2,369 matches
-
de prin zonă, dar nu știa nimeni unde locuiește ori cum se numește. Cred că ai dorit să mă întrebi și despre acest aspect, nu? - Sunteți extraordinar, doctore! exclamă Ofelia, nu atât de surprinsă pe cât de preocupată era să-și etaleze formele, pe care le ascundea imaginar sub halat, deznodând și înnodând Marian Malciu cordonul, în timp ce-l privea cu neascunsă doză de tandrețe. Întotdeauna știți ce gândesc... Cum intrați în mintea mea? - Intru pentru că tu îmi permiți, domnișoară... - Vai! Domnișoară, ziceți
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
iau, o liniști Iuliana de îndată. Bine, este bine așa... Hai, treci și tu la culcare. E trecut de miezul nopții. Vino să te pup! Se îmbrățișară, ferindu-și privirile. Amândouă aveau lacrimi în ochi și nu doreau să-și etaleze slăbiciunea. Iuliana se întorcea de pe o parte pe alta în pat, încercând să adoarmă. Se simțea vlăguită, stoarsă de energie, cu moralul deteriorat și înfricoșată de toate relele ce se abătuseră pe casa familiei sale. Erau oameni serioși, cinstiți și
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
are... și îmi seamănă perfect, după cum susține Iuliana...... Bucuria mea nu poate fi măsurată..., dar tu nu ai voie să lăcrimezi, dragul meu. Te rog! Mariana, ia repede ceva sterilizat să-i șterg ochii! Iustin nu se sfiia să-și etaleze emoția. Își desfăcu brațul stâng pentru a cuprinde alături de rodul iubirii lor, într-o caldă îmbrățișare, pe femeia care i-a schimbat definitiv viața. ,,Laura, cum a fost, oare, posibil să trecem prin toate acestea? Da, este clar: nimic nu
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
șVienaț, ca să duduie cu ele pe străzile desfundate ale Bucureștiului. Istoria se repetă. Mirel) Februarie 2006 5 februarie 2006, Universitatea Laval, Canada Mă găsesc iarăși în paradis - o bibliotecă de științe umane, cu 2,2 milioane de volume în liber-acces, etalate pe șapte etaje, dintre care două subterane. Copiatoare (câte 3-4), la fiecare etaj, la un preț modic pentru un canadian: 5 centime CAD (aproximativ 1.100 de lei pagina). Liniște perfectă, personal amabil. Împrumut pe bază de card magnetic: dacă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
Olanda veniseră să o asculte și i-am cerut atunci un interviu pentru Europa Liberă. În ciuda oboselii de după spectacol, Nelly Miricioiu a acceptat și am avut o discuție relativ lungă, până noaptea târziu, la hotelul ei, pe parcursul căreia și-a etalat întreaga simplitate, inteligență și mai presus de toate dragoste pentru muzică, „dincolo de orice explicații“. Desprind astăzi câteva fragmente din acest vechi interviu, într-un modest omagiu. „Mi-amintesc ce-mi spunea mama: Dumnezeu ți-a dat un cadou. Acum vreau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
se manifesta și în alt chip. Nu mai colabora la publicațiile literare, își restrânsese cercul prietenilor. Știu de ce ai venit, dar nu primesc să merg cu voi. Eu nu mă expun, nu sunt piesă de muzeu. Nu vreau să-mi etalez rănile, pentru că fiecare poezie este o rană a mea. Sunt prea multe și prea dureroase pentru a le arăta și altora...Nu iubesc nici un fel de spectacol. Sunt împotriva șezătorii, a războiului, și pentru singurătate, a răspuns el insistențelor lui
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
Serenisima intră în criză de bani, la fel ca, de altfel, întreaga Europă. Pentru a face rost de ei, caută, ca toată lumea, mijloace să ajungă până în ținuturi necunoscute, descrise în legende ce vorbesc de regate fabuloase, în care aurul se etalează în cantități nelimitate. însă marinarii venețieni se întorc cu coada între picioare. Veneția, care nu e amenințată nici de Franța, nici de Spania, nici de Anglia, e amenințată de ea însăși. Sistemul ei de organizare se dovedește a fi tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
regăsi ca actori principali ai celui de-al doilea val al viitorului. Alții, dimpotrivă, vor dezvolta o conștiință acută a provocărilor planetare și, după ce se vor îmbogăți, vor investi în acțiuni umanitare; uneori, poate pur și simplu pentru a-și etala o anumită postură, vor deveni altruiști. Vor fi animatorii întreprinderilor relaționale, partizanii unei democrații planetare; îi vom regăsi printre principalii actori ai celui de-al treilea val al viitorului. La fel ca toate celelalte clase creative dinanintea ei, aceasta va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
hai, hai, repeta, din când în când își afunda nasul pistruiat în buchetul de toporași. Se emoționase. Ce mă bucur că ai venit! Mă plictiseam la greu! Câteva minute mai târziu, după ce soacra Elenei le servise cu cafea și dulceață, etalându-și serviciile scumpe, consideră că sosise momentul să le lase pe cele două surori singure, să poată sporovăi în voie, de-ale lor. Constatară, jenate, că nu prea aveau ce să-și spună. Elena întrebă de cutare și cutare colegă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
întâmplase să se întoarcă noaptea acasă avea sentimentul că este invizibilă, că se prelingea de-a lungul zidurilor fără ca să fie luată în seamă. Dar asta înseamnă lașitate, se apostrofă mai apoi, am pierdut teren, l-am lăsat ca să-și etaleze părerile, numai de teamă ca nu cumva Alexe să posede o armă secretă, ascunsă, zdrobitoare care să mă neutralizeze. Să mă neutralizeze? Adică ce să mi se întâmple? Eu n-am nimic de pierdut, nimic! Chiar așa, așa, în definitiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
amabil. Mă întrebi de ce m-am dus la teatru? Poate te căutam pe tine, voiam să te întâlnesc, măcar să te văd dacă să te am nu se poate, știam că e de "bon ton" să mergi la teatru, să-ți etalezi rochia sau coafura care te avantajează, Larisa se topește după asemenea expuneri, ar fi fost foarte probabil să vă întâlnesc acolo. Carmina își aruncă un picior peste altul. Poala rochiei alunecă dezvelind-o, se acoperi nervoasă, dezlănțuită în fața provocărilor lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
scrie piesa și-și pierde acolo, pe masa de lucru neuronii, părul, vederea, o parte din suflet, habar nu are că odată isprăvit chinul, la reprezentarea piesei sale, vin persoane, ca scumpa ta soțioară, care nu vrea decât să-și etaleze bunăstarea și puținătatea minții, care face ocheade sau temenele în fața vreunui grangur... Ah, taci, o întrerupse Ovidiu, bătând cu pumnul în masă. Se săltă din fotoliu. Las-o la dracu pe Larisa. Nu mă interesezi decât tu. Îl urmărea cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Ce jenant, venise fără să-și fi pregătit discursul, crezuse că se va orienta la fața locului, că va reuși să intre în rol, nu încerca să depășească emoția provocată de privirea lui tensionată, plină de imputări și atunci se etală brusc pe sine, rosti cuvântul "sacrificiu", nu, tot nu reușea să-și vină în fire, să stingă mustrarea din ochii lui. Ce dracu, n-are rost să te lași îngropat de sentimente iluzorii, se înflăcără ea, e absurd tot ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
o lume cu totul diferită de cea în care am trăit înainte de a veni aici. Cei de acolo nu sunt conștienți de propriile metehne și-și văd de viața lor fără probleme, pe când noi, cei din lumea aceasta mică, le etalăm în văzul tuturor, asemenea indienilor care poartă pene pe cap pentru a indica triburile cărora le aparțin. Trăim liniștiți, fără să ne supărăm unii pe alții. În afară de sport, ne ocupăm și de cultivarea legumelor și fructelor: roșii, vinete, castraveți, ceapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
dacă joc tenis. I-am spus că știu să joc, dar nu sunt deloc bun. — Dar baschet? m-a întrebat. — Nu e punctul meu forte, am zis. — Bine, dar atunci care e punctul tău forte? mă întrebă Reiko râzând și etalându-și astfel ridurile de sub ochi. Bineînțeles, în afară de culcatul cu fetele. Nici la asta nu sunt grozav, am spus eu, deranjat oarecum de observația ei. — Glumeam. Hai, nu te supăra! Chiar vreau să știu la ce ești bun. — La nimic în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
brațe, strâns. În momentele acelea am simțit în ea ceva rugos, straniu, ceva cu care nu aveam să mă obișnuiesc. Senzația m-a făcut să-mi fie dragă Naoko și orgasmul a fost deosebit de puternic. Trupul pe care mi-l etala acum Naoko nu semăna deloc cu cel din noaptea aceea. Trecuse probabil prin multe transformări până să renască sub chipul acestei perfecțiuni, scăldată de lumina lunii. Formele durdulii de după moartea lui Kizuki au fost înlocuite de cele ale unei femei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
dar mi se păreau interesante. Avea un spirit de observație ascuțit, limbaj ales, umor cu carul și era ironică. Știa cum să ia omul ca să îl impresioneze și era conștientă că are asemenea calități, pe care încerca să și le etaleze cu multă măiestrie. Avea darul să te facă să te simți exact cum dorea ea: supărat, trist, compătimit, descurajat sau fericit. Se juca cu sentimentele omului cu cea mai mare ușurință, nu din vreun motiv anume, cât pentru a-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
se mai poate face. — Nu-l deschideți iar, nu-i așa? — Nu mă pot pronunța acum, zise doctorul. Vai, dar ce-i cu fusta asta scurtă? — E frumoasă, nu? — Ce faci când urci scările? a întrebat doctorul. — Nimic special. Îmi etalez și eu ce am de etalat, spuse Midori. Asistenta, care era în spatele doctorului, pufni în râs. — Ar trebui să te internezi într-o bună zi să-ți deschid și dumitale capul ca să văd ce se petrece în el, spuse doctorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
deschideți iar, nu-i așa? — Nu mă pot pronunța acum, zise doctorul. Vai, dar ce-i cu fusta asta scurtă? — E frumoasă, nu? — Ce faci când urci scările? a întrebat doctorul. — Nimic special. Îmi etalez și eu ce am de etalat, spuse Midori. Asistenta, care era în spatele doctorului, pufni în râs. — Ar trebui să te internezi într-o bună zi să-ți deschid și dumitale capul ca să văd ce se petrece în el, spuse doctorul, șocat. Te rog, fii drăguță și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
este să te rogi pentru sănătatea ei și să-i trimiți în continuare scrisori. Reiko Ishida. După ce-am terminat de citit scrisoarea, am rămas pe verandă, cu privirile ațintite pe grădina învăluită în prospețimea primăverii. Un cireș bătrân își etala florile în toată splendoarea lor. Briza ușoară conferea tuturor lucrurilor un contur estompat. Pescăruș a apărut și el de pe undeva și după ce a zgâriat de câteva ori scândurile verandei, s-a culcat lângă mine. Știam că trebuie să mă gândesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ca un jeleu invizibil, iar muncitorii de la construcții nu păreau preocupați de starea mea. Bronzați ca niște greci, râdeau și strigau, perfect conștienți că joacă teatru În fața unor spectatori În pauza de prânz. Cei mai mulți erau la bustul gol; unii Își etalau tatuajele care arătau ca niște boli de piele exotice. Un muncitor tocmai ieșea din pivniță, cărând găleți pline cu mortar. Mergea cu pași fermi, dar afectați, ca de marionetă, cu brațele alungite și gâtul Înțepenit, dat pe spate. Pe pieptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Își scrisese cândva dizertația despre tatuaje, dintr-o perspectivă „socio-biologică“. În aceasta, Karp susținea că nu execuția tatuajului, ci modelul ales era cel care trăda clasa socială la care aparținea persoana respectivă. În partea superioară a afișului un piept scobit etala un cuplu asemănător cu cel pe care tocmai am avut prilejul să-l văd. Lângă el, un antebraț acoperit cu păr blond și des dezvăluia o siluetă culcată pe o parte, cu mâinile sub cap și picioarele desfăcute generos. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
plutind În aer. După părerea Dorei, era simplu să te gândești că femeia Își invita prietenii sau dușmanii să descopere gaura În care șoricelul mititel se grăbea să se ascundă de urmăritorul său fioros. Cât despre ea, nu avea de etalat nici un tatuaj. „De ce să-mi poluez trupul?“ a ripostat vinerea trecută, când stăteam În fața oglinzii șifonierului ei. Amintindu-mi de ceva ce am auzit, mă Întrebam dacă femeile chiar considerau bărbații tatuați ca având „clasă“. Dora mă ajuta să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
disperare. Nu ar fi acceptat așa ceva. S-a Îndreptat de spate și și-a dat toată silința, deși era extrem de neplăcut, să meargă pe un singur toc. Nu peste mult timp, se grăbea prin mijlocul unei mulțimi Înarmate cu umbrele, etalându-și picioarele splendide, șchiopătând ca o notă falsă Într-un cântec. Era un fir de lavandă, o pată de culoare total nepotrivită, căzută pe o tapiserie țesută din marouri și griuri, și iar marouri și griuri. Deși culoarea ei făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Eminescu începând cu „Dragă Momoțelule” și te împiedici de acest apelativ, simplă expresie a intimității dintre doi amanți, riști să declasezi totul. Te înscrii în corul celor care au comentat recentul volum de corespondență inedită mai mult pentru a-și etala prejudecățile; sau în rândul unor „eminescologi” care fie vor să-l „apere” pe romanticul poet, fie îl coboară în „proza” nemerniciei oricărei vieți. Este adevărat că el însuși se vedea drept „Un creier plin de visuri și-o inimă de
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]