World Fantasy, scris în colaborare de scriitori englezi Terry Pratchett și Neil Gaiman. Cartea este o comedie și o parodie a filmului din 1976 "The Omen" (ca și a altor cărți și filme ale genului), urmărind nașterea fiului lui Satan, sosirea sfârșitului lumii și încercările îngerului Aziraphale și ale demonului Crowley de a le îndepărta, deoarece s-
Semne bune () [Corola-website/Science/320430_a_321759]
-
perioada Contrareformei în Italia. Ea este considerată un personaj important în istoria spiritualității feminine și a lesbianismului. Sursa principală asupra vieții călugăriței este opera lui Judith C. Brown "Immodest Acts" (1986). Dramaturga și regizoarea canadiană Rosemary Rowe a scris o comedie despre relația Benedettei Carlini cu sora Bartolomea, intitulată ": Lesbian Nun of Renaissance Italy".
Benedetta Carlini () [Corola-website/Science/332891_a_334220]
-
același nume - , a redactat în întregime revista umoristică „Claponul” și a scos ziarul „Națiunea română”. La 26 mai 1877, a început să frecventeze ședințele bucureștene ale „Junimii”, (Societate Literară condusă de criticul român Titu Maiorescu) în cadrul cărora iși va citi comediile. Tot în acest timp a colaborat la ziarul „Timpul” alături de Mihai Eminescu (cel mai mare poet român) și Ioan Slavici (unul din marii clasici ai literaturii române), dar și la alte reviste. După retragerea de la ziarul „Timpul” a fost revizor
Muzeul „Ion Luca Caragiale” () [Corola-website/Science/331363_a_332692]
-
Ioan Slavici și George Coșbuc (un alt mare poet român). Pe lângă activitatea publicistică, Caragiale a desfășurat și o intensă activitate literară, dovedind din plin că a fost, este și va fi cel mai mare dramaturg al literaturii române, cele patru comedii ale sale, „O noapte furtunoasă” (1879), „Conu Leonida față cu reacțiunea” (1880), „O scrisoare pierdută” (1884), „D-ale carnavalului” (1885) și drama „Năpasta” (1890), fiind publicate într-o perioadă relativ scurtă. Începând cu anul 1897, Caragiale va „trăda” teatrul și
Muzeul „Ion Luca Caragiale” () [Corola-website/Science/331363_a_332692]
-
mare diversitate. În memoria marelui dramaturg, în anul 1979, într-o casă construită în stil rustic, aflată pe drumul național Târgoviște - Ploiești s-a deschis Muzeul Memorial I.L. Caragiale, care ilustrează printr-o colecție impresionantă (scrisori, fotografii, telegrame, afișe ale comediilor sale jucate în premieră, cărți în ediții princeps și rare) principalele momente din viața și opera scriitorului: familia din care descinde și de la care a moștenit pasiunea pentru teatru, anii de școală de la Ploiești, debutul în gazetărie și principalele publicații
Muzeul „Ion Luca Caragiale” () [Corola-website/Science/331363_a_332692]
-
Berlin, împreună cu mama sa, Émilie Tillion, membră și ea a Rezistenței. De la sosirea ei în lagăr la 21 octombrie 1943 și până la desființarea lagărului în primăvara anului 1945, ea a scris o operetă cu titlul " Le Verfügbar aux Enfers", o comedie descriind viața nefericită a deținuților din lagăr, pentru a-i ajuta pe ceilalți supraviețuitori să se distreze, fiind în același timp o analiză etnografică precisă a lagărului de concentrare. În anii '50 ai secolului al XX-lea, în cursul Războiului
Germaine Tillion () [Corola-website/Science/323242_a_324571]
-
căderea comunismului. Filmul românesc "Furia" din 2002 conține scene în care suporterii formațiilor Steaua și Dinamo se luptă pe străzi după un meci direct. Filmul "Visul lui Adalbert" începe cu loviturile de departajare de la finala CCE din 1986. Emisiunile de comedie "Mondenii" de pe Prima TV și În puii mei! au mai multe scheciuri în care este parodiat conducătorul Stelei, George Becali, interpretat deobicei de Mihai Bendeac, jucători și alți reprezentanți ai clubului. Filmul "Al doilea joc" al lui Corneliu Porumboiu rememorează
FC Steaua București () [Corola-website/Science/298507_a_299836]
-
literar" al ziarului "Universul". Autorul reia tema nuvelei "Capcana", pe care o amplifică, dându-i și unele sensuri sociale, încât se poate spune că romanul dezbate tema carierismului. 1940, piesa "Năluca" este publicată în colecția "Universul literar", împreună cu volumul "Trei comedii: Școala nevestelor, Calul de curse, Liniștea soțului" - difuzate anterior și de Radio București. În 1941, "O crimă pasională", care fusese interzisă din repertoriul Naționalului clujean în 1935, după a doua reprezentație, caz unic în perioada interbelică, vede lumina tiparului în
Mihail Drumeș () [Corola-website/Science/298982_a_300311]
-
1958), care a fost destul de bun pentru a-i mai aduce alte oferte, incluzând "Run Silent, Run Deep" (1958) care a câștigat comentarii pozitive. Gable a primit oferte de la televiziuni, dar le-a refuzat direct. Următoarele două filme au fost comedii: "But Not for Me" (1959) și "It Started în Naples" (1960) cu Sophia Loren. Cea de-a doua nu a fost bine-primită de critici, dar a avut un succes box-office și a avut nominalizări la Academy Award și două Golden
Clark Gable () [Corola-website/Science/308039_a_309368]
-
Moș Crăciun (engleză: "The Santa Clause") este o serie de filme de comedie cu Tim Allen. Seria de filme începe cu "Cine este Moș Crăciun?" ("The Santa Clause", 1994). Este continuată de "Moș Crăciun caută Crăciuniță" ("The Santa Clause 2", 2002) și "Familia lui Mos Crăciun" ("The Santa Clause 3: The Escape Clause
Moș Crăciun (serie de filme) () [Corola-website/Science/332948_a_334277]
-
supărarea tatălui său. Este posibil ca acest eveniment să fi fost reflectat mai târziu în operele dramatice ale lui Calderón, în care se regăsesc conflicte edipice între tați și fii. Trei ani mai târziu a debutat ca dramaturg cu o comedie intitulată „"Amor, honor y poder"” („"Dragoste, onoare și putere"”). Ca toți tinerii cu educație din vremea sa, Calderón a călătorit în Italia și Flandra, iar, începând cu 1625, a contribuit la Curtea regală cu un repertoriu dramatic apreciat de regele
Pedro Calderón de la Barca () [Corola-website/Science/307982_a_309311]