2,316 matches
-
am bâlbâit eu, simțindu-mă ușor stupidă. E ceva ce am auzit odată la cineva. Nu-mi vine să cred că suntem din același loc. ―Știu, încuviință Lauren. Chiar că e de necrezut. Cât stăm acolo zâmbindu-ne, răsuflu brusc ușurată, pentru că mă gândesc că poate mi-am găsit o prietenă, pentru prima oară în Los Angeles. Știți cum e câteodată, când știți pur și simplu că veți fi prieteni, uneori chiar la câteva clipe după ce v-ați cunoscut? Cam așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ciudat? Dacă Lauren n-ar fi fost atât de deschisă, atât de prietenoasă și de naturală, probabil că m-ar fi intimidat și aproape sigur aș fi luat franchețea ei drept o ofensă. Dar eu m-am simțit așa de ușurată că am găsit un aliat, pe cineva care, în ciuda părului lung și închis la culoare și a accentului de britanic de East End, îmi amintea cumva din ce în ce mai tare de Geraldine, la fiecare cuvânt rostit. ― Chiar e superb, nu-i așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
adevărat, și dacă da, de ce. ― Știi că am fost acolo, spune el cu precauție. ― Nu, nu știu, spun eu, complet bulversată. Adică ce se petrece aici? ― Credeam că ți-am mai spus că am fost acolo. ― Nu, prostuțule, râd eu ușurată, dându-mi seama că e doar imaginația mea și nu se petrece nimic ciudat. Nu mi-ai spus. ― A, păi, credeam că ți-am spus, spune Brad, după care adaugă: Am fost la deschidere. ― Nu, nu mi-ai spus. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
cât verific eu pe computer? Aștept, și picioarele mele bat nerăbdătoare în podea în timp ce aștept până când revine la telefon. Parcă au trecut ore întregi: ― Îmi pare rău, e plin, dar avem un loc pentru zborul de mâine. ― Slavă Domnului. Răsuflu ușurată. ― Dar știți că va trebui să plătiți tot biletul. ― Ce? A înțeles greșit, trebuie să fi înțeles greșit. ― Dar mi-am schimbat zborul acum câteva săptămâni cu 100 de dolari și am înțeles că asta era taxa. ― Mă tem că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
își întoarce capul spre mine. Ce să fac? Vreau să zâmbesc, să spun ceva, dar nu pot, pentru că habar n-am cum se simte Ben. Când clipește, îmi zâmbește ușor și-și întinde brațul spre mine, mă simt așa de ușurată că sunt copleșit. Mă simt practic purtată departe, și atunci mă cuibăresc la pieptul lui, ca o pisică ce tocmai și-a primit smântâna. Îmi sărută părul, apoi umărul. ― Îți mulțumesc, îmi spune el răgușit. Eu îi zâmbesc doar, desenându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Oricum, probabil că s-a răzgândit deja până acum. ― Jemima, dacă a fost chiar aș incredibil pe cât spui tu că a fost, n-are cum să se fi răzgândit. Ai încredere în mine, că mă pricep la bărbați. Chiar răsuflu ușurată, pentru că nimeni nu cunoaște bărbații mai bine decât Geraldine. ― JJ? Am uitat să-ți spun, ți-a venit o scrisoare azi-dimineață. Lauren aruncă cumpărăturile pe masa din bucătărie. ― Hmm? Unde e? ― Am lăsat-o pe măsuța de cafea. Lauren vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
că asta a fost probabil ideea Geraldinei pentru că este atât de tipic pentru ea, dar nici că-mi pasă. Lui Ben îi e dor de mine și vrea să vin acasă. Mă uit încet la bilet, de aprope, și răsuflu ușurată când citesc că este un bilet dus de la LAX la Heathrow pentru poimâine. Poimâine! Merg acasă! ― Vezi? spune Lauren, aruncându-și brațele în jurul meu și îmbrățișându-mă strâns. Știam eu că va ajunge la tine. ― Chiar așa a făcut, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Margaret, cum de te lasă conștiința să-mi faci una ca asta? Cum de mai poți dormi liniștită?“ capitulasem deja. Iar când, în cele din urmă, am zis „OK, o să merg“, Brigit, Margaret și Paul și-au aruncat niște priviri ușurate, ceea ce m-a enervat pentru că se comportau de parcă eram o idioată handicapată. Gândindu-mă mai bine, chestia cu clinica de reabilitare mi s-a părut o idee bună. Una grozavă chiar! Nu mai avusesem o vacanță de secole! Mi-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
încuiate. Altfel să știi că trag ceva pe nas numai ca să-ți fac ție în ciudă! în timp ce avionul decola de pe JFK, m-am instalat confortabil în scaun și am fost surprinsă să-mi dau seama că mă simțeam teribil de ușurată. Aveam sentimentul straniu că decolam către o zonă de siguranță. Dintr-odată, îmi părea tare bine că plec din New York. în ultima vreme, n-avusesem o viață prea ușoară. Nu prea avusesem spațiu de manevră. Eram lefteră și datoram bani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
era luată la întrebări, spunea că un văr de departe de-al tatei dovedea o aplecare prea mare către băutură. După care îi mulțumea femeii pentru grija ei și închidea repede. —Cloisters! a zis ea. —Cloisters! a exclamat și tata ușurat. Nu puteam să-mi aduc aminte, și chestia asta mă înnebunea. N-aș fi putut închide un ochi. Aș fi zăcut în pat toată noaptea, storcându-mi creierii... Sună-i, l-a întrerupt mama cu lacrimi în ochi. 3tc "3
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să bolborosesc oripilată. —în ce grup ești? m-a întrebat un tip care avea cea mai roșie față pe care am văzut-o vreodată, schimbând subiectul fără prea multă îndemânare. — Ce e chestia asta cu grupurile? am întrebat eu respirând ușurată după ce Clarence se îndepărtase. —Poate ți-ai dat seama că facem multă terapie în grup, mi-a explicat Mike. La care toată lumea a râs. Nu știam de ce râdeau, dar am zâmbit și eu ca să nu creadă că eram o vacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Costello, încearcă să fii mai presus de chestia asta! Și, deși eram topită după bărbații mișto, care puteau, la o adică, să fie și dependenți de droguri, mă trăgeam totuși din pătura de mijloc a societății, așa că m-am simțit ușurată văzându-l pe Chris vorbind fluent și articulând corect toate cuvintele. Am descoperit că locuise la aproximativ zece minute de locul în care copilărisem eu. — Cred că New York-ul e un oraș grozav, a zis el. Sunt atâtea de făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
trei secunde și în timpul ăsta vreo cinci izbiseră deja cu pumnul în masă. Alți câțiva mototoleau foile pe care scriseseră și dădeau cu ele de pereți. Atmosfera era încărcată de fum de țigară și de o neagră disperare. Am răsuflat ușurată când am plecat de-acolo. — Și acum, mi-a spus Mike, urmează partea cea mai interesantă. La auzul acestor vorbe inima a început să-mi tresalte de bucurie și ultimele rămășite ale furiei s-au risipit. Ce avea să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
împungea parcă să-i torn o ceașcă de ceai clocotit în cap. Dincolo, la saună, a răspuns Clarence. La auzul cuvintelor astea, mi-a sărit inima din piept de bucurie. Și trebuie să recunosc că m-am simțit și foarte ușurată. Acum că aveam dovada clară, temerile mele păreau prostești. Caraghioase chiar. — Cum a fost? a întrebat Mike. —Grozav! i-a răspuns Clarence. Absolut grozav! — Asta a fost prima oară pentru tine? l-a întrebat cineva. — Da, și a fost minunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
care-mi tot răsărea în minte. După care îmi luam mintea deoparte și-o dojeneam bine, spunându-i să-și amintească de toate vedetele pop, de curele de dezintoxicare și de cât de minunat era, în general, la Cloisters. Profund ușurată, eram convinsă că toate informațiile alea aveau să mă facă să-mi dau seama cât de norocoasă eram. Dar după puțin timp, mă trezeam holbându-mă uluită la toți bărbații ăia între două vârste, la pereții ăia galbeni, la fumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
școală, eram dusă în cabinetul directorului. Dar, spre surprinderea mea, Celine nu părea supărată pe mine. Nu arăți prea bine, mi-a spus ea. N-ai arătat bine toată ziua. —N-am prea dormit azi-noapte, i-am explicat eu oftând ușurată. Și cred că sunt încă amețită din cauza diferenței de fus orar. De ce n-ai spus nimic? — Nu știu, am rânjit eu. Poate fiindcă sunt obișnuită să mă simt ca dracu’. în majoritatea zilelor, la serviciu, mă simt ca un zombi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
perioada când era încă în rahat. —Ăăăă, așa e, am dat eu înapoi în grabă. Am vrut să spun că Luke a furat de la Vioara Orbului, un bar de pe Strada 60 Vest, unde lucra el. —Aaaaaa, au răsuflat ei cumva ușurați. De la Vioara Orbului. Scăpasem ca prin urechile acului. S-au întors unii către ceilalți și au dat afirmativ din cap: „De la Vioara Orbului. De la“. După-amiaza mi-o petrecusem cu Celine, în cabinetul asistentelor care era foarte intim. Dar în ciuda atmosferei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
anumită măsură, mă așteptasem să fiu contrazisă, dar Chris n-a făcut decât să scoată niște exclamații cu tentă generală, menite să mă liniștească, de genul celor pe care le scoate un veterinar atunci când asistă o vacă la naștere. Eram ușurată. Și impresionată. Cei mai mulți bărbați o iau razna atunci când o femeie începe să plângă. Ceea ce nu e așa de rău. Uneori prinde chiar bine. Dar Chris se controla perfect. M-am suprins gândindu-mă că dacă dă dovadă de un asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
atunci - din fericire - mi-am dat seama că probabil senzația de amenințare din mașină era doar o chestie pe care mi-o imaginam. După o tură bună de cocaină deveneam mereu paranoică. Când mi-am amintit asta, m-am simțit ușurată. Nu avea de ce să-mi fie frică. Apoi șoferul a început să-mi vorbească și, cu toate că raționând logic, știam că nu avea de ce să-mi fie frică, teama m-a cuprins din nou. —Ai fost la o petrecere? m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
a dovedit că Stalin citea paginile sportive, iar echipa Arsenal 1 înregistrase o mare victorie, dar nouă nu ne-a sunat așa. Mă înmuiasem ca o cârpă. După asta, Peter a venit și s-a așezat lângă noi. Am răsuflat ușurată. —Bună, i-a spus el Angelei. Eu sunt Peter. —Angela, a zâmbit fata nervoasă. —Ei, a lătrat el râzând fals, nu e nevoie să te întreb de ce ești aici. Eram cât pe ce să leșin. Poate că Angela și Eamonn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mi-a aruncat el o amenințare voalată. Cât ai clipi, înfricoșată, m-am trezit apucând nasturele și descheindu-l. Nici mie nu-mi venea să cred ce făceam! Se întâmplase ceva cu butonul de comandă al Furiei - în loc să mă simt ușurată fiindcă eram îmbrăcată în rochia scurtă și sexy Alaia, de ce nu puneam mâna pe telefon și nu sunam la poliție? — Acum următorul, mi-a spus el cu blândețe. Mă privea cu ochii pe jumătate închiși. Simțeam cum începe să mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Llama. De unde o știi pe Anya? — Lucrez cu ea. Adică tu ce faci? —învârt numere, păpușo. —Ce-nseamnă asta? —Contabilitate. La agenția Anyei. —Ești contabil? l-am întrebat uluită. — Nu, sunt doar un umil funcționar. —Slavă Domnului, am respirat eu ușurată. Paul, soțul lui Margaret, sora mea, e ceva gen contabil, numai că mai rău. Știi la ce mă refer. Cum se numește? —Auditor? —Exact. Și spune-mi: cum e Anya? E drăguță? Are vreun post vacant pentru prieteni? —E o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Te rog... demnitatea ta... propriul tău respect... un porc... o turmă de porci... nu merită nici să te piși pe el... ce sens are... stai jos... Tocmai atunci s-a auzit soneria. A fost ca și cum întregul apartament ar fi răsuflat ușurat. —în ceasul al doișpelea, a murmurat Brigit. Am decis să nu-i mai amintesc că ne luaserăm la revedere cu mult timp înainte de la ceasul al doișpelea și că acum eram deja în ceasul al șaisprezecelea sau al șaptesprezecelea. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Iartă-mă, n-am vrut să te deranjez, vorbim mâine, a zis el umil. Nu, stai! De ce-ai sunat? — Eram îngrijorat... după seara asta. Eu n-am zis nimic, dar inima a început să-mi bată mai repede. Eram ușurată. — Am crezut că procedez corect, a spus el repede. Am încercat să fiu un gentleman, am vrut să schimb tipicul întâlnirilor dintre noi. înțelegi? Am vrut să mergem înainte. Dar, după ce-am ajuns acasă, m-am gândit că poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
a îmblânzit. Sesizând avantajul, am zis din nou „Scuze“. M-am gândit că n-are cum să strice, ba chiar putea să fie un gest benefic. Știu că-ți pare rău, a recunoscut ea într-un târziu. Eu am respirat ușurată. — Deși, sincer, a continuat ea pe un ton aproape normal, douăzeci și patru de cutii de bere! După asta, Brigit a început să râdă, iar eu am simțit că eram salvată, iar chestia asta m-a umplut de fericire. —Așa, am zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]