4,917 matches
-
de rachiu ori o moară, o presă de ulei sau o prăvălie amărâtă. Partidul muncitoresc român era decis să termine o dată pentru totdeauna cu gospodarii satelor, așa că noi nu credem că a rămas vreun „chiabur” fără să fi trecut prin pușcăriile comuniste sau măcar printr-o deportare în Bărăgan ori fără să fi mirosit insalubrele aresturi ale Securității, barem pentru câteva zile, de-o spaimă soră cu moartea, acolo. Cei declarați „chiaburi” erau lipsiți de cele mai elementare drepturi ale omului
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
era socotit în așa fel, încât să te aducă la sapă de lemn, să nu-ți poți onora datoriile către stat și să fii acuzat de sabotaj, motiv pentru care mulți chiaburi (și nu numai) au făcut ani grei de pușcărie, sau chiar nu s au mai întors vreodată acasă! Din respect, unii săteni ne mai ajutau cu transportul, cu culesul, alții ne cereau bani, însă mulți se fereau să ne dea o mână de ajutor deoarece la capătul ariei cei
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
pierdută și trecută <<în mâinile celor ce muncesc>>, dar mai ales lui Neculai Busuioc și preotului Vasile Lupu care au influență negativă asupra sătenilor, precum și a celorlalți 4-5 chiaburi care mai erau prin sat (de fapt, majoritatea erau deja la pușcărie)”. i. Metodele de tortură ale Securității Pentru o mai bună înțelegere a ceea ce a fost și a însemnat pentru mulți români Securitatea, am considerat a fi absolut necesar a prezenta cititorilor metodele de tortură medievale la care apelau „apărătorii valorilor
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
trei care trase de boi pentru a ne încărca bagajul în vederea mutării la Ciofeni. Am spus <<gând rău>> deoarece imediat, <<revoluționarii>> de la comună, amarnici iubitori de clasă muncitoare, ne-au transformat casa în grădiniță de copii. Până la venirea tatei din pușcărie, așa a și rămas. <<Organele vigilente>> ale partidului nu au lăsat-o nici aici pe mama prea mult timp, deoarece făcuseră marea <<descoperire>> că la Ciofeni aveam câteva rude și se temeau, probabil, de <<contaminarea>> populației locului, așa că au mutat
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
prin diverse concursuri de împrejurări în fruntea unei țări care intrase în cea mai neagră și mai hidoasă dictatură din toată istoria sa, dictatura proștilor ajunși la rangul de șefi supremi! Spre deosebire de mareșalul Antonescu care prefera să-i bage în pușcării lucrative pe comuniști, nicidecum să-i extermine, acești parveniți imuni la durerile publice au închis, torturat și ucis atâția cetățeni români nevinovați sau cu vini mici, încât cu siguranță au depășit și cele mai morbide recorduri! Toate cu un singur
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
procesului verbal de internare: conf. proc. verbal nr.5/1952; motivul internării: fost conducător PNL; durata internării: 60 luni; eliberat la: 28 IV 954. Fișa a fost întocmită de: Serg. Maj. V. Munteanu”. Prin urmare, Neculai Busuioc făcuse doi ani de pușcărie fără a fi judecat și condamnat! Asta, da, justiție! Vom cita din scrisoarea d-lui Emanoil Busuioc: „După o anchetă dură la sediul Securității din Iași, tatăl meu a fost trimis la canalul Dunăre-Marea Neagră, căruia i se mai spunea
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
era și frumoasă, de acolo ieșeai disciplinat, să fie clară problema. Vă dați seama, eu aveam DLEN-ișii ăștia, care mă omorau. Că la DLEN erau și din ăia care făceau prostii, care au făcut școală de corecție sau unii cu pușcărie. S. B.: Bine, că ei pe șantier aveau un regim mai relaxat, program de lucru. M. M.: Aveau, dar aici două luni făceam instrucție cu ei. Îi învățam să tragă și, Doamne ferește, să nu tragă în celălalt. Și ăștia fugeau
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
B.: Îi vedeam, pentru că atunci când erau scoși la plimbare, o dată pe zi, erau aduși pe platou unde se încolonau, adică mergeau câte doi, câte trei și vorbeau. Mergeau de jur împrejurul platoului și noi trebuia să-i păzim. Era un fel de pușcărie. Ni s-a spus: Nu faceți gesturi, nu-i jigniți, nu intrați în discuții cu ei, nu intrați în dispute!" Țin minte, un coleg de-al meu, locțiitor al comandantului de baterie de la a III-a, Cătălin Andrei, un tip
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
invoca Militaru la televizor: "General Ioniță, general Kostyal, general... cutare, știți despre ce vorbesc!" M. M.: Nu a existat în armată un asemenea general! S. B.: Ba da, a existat, vi-l arăt într-o fotografie. Și a făcut și pușcărie, în celulă cu Sorin Ovidiu Vântu. Iar într-o mărturie a sa, consemantă de Toma Roman Jr.35, spune că el este cel care i-a arestat pe Nicolae Andruța și pe Ilie Ceaușescu, la Băneasa, după care a mers
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
facem atâta zaveră pentru trei luni? Ce fusese greu trecuse din armată. Atunci așa am gândit eu. Le-am spus: "Potoliți-vă, băi, îi creați probleme lui Brotea și omul acesta a fost cu noi salon. Îl putem băga în pușcărie pe chestia asta". M. M.: Da, așa-i. S. B.: Nu, dă-l încolo că tot apevist este, iaca nu mai putem noi de asta!" "Băi, stați un pic, mai sunt câteva luni de armată, în mai plecăm, să nu
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
retoricii. Jurnal german, București, 1985, 198-201; Braga, Tradiție, 40-58, 175-176; Hommage à Mircea Vulcănescu (1904-1952), Paris, 1989; Constantin Noica, Amintiri despre Mircea Vulcănescu, O, 1990, 1; Edgar Papu, Credință, speranță și dragoste, ALA, 1990, 36; Arșavir Acterian, Câteva rememorări din pușcăriile comuniste și o preciziune a lui Mircea Vulcănescu, „22”, 1990, 47; Arșavir Acterian, Schiță de portret fizic și spiritual al lui Mircea Vulcănescu, APF, 1991, 12; Ștefan J. Fay, Sokrateion sau Mărturie pentru om, București, 1991; Negoițescu, Ist. lit., I
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290666_a_291995]
-
Atenție la ideile pe care le sădim în mintea copiilor. Este vorba de mesajele la persoana a -II -a, gen: Doamne, ce leneș ești! Nimic nu faci ca lumea! Prostule, oprește-te! Tăntălăule! Ești ca unchiul Mihai! (care este la pușcărie) Semeni cu mătușă-ta Maria, apucăturile ei le ai! (căreia îi place băutura) Ai înnebunit sau ce ai? N-ai minte nici cât o curcă! Aceste mesaje au un efect hipnotizator. Ele sunt ca un fel de profeții care se
Abecedarul părinţilor by Elena Bărbieru, Xenofont Vasiliu () [Corola-publishinghouse/Science/766_a_1573]
-
de bătaie și v-aș elibera, și sunt convins că n-ați mai face așa ceva, și că v-ați comporta cum trebuie, da’ nu pot să fac treaba asta, pentru că sunt alte legi care mă obligă să vă bag la pușcărie. De bătut nu ne-au bătut, că nu se bătea așa... Intrase România în Organizația Națiunilor Unite și-atunci s-a creat oarecum o destindere... Și ei căutau, probabil, să respecte lucrul acesta, să se comporte altfel puțin... ăsta cred
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
da’ io nu știam încă ce înseamnă să declari grevă. Da’ nenorocirea mea a fost următoarea: mi-au băgat un turnător în celulă, un vechi deținut din Valea Drăganului, județul Cluj, unul Potra Octavian, care era informatorul Securității acolo în pușcărie. Și pe ăla îl luau și-l trimiteau la Securitate unde aveau nevoie, și unde nu puteau scoate de la un deținut ceea ce trebuia să declare. Și într-o seară mi l-au băgat pe ăsta în celulă. Și-mi povestea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
aveau nevoie, și unde nu puteau scoate de la un deținut ceea ce trebuia să declare. Și într-o seară mi l-au băgat pe ăsta în celulă. Și-mi povestea niște lucruri din închisoare, m-a învățat cum este viața în pușcărie, ce să fac, și vorbea cu mine ca și cum îi părea rău că am fost arestat. După câteva zile mi-a zis: Bun, da’ de ce v-a arestat? Ce-ați făcut voi de v-au arestat? Și a reușit să mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
cont de treaba asta, ca să fie loturile compacte; n-aveau nici un interes, pentru că ei nu voiau să aibă deținuți politici care se cunoșteau și care au acționat împreună, și-așa mai departe. Ce era cel mai greu de îndurat în pușcărie? Care dintre privațiuni o simțeați cel mai puternic? Dom’le, erau și-n pușcărie momente foarte grele prin regimul de teroare care era acolo... Puteau să-ți facă viața foarte grea... De exemplu, când eram la Gherla, la Zarcă. Erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
nu voiau să aibă deținuți politici care se cunoșteau și care au acționat împreună, și-așa mai departe. Ce era cel mai greu de îndurat în pușcărie? Care dintre privațiuni o simțeați cel mai puternic? Dom’le, erau și-n pușcărie momente foarte grele prin regimul de teroare care era acolo... Puteau să-ți facă viața foarte grea... De exemplu, când eram la Gherla, la Zarcă. Erau celule de doi metri de late și de patru meri de lungi, și într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
acolo, un om numa’ atâtica de micuț, dar de o moralitate și de-o inteligență și de-o cultură formidabilă. Aveam și preoți greco-catolici mulți acolo, preoți romano-catolici, ortodocși... deci de toate confesiunile. Dar ceea ce pot spune e că în pușcărie s-a realizat o unitate... Deci în răul acela mare, astea au fost momente care ne ridicau oarecum moralul, spiritul, că nu suntem chiar pierduți, că speranța era că, totuși, odată ne vom elibera. Eram și tineri, și oamenii păcătuiesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
și-acolo ne rugam, că aveam preoți aproape-n toate celulele... Aproape n-a fost celulă în care să nu fie un preot. Foarte mulți preoți au fost. Toți preoții greco-catolici care nu s-au convertit au fost băgați la pușcărie, și cei romano-catolici. Și Biserica Greco-Catolică a fost desființată... Știți treaba asta. Și-atuncea asta era, că nu te lăsa să te simți bine, să te simți relaxat, trebuia să suferi, pentru că de-aia erai acolo. Ș-atunci ne pedepseau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
predat... Și tatăl lui a fost tot profesor de drept... Și io am studiat dreptul penal după cursurile lu’ taică-său... Acolo la Gherla am primit dragostea de drept și i-am zis: Dom’ne, dacă mă duc afară din pușcărie, fac Facultatea de Drept, și intru în magistratură și-i condamn pe comuniștii ăștia de nu se văd! Da’ n-am reușit să fac treaba asta, că nu m-au lăsat comuniștii... Adică m-au lăsat să fac Facultatea de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
atunci l-a’ eliberat din închisoare și i-a’ dat voie să meargă în Germania, și pe spionul ăla să vină înapoi în România. În condițiile astea a reușit să plece. Nenorocirea a fost că eu, după ce am ieșit de la pușcărie, i-am trimis o scrisoare și mi-a venit răspuns că a murit într-un accident de mașină... Rău mi-a părut, pentru că am zis că poate-poate va veni vremea odată să pot călători și-n Occident și aș fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
pe viață... Am mai stat împreună în Balta Brăiliei, la Grădină, cu părintele Tertulian Langa. Nu știu dacă n-ați auzit de el, de la Cluj. O somitate, un om de o cultură extraordinară. El era preot încă de-acolo din pușcărie... dar nimeni n-a știut că el este preot, însă modul în care se comportase cu noi era exact așa ca al unui preot. Mă rog, după acea a intrat în lumea asta a preoțimii, și a fost și vicar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
stat cu I.D. Sârbu? N-am stat prea mult cu el... Am stat la Aiud cu el într-o cameră... Pe secția I-a a fost asta, și dacă am stat vreo 2-3 luni de zile, cam așa ceva... Că în pușcărie nu te lăsa să stai mult cu aceiași oameni, să nu fraternizezi. Pe urmă, la muncă, erau mulți preoți, profesori universitari... No, mai mulți au fost acolo, da’ nu-mi amintesc, că tre’ să mă gândesc mult la ei. Am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
exemplu, mergeam la dig, și după ce-ajungeam acolo, fiecare era repartizat la grupa lui și acolo, în timp ce săpai și cărai pământ pe dig, se țineau cursuri de franceză, de engleză, mai ales că foarte multă lume învăța engleza în pușcărie... Fără să scrie, fără să citească, fără nimic, decât... din auzite. „Par oreille” s-a-nvățat... Adică trebuia să faci ceva, să-ți pui mintea la contribuție, pentru că altfel te tâmpeai, că dorința lor asta a fost, să ne tâmpească
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Și mai ales știau că trăiesc... Când ați fost eliberat? În 29 iunie 1964, cu decretul. Așa, și v-am spus că m-am eliberat odată cu Tertulian Langa. Circulau zvonuri despre decret înainte de eliberare? Să vă spun ceva: mereu în pușcărie aveam decrete din astea. Se spunea: Bă, știți că a apărut un decret, că ne vom elibera... și-așa mai departe. Până la urmă n-am mai crezut nimic... În momentul când a venit decretul de eliberare eram la muncă la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]