2,992 matches
-
-o că freacă menta pe aici. Așa că Geta... Se întrerupse, amintindu-și că-i trecuse câte ceva pe la urechi despre Geta, cum o ajutase cu copilul să-l dea, pentru ca mai apoi s-o arate și ea cu degetul, ca celelalte, uimită și scârbită, ca și cum n-ar fi avut habar. I-ar fi spus și asta, deh, să aibă grijă cu cine se amestecă, să ia aminte la tot felul de ispite care o încolțesc, dar poate că nu i-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
unei singurătăți insuportabile. Atunci când se apropiase, plutonierul ridicase spre el niște ochii tulburi. Nu din cauza beției, chiar dacă masa plină cu sticle putea să sugereze asta. Privirea subofițerului oglindea o tristețe extremă, parcă adunase acolo amărăciunea lumii întregi, dincolo de care întrezărise uimit zidul cenușiu al unei disperări absolute. Luase loc pe scaunul alăturat, conștient că nu trebuie să spună nimic. Adevărata comunicare, suflet-suflet, nu are nevoie de cuvinte. Și-au turnat în pahare și au băut. Mult timp, nici el nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Ia nu-mi mai suflați în ceafă! strigă brusc locotenentul, cu voce aspră. Rapid, în jurul său se formează un gol respectabil. Curând, vacarmul se potolește și clicul sec al percutorului lovind în gol răsună puternic în liniștea încăperii. Darie privește uimit fața locotenentului. Nu arată de loc crispată, dimpotrivă, afișează indiferența unui om care parcă nici nu se află acolo. La fel de nepăsător, rusul învârte butoiașul, armează, duce revolverul la tâmplă și trage. Arma rămâne mută. Imediat izbucnesc exclamații, strigăte, o agitație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
să acționeze, arătătorul se curbează, apasă încet dar continuu. Deznodământul e aproape, dar rusul simte fiecare clipă ce trece ca o eternitate. Tensiunea așteptării se revarsă în valuri prin vene, aproape să-l sufoce. Își încleștează pumnii în buzunarul pantalonilor. Uimit, constată că nu are nici o putere să-și potolească tremurul ciudat din mâini si picioare care urcă spre pântec unde-i transformă mațele în gelatină. "Haide odată! Renunță! Sau trage! Oricum șansele să scapi sunt aproape nule. Dar să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
aminte de cineva cunoscut cu mult timp în urmă. Chiar atât de mult m-am schimbat? întreabă cu glas un pic amar Marius. În aceeași clipă, trăsăturile lui, destinse sub calmul zâmbetului, capătă recunoaștere în memoria maiorului. De necrezut! exclamă uimit von Streinitz. Speram să mă reîntâlnesc cu dumneavoastră pentru a vă strânge mâna, dar nu credeam că mai este posibil, mai ales după 23 august. Nădăjduiesc ca revederea să nu fie umbrită de încordarea momentului. Nici pe departe. Inamiciția actuală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
băieți, bieții copii nevinovați din toată lumea asta! Cu două biberoane în mâini tocmai se apropie de cei doi copii când ușa deschisă brusc o face să tresară violent. Domnule locotenent! Ce s-a întâmplat, Novăcene? În fața scenei neașteptate, sublocotenentul dă uimit un pas înapoi. Mă scuzați... Spune. Vin. Așteptăm ordinele dumneavoastră. Toți oamenii la posturile lor. Novăceanu se răsucește pe călcâie și iese, închizând ușa în urma lui. Pașii lui repezi bocănesc pe pardoseală, reverberându-se cu ecouri lungi. Fräulein,157 se adresează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
mi cotropește sexul” Și mai departe: „Îi șopteam să pună mâna pe umflătura pantalonilor și să înregistreze cu atenție pulsațiile sângelui, să observe cum zvâcnirile venelor produc duritatea și forma ce-i aprindeau odinioară focuri în ochi. Ea mă fixa uimită. Fusesem oare prea direct? Nu-mi mai păsa, tot ce fusese între noi, cearta, anii de despărțire, întâlnirile scurte de pe stradă, totul se prăbușea ca un decor, totul părea inconsistent, un trompe l’oeil ce ne răpise prea mult unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
și înfloreau câmpiile. Totuși rămăsese un fel de ceață. - Cine e? am întrebat. Nu-l cunosc. - Cum să nu-l cunoști, e frate-meu, v-ați mai întâlnit la cheful Adinei. Bogdan, frate-meu, a repetat văzând că o privesc uimit. Primăvara se reîntorsese. Am băut berea rămasă, mi-am mai comandat una și am restabilit contactul vizual. Ea îmi susținea privirea și-mi răspundea cu un persifleu caracteristic, așa cum proceda când urma să facă pe cineva cu nervii. Totuși, ironia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
aluzie din naivitate (sau din „delicatețe”, cum spunea ea), și cu toate că vinovăția lucra cu folos, sondându-mi conștiința strat după strat, nu găseam nici un motiv valabil pentru această întunecare bruscă. - Te-am supărat cu ceva? am întrebat. M-a privit uimită. - A, nu, Doamne ferește, Doamne ferește, Mian, nu m-ai supărat cu nimic, râse zgomotos, ceea ce voia să-mi transmită faptul că problema ei nu era gravă sau alarmantă, ci pur și simplu complicată. Mă gândeam la o chestie de-a mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
rezultatul pozitiv este conștientizat abia după o anume perioadă de timp (se poate ca pe moment să considerăm că am luat o decizie eronată și am acționat greșit și toate circumstanțele să arate asta, dar după un timp să rămânem uimiți cât de bine s-au rezolvat toate datorită acelei decizii). Deci subconștientul nu caută o rezolvare de moment ci se ocupă de cele mai multe ori cu găsirea unei soluții menite să ne ajute să evoluăm spiritual și a cărei efecte se
Călătoria în afara corpului fizic by Mihai Moisoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/508_a_774]
-
mele ! - După asta ai luat-o frumușel prin țarnă până la gară. - Da’ unde se află ! - Ai încărcat binișor cartofii de pe rampă și-ai tuns-o la vale, pe drumul Iloaiei. Cine era de pază ? atacă brusc plutonierul. - De pază ?! bolborosi uimit bătrânul. Milițianul ciocăni cu degetul în foaia de pe birou. - Informație precisă. - Zău, dac-am furat cartofe ! Să n-am parte de babă, să ardă casa și să mă găsească scrum în jar, dacă știu eu ceva, se jelui moșneagul. Ochii
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
hiică-mea Catinca. în războiul cel dintâi, mondial, eu am capturat, singur, douăsprezece divizii de nemți și i le-am dus lui Averescu. Pe urmă am încheiat pace pe trei sute cincizeci de milioane de ani. Chiar mâne apare la gazetă. Uimită, lumea clătina din capete, iar câte unuia îi venea să râdă, dar se oprea. - Oameni buni, eu o fac pe prostul și pe nebunul, ca să nu mă înțeleagă lumea. Și pentru a fi crezut, bătrânul începu să scheaune. - Dar minciuni
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
o cantitate industrială de ardei iuți. Ardeii iuți, m-am gândit eu, ar fi putut ajuta la creșterea temperaturii, creând hiperventilație și schimbând ritmul respirației. Zis și făcut. M-am dus la garaj și am desprins de pe sfoară, sub privirile uimite ale lui Janet, care șurubărea ca de obicei pe la mașină, un șirag de paprici de cea mai bună calitate aduși din Ardeal. În mai puțin de două zile i-am stins pe toți, spre uimirea maică-mii, îi tăiam în
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
Ai înnebunit ? Cum să fii amanta mea ? Știi bine că nu am nimic de ascuns față de nimeni. Simpla ta prezență la recepția de astă-seară sau acasă, în patul nostru, alături de mine și de Jaqueline, o dovedesc cu prisosință ! exclamă el uimit. — E doar o aventură, Jean-Claude. Nu poate dura așa la nesfârșit, știi și tu. Nu știu nimic. Știu doar că te iubesc și că vreau să fiu lângă tine ! — lângă mine și lângă Jacqueline, am subliniat eu. — E mama copiilor
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
simțea mirosul familiar, de mosc dulceag, strecurându-se pe sub ușă. În timpul zilei, dacă se simțea Încarcerat, Lefty Își trăgea melonul cel nou În jos pe frunte și ieșea din casă ca să se gândească. Se plimba până În parcul Uzinei de Apă, uimit că americanii construiseră așa un palat ca să găzduiască filtrele de apă și valvele de admisie. Se ducea pe malul râului și stătea pe lângă bărcile trase la mal. Câini ciobănești germani, legați În lanț În curți albite de gheață, mârâiau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
va țopăi ceva mai mult data viitoare. Picioarele se blocau, mă enervam, dădeam cu jucăria de pământ, jucam fotbal cu ea... Când nu mai era bună chiar de nimic (și după ce-mi luam bătaia de rigoare de la ai mei, uimiți cât eram de stricător), mă apucam să demontez carcasa 43 de tablă "ca să văd ce e-n ea". Bănuiala mea este că, de fapt, aici vroisem să ajung de la bun început. Procedam barbar, prin încercare și eroare. Sigur, vedeam micile
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ajuns și noi acolo, cei doi copii se priveau în ochi. Ioana își lipise fața de sticlă și fire de păr electrizate i se lipiseră pe geam. în fața ei, cu nasul aproape atingând și el geamul, cu ochi bulbucați și uimiți, puiul de focă se uita fascinat la Ioana. Noi ne-am oprit la câțiva pași, de mână, ca să nu întrerupem dialogul care, evident, se purta între cele două ființe. Trei-patru minute de liniște au trecut până ce puiul a-ntors capul și
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
semenele sale. Probabil că stereotipul unguroaicei focoase - perora Predrag - a apărut pentru că populațiile din preajmă, ca românii de pildă, erau rurale, tradiționale în sexualitate, și dacă un român a avut o dată de-a face cu o unguroaică, a rămas probabil uimit și scandalizat de nemaipomenitele lucruri pe care ea i le-a arătat, obișnuite într-un mediu urban, dar care nu erau cunoscute în mediul lui țărănesc de acasă..." Ca de obicei, cei de la masă n-au intrat în joc, se
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Vă rog să așteptați aici“, ne spune fata și pleacă. Ușile se închid. În bezna perfectă, ne auzim doar propriile răsuflări. Apoi, un oftat, parcă ar plânge cineva. Secundele curg grele. Se aprinde o veioză. Omul de la birou ne privește uimit. Îmi face semn să mă apropii și nu pot, am picioarele paralizate. Îi îndeamnă pe ceilalți. Ne facem curaj. „Numele?“ Spunem, supuși. Ne caută în registru, clătinând din cap, a părere de rău. Ne dă câte-un bilet. „Dincolo de ușa
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
ele. 8. De aceea, acoperiți-vă cu saci, plîngeți și gemeți; căci mînia aprinsă a Domnului nu se abate de la noi. 9. " În ziua aceea, zice Domnul, împăratul și căpeteniile își vor pierde inima, preoții vor rămîne încremeniți, și proorocii uimiți. 10. Eu am zis: "Ah! Doamne, Dumnezeule! Ai înșelat în adevăr pe poporul acesta și Ierusalimul, cînd ai zis: Veți avea pace!" Și totuși sabia le amenință viața." 11. În vremea aceea, se va zice poporului acestuia și Ierusalimului: Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
bine să lase timpul să-și facă treaba. Când David se oferi să-i cumpere ceva de băut, Kitty se aplecă, Îl privi și Îl Întrebă pe neașteptate: — David, tu ești În Pești, nu-i așa? De unde știi? Întrebă el uimit. — Pur și simplu, zise ea. — Pur și simplu? Ce altceva mai știi? — Ai o fire de artist. Ai o personalitate dublă, talente cu două fețe, dorințe care merg În direcții opuse. Poate chiar o viață dublă? Întrebă ea, zâmbind. — Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Nu era ca la New York. Nu mai era viața ei, cea pe care o știa de atât de mult timp. Pe aceea o părăsise și Începuse alta nouă. În sufletul ei nu mai sălășluia amărăciunea. Această Cenușăreasă era mai degrabă uimită și veselă decât tristă. Apoi lucrurile luară brusc o turnură mai plăcută, când zâna ei cea bună apăru și-i aduse hainele de bal. Această zână era una de culoare. Diane Keith Își amintise că aceasta era seara deschiderii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
De fapt, nu! chicoti Diane. Dar mai am numărul lui de telefon. M-a sunat. Nu l-am sunat Înapoi. Tăcu, se uită În jur, apoi Începu să vorbească afectat, extaziată: — Dumnezeule, e atât de minunaaat! — Ce, expoziția? Întrebă Kitty uimită. Nu i se părea că merita extazul la care era martoră. — Nu! Mâncarea! Privește! Toate restaurantele mari din L.A. au un stand de prezentare! Și e gratis! Erau munți de mâncare delicioasă, Înconjurați de mirosuri ațâțătoare. Oamenii se Înghesuiau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
cu ochii ei frumoși și zise: Da, foarte În nord. Vrei să Împărțim un taxi? Dar numai până la prima oprire, așa se face. Kitty nu știa lucrul ăsta. — Eu locuiesc În Armory Court, mergi mai În nord? Fata o privi uimită. — Ce chestie, și eu tot acolo locuiesc. Norocul nu o părăsise pe Kitty. Călătoria se dovedea a fi de bun augur până la ultima sută de metri. Se amuzară amândouă de coincidență și se urcară Într-un taxi. Pe când mașina Înainta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
balaur, când mama și tata se pupă, când zgândări cu un băț mușuroaiele de furnici, când clefăi gumă de mestecat sârbească, roz, care imită țigaretele cu filtru, când intri desculț în apa rece ca gheața și ieși cât ai clipi, uimit și îngrozit, auzind râsul părinților. Ei bine, după toate astea, când ajungi acasă (aici se vede greșeala), găsești o mare de caca și pipi în întregul apartament, până puțin mai jos de genunchi, o inundație ca la carte datorată înfundării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]