2,130 matches
-
astrologie. Supunîndu-se acestei evoluții foarte generale a gîndirii, psihologia nu a început să devină o disciplină științifică decît separîndu-se de speculația filosofică sub aspectele ei metafizice și morale. Numai printr-un efort de lungă durată a ajuns chimia să-și purifice terminologia de superstițiile pe care credința în alchimie le menținea cu încăpățînare. Ea nu a devenit o știință în adevăratul sens al cuvîntului decît cu acest preț. Chimia s-a văzut totuși constrînsă să abordeze din nou în cele din
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
considerăm că vocabularul simbolic și mitic, de asemenea ar putea să aibă și el o valoare preștiințifică. Pe baza acestei dileme, care indică în realitate o necesitate inevitabilă, psihanaliza, chiar dacă aceasta nu a fost decît de o primă încercare, insuficient purificată de pericolul speculativ, a reuși să-și impună tot mai mult metoda de interpretare. Reproșul justificat la care se expune ea nu se referă la abandonarea metodelor psihologiei experimentale și a behaviorismului, ci, dimpotrivă, la căderea în aceeași greșeală metodologică
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
obiectului în exigență a autopersonalizării active a subiectului va duce la evoluarea culturii magice spre cultura mitică. În acest scop, personalizarea proiectată imaginativ în obiecte prin animism dispare din obiect și se reconcentrează în subiect sub forma unei explicații imginative purificate de confuzia magică și care nu va fi decît pură imagine, simbol, și sub cea a activității vitale, care nu va mai fi implorarea obiectului personificat, ci formarea legală subiectului. Personificarea rămîne chiar și în culturile cele mai elevate rădăcina
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
sînt parcă animate de zgomote și de țipetele animalelor, care îi exaltă imaginația derutată. S-a subliniat faptul că omul primitiv iese treptat din apatia aceasta inițială grație personificării magice, în măsura în care ambianța devine o realitate cunoscută, imaginea începe să se purifice, debarasîndu-se de realismului ei personificator. Omul-vînător știe să interpreteze fiecare urmă și fiecare zgomot, legîndu-le de cauzele lor reale. Cu toate acestea, multe dintre forțele ostile de care se simte el înconjurat, chiar dacă acestea devin tot mai evidente, reprezintă pericole
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
fi înțelese dacă este neglijată această transfigurare a evenimentului cosmic în sens moral. Odată dobîndită semnificația morală, ei i se suprapune o semnificație complementară și inversă, cea a pedepsirii pămîntului de către spiritul ofensat de imoralitatea răspîndită pe pămînt. Acesta este purificat, fiii pămîntului fiind pedepsiți prin intermediul potopului. Deschiderea spirituală a acestei simbolizări străvechi sezoniere atinge apogeul în imaginea unei mame-fecioare (comprimare a imaginilor simbolice ale "pămîntului-mamă" și "pămîntului-dorință"). Imaginea adaugă caracterului fertilității vegetale prin intermediul simbolismului "roadelor pămîntești: mijlocul de satisfacere adorinței
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
numai imaginativ, ci și real și activ. Pretextul justificator va fi cînd principiul banalității (a abuza de alții ca să nu fii prada abuzului lor), cînd idealismul inchizitorial (a-i ataca pe ceilalți, a-i elimina pe cei nedrepți pentru a purifica și îmbunătăți astfel lumea). S-ar putea ca mesajul de salvare al Noului Testament înțeles potrivit veritabilei sale semnificații să fie singura soluție rațională. Dacă problema morală își găsește în textele biblice soluția exemplificată și explicitată, problema metafizică, misterul, continuă
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
rațiunii pure". Kant abordează aici problema morală. Or, morala are ca orice fenomen real un aspect imanent și un aspect misterios, acesta din urmă inaccesibil rațiunii, chiar și "rațiunii pure" (care ar putea fi sensul acestui termen dacă nu: rațiunea purificată de orice căutare a satisfacțiilor impure: dorințele sexuale și materiale chiar și sub forma lor naturală; ceea ce reiese în cele din urmă din soluția kantiană a problemei etice). În ceea ce privește aspectul imanent al moralei, acesta este constituit de conflictul imanent din
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
a spune că misterioasa intenționalitate evolutivă răspîndită în întreaga natură se manifestă cu maximă intensitate în omul sanctificat simbolic. Devenit manifestarea misterului al cărui simbol este "Dumnezeu", psihicul său se "divinizează" simbolic. Unit cu misterul prin dragostea activă de viață, purificat de exaltarea dorințelor carnale și de obsesia afectivă, eroul mitului trăt nu mai are nevoie să-și facă o imagine din mister, deoarece sensul mitului constă tocmai în faptul că el face lin el însuși imaginea vie. Misterul se limpezește
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
insondabil. Cealaltă formă a imaginii metafizice, reprezentată de mitul hindus, are la bază credința într-o neîncetată reapariție a Sufletului. Izgonit mereu, iar și iar, din repaosul în mister, Sufletul impur este condamnat să-și recreeze apariția psihică ca să se purifice de-a lungul aparițiilor lui repetate și să atingă în cele din urmă stadiul "unirii eterne", Nirvana. Cele două imagini sînt de o mare frumusețe mitică atît timp cît nu sînt luate drept realități. Spiritul uman, el însuși o manifestare
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
importanță vitală este elaborarea deciziilor voluntare. Așa cum reiese din denumirea ei, țelul deliberării este ELIBERAREA. Soarta esențială a omului se decide la nivelul intrapsihic al deliberării lui intime. Fiecare din noi ar trebui pentru propriul nostru bine esențial să ne purificăm de tulburările afective prin eliberarea dorințelor și deci a motivelor de exaltarea imaginativă, principiul răului, și nu putem realiza acest lucru decît cu ajutorul elanului animant. Făcînd aceasta, ne eliberăm treptat sufletul. Căci eliberarea perfectă, libertatea, înseamni unirea dintre suflet și
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
s-ar răzbuna pertru sacrilegiul comis față de el, cerînd o jertfă, și i-ar persecuta și pedepsi pe vinovați. Atunci cînd, evoluînd, moravurile s-au mai îndulcit, sîngele omului destinat sacrificiului închinat divinității și, cu această semnificație încă frustă, "sanctificat" (purificat prin ritualurile magice) este înlocuit prin sîngele mielului, animal care reprezintă puritatea demnă să fie sacrificată și al cărui sacrificiu are sensul promisiunii de autopurificare. Acest pas evolutiv este simbolizat în episodul mitului lui Abraham, în care la "cererea lui
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
să combați, să învingi și să ucizi în tine propria-ți tendință spre agresivitate, considerată fals drept idealul virilității. Străvechiul simbol al "mielului-sublimare" semnifică faptul că, prin lupta sa spirituală, prin virilitatea autentică a spiritului său, omul poate să se purifice, poate învinge agresivitatea dușmănoasă din el însuși, unicul mijloc de a învinge angoasa față de agresivitatea lumii, cauza plîngerii și a nevoii de revanșă. Pentru mit contează numai semnificația simbolului "mieluli" referitoare la motivele sublime și la curajul etic. Simbolul nu
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
orice calitate, orice merit, pot fi reprezentate ca un dar, ca o grație decurgînd din "sursa" esențială și misterioasă. Comuniunea simbolică constă în a bea vinul, simbolul sufletului și al sîngelui, în a mînca pîinea, simbolul trupului și al spiritului (purificat de dorințe), al trupului în care spiritul s-a încarnat și care devine astfel simbolul spirtului: simbolul adevărului esențial, hrana spiritului uman. Comuniunea aceasta simbolică prefigurează efortul de eliberare reală, de purificare săvîrșită pe tot parcursul vieții, ei neavînd sens
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
preocupări convenționale ale vieții. Absența total a exaltării afective ere caracterizează cel mai înalt grad al sublimării nu înseamnă lipsă de interes față de lume și de starea ei acluală. Dimpotrivă, este vorba despre un interes veritabil al cărui motiv este purificat, despre dezinteresul sublim față de propriile sale griji, despre interesul sublimat care implică obiectiv întreaga lume. Din cauză că mulțimea nu poate realiza idealul, efortul de sublimare individuală, deficient parțial, trebuie să fie însoțit de efortul intelectual: organizarea lumii cu ajutorul proiectelor reale, dar
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
a țelului director (inclus deja într-un mod subiacent în preștiința mitică). Spiritul ar avea sarcina de a căuta înseși legile vieții, dacă tendința evolutivă nu ar fi putut face să apară din mizeria umană datorată agresivității perverse exemplul omului-săvîrșitor purificat de orice agresivitate dușmănoasă și de orice pervertirea dorințelor. Nu am putea insista prea mult timp asupra mitului mîntuirii, căci nenorocirea lumii provine din opiniile divergente față de salvarea ei. Salvarea nu poate fi decît realizarea sensului vieții. Sensul vieții, adevărul
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
ochii noștri". Dar ce este această bîrnă care ne orbește dacă nu vanitatea care orbește privirea interioară, privirea introspectivă? 5) ANTICRISTUL: "SATAN" Simbolul "Dumnezeului-Judecător" nu-și găsește traducerea completă decît grație analizei legalității funcționării psihicului efectuate pe parcursul tuturor instanțelor, de la purificară supraconștientă (Dumnezeu-fiul, care urcă la Ceruri) pînă la pervertirea subconștientă (Satan, cel care ne duce în Infern). Justiția imanentă se manifestă nu numai prin realizarea ideală, ci și prin contrariul ei, pervertirea. Pentru a efectua analiza simbolului "Dumnezeu" trebuie să
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
pe tine însuți, așa cum pretinde sentimentalismul altruist. Formula aceasta este definiția bunătății: să iubești esența din cel de lîngă tine, deși aceasta este tulburată, așa cum ar trebui să iubești esența din tine, cu toate că aceasta este tulburată. Numai omul sanctificat și purificat de orice perversiune se poate iubi pe sine fără restricții; doar el poate să-și iubească aproapele fără restricții, fără să fie esențial tulburat sau tîrît spre ură de nedreptatea îndurată din cauza perversiunii celorlalți. Efortul de a ne apropia mai
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
cu cât azi unii percep acest dialog ca un sentiment care-i separă de generațiile trecute, în loc de a cerceta transcendența operei lor în confruntarea inerentă cu timpul și spațiul dat. Ceea ce răzbate în lucrare este efortul acestor înaintași de a purifica prin medicină acest colț din univers care este asigurarea sanogenezei omului. Modul cum acești înaintași au purtat istoria medicinii pe umerii lor și nu s-au prăbușit sub greutatea ei, devine o paradigmă profesională general valabilă pentru urmași. Până la urmă
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]
-
le inspiră urâțenia unui personaj sau a mediului înconjurător. Ca urmare, toate activitățile de înfrumusețare (a fi într-un salon de frumusețe, a se da cu cremă, a se machia etc.) semnifică nevoia de a se îmbunătăți, de a se purifica, de a atinge sfere înalte. Cel ce visează este angajat pe o cale terapeutică sau spirituală ce vizează evoluția interioară, sentimentele nobile. Dar îngrijirile estetice și machiajul pot avea și semnificația unei măști (vezi cuvântul respectiv) și exprimă atitudinea de
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
exercitată de o persoană, un obiect sau o idee. Dumnezeu Aluzia la divin, sub forma unor personaje religioase, îngeri, reprezentări de zeități, dă o semnificație spirituală visului. Indiferent dacă este sau nu credincios, subiectul aspiră să se înalțe, să se purifice, să devină mai bun. Pentru un credincios, visul are o semnificație și mai puternică, putând fi expresia conexiunii cu cerul sau chiar un vis profetic. Apariția, în vis, a personajelor religioase se interpretează la fel, adică în funcție de religiozitatea subiectului: - dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
de la infim (picătura) la puterea absolută (val seismic, potop). În vis apa exprimă, în general, procesul de purificare interioară. Baie, duș, abluțiuni Baia și dușul (la fel ca toate elementele legate de ele: săpun, gel de duș, mănușă, prosop etc.) purifică, în afară de corp, inima și sufletul. Astfel, a se spăla în vis evocă nevoia de a se debarasa de vibrațiile, gândurile și emoțiile negative. Persoana se simte murdărită de altcineva sau de o situație și caută să își regăsească integritatea inițială
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
scenariu, nevoia sau temerile referitoare la mama subiectului. În ceea ce le privește, mănăstirile și pensioanele exprimă o aspirație la calm și la introspecție. Ele subliniază destul de frecvent și o scădere a libidoului, dorința de castitate sau voința de a se purifica. În sfârșit, activitățile legate în mod direct de locurile de cult, slujba și rugăciunea, semnifică rugămintea adresată lui Dumnezeu și nevoia de sprijin spiritual sau divin. În funcție de convingerile religioase ale celui ce visează, ele confirmă o încredere conștientă sau o
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
pentru a susține un discurs care la început îi izola de ceilalți, dau mărturie îndeajuns despre acest lucru. La fel și reformele precum cea atribuită regelui Iosia în Iuda, ale cărei dispoziții principale erau monoteismul și centralizarea cultului la templul purificat din Ierusalim, sunt dovada drumului lung și dificil (deși textele vor să ne convingă că reforma lui Iosia a fost o chestiune de doar câteva luni sau cel mult câțiva ani), după cum o arată de altfel și persistența tendinței politeiste
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
cel originar. Nici profeții, de altfel, nu combăteau mereu credințele și obiceiurile pe care le considerau incompatibile cu credința în unicul Yhwh; această atitudine ne amintește de modul prin care biserica de la început prelua anumite cutume din religiozitatea populară păgână, purificându-le, cizelându-le și încreștinându-le. b) Biblia ebraică lupta frontal împotriva divinităților care patronau cultul fertilității, dar nu cu scopul de a-l nega, ci pentru a-l atribui Dumnezeului lui Israel; în același fel se împotrivea și sacralizării cosmosului
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
cel în uz în Israelul ortodox. 17 Iudaismul mijlociu între mileniul I î.C. și mileniul I d.C. 17.1. Centralizarea cultului La sfârșitul primului mileniu î.C., trecut prin diferite reforme atribuite de tradiție regelui Iosia și lui Nehemia, purificat de suferințele exilului babilonian, de pierderea independenței, de ocupația străină, de luptele macabeilor, de domnia hasmoneilor, succesorii lor, de ocupația romană, de domnia lui Irod și apoi din nou de ocupație, iudaismul dobândește progresiv trăsăturile care îl disting și acum
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]