2,282 matches
-
de altădată și era lipsită de orice consolare. Furioasă dintr-odată, începu din nou să plângă în hohote. Și, în timp ce plângea din pricina băiatului de la Hungry Hop, era îngrozită la gândul că propria-i minte putuse să creeze o asemenea cușcă, tânjind după libertatea vieții ei de dinainte, dorindu-și să poată da de băiatul acesta îngrozitor, să-l arunce de-a berbeleacul pe coasta dealului, să-l calce în picioare și să-l bată cu bățul. — Ce să fac? își întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
puteam numi poezie sau eseu sau mai știu eu ce, nici eu nu mai eram ceva anume, în definitiv ce eram? Eram mamă, sigur, dar eram o mamă bună? Lucram în continuare în presă și îmi plăcea ceea ce făceam, dar tânjeam uneori după viața mea dinamică de dinainte, când nu-mi scăpa nimic, citeam și vedeam tot, acum mi se părea că nu mai știu nimic și, mai grav, nici nu mă mai interesa. Totul era derizoriu. Deși nu-mi stă
Poveşti cu scriitoare şi copii by Elena Vlădăreanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1784]
-
seara asta a reușit doar s-o facă să-și dorească cu disperare o țigară. Deși se lăsase cu aproape un an în urmă, chiar când a început să iasă cu Russel; nu trecea nicio zi în care să nu tânjească să tragă un fum zdravăn. Fumătorii deveneau întotdeauna poetici în fața acestui ritual, când era o mare satisfacție să deschizi pachetul, să tragi folia și să scoți o țigaretă aromată. Ziceau că adoră s-o aprindă, să scrumeze, să aibă senzația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
deja. A doua zi de vacanță, când se aflau la piscină, Adriana simți că Leigh se uita la ea în timp ce scoase o țigară din sacoșa de plajă, o aprinse și inhală încet. Era o cruzime să fumezi în fața cuiva care tânjea după așa ceva, era conștientă de lucrul ăsta, dar, ce Dumnezeu, erau în vacanță. Leigh n-avea niciun motiv să nu se fumeze și ea puțin, apoi să se lase din nou când ajungea acasă; la urma urmei, Adriana făcea chestia asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
situația. Dar îl iubesc, am șoptit fără vlagă. Nu-l iubești. Doar suspini după el. Cum poți să iubești o persoană pe care o vezi atât de rar? Psihologul meu zice că te-ai lăsat înrobită de un ideal romantic. Tânjești după un Zach imaginar, nu după cel din realitate. Iar realitatea e că Zach e un monstru. Nimic nu mă deranjează mai mult decât o părere profesională pe care n-am solicitat-o. Psihiatrul lui Julie habar n-avea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
zidul, cel puțin, așa cum ochii lui, experți în materii minerale, puteau să perceapă, nu era construit din pietre ci din cărămizi refractare. În acest moment, umbra lui Marçal se proiectă din nou pe perete, Îți aduc vestea bună după care tânjeam de atâta vreme, spuse vocea lui, am fost promovat în sfârșit pe postul de gardian rezident, așa că nu merită să continui lucrarea, le explicăm celor din Centru că am închis olăria și vor înțelege, mai devreme sau mai târziu trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
suntem pe picior de plecare. De două ori au uitat să-i dea de mâncare câinelui. Amintindu-și de timpurile de indigență, când speranța în ziua de mâine era singura hrană care-i rămăsese în multele ore în care stomacul tânjise după hrană, Găsit n-a cerut, dezinteresat de obligațiile lui de paznic, s-a întins lângă cușcă, vechea înțelepciune spune că trupul culcat suportă multă foame, așteptând, răbdător, ca unul dintre stăpâni să-și dea o palmă peste frunte și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
viața, adîncul m-a învăluit, papura s-a împletit în jurul capului meu. 6. M-am coborît pînă la temeliile munților, zăvoarele pămîntului mă încuiau pe vecie; dar Tu m-ai scos viu din groapă, Doamne, Dumnezeul meu. 7. Cînd îmi tînjea sufletul în mine, mi-am adus aminte de Domnul, și rugăciunea mea a ajuns pînă la Tine în Templul Tău cel sfînt. 8. Cei ce se lipesc de idoli deșerți îndepărtează îndurarea de la ei. 9. Eu însă, Îți voi aduce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85103_a_85890]
-
cu atenție propriul ecran, Kane văzu un fond negru pătat cu stele. Poate ieșiseră din hiperspațiu prea devreme, dar sistemul lor solar tot trebuia să apară clar în fața lor. Or, Sol era de negăsit, ca și planeta Pământ, după care tânjeau. ― Ești navigator, Lambert. Trebuie să ne spui unde e! Era un soare central, fixat tocmai în mijlocul ecranelor multiple. Dar nu era Sol. Falsă era și culoarea, false erau și punctele evidențiate electronic care orbitau în juru-i. Aceste modele improprii, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
hidoasă, care depășea orice închipuire țâșnise din adâncurile epavei, pentru a se prinde ca o lipitoare pe fața ofițerului... și în mintea lui Dallas și a lui Lambert. Poate că alte grozăvenii se adunau în negura îmbâcsită de praf? Căpitanul tânjea după siguranța caldă a pereților metalici ai lui Nostromo. Puternicele faruri care înconjurau structurile remorcherului ca un inel strălucitor, suplineau lipsa soarelui, gonit de pe glob. Departe de a înveseli împrejurimile, ele dispersau pe contururile lugubre ale stâncilor o aureola lunară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
jure credință nici unei clipe. El pare convins că libertatea Înseamnă tocmai acest drept de a pleca nestingherit spre alte aventuri. Fiecare eveniment, odată trăit, se ofilește pentru Tezeu și capătă un gust fad. De-abia a obținut ultima victorie și tînjește spre alta, se resoarbe spre ea. El nu va cădea În robia labirintului,” dar nici nu e liber să rămînă vreodată pe loc. Îl fascinează ceea ce urmează să se Întîmple. Și, Într-un fel, e fericit. E un erou sortit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
dar reală a lumii. SÎnt liber, ar putea să replice Pygmalion, pentru că nu mă tem să iubesc ceea ce va muri... (...La ce mi-ar folosi o statuie care ar rămîne piatră nesimțitoare, cînd buzele mele cer dragoste și mîinile mele tînjesc să atingă fericirea, cînd inima mea vrea să ia parte la taina lumii? Nu la zei mă gîndesc dorind ca trupul acestei femei frumoase sculptat de mine să fie viu. Urmăresc 6 răsplată mult mai simplă și mai măreață. Dragostea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Număr zilele Elena Marin Alexe stau în cumpăna tristeții număr zilele pustii bat la ușa dimineții și-aștept Doamne să revii focu-n sobă ațipește vântu-afară a tăcut iar în suflet încolțește gândul timpului pierdut tânjesc după primavară să colind câmpul cu flori iarba verde să răsară când se-așterne roua-n zori roata lumii se-nvârtește toarce timpul fantezii har poetul împletește vers în nopțile târzii trece-o clipă alta vine moare dor se naște
Num?r zilele by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83338_a_84663]
-
Rozica, colega mea de la primară, ce bărbat, doamne, avea Rozica, finuț, intelectual, citea până adormea, comenta și istorie, cu el mai vorbeam de Egipt, că nu-mi ieșise din minte Păstămaț cu idealismele lui, trăiam cu Macatist, dar tot mai tânjeam la Nilul ăla, la pustiul care îmi arsese mațele, la piramidele care zicea Păstămaț e tot ce poate fi mai super mega pă lumea asta, cum le mai povestea Sofronică al lui Rozica de toate imaginile astea, parcă vedeam totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
de la timp și disponibilitate gastronomicè pânè la ce nu-i place și ce-i place fiecèruia din familie, Eu strèduindu-mè s-o conving cè acolo la piațè voi avea mai multe șanse decât aiurea sè captez realitatea concretè dupè care tânjește cu atâta ardoare sufletul meu, flèmând de lume, cè viața zgomotoasè și trepidantè a pieței mi-ar putea reda apetitul existențial pe care, în ultimul timp, dedicându-mè în totalitate lumii virtuale și programelor de calculator, l-am pierdut o datè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
ce se întâmplă! Sufletul ei se detașa de chipul angelic în care sălășluise până acum. Nu se poate! Se ridică în picioare panicat, îi luă capul în palme și se uită zdruncinat la ea. Îi simți totuși căldura vieții care tânjea în ea, dar sângele nu-i mai circula în vene. Pieptul nu i se mai ridica cu greutate, nici nu mai cobora cu durere. Sprâncenele nu i se mai încruntau a agonie. Vedea negru în fața ochilor. Tot ce vroia el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
refuza sacrificiul său, iar corpul lui va lăsa lama să treacă nestânjenită prin el. Același lucru și cu She'le'ri. Degeaba. De ce? De ce a trebuit să moară? "Și voi?" Sfetnicii îi simțeau durerea și o găseau copleșitoare. Îi incapacita. Tânjeau ei după simțăminte și viață, dar durerea ei era prea mare și mult prea mult pentru o bucată de suflet atrofiat de atâta vreme! La început, erau fascinați de o asemenea oportunitate și au abuzat de ea, dar apoi îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
am nevoie de nici un sprijin ! A fost doar un vis, OK ? Nu a fost o fantezie, ci doar un vis ciudat, pe care nu mi-am dorit să-l am și asta nu Înseamnă că sunt lesbiană și nici că tânjesc la tine. Nu Înseamnă absolut nimic. — A. Se lasă tăcerea. Lissy pare complet bulversată. Aha. Am crezut că e... o... Înțelegi. Își drege glasul. C-ai vrut să... — Nu ! A fost doar un vis. Un singur vis idiot. — A. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
delicată, posteriorul un pic mai mare și bombat (băieții Își spuneau unii altora că are un „fund obraznic”), brunetă focoasă și cu toate liniile curbe „ca la carte”, erau atu urile cu care Îl cucerise pe „dumnealui” și după care tânjeau „golanii” din anul trei. Băiatul concluzionă că este o fată foarte frumoasă dar că nu este genul său de fată, are buzele cam mari și cărnoase (nu se compară nici pe departe cu ...Ildiko!), este prea voluntară și, mai presus
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
bine construit de la natură și făcea tot posibilul să-l scoată În evidență și să-l lucreze. Era un băiat inteligent, nu se amăgea În privința succeselor răsunătoare, știa că mai are multe de Înfruntat până va obține laurii după care tânjea atât de mult. Lipise pe pereții camerei fotografii tăiate din reviste, cu boxeuri celebri, și văzuse de cel puțin douăzeci de ori filmul În care Paul Newman juca rolul marelui Graziano. Ben nu avea nici o Îndoială În forțele proprii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
dealurile nisipoase, cu smocuri de iarbă, din loc În loc. Valuri alb-gălbui de nisip petrificat, cu scoicile Înfipte În piatra poroasă peste care coboară lumina viorie. Întinsul roșcat al mării de altădată. Ar putea să se răzbune, recitându-i mai departe: Tânjind Își irosea viața cea dulce și ofta de dorul țării de când se săturase de zeiță. Numai că el nu tânjește după nimic și nu-și mai poate imagina munca lui, viața lui fără Christa, chiar dacă uneori este atât de cicălitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
peste care coboară lumina viorie. Întinsul roșcat al mării de altădată. Ar putea să se răzbune, recitându-i mai departe: Tânjind Își irosea viața cea dulce și ofta de dorul țării de când se săturase de zeiță. Numai că el nu tânjește după nimic și nu-și mai poate imagina munca lui, viața lui fără Christa, chiar dacă uneori este atât de cicălitoare. Și el a fost morocănos și absent tot drumul. Inexplicabil pentru ea, vocea lui s-a Înmuiat dintr-odată. * — ...Greaca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
am răspuns. Dumnezeu a zâmbit. Timpul meu este eternitatea... Ce Întrebări ai vrea să-mi pui? Ce te surprinde cel mai mult la oameni? Dumnezeu mi-a răspuns: Faptul că se plictisesc de copilărie, se grăbesc să crească... iar apoi tânjesc iar să fie copii; că Își pierd sănătatea pentru a face bani... iar apoi Își pierd banii pentru a-și recăpăta sănătatea. Faptul că se gândesc cu teamă la viitor și uită prezentul, iar astfel nu trăiesc nici prezentul, nici
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
și români și, mai ales, delegațiile care veneau din toată țara. În acea perioadă am reușit să vizitez; Grecia, Turcia, Zaporoje, Izmail (vecinii noștri ). Iubeam și eram iubită cu o pasiune așa cum numai În romane citisem. O viață Întreagă am tânjit după o dragoste În care să mă mistui ca o flacăra de jertfă. Dar același destin Înverșunat și gelos, parcă pe această trăire sublimă, aștepta nerăbdător să-și ia partea de tribut. După o relație de cinci ani am hotărât
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
același. După o vreme am înțeles cine era. I-am recunoscut buzele în pielea lăbărțată și, totodată, uscată. Se mișcau necontenit. Dar nu voiam să fiu recunoscut. Și nici ea nu voia să dezvăluie cine este. Nici unul dintre noi nu tânjea după îmbrățișări și binecuvântări. Dar pentru mine era necesar să-i pot arăta ei, învățătoarei mele din copilărie, că totuși se alesese ceva de mine, că învinsesem greutățile și că, în final, eram un învingător. Și atunci am fost cuprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]