2,628 matches
-
Antrenametul special al corecției dislaliei vocalelor Ordinea de corectare a vocalelor este următoarea: a, o, u, e, i, ă, î și apoi se trece la diftongi, triftongi. Criteriile principale sunt legate de progresivitatea și legăturile schemelor articulatorii existente. După însușirea vocalelor separate, se exersează combinațiile silabice deschise și închise îinversate). Deprinderea pronunției și decodificării silabice este importantă în obținerea simțului prozodial. Pauzele intersilabice în pronunția rară ajută la diferențierea unităților articulatorii. Pauzele interverbale sunt esențiale în diferențierea cuvintelor și succesiunii logice
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
În final se trece la vorbirea ritmică prin citirea și recitarea de poezii, cu voce tare și înceată. Subiectul este antrenat într-un dialog de povestire, iar logopedul trebuie să imprime un ritm de vorbire adecvat, cu articularea accentuată a vocalelor care au creat probleme în pronunție. Cele mai frecvente dislalii ale vocalelor, care necesită corecție imediată, sunt: tonalitatea înaltă, nazalizarea și deformările interfonemice. - Tonalitatea înaltă crează „vocea de cap' stridentă și neinteligibilă, cu pierderea vibrațiilor toracice și o concentrare a
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
poezii, cu voce tare și înceată. Subiectul este antrenat într-un dialog de povestire, iar logopedul trebuie să imprime un ritm de vorbire adecvat, cu articularea accentuată a vocalelor care au creat probleme în pronunție. Cele mai frecvente dislalii ale vocalelor, care necesită corecție imediată, sunt: tonalitatea înaltă, nazalizarea și deformările interfonemice. - Tonalitatea înaltă crează „vocea de cap' stridentă și neinteligibilă, cu pierderea vibrațiilor toracice și o concentrare a rezonanței la nivel faringean înalt și în oasele cutiei craniene. Prin palpare
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
și neinteligibilă, cu pierderea vibrațiilor toracice și o concentrare a rezonanței la nivel faringean înalt și în oasele cutiei craniene. Prin palpare, surdomutul sau hipoacuzicul ia cunoștință de diferențele de transmitere a vibraților laringiene și va corecta defectul. - Nazalizarea emisiei vocalelor este datorată lipsei acțiunii ocluzive a vălului palatin și concentrării defectuoase a rezonanței orale. În primul rând se conștientizează nazalizarea prin palparea vibrațiilor de la rădăcina nasului sau se demonstrează reducerea bulelor suflate într-un pahar cu apă, prin intermediul unui tub
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
vălului palatin și concentrării defectuoase a rezonanței orale. În primul rând se conștientizează nazalizarea prin palparea vibrațiilor de la rădăcina nasului sau se demonstrează reducerea bulelor suflate într-un pahar cu apă, prin intermediul unui tub de 5 - 10 mm, în timpul pronunției vocalelor având acest defect. Se poate demonstra diferențelor de poziție a valului palatin prin imaginii captate cu ajutorul endolaringoscopului sau soft-urilor computerizate dedicate corecției. Exercițiile indicate în cazul nazalizării vocalelor sunt următoarele: - exerciții respiratorii orale la care în expir se astupă
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
cu apă, prin intermediul unui tub de 5 - 10 mm, în timpul pronunției vocalelor având acest defect. Se poate demonstra diferențelor de poziție a valului palatin prin imaginii captate cu ajutorul endolaringoscopului sau soft-urilor computerizate dedicate corecției. Exercițiile indicate în cazul nazalizării vocalelor sunt următoarele: - exerciții respiratorii orale la care în expir se astupă nările prin ținerea nasului cu degetele. Se va evita manevra în timpul emisiei vocalelor întrucât practica a demonstrat că produce efecte contrarii. - exerciții de pronunție a vocalelor cu suflu exploziv
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
prin imaginii captate cu ajutorul endolaringoscopului sau soft-urilor computerizate dedicate corecției. Exercițiile indicate în cazul nazalizării vocalelor sunt următoarele: - exerciții respiratorii orale la care în expir se astupă nările prin ținerea nasului cu degetele. Se va evita manevra în timpul emisiei vocalelor întrucât practica a demonstrat că produce efecte contrarii. - exerciții de pronunție a vocalelor cu suflu exploziv oral, strigat și șoptit; - pronunțarea vocalelor precedate de fonemul h, r sau v: ha, hă, ho, he, hu, hî; - se exersează pronunția vocalelor în
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
în cazul nazalizării vocalelor sunt următoarele: - exerciții respiratorii orale la care în expir se astupă nările prin ținerea nasului cu degetele. Se va evita manevra în timpul emisiei vocalelor întrucât practica a demonstrat că produce efecte contrarii. - exerciții de pronunție a vocalelor cu suflu exploziv oral, strigat și șoptit; - pronunțarea vocalelor precedate de fonemul h, r sau v: ha, hă, ho, he, hu, hî; - se exersează pronunția vocalelor în silabe inversate; - pronunțarea vocalelor cu capul în extensie fie în poziție șezând, fie
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
la care în expir se astupă nările prin ținerea nasului cu degetele. Se va evita manevra în timpul emisiei vocalelor întrucât practica a demonstrat că produce efecte contrarii. - exerciții de pronunție a vocalelor cu suflu exploziv oral, strigat și șoptit; - pronunțarea vocalelor precedate de fonemul h, r sau v: ha, hă, ho, he, hu, hî; - se exersează pronunția vocalelor în silabe inversate; - pronunțarea vocalelor cu capul în extensie fie în poziție șezând, fie din culcat ajută la ridicarea vălului palatin; Deformările interfonemice
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
emisiei vocalelor întrucât practica a demonstrat că produce efecte contrarii. - exerciții de pronunție a vocalelor cu suflu exploziv oral, strigat și șoptit; - pronunțarea vocalelor precedate de fonemul h, r sau v: ha, hă, ho, he, hu, hî; - se exersează pronunția vocalelor în silabe inversate; - pronunțarea vocalelor cu capul în extensie fie în poziție șezând, fie din culcat ajută la ridicarea vălului palatin; Deformările interfonemice se exprimă prin transformarea unei vocale în altă vocală sau obținerea unor profile sonore intermediare. Recuperaționistul trebuie
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
demonstrat că produce efecte contrarii. - exerciții de pronunție a vocalelor cu suflu exploziv oral, strigat și șoptit; - pronunțarea vocalelor precedate de fonemul h, r sau v: ha, hă, ho, he, hu, hî; - se exersează pronunția vocalelor în silabe inversate; - pronunțarea vocalelor cu capul în extensie fie în poziție șezând, fie din culcat ajută la ridicarea vălului palatin; Deformările interfonemice se exprimă prin transformarea unei vocale în altă vocală sau obținerea unor profile sonore intermediare. Recuperaționistul trebuie să aibă un auz exersat
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
sau v: ha, hă, ho, he, hu, hî; - se exersează pronunția vocalelor în silabe inversate; - pronunțarea vocalelor cu capul în extensie fie în poziție șezând, fie din culcat ajută la ridicarea vălului palatin; Deformările interfonemice se exprimă prin transformarea unei vocale în altă vocală sau obținerea unor profile sonore intermediare. Recuperaționistul trebuie să aibă un auz exersat și o intuiție kinetică corectă pentru depistarea mecanismului principal de deformare articulară. Principalele măsuri sunt corectarea poziției limbii folosind o spatulă, corectarea poziției mandibulei
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
hă, ho, he, hu, hî; - se exersează pronunția vocalelor în silabe inversate; - pronunțarea vocalelor cu capul în extensie fie în poziție șezând, fie din culcat ajută la ridicarea vălului palatin; Deformările interfonemice se exprimă prin transformarea unei vocale în altă vocală sau obținerea unor profile sonore intermediare. Recuperaționistul trebuie să aibă un auz exersat și o intuiție kinetică corectă pentru depistarea mecanismului principal de deformare articulară. Principalele măsuri sunt corectarea poziției limbii folosind o spatulă, corectarea poziției mandibulei și buzelor. Poziționarea
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
Breton et Marcel Duchamp, Paris, 1947; Pisica de mare, București, 1953; Scriu negru pe alb, București, 1955; Drepturi și datorii, București, 1958; Semicerc, București, 1964; Rocadă, București, 1967; Corp comun, București, 1968; Blănurile oceanelor și alte poeme, București, 1969; Repaosul vocalei, București, 1970; Vârsta cretei, pref. Al. Protopopescu, București, 1970; Poemul întâlnirilor, București, 1971; Sentinela aerului, București, 1972; Ucenicul nicăieri zărit, București, 1972; Heraldica mișcării, București, 1973; Poezie neîntreruptă, pref. Nicolae Balotă, București, 1976; Ancore lucii, București, 1977; Armonia contrariilor, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290142_a_291471]
-
pot împiedica să-l opun pe Tatăl care cântărește, taie și tranșează, Madonei care-și pleacă fruntea și zâmbește pruncului. Viroagă versus grădină. Pietrele lapidării și lemnul supliciului. Scrierea colțuroasă, numai cu consoane, și cea grecească, mai rotunjită, pe care vocalele o fac mai suplă. Nordul câmpenesc și sudul cu aspect de deșert. Hristos n-a vrut să arunce prima piatră. El venea dintr-o Galilee radioasă și curățată de pietre, unde ploile abundă și colinele sunt mereu înverzite, și nu
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
aglutinantă și flexionară - formule care nu există niciunde în stare pură, probează originea aparte a limbilor indoeuropene. Pentru a ne lămuri asupra acestei chestiuni trebuie să distingem între formulele morfologice de limbă și sistemul fonetic al limbilor. Sistemul de sunete - vocale, consoane, silabe - diferă de la o limbă la alta în sfera aceleiași formule structurale. A se vedea în această privință deosebirea aspectului sonor între limbile flexionare precum rusa și polona, germana și engleza, româna și albaneza etc. Deosebirile există și în
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
krah, sl. ruka, lit. ranka, germ. Hand, forme cu care mâna se întâlnește în continuitatea adâncă a limbii. Cu pref. doau rezultat domn, domeniu, a domni. Ochi este adus nemijlocit din lat. oc(u)lus, cu luarea între paranteze a vocalei care împiedică trecerea lineară la română. Cuvântul este prefixat (o-chi), cum arată și sl. oko, lit. akis, germ. Auge. Prefixul rezultă din comparații ca ochi și chior, a ochi și a chiti, germ. Auge și sehen „a vedea”. Prefixul este
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
Carol cel Mare supune Unia, la 799, și, după ce în anul 800 este încoronat împărat al noului Imperiu Roman de Apus, o subordonează bisericii de la Roma. Formele fără n, cum sunt maghiar, sl. ugrin, vogrin, uher se explică prin nazalizarea vocalei precedente, ca în pol. węgier, węgrzyn, și prin pierderea ulterioară a nazalității. În cazuri ca cele ale rom. o față de un, engl. a față de an, lipsa lui n se explică prin fluxul vorbirii. Cu sufixul -dh/ th au rezultat forme
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
a avut la bază peste tot formula silabică de comunicare. Pentru a satisface necesitățile cunoașterii și comunicării, evoluția limbii a urmat calea de la simplu la complex. În ce privește evoluția limbilor flexionare, numite indoeuropene, acestea au urmat calea transformării segmentelor sonore în vocale și consoane, care se constituie în sisteme fonologice specifice fiecărei limbi, și a transformării componentelor inițial lexicale ale cuvântului în morfeme. Privită din prezent spre trecut, limba română se înscrie în evoluțiile etnolingvistice din jumătatea de est a Europei, evoluții
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
sunete el vorbește în două capitole: în primul (p. 3-224) este prezentată „istoria sunetelor”, în cel de al doilea (p. 225-407) „învățămintele trase din istoria sunetelor”. El identifică 260 de „fenomene fonologice petrecute în sânul limbii românești”. Pentru cele șapte vocale sunt prezentate 87 de situații fonetice, pentru consoana r zece situații, pentru l, care în română ar fi de trei feluri, sunt discutate 14 situații etc. Din prezentarea materialului fonetic Philippide trage concluzii fundamentale asupra istoriei poporului român: „Până în a
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
energici în acțiunile lor, mai deprinși în arme și cu idei politice mai înaintate”. Dialectul lor avea particularități precum adăugarea unui a la începutul cuvintelor (aboare față de boare), scurtarea terminațiilor cuvintelor prin omiterea consoanelor m și s și chiar a vocalei precedente u sau o etc. Densusianu consacră un capitol „originii articolului definit postpozitiv lu, le și a (pp. 722 729), prezent și pe teritoriul Eladei și al Asiei Mici, astfel că „acest fenomen poate fi urmărit până departe, în timpurile
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
de regulă și nu variază după număr, iar în sfera singularului nu are gen și caz: egy ember „un om”, egy ház „o casă”; acuz. egy embert, egy házat. Iar articolul hotărât az (în fața unui cuvânt care începe cu o vocală: az ember „omul”) și a (în fața unui cuvânt care începe cu o consoană: a ház „casa”) este invariabil după gen, număr și caz, dacă putem vorbi de caz în limba maghiară: az emberek „oamenii”, a házak „casele”. În plus, spre deosebire de
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
făcută de Sextil Pușcariu versurilor din Rugăciunea lui M. Eminescu, în care a urmărit raportul dintre sensul cuvintelor și structura lor fonetică, am așezat silabele accentuate din cele patru fragmente care au în centru actul magic al calului pe portativul vocalelor imaginat de lingvistul citat. Astfel, așa cum a demonstrat Iosif Popovici în studiul care l-a inspirat pe Pușcariu, cea mai joasă vocală este u, ea fiind urmată la distanță de câte o octavă de ă și î, apoi o, a
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
am așezat silabele accentuate din cele patru fragmente care au în centru actul magic al calului pe portativul vocalelor imaginat de lingvistul citat. Astfel, așa cum a demonstrat Iosif Popovici în studiul care l-a inspirat pe Pușcariu, cea mai joasă vocală este u, ea fiind urmată la distanță de câte o octavă de ă și î, apoi o, a, e, iar cea mai înaltă vocală, i, are 7200 de vibrații simple. Vocalele principale sunt i, a și u, celelalte având poziții
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
așa cum a demonstrat Iosif Popovici în studiul care l-a inspirat pe Pușcariu, cea mai joasă vocală este u, ea fiind urmată la distanță de câte o octavă de ă și î, apoi o, a, e, iar cea mai înaltă vocală, i, are 7200 de vibrații simple. Vocalele principale sunt i, a și u, celelalte având poziții intermediare. Schema ce a rezultat în urma acestei poziționări muzicale a accentelor arată un perfect acord între realitatea semantică și structura fonetică a semnificantului. Cele
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]