2,221 matches
-
apăra și mă va elibera de ele. Tu nu vezi, pentru că ești orb cu ochiul și cu mintea“. Optius i-a spus: „Dacă aș avea puterea, te-aș face bucăți cu sabia mea și apoi te-aș arunca la câini“. Fericitul Theogenes i-a răspuns: „Tu nu poți să-mi faci nimic! Dimpotrivă, îți spun că vor veni zile, peste puțin timp, când genunchii tăi și ai tribunului vor fi sparte, iar trupurile voastre vor fi devorate de animalele sălbatice și
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
-i vine indigestia din ceea ce mănâncă el, ci din ceea ce mănâncă alții. (Pe invidios rezultatele proprii, oricât de frumoase ar fi, nu-l satisfac, deoarece pe ale altora le consideră Întotdeauna mai importante.) „Dacă n-ai vrea să fii decât fericit, ar fi ușor: dar vrei să fii mai fericit decât alții, și aceasta este aproape totdeauna greu, pentru că suntem Încredințați că alții sunt mai fericiți decât sunt În realitate.” (Montesquieu) Cine bârfește cu tine bârfește și despre tine. (Omul lipsit
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
ne-o produce un rău repetat ne săturăm rapid; În schimb, de bucuria sau mulțumirea văzută În ochii celor pe care ne-a făcut plăcere să-i ajutăm nu ne săturăm niciodată.) „Deplina fericire constă În a face pe alții fericiți.” (J.-J. Rousseau) Cel mai bun este acela care se bucură de binele celorlalți. (A te bucura de necazul altuia este ușor, dar „a iubi pe aproapele tău ca pe tine Însuți” este foarte greu, deoarece acest fapt echivalează cu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
unor aprige și încrîncenate dispute. Manevrantul al vedere este, firește, Șeful sectorului suflete, în varianta mai puțin comică, deloc binevoitoare. Intră în joc și soția jignită, părăsită pe jumătate. Intră în joc, sub presiunea "socială", frica, slăbiciunea, și protagonistul, din fericitul soartei, devine un cooperant supus al compromisurilor și politice. La vîrsta împlinirilor actoricești, Constantin Pușcașu vine cu dezamăgiri, resemnări și tristeți reprimate pentru ca dosarul dramatic al fericitului-nefericit să cîștige în firesc. Atins puțin de monotonie în partea de supușenie a
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
pliscul ciorii/ Senine gheare, senin și iepurele mort/ Sticlos aproape totul, astfel încât mă port/ și eu la fel de fals, precum ne-mbracă zorii./ Sunt iarăși în picioare, mă bucur că le am,/ Mă curăț de nămolul ce parcă mă-nveșmântă./ Ce fericit eram când o priveam, cum putrezește nobil în propria sa nuntă." De fapt, ideea poemului, dualitatea insului, se extinde și în altele ca: "Veșnic părinte", "Vorbesc din demon", idee blagiană ("Pax magna"): "Sunt niște cețuri strâmbe și niște neguri dese
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
dezonoarea”. Binele, adevăul și frumosul sunt cele trei valori fundamentale care contribuie la Întemeierea fericirii. Dar dintre toate aceste virtuți, cel care contribuie cel mai mult la armonia sufletului este Binele suveran - Summum bonum esse concordiam, spune Seneca. Cine sunt fericiții? La această Întrebare răspunsul lui Seneca Îl Întâlnește pe Socrate. Fericit este numai Înțeleptul. El este cel care, pentru Socrate, a atins starea de sophrosyné, iar pentru Seneca, cel care a atins starea de tranquillitate animi. Fericirea este, În primul
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
cărților. O regină adevărată, dragă Miruna!" Pagina lipsă), efigie a feminității eterne, poate unica certitudine a faptului că, așa "chior, șchiop și bătrân, sunt totuși/ cel mai norocos om din lume.../ Nu știu/ cum pare, dar chiar e fericire." (Isoscelul fericit). Îmi amintesc, în contrapartidă, convingerea lui Ioan Es. Pop: românii sunt "poate singurii care pot exporta nefericire pură ca heroina/ a occidentalilor e contrafăcută de mult". Radu Andriescu este, iată, o excepție de la regulă: poetul ieșean are măcar iluzia unei
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Volume de poeme: Naștere vinovată, Editura Albatros, București, 1983; Intrarea în scenă, Editura Albatros, București, 1984; Plimbarea prin flăcări, Cartea Românească, București, 1988; Preludii pentru trompetă și patru pereți, Editura Panteon, Piatra-Neamț, 1992; Documentele haosului, Editura Panteon, Piatra-Neamț, 1993; Spre fericitul nicăieri, Editura Panteon, Piatra-Neamț, 1995; Cântece de amăgit Întunericul, Editura Helicon, Timișoara, 1996; Manualul bunului singuratic, Editura Panteon, Piatra-Neamț, 1997; Duminica fără sfârșit, Editura Axa, Botoșani, 1998; Cartea urmelor, Editura Junimea, Iași, 2001; Documentele haosului (antologie de autor), Editura Junimea
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
în special pe măști, travestiuri, reflectări speculare și alți topoï ai pluralității. Suntem avertizați, de altfel, că ne aflăm în fața unui (supra)autor/ regizor autosuficient, care nu mai are nevoie de alte complicații decât ale sale mottoul la volumul Spre Fericitul Nicăieri (Editura Panteon, 1995), din Nietzsche, este cât se poate de elocvent din această perspectivă: "Un om labirintic nu caută niciodată adevărul, ci numai Ariadna sa". La nivel propriu-zis textual, se exploatează nu atât motivul labirintului (și complementele lui firești
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
se închine, pe deplin conștient că "fărâmițat de absențe pierdut/ printre culegătorii de semne/ știi că DOAR ÎN VORBE VEI FI FERICIT". Pletoric, fărâmițat adesea de absența sensurilor, Daniel Monsieur Le Best Daniel! este, într-adevăr, cât se poate de fericit... Referințe critice (selectiv): Marin Mincu, Eseu despre textul poetic II, 1986; Florin Mugur, Schițe despre fericire, 1987; Traian T. Coșovei, Pornind de la un vers, 1990; Nichita Danilov, Apocalipsa de carton, 1993; Radu G. Țeposu, Istoria tragică și grotescă a întunecatului
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
o simplă rescriere a modelului parodiat (rescriere, ea însăși, foarte dificilă), ci și o meditație asupra felului în care autorul vizat vede și gândește lumea. Pretextul parodiilor semnate de Dumitru Spătaru este, natural, fie livresc, fie biografic: Promisa călătorie "spre fericitul nicăieri" a lui Daniel Corbu, frustrările trăite În trenul de Bârlad de Vasilian Doboș (vegheat îndeaproape de "Ulmu și Boroda/ ce beau whisky îndoit cu soda"), o meditație despre Ultimul ban a lui Ioan Hurjui, o erotică ceremonioasă marca Cezar
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
întîi de o siciliană, apoi fură el însuși, se teme de pedeapsă și pedepsește etc.). Adjectivul definit din punct de vedere sintactic ca nume predicativ, este clasificat semantic în trei categorii: STĂRI, socotite în mare parte variante ale opoziției fundamentale "fericit/nefericit", PROPRIETĂȚI, cu caracter durativ și corespunzînd în mare virtuților și viciilor și STATUTE, "calități exterioare, independente de voința subiectului, în opoziție cu proprietățile" (op. cit.: 135), legate de condiția socială, religie, naționalitate și sex. Noțiunea de verb corespunde acțiunii narative
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
să-și viziteze tatăl. Bogăția alaiului care-i însoțește pe cei doi îmbrăcați numai în aur, îl impresionează pe tatăl fetei. Împăratul i-a întâmpinat și, când și-a dat seama că-i fata lui, "a fost la culme de fericit". A ajuns "nenorocitul prin norocul femeii să fie și împărat". Urmează morala narațiunii: "Iată așa e cu noroacele! Sunt părinți cari au copii cu noroc și le merge bine, dar cum le-a ieșit copilul acel cu noroc din casă
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
următorul: păr bogat, frunte înaltă, ochi pătrați, sprâncene mari și negre, pleoape ample și groase, urechi lungi, gură rotundă, nas borcănat, nări arcuite, buze cărnoase (caracterizarea este preluată din lucrarea autorului francez A. Bouché-Leclercq). S-ar putea spune că (ne)fericitul aparținător al unei zodii este influențat fizic și caracterial de trăsăturile "patronului" său zodiacal. Pe seama acestui fapt s-a speculat extrem de mult și s-au alcătuit cele mai năstrușnice portrete umane ce se pot găsi în conținutul lucrărilor "de tarabă
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
cei fără evlavie, ne-curați, pentru ucigătorii de tată și ucigătorii de mamă, pentru ucigătorii de oameni, pentru curvari, pentru sodomiți, pentru vînzătorii de oameni, pentru cei ce jură strîmb și pentru orice este împotriva învățăturii sănătoase - potrivit cu Evanghelia slavei fericitului Dumnezeu care mi-a fost încredințată mie.” Dacă Legea/Tora era pentru asemenea tagmă de lepre, ucigași și degenerați, unde mai găsim bunătățile pe care Întunecimea Sa le-a dăruit ,,poporului ales”, sau poate Ucigă-l Toaca se chinuia cumplit
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
tesaloniceni care spune la 2,2 că a venit la locuitorii din Tesalonic ,,să vă vestim Evanghelia lui Dumnezeu.”, sau Evanghelia lui Cristos cum apare în Epistola lui Pavel către romani la 15,19 . Mai este numită și ,,Evanghelia slavei fericitului Dumnezeu care mi-a fost încredințată mie.” cum se laudă Saul în Epistola întîi a lui Pavel către Timotei la 1,11. Și în Epistola lui Pavel către romani la 7,21-23 scrierea esenilor apare, însă cu numele de Legea
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
conducătorii revoltei de la 1848 care va da semnalul revoluției din același an), cu înclinație religioasă, de o delicatețe, bunăcuviință, bunătate și dragoste de semeni deosebită, calități ce vor influența evoluția tânărului Paulescu. De altfel savantul de mai târziu va îmbina fericit calitățile ambilor părinți; inteligența, perseverența și corectitudinea tatălui cu delicatețea, bunacuviință, religiozitatea și dragostea de semeni de la mamă. Preocuparea pentru educația copiilor era o constantă a familiei, așa încât toți copiii vor avea parte de o educație aleasă. Constantin (n. 1874
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
1996; ed. (Itzhak Rabin. Peace Killed Its Soldier), București, 1997; [Poezii], AMI, 54-71; Între El și mine, cu ilustrații de Tia Peltz, pref. Eugen Simion, București, 1998; Vânzătorul de zăpadă, pref. Geo Șerban, București, 2000; Hoțul de frumos, București, 2001; Fericitul care pleacă, pref. George Bălăiță, postfață Zoltán Terner, București, 2001; Deocamdată, viața, Iași, 2002; După ultima mea moarte, București, 2002; Îngerul târziu, îngr. și pref. Eugen Simion, București, 2003. Antologii: Metafore românești în Israel, Iași, 2000 (în colaborare cu Valeriu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286111_a_287440]
-
le putem găsi în viforosul nostru trecut. Chiar dacă avem în vedere veșmântul greu și somptuos, care îmbracă istoria popoarelor mari, încă nu trebuie să ne rușinăm de cămeșa săracă de pe trupul nostru. Căci, pentru noi, ea este adevărata cămeșă a fericitului (Patrașcanu, 1937, p. iii). Cu tot acest complex de inferioritate, un lucru este cert: istoria românilor nu mai poate fi privită în propriul ei cadru de referință. Majoritatea manualelor interbelice elaborează pe marginea raportului național-universal, raport care de cele mai multe ori
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
mai însemnată decât a oricărui alt popor. [...] Chiar dacă avem în vedere veșmântul greu și somptuos, care îmbracă istoria popoarelor mari, încă nu trebue să ne rușinăm de cameșa săracă de pe trupul nostru. Căci, pentru noi, ea este adevărata cămeșă a fericitului" (Patrașcanu, 1937, p. III). Pe planul concret al interpretării istorice, istoriografia critică se exprimă în sensul unei demitizări parțiale a metapovestirii istorice românești. De exemplu, teza originii italice a coloniștilor romani este demontată complet, arătându-se că aceștia proveneau din
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
de ele: „Eu nu-s dintre aleși, slăvite fețe,/ Ci vreau să-nchin a vieții mele floare/ Căsătoriei celei roditoare.”297 Adjectivul ultim se referă doar la propriile plăceri. Este cert faptul că înțelege greșit citatele biblice, cât și recomandările Fericitului Ieronim, deoarece acestea nu condamnă nimic, așa cum i se părea femeii, ci doar recomandă (Sfântul Pavel doar a indicat castitatea ca pe o stare privilegiată, nu a făcut din ea un comandament) și fac o ierarhie a genurilor umane și
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
a indicat castitatea ca pe o stare privilegiată, nu a făcut din ea un comandament) și fac o ierarhie a genurilor umane și a atribuțiilor lor (metafora vaselor distincte evidențiază existența mai multor modalități de a-l sluji pe Dumnezeu). Fericitului Ieronim nu putea combate căsătoria în favoarea fecioriei, căci astfel ar fi căzut în erezia maniheistă, pe care încerca să o înlăture. Tot ceea ce sugera el era legat de faptul că, deși onorabilă și legală, un dar al lui Dumnezeu, instituția
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
căsătoriei rămânea inferioară castității, celei din urmă fiindu-i rezervate, în lumea de dincolo, locuri privilegiate. A lăuda fecioria nu însemna a discredita mariajul. Ele nu reprezintă polaritatea bine-rău, ci o ierarhie de la bine spre mai bine, spre perfecțiune. Deși Fericitul Ieronim a dovedit că Hristos mergând la o singură nuntă i-a învățat pe bărbați și pe femei că ar trebui să se căsătorească o singură dată, el nu a interzis o a doua căsătorie sau chiar mai multe. Oamenii
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
doua căsătorie sau chiar mai multe. Oamenii ar trebui să se căsătorească o singură dată în aceeași manieră în care ar trebui să-și păstreze castitatea: este latura perfectă a celor două stări de fapt. În scrisoarea sa către Ageruchia, Fericitul Ieronim le-a condamnat pe acele femei care, la fel ca și Alison, s-au căsătorit de cinci ori, considerându-le excesiv de dezlănțuite sexual, asemenea unor prostituate.298 Cu toate aceste, așa cum este mai bine a se căsători decât a
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
abuziv asupra unei femei cinstite, ci la ipocrizia generală, ca cea afișată de Tarquin sau de cei aflați în preajma Lucreției.700 Din perspectiva creștinismului, Lucreția nu mai poate fi însă receptată pozitiv, deși suntem conștienți că personajul aparține lumii păgâne. Fericitul Augustin o acuză de prea multă mândrie sau orgoliu. Lucreția devine o figură pivot în istoria constituțională romană: din cauza violului și a sinuciderii ei, romanii s au ridicat împotriva familiei regale a Tarquinilor și au impus republica. De la Fericitul Augustin
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]