3,724 matches
-
suntem în vorbe atunci când dorim să enunțăm calitățile Mamei, de cât de măreață este EA față de știința exprimării noastre. Mama era totul, enunțam calitate după calitate, enunțam altele și încă mereu, dar ele nu se sfârșeau, nu puteam cuprinde cu umilele noastre vorbe totul, doar inimile singure puteau rezolva dilema. Iar inimile noastre erau la unison. Astfel s-a desfășurat havanul de la Slatina dedicat Mamei Sfinte. Seara am răspuns provocării Dianei de a face o plimbare la Olt, apoi fata ne-
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
cu seninătate, ei nu au ego, ei poate că nu și-au părăsit niciodată zona în care trăiesc! Sunt umili și aceasta este a doua lor natură: pentru ei să doarmă pe ziare nu este o tapasia! Sunt săraci și umili, dar sunt frumoși! Contactele ulterioare pe care le-am avut cu indienii mi-au fixat aceste înțelegeri. Câteva zeci de kilometri până aproape de spitalul de la Belapur, ținta primei noastre vizite în India, neau însoțit aceste imagini. Și Ana, în dreapta mea
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
fiecare dată dădeau dovadă de dărnicie. Observație răutăcioasă: cu toate că formam toți o mică familie, austriecii, circumspecți, își păstrau permanent banii asupra lor, în niște borsete mascate de curte. Recunosc: în sinea mea, am fost critic la adresa lor. Indienii - cei mai umili! - era evident că voiau să lege noi prietenii, dar timiditatea lor a făcut ca la început să se simtă ceva mai stingheri. Calitățile native însă, au scos rapid la iveală sufletele lor alese, spiritele lor frumoase. Cu ce m-au
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
și nici nu mă mai întreabă de ele. Ascultă doar povestirile mele frumoase, care îmi convin, bineînțeles și, ca de fiecare dată, își deșartă sacul cu daruri la poalele bradului, sărbătorește ornat în cinstea lui și spre bucuria tuturor. Stau umil în brațele lui primitoare și calde și nu-mi dau seama că, dincolo de daruri, Moșul mă încarcă cu harul Celui ce l-a trimis la mine. Iertător a toate, acesta este mesajul de fiecare dată. Mereu promit, cu sinceritatea copilului
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
invocat de creștini și SHRI SHIVA, cu obiectivismul cerut, nu putem să nu observăm că, în primul caz, suntem într-o mare necunoscută, natura lui Dumnezeu nefiindu-ne explicată, totul rămânând confuz, conform zicerii Crede și nu cerceta! Pentru credinciosul umil de la țară, izolat de orice altă sursă de informare, născut și format (construit, zidit) într-o relație biunivocă cu religia unică (creștinismul), este o metodă eficientă și sigură de supunere și manipulare. La întrebările simple, dar existențiale, pe care și
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
viață trăită în lux decât un scaun în această țară sfântă a lui SHIVA? Îmi doresc atât de mult un scaun în țara sfântă a lui SHIVA! Shri Mataji îmi și spune ce trebuie să fac: este suficient să fiu umil! Umilința: o virtute pentru Spirit - o rușine (lipsă de demnitate) în lumea materială. Ce aleg? În care lume să mă manifest? Ce sunt eu, în realitate: Spirit sau... un simplu om? Pot deveni, cu adevărat, un locuitor al țării sfinte
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
Ce aleg? În care lume să mă manifest? Ce sunt eu, în realitate: Spirit sau... un simplu om? Pot deveni, cu adevărat, un locuitor al țării sfinte a lui SHIVA sau mă înșel singur atunci când afirm că: Da, eu sunt umil? Sunt umil atunci când observ greșelile celorlalți și... ignorându-le (în același timp) pe ale mele? Unde se situează umilința când îi judec pe alții, uitând că și eu sunt un muritor de rând, cu multe erori în cârcă? Și - vai
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
În care lume să mă manifest? Ce sunt eu, în realitate: Spirit sau... un simplu om? Pot deveni, cu adevărat, un locuitor al țării sfinte a lui SHIVA sau mă înșel singur atunci când afirm că: Da, eu sunt umil? Sunt umil atunci când observ greșelile celorlalți și... ignorându-le (în același timp) pe ale mele? Unde se situează umilința când îi judec pe alții, uitând că și eu sunt un muritor de rând, cu multe erori în cârcă? Și - vai! - câte erori
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
că și eu sunt un muritor de rând, cu multe erori în cârcă? Și - vai! - câte erori îmi cunosc de care îmi este rușine chiar și să-mi aduc aminte! Cum s-O urmez pe Shri Mataji și să devin umil? Nu cred că există un răspuns-definiție. Umilința, consider că trebuie să devină a doua noastră natură, să ajungem la stadiul în care aceasta să transpară din noi fără un efort anume - vom primi atunci scaunul râvnit. Eforturile ar trebui să
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
de Caligula, habar n-aveau. Italia a trecut printr-o perioadă grea în timpul celui de al Doilea Război Mondial și după aceea. Sărăcie și lipsă de cultură. Sărăcia a dispărut. Lipsa de cultură, nu. La noi însă și cel mai umil cioban știe cine a fost Decebal și ce este Sarmizegetusa. Eu știam tragedia de la Pompeii de când eram mică. Concetta nu avea habar. După ce a auzit tot de la mine, s a apucat să le povestească vecinelor, care numai că nu spuneau
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
putea eventual silabisi de pe o carte, dar nu înțelegea mare lucru. Până termina o frază, uita ce a citit la început. Mi-am dat astfel seama din nou că trebuie să fiu mândră că sunt româncă. Nu mai eram emigranta umilă de la început. Îl făcusem pe Salvatore să meargă în doar două luni (lucru pe care nimeni nici nu-l încercase înainte) și citeam, puțin și prost, în limba italiană. Nu mă mai temeam că dacă m-aș pierde n-aș
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
Nu zic să desființeze căbă nuțele lor din cartoane și plastic, dar ar putea fi întrebați măcar cu ce se ocupă, unde lucrează etc. Sincer, părerea mea este că de pe urma emigranților se câștigă oricum. Cei care muncesc fac cele mai umile munci, cele mai aspre și mai neplătite. Am aflat, de altfel, că nici nu mai sunt zidari italieni, sau electricieni, sau instalatori. Foarte puțini mai știu meseriile astea, iar tinerii studiază toți avocatura. Doar în Perugia sunt în jur de
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
lumină ciudată în ochi, o tristețe fără asemuire. Au văzut multe, au simțit că libertatea nu e pentru ele. O, da, ar dori să fie la fel, dar vor pleca mereu ochii în fața bogaților și vor accepta muncile cele mai umile. Între cele două lumi e o barieră care nu a căzut încă. Scrisoarea 160 Este o mare virtute să știi să taci. Aș vrea să fie alături de mine cineva cu care să pot să tac. Să nu demonstrez nimic, să
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
sa e în cer! Pe pământ este sub urmărirea poliției de ani de zile, primăria vrea să-i ia casa unde se bănuiește că se petrec cine știe ce ilegalități (faptul că zece persoane care nu se cunoșteau înainte iau cina cea umilă în jurul unei mese e deja ciudat de ilegal!), se preconizează că face trafic cu forță de muncă sau că favorizează clandestinitatea. El, bietul, mănâncă-n fugă și aleargă mereu... Îi favorizează pe cei săraci. Iar asta e de neiertat! De când
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
organizate, aceștia se reunesc, stau de vorbă, lucrează împreună, fac practic un schimb de experiență extrem de benefic pentru toată lumea, atât pentru artist, cât și pentru amatorul de artă naivă, ca simplu privitor sau colecționar. În funcție de modul de clasificare, există după umila mea părere, câteva mari categorii de pictori naivi, cum ar fi clasificarea după studiile pe care le au făcut, după modul în care au evoluat, s-au perfecționat ca autodidacți, apoi o clasificare după modul în care pictează, adică pictori
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
-i rezolvi ambiguitățile. Răzbunarea lui Keti Barateli, victimă și ea, ca și părinții ei, chiar dacă indirectă, a lui Varlam Aravidze, a avut oare cu adevărat loc sau s-a consumat doar în imaginație, eliberând-o ca printr-un catarsis pe umila cofetăreasă specializată în torturi în formă de biserici, de povara sufocantă a amintirilor? Căința e un film teribil, ca gândul și faptul deshumării răzbunătoare a unui cadavru, „redat” în acest sinistru mod familiei, considerată, la rându-i, vinovată, apăsător, greu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
a început cu ei. * Extraordinara, imensa bucurie a acelei zile, de 22 decembrie 1989... Mă întorceam, pe la orele 14-14,30, acasă, după ce avusesem norocul să mă găsesc în piața din fața fostului Comitet Central și să prind, ca martor ocular și umil participant la ceea ce se petrecea atunci acolo, momentul istoric al fugii dictatorului. Ieșisem din metrou la stația Sălăjan (azi Nicolae Grigorescu), undeva, în una din zonele periferice ale Capitalei și, neavând răbdare să aștept tramvaiul, o pornisem năprasnic pe jos
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
epocă peste o biată existență, în toți acești ani am fost foarte, foarte fericit că, în împrejurări deosebit de vitrege, am avut o căsnicie perfectă, că de aur a fost, de fapt, nu epoca, atât de glorificată, ci viața mea familială, umilă, anonimă? Să risc asemenea declarații? Îmi dau, firește, seama la ce mă expun. Și totuși mărturisesc, recunosc: eu și soția mea am fost fericiți, în „anii lumină”, care au fost pentru noi, în mare, cu adevărat niște ani-lumină. Nu pentru că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
încredere nici măcar în noi! * Puterea lucrurilor-prietene, strâns legate de noi, de a ne evoca, mai cutremurător decât ar fi făcut-o însuși Cicero: ghetuțele lui Iliușa, în care i s-a refugiat amintirea colosală... Până și cele mai mărunte, mai umile, mai insignifiante dintre ele dispun de o parte din această putere: simpaticele cocoloașe multicolore confecționate de tata din resturi altfel nefolositoare de săpun. Nu din spirit de economie, ci din spirit gospodăresc și poate... ludic. Acum, de când a îmbătrânit, le
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
Surd, ca și cum i-ar fi aruncat o piatră, pentru a râde de ea, ochii cățelei se învârteau: două stele de aur în nea. Blaga Privea ceru-n neștire, Scheunând amar, În timp ce luna subțire Se pitea după-o culme-n hotar. Umilă, smerită, parcă datoare, Când unul, altul o mai lovea, Aștri blânzi, licăreau prin ninsoare Ochii ei de cățea. I. Olteanu La Berlin, în 1922, recitând această poezie la rugămintea lui Maxim Gorki (care va fixa memorialistic momentul), Esenin rostise ultimele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
de înaltă considerație. Suflete, îngrijirea sufletelor, sete de suflete! Există vreo glorie mai mare în fața lui Dumnezeu și a oamenilor decât aceea a unui preot modest ori a unui călugăr care s-a trudit o viață întreagă, în cea mai umilă slujire a sufletelor, fără să ceară vreodată ceva pentru sine, în afară de harul de a putea mântui vreun păcătos? Aici, pe acest pământ nefericit, atenția oamenilor este atrasă de faptele mărețe și de situațiile eminente ori zgomotoase; dar atunci când vom trece
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
cărămizi. Întreaga lume a rămas mirată, văzând fotografiile trupului neînsuflețit al lui Pius al IX-lea pe patul său de moarte. Un pătuț de fier pentru Papa! Oamenii ne vor crede și pe noi atunci când vom fi cu adevărat săraci, umili, dezinteresați, binevoitori, darnici din inimă și din suflet. Sufletele vor veni la noi, atunci când le vom apropia trăind și noi viața lor săracă și suferindă. Și așa cum a fost pentru trecut, așa este și pentru prezent și viitor, totdeauna spiritul
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
se îndrăgosti de Dumnezeu! Vom termina citând două documente, primul al unuia în viață, celălalt al uneia moarte. Primul este al lui Carlo Carretto, care, în „Incontro al domani“, spune: „Să te îndrăgostești de Dumnezeu? Ce aventură minunată pentru inima umilă a omului! Am căutat fața lui Dumnezeu slujindu-mă de două lămpi, pe care mi le-a indicat prietenul: împărtășania zilnică și meditația. Să mă hrănesc cu Dumnezeu și să mă gândesc la Dumnezeu. Iar Dumnezeu, Care nu întârzie niciodată
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
nu-l readuce în patul nupțial pe Iason, atunci Medeea recurge la argumentul suprem al zămislirii pruncilor, ca pecetluire a căsătoriei lor ritualice: „Dar dacă toate rugăciunile mele se lovesc de o inimă de fier, ascultă-mi atunci cuvintele mai umile decât sufletul meu orgolios. Sunt aici, implorându-te, cum și tu de multe ori ai făcut-o, și nu ezit să-ți cad la picioare. Dacă pentru tine eu nu am nici o valoare, privește copiii pe care i-am avut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ca Natalița, Purim aparțin Amintirilor..., iar Datorie, Larghetto, în re, de Mozart, Mai bine... sunt episoade ale nenorocirii fără vină și fără scăpare ilustrate în Ada Lazu. Alte destine exigențele sunt luminate rapid de privirea autoarei, foarte sensibilă la suferința umilă. În proza ficțională M.-M. pare mereu conștientă de exigențele construirii unui text literar, discursul său e sincopat, selectiv, compus din elemente considerate mai vizibile, mai semnificative. Exprimarea e ușor literaturizată, căutând efectul, uneori și prin inserarea unor regionalisme sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288039_a_289368]