2,172 matches
-
Crezi că nu mi-am dat seama? XL ― Nici măcar zeii nu mai pot schimba ce a fost trăit. Ai spus-o tu însuți, Galilei. Să rămânem, așadar, la semnificații. Toate inchizițiile s-au bazat pe puterea noastră de a ne consola după orice ni se întîmplă. ― E în firea noastră... ― Se pare că avem o extraordinară capacitate de a găsi consolări. După moartea Juliei, am fost convins că nu-i voi supraviețui, atât eram de distrus. Apoi, am găsit tot soiul
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
chestiune de onoare - să sufere atunci când una singură dintre acestea Îi e refuzată; nu-i mai trebuie o roză boțită. Iubirea către ființa dragă: „Tu ești tot universul meu”. Prietenia: „Tu Îmi ești de-ajuns”; și, destul de des: ,,Tu mă consolezi”. În ce privește orgoliul, el e tăcut. Un spirit strălucit spunea despre orgoliu: ,,E un rege singuratic, trândav și orb”. Vanitatea are un univers mai restrâns decât al iubirii; ceea ce Îndestulează iubirea, ei nu Îi mai e de-ajuns. E și regină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
vremilor din urmă. Are ceva din Îndrăzneala acestuia În conduită, o impertinență somptuoasă, o preocupare pentru efectul exterior și o vanitate permanentă. Ne aducem aminte cum a fost gelos pe Harley, asasinat de Guiscard, și cum spunea - spre a se consola - că asasinul confundase desigur un ministru cu altul. Rupând-o cu ipocriziile saloanelor londoneze, a fost văzut - fapt Îngrozitor, de conceput! - afișându-și iubirea cea mai firească pentru o precupeață de portocale, care, probabil, nici nu era drăguță și Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Însuși pentru a o dispera și mai mult. Sigur că era și ceva adevărat În lacrimile lui. Cum să nu fi plâns? Și Boadbil* a plâns după orașul său. Mereu odios, regele a venit la Domnișoară, a vrut s-o consoleze, a sărutat-o, i-a ținut mult timp obrazul lipit de al său, iar prințesa a avut Îndrăzneala de a-i spune: „Sunteți precum maimuțele care-și sufocă puii cu mângâierile lor”. Cuvinte care făceau, prin curaj, cât celebra lovitură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
zise ea pe un ton ferm. De acum înainte, o să verificăm de două ori cablul tău, în fiecare seară. Nu-ți face griji. Sally își făcu loc prin mulțime, ajunse lângă Tabitha și o îmbrățișă. —Ai fost foarte bună, o consolă el. Te-ai descurcat de minune. Nimeni din public nu știe ce se întâmplă. Își ridică privirile către MM, făcându-i un semn din sprâncene ca să-și întărească încurajările. Deja i-am spus Tabithei cât de bine s-a descurcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Pare că e bine, spusei eu, ferm. Aveam impresia că Sophie e tipul de persoană care prefera ca prietenii să dea de necazuri pentru ca să-i poată consola; avea nevoie să se conteze pe ea. Sau poate nu dorea s-o consoleze decât pe Violet. Oricum, n-am fost niciodată de părere că un asemenea nărav ar trebui încurajat. A, da, zise Sophie din nou, părând dezamăgită. Și-a înclinat capul, la nouăzeci de grade, ca o floare care cere să i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
în baltă - căci așa vedeam eu lucrurile. După o vreme, la petrecere, m-am uitat în jur și, cum nu l-am văzut, am presupus că era sus, la etaj, stând frumos la coada de admiratori care așteptau s-o consoleze pe Violet. Așa că am plecat, pentru că nu voiam să merg să-l caut și să-mi dau seama că voia mai degrabă să fie cu ea decât cu mine. Mândria - păcatul care mă chinuiește - îmi ședea în cârcă și mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
se întâmpla în jur, de parcă s-ar fi uitat la Richard și Judy1, cuprinși de o amorțeală plină de scepticism, judecând după umerii lor pleoștiți. Ar fi trebuit să aibă tatuat pe frunte: „Asta e tot?“. Nici măcar nu m-a consolat ideea că cel puțin nu mă sâcâie. Într-un fel, aproape aș fi preferat sâcâiala în locul jalnicului priveghi de zombi. Am sunat la interfonul apartamentul cincizeci și opt, fără să știu dacă e cineva acasă sau, chiar în caz că e, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ceea ce gândea cu adevărat. Capitolul douăzeci și patrutc "Capitolul douăzeci și patru" La ieșirea din lift, în holul de la intrare, am văzut două fete, una dintre ele sprijinindu-se de zid, plângând și strângându-și geanta la piept, cealaltă încercând s-o consoleze. Amândouă purtau uniforme, fuste gri plisate și cămăși albe, pe care le personalizaseră asortându-le cu pantofi negri cu toc, ciorapi simpli negri și, pe deasupra, geci din acelea umflate. Rezultatul era de-a dreptul impresionant. Dacă Anna Sui1 sau Marc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ajutor. Dar ea știe că va fi foarte bună în rolul lui Christina. Și e și dublura lui Violet. N-ar vrea să se întâmple ceva care să pună în pericol lucrul ăsta. — Sunt sigură că o subestimezi, zisei eu, consolându-l. — Chiar crezi? Ben mă privi cu îngrijorare. O grămadă de lucruri se precipitau în acel moment. Cineva mai împinse un pic ușa, pe care o lăsasem întredeschisă. M-am întors să văd cine era. Violet se oprise chiar în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
evreilor și a creierului femeilor. Salma fu de părere că ar fi și bătut-o dacă n-ar fi fost însărcinată, dar tot ea își spuse că, în cazul ăsta, cearta n-ar mai fi avut loc. Pentru a se consola, trase concluzia că avantajele maternității depășeau neplăcerile ei trecătoare. În chip de pedeapsă, Mohamed îi interzise cu strășnicie s-o mai primească iarăși în propria sa casă pe „otrăvitoarea aia de Sira“ - îi șuiera numele cu acel accent tipic din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
triumful Marelui Turc, încât m-am temut pentru viața copilului pe care-l purta. Cum mai avea doar câteva zile până să nască, am fost nevoit s-o pun să jure că va rămâne nemișcată în pat. Eu însumi mă consolam cu făgăduiala că aveam să părăsesc această țară de îndată ce Nur se va fi refăcut. Pe strada mea, toți oamenii de vază își dosiseră în cavourile de familie obiectele de preț și așternuturile, de teama prădăciunilor. În ziua aceea, totuși, slujitorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
924 de la hegira (13 ianuarie 1518 2 ianuarie 1519) Din lunga mea retragere la țară, presărată totuși cu meditații și preumblări tăcute, am ieșit lipsit de certitudini. Perisabile erau toate orașele; feroce, toate împărățiile; insondabilă, Providența. Singurele lucruri care mă consolau erau creșterea apelor Nilului, hora aștrilor și nașterea sezonieră a puilor de bivol. Când a venit clipa plecării, mi-am întors privirile spre Mecca. Se impunea să fac un pelerinaj o dată în viață. Deoarece Nur se temea de călătoria cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
slăbiciune a adversarului. Bonham știuse probabil că va fi ușor. Întâi puțină muncă de intimidare, apoi afișarea unei blândeți și compasiuni aparente. Era tiparul clasic. Inspectorul de poliție trântește scaunul deoparte, apoi îți pune o mână pe umăr și te consolează. Polițistul bun - polițistul rău, chiar dacă era aceeași persoană. Făcuse și ea asta de zeci de ori. Se uită din nou la ofițerul de marină. Nu-i venea să creadă că se apucase iarăși de asta. Instinctiv, cercetă amănunțit ceea ce vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ascunde, Maggie se trezi dorindu-și ca aceasta să fie sora lui Uri - însă temându-se că era iubita lui. Imediat cei doi se îmbrățișară lung, cu ochii închiși, făcând-o pe Maggie să vrea să dispară. Erau rude? Îl consola această femeie pe Uri pentru cele două pierderi suferite? După câteva clipe se aflau înăuntru, Maggie rămânând deoparte, nefiind încă prezentată. Fără să aibă nevoie de indicații și fără să ceară permisiunea, Uri se duse la combină, puse un CD
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
i-o aproximasem efectuând rapid În minte un calcul aritmetic elementar. - Mă așteptați? am ricanat neîncrezător. De unde știați că am să vin? Adevărul este că am aflat de dumneavoastră cu totul Întâmplător, renunțasem de mult să vă mai caut: mă consolasem cu ideea că am ratat pentru totdeauna interviul acela. - De unde știam? Hm... Adevărul, vorba dumitale, este că mai mult simțeam sau, poate, doar speram că o să mă găsești - există o mistică a speranței În fiecare dintre noi, care, cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
făcut oricum. Chiar m-am bucurat că ne despărțea un geam gros și, după toate aparențele, incasabil. Curtoazia și amabilitatea nu păreau să se numere printre calitățile fundamentale ale individului. Sper măcar să compenseze cu măiestria În conducerea automobilului, m-am consolat. Pe ploaia asta, cu aglomerația din Paris, ar fi chiar dramatic ca lucrurile să stea altfel... Am avut noroc: ca șofer, taciturnul era un veritabil as, un virtuoz al traficului la vreme de diluviu. Se strecura printre celelalte mașini cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
adevăruri mai degrabă subiective. - Ce spuneți dumneavoastră sună mai mult a lirică decât a istorie, mister Adam. Iar eu Îl suspectam de invidie răutăcioasă pe cel care a spus că istoricii sunt acei filozofi care, neavând talent pentru proză, se consolează să scrie poezie... Glasul onctuos și zâmbetul multilateral al lui Zoran! Mda... Dialogul cu Eveline se Întrerupsese la propunerea ei de a-l repeta și a-l duce mai departe În fața membrilor Consiliului. Am acceptat În speranța unor clarificări vizavi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
și o absență. La ce se raportează pentru a dobândi relevanță morală noul lucru făurit de Creator, atâta vreme cât el este singurul lucru existent pe lume? Dați-mi voie să vă contrazic: „bine În sine” este un nonsens, o aberație. - Mă consolez că nu-i, totuși, cea mai mare din câte există... - Înțeleg aluzia, Însă refuz să răspund la provocări. Prefer să vă mai semnalez ceva privitor la decalajul uriaș dintre durata vieții Celorlalți și cea a pământenilor care suntem. Se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
uimiri care mă Încearcă atunci când obișnuințele Îmi sunt contrazise. Asta e. Mă Îndoiesc Însă că alții În locul meu s-ar fi simțit mai confortabil și s-ar fi purtat mai comme il faut În Împrejurările respective, și aceasta mă mai consola oarecum. În cele din urmă, m-am redresat. Am avut chiar puterea să-mi reprim impulsul de a pune Întrebări. - Cred că - până la un punct, cel puțin - aș putea să continui eu povestea, am spus, căutând să-mi ascund cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Centru cu tot ceea ce presupunea istoria, actualitatea și viitorul lui, așa cum se profila el În viziunea lui Zoran, lucrurile s-ar fi simplificat simțitor. Dar nu puteam, iar faptul că oricine În locul meu ar fi fost la fel de neajutorat nu mă consola câtuși de puțin. De ce erau atât de convinși centromanii că asupra Pământului nostru plutea pericolul ca Într-o zi Ceilalți să Închidă laboratorul fie pentru că vor fi aflat ce doreau, fie pentru că, dimpotrivă, se vor fi convins că experimentul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
nu: subit, colțurile gurii i s-au lăsat În jos, s-a Întunecat la față, a lăsat dezolată hârtia la loc pe masă și și-a luat capul În mâini. Eșecul o făcea să sufere. Aș fi vrut s-o consolez, dar cuvintele mă părăsiseră și pe mine. I-am pus mâinile pe umeri și am strâns ușor. Nu era chiar un gest de tandrețe, mai curând unul de solidaritate Întru decepție. Deodată, Eveline și-a azvârlit mâinile În lături, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
doamna psiholog nu-și pierduse cu totul reflexele profesionale - fapt este că mi-a zâmbit Împăciuitoare: - Nu trebuie să-ți faci probleme, de la un punct Încolo, raționamentul tău a fost bun. Ceva mai prost ai stat la capitolul premise, dar consolează-te: nimeni nu-i perfect, nu-i așa? În afară de tine, pesemne, am mormăit, Înciudat, În gând. Noroc că ai dreptate atât de des; fără acest defect, riscai să devii femeia ideală de-a dreptul. - Să sperăm că nu s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
pentru profesorat. Pentru că nu încape îndoială Coimbra a fermecat de le început mintea și sufletul acestui tânăr sfios și cuminte, iar liniștea savantă a Cetății Universitare i-a apărut - de îndată ce a trecut de Porto Ferrea - drept singura care îl putea consola de paradisul pierdut al sacerdoțiului în Santa Comba. Atât de mult s-a îndrăgostit Salazar de Coimbra, încît n-a mai părăsit-o de atunci, decât ca să ia în mâini destinele Portugaliei. Întâlnise aici geografia ideală pentru spiritul său meditativ
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
le făcusem când am tradus-o În rusă. Rescrierea În engleză a unei noi versiuni rusești a unei repovestiri În engleză a unor amintiri din Rusia, cum fusese inițial, s-a dovedit a fi o muncă diabolică, dar m-am consolat oarecum cu gândul că o asemenea metamorfoză multiplă, obișnuită pentru fluturi, n-a mai fost experimentată de nici o altă ființă omenească. Printre anomaliile memoriei, al cărei posesor și victimă n-ar fi trebuit să Încerce niciodată să-și scrie autobiografia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]