2,100 matches
-
astfel de exemple sunt mult mai numeroase): (...) în fața unei ideologii dizolvante și atomizatoare, adică democratismul, proslăvitor al individului, există o singură soluție: naționalismul. Acesta a îmbrăcat și la noi formele totalitare cunoscute. în 1940, Constantin Noica a colaborat cu articole doctrinare la oficiosul legionar Buna Vestire și a fost chiar redactorul său șef, o perioadă. într-o scrisoare pe care ne-a adresat-o la 23 iulie 1986, de la Păltiniș, el nu ascunde această colaborare: o duzină de articole. Că nu
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
Mișcarea pentru România (lider Marian Munteanu) declara că preia unele idei legionare, idei susținute de oameni ca: Eliade, Vulcănescu, Noica, Țuțea 17. Din perspectiva actuală, o astfel de încercare de a descoperi și relansa în și prin Constantin Noica un doctrinar legionar ni se pare însă profund abuzivă. Dar naționalist, filozoful nostru, fără îndoială, a fost și a rămas. Și sub acest unghi el putea privi cu o anume simpatie și înțelegere (măcar în parte) orientările naționaliste ale regimului Ceaușescu. După cum
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
nu candidează, contribuția intelectualului este de ordin propagandistic, respectiv publicistic. El exprimă într-o formă limpede ideile partidului în publicațiile sale, le răspândește în mod accesibil, le dă autoritatea semnăturii. El contribuie, în același timp, la elaborarea programelor politice, textelor doctrinare, platformelor. Cea a Convenției Democratice, de pildă, este de o ținută intelectuală manifestă, ilustrată și prin abundența de termeni tehnici. Dar și în această ipostază, în definitiv de al doilea plan, apar unele dificultăți. Adevăratul intelectual acceptă cu greu să
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
mai favorabilă stabilității democratice față de coloniile franceze din aceleași spații. Se pare astfel că probabilitate mai mare de a stabiliza democrația avem în țări cu tradiții religioase protestante, mai degrabă decât catolice [Lipset, 1959]. Recent, țările catolice au înregistrat modificări doctrinare față de cele din anii șaizeci și au dezvoltat o cultură politică mai favorabilă democrației [Huntington, 1991: 72 și urm.] 72. Unii cercetători sunt convinși de prioritatea variabilelor economice [de exemplu Lipset, Seong și Torres, 1993: 167] și susțin că "starea
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
era unul dintre obiectivele acestei Societăți pentru observarea omului care, indiscutabil, prezintă multe puncte comune cu Grupul celor Zece. În zilele noastre, termenii de "ideolog" și "ideologie" au căpătat o conotație adesea peiorativă, iar adjectivul "ideologic" a căpătat sensul de "doctrinar". Napoleon, căruia această mișcare nu-i plăcea deloc, critica ceea ce el lua drept discuții despre idei lipsite de conținut și trata doctrina Ideologiei drept "metafizică tenebroasă". Ideologul la care ne referim e un om care crede în forța ideilor, materialist
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
trec prin aceeași cale, obțin aceleași succese, și vor fi în curând înghițiți de același hău. Așa am ajuns în Februarie 2. În acea epocă, iluzia care face obiectul acestui articol penetrase mai mult ca niciodată în ideile poporului, odată cu doctrinarii socialiști 3. Mai mult ca niciodată, poporul se aștepta ca statul, sub formă republicană, să deschidă larg sursa binefacerilor și să o închidă pe cea a impozitului. "Am fost adesea înșelat, spunea poporul, dar voi veghea eu însumi să nu
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
moldovan, cu care stenografiază pitoresc dialogul suburban și rural. N. BELDICEANU Un convorbirist vechi, care, fiindcă se învîrtea în medii socialiste, fu multă vreme cultivat ca poet al grupului, este N. Beldiceanu (1844- 1896). În poezia lui nu găsim nimic doctrinar, ci doar tablouri etnografice (țărancă la război, femeie torcând lângă moară etc.), în cadrul unor pasteluri de factură alecsandriană, dar cu mai mult amănunt. Merită atenția schițarea unei atmosfere de urât provincial cu tipicul iarmaroc al poeților simboliști: La cortul voltijerilor
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
alimentației la găini, se întreabă "de ce cântă păsările", observă păianjenii. Problema raselor îl interesează în cel mai înalt grad și, cu toate unele aparențe contrarii, este evident împotriva oricărei discriminări rasiale. Toată această parte a eseisticii sale, trecând peste latura doctrinară ce poate forma obiect de violente discuții, se remarcă printr-un spirit polemic viu, amestecat cu elemente de grandomanie mai curând inocente și simpatice, acordând paginilor sale mișcări de umoare care încîntă. S. MEHEDINȚI (SOVEJA) Și S. Mehedinți salută din partea
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
la obiectivele specifice științei"102. Varietatea finalităților suscită diversificarea limbajului juridic, așa încât putem vorbi de o pluralitate de forme de manifestare a acestuia. "În funcție de modul de realizare al dreptului pe care îl propune: există un limbaj legislativ, jurisdicțional, administrativ, notarial, doctrinar, un limbaj al maximelor și adagiilor etc., fiecare diferențiind tipuri de discurs care, deși asemănătoare în unele privințe, pot fi net deosebite dintr-o sumă de caracteristici observabile la nivel transtextual"103. Apropiat din punct de vedere stilistic de limbajul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
și convingerea gazetarului că limpezimea ideilor exprimate depinde de claritatea expresiei verbale utilizate. La nivelul genurilor jurnalistice abordate, Eminescu ne surprinde prin varietate și eclectism: "în gazetăria eminesciană ne întâmpină o devălmășie de "genuri" și formule: eseuri, pamflete, foiletoane, articole doctrinare etc."302, iar lista poate continua cu scrisori deschise, cronici teatrale, satire, studii lingvistice ș.a. Demersul jurnalistic argumentativ are la bază principiul veridicității, indiferent de repercusiunile pe care le-ar putea avea o astfel de întreprindere (sunt cunoscute în acest
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
clar și precis delimitat de postulate, principii sau poziționări critice, cu toate că există câteva cazuri notabile de încercări de susținere a faptului că, în ciuda diferențelor, traiectoriile disparate ale postmodernismului se unesc într-o nouă paradigmă sau epistemă. Deoarece lipsește un corpus doctrinar unitar, eticheta de postmodern este regăsită pe o pluralitate de teorii extrem de diferite (dacă nu divergente sau chiar opuse), astfel încât deși numărul lucrărilor care se ocupă de acest fenomen a cunoscut o creștere considerabilă, aceasta nu semnifică automat și o
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
și discursive. Încercând să limiteze utilizarea schemelor teatral-ideologice care privilegiază ideea de totalitate, criticul român sugerează că "o tratare moderat-teatrală și totodată sceptică a postmodernismului, tratare care ar trebui să fie sensibilă la pluralitate și bogăție, precum și suspicioasă față de rigiditățile doctrinare, ar putea fi o cale adecvată de explorare a postmodernismului"23 cale în sine postmodernă, adică plurală sau chiar rizomatică! Aceste minime trimiteri relevă importanța discursului despre istorie în orice "paradigmă" sau construct teoretic ne-am situa cercetarea; lectura proprie
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
un caracter mai istoric. Sunt exaltate unele aspecte specifice franciscanilor, cum ar fi minoritas care îi apără de formele exterioare ale puterii spirituale și îi face săraci și liberi, dar bucuroși. Citind printre imaginile biblice și naturalistice, care în conformitate cu predica doctrinară a timpului, constituie țesutul omiliei, se poate obține un cadru complet și clar al vieții Ordinului Minoritic din primele decenii de după moartea lui Francisc. Fragment din H.A.L. (FELDER), Jacobi Vitriacensis (1180-1240): Sermones ad Fratres minores, «Analecta Ordinis Minorum Capuccinorum», XIX
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
deși luăm în considerație și alte opinii și metode, am scris dintr-un punct de vedere unitar, consecvent. Spre deosebire de Tomașevski, nu încercăm să dăm cunoștințe elementare asupra unor subiecte cum ar fi prozodia. Nu suntem nici eclectici ca germanii, nici doctrinari ca rușii. Judecând după uzanțele cercetării literare americane mai vechi, s-ar putea spune că încercarea noastră de a formula ideile care stau la baza studiului literar (deci, de a face ceva care să depășească "faptele") are ceva exagerat și
[Corola-publishinghouse/Science/85044_a_85831]
-
de influență a „Vieții românești”, schimbă întrucâtva lucrurile. Publicația va adopta de acum înainte o conduită mai fermă, nu în sensul impunerii unei estetici proprii, ci al unei selecții mai riguroase a valorilor și al unei discipline care, sub raport doctrinar, ar putea fi numită de grup. Firește, nu Sevastos este acela care elaborează liniile mari ale strategiei, ci G. Ibrăileanu, M. Sadoveanu și mai ales M. Ralea, adică eminența cenușie a „Vieții românești” postbelice, al cărei program canalizează mai bine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
americane ale celebrului roman. Potrivit pregătirii și sensibilității sale, gustului mai mult sau mai puțin evoluat, cititorul avea putința să aleagă. Și totuși informarea și formarea nu se făceau chiar la voia întâmplării, în absența unei anume conduite politice, chiar doctrinare, și a unei estetici a moderației. Ca și „Viața românească”, A. l. și a. își manifestă opțiunea pentru evoluția modernă a societății, pentru „calea industrială”, în opoziție cu „organicismul”, cu orientările conservatoare, paseist-romantice. Eseiștii revistei, Paul Zarifopol, M. Ralea, D. I
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
Teodor Baconsky, Editura Anastasia f.a., București,; Cunoașterea lui Dumnezeu în tradiția răsăriteană. Învățătură patristică, liturgică și iconografică, traducere, prefață și note de Vasile Răducă, Asociația filantropică medicală creștină Christina, București, 1995) și John Meyendorff (Teologia bizantină. Tendințe istorice și teme doctrinare, traducere din limba engleză de pr. Alexandru I. Stan, Editura I.B.M.B.O.R., București, 1996, în special pp. 203-255); Brian Davies (Introducere în filosofia religiei, traducere din engleză de Dorin Oancea, Editura Humanitas, București, 1997) și Christos Yannaras (Abecedar al
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
dreaptă în tehnica politică (p. 91). El se declarase pentru controlul permanent al partidului, înțeles ca organ de contact cu țara și ca organ de control al aparatului administrativ de execuție, substituit parlamentului asupra guvernului (p. 90). Oricine vede identitatea doctrinară totală cu politica p.C.R., cu ideea statului totalitar, respectiv cel comunist-ceaușist. Atitudinea fățiș... antidemocratică a lui Nae Ionescu îl orienta spre naționalism socialism, spre hitlerism, opus societății aritmetizante, a perioadei democratice, în agonie. Viziune total greșită, în treacăt fie spus
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
din veacul al XVI-lea până azi, nu e decât istoria introducerii culturii apusene în țările române și a asimilării ei de către români - cu mici împiedicări în vremea fanariotismului și a rusismului. E o naivitate aerul mânios cu care conservatorii doctrinari privesc așa-numitele "forme noi" și "pervertirea" mentalității românești de către cugetarea străină. Când se ridică numai împotriva generației de la 1848, nu sunt compleți, căci ar trebui să se ridice mai întîi împotriva influenței slavo-bulgare, care, ea cea dintâi, a adus
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
o cultură străină în capetele românești, căci și autorul Catehismului luteran de la 1544, și Miron Costin, și Maior sunt - istoricește și filozoficește - predecesorii acelei generații de la 1848 - Kogălniceanu, Brătianu, Bălcescu, Russo, Eliade Rădulescu, Rosetti, Ghica, Alecsandri -, de care vorbesc conservatorii doctrinari cu dispreț, căci toți au transplantat pe pământul românesc cultura străină. Dacă această imigrare a culturii nu ar fi avut loc, Romî-nia ar fi rămas cu totul în afară de sfera civilizației, căci, încă o dată, civilizația română se pierduse pe pământul Daciei
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
al XVII-lea fusese înăbușită. Dealtmintrelea, nici acea influență din veacul al XVII-lea nu i-ar fi mulțumit, căci, ca să vorbim numai de Moldova, era o influență apuseană: poloneză, și se vede că ceea ce îi sperie pe conservatorii noștri doctrinari sunt influențele europene, și nu influențele orientale, căci "vechiul regim", cel mai vechi, a fost înrîurirea slavo-bulgară, cel mai nou, cea turcobizantină. * Acest studiu are de scop să urmărească spiritul critic care a prezidat la adaptarea culturii în țările române
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
ne-a venit o idee mântuitoare, de unde și de acum înainte trebuie să ne vină - și o să ne vină - spiritul viguros românesc, acolo s-a întîmplat să înceapă cultura propriu-zis românească. Și să se observe că, orice ar zice conservatorii doctrinari, influența apuseană și creșterea culturii românești naționale sunt două fenomene concomitente. Al doilea moment, a doua plată a datoriei, a doua influență salutară străină e în veacul al XVII-lea în Moldova. Polonii, popor de cultură europeană grație culturii lor
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
interesantă, căci, în adevăr, curentul ardelean, care n-a avut în Moldova influență asupra limbii și a literaturii, a avut în politică puțină, nu e vorbă, dar, în sfârșit, destul de apreciabilă ca să formeze un partid, mai bine-zis, o școală de doctrinari. Pentru ce n-a izbutit în lingvistică și literatură, am văzut; pentru ce a izbutit mai mult în politică nu e locul să discutăm aici. Cauza cea mai vădită e antisemitismul acestei grupări în Moldova, unde invazia evreilor a fost
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
străine, dar nu printre adevărații ei asimilatori. Și nici în politică, cum am avut prilejul să arăt aiurea 1, Eliade nu poate fi socotit ca un spirit critic, ci ca un novator exagerat, chiar și atunci când profesa conservatismul, un conservatism doctrinar, importat de aiurea, exotic. Un om care reprezintă cu adevărat spiritul critic în Muntenia este Odobescu, pe care îl găsim, de la început, de la primii pași pe care îi face în publicistică, colaborator al României literare. E semnificativ faptul că publicația
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
sufletului său entuziast și reprezintă un act de o importanță majoră pentru istoria ecumenicității patristice. Sfântul Niceta are posibilitatea de a compara cele două spiritualități - occidentală și orientală - fapt deosebit de semnificativ pentru vremea noastră preocupată de ideea ecumenicității. III. Valențe doctrinare ecumenice în opera teologică a Sfântului Niceta de Remesiana Avem puține știri despre viața și activitatea Sfântului Niceta de Remesiana, furnizate, succint, de Ghenadie de Marsilia († 492-505), Cassiodor († cca. 583), papa Inocențiu I († 417) al Romei și episcopul Germinius de
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]