20,821 matches
-
în lume n-ar mai fi onoare și virtute, spunea Carol cel înțelept, la principi ar trebui să le găsim urma! După ce autorul a dovedit necesitatea crimei, el vrea să-și încurajeze discipolii, arătîndu-le că este și ușor s-o comiți. "Cei care înțeleg bine arta disimulării spune el vor găsi mereu oameni destul de simpli pentru a fi păcăliți", ceea ce poate fi redus la: cel de lîngă voi este un prost, voi aveți destulă minte, deci trebuie să-l trageți pe
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
Lucreției, aceasta pentru a susține părerea lui Machiavelli; eu răspund însă că nu amorul tînărului Tarquinus pentru Lucreția, ci maniera violentă de a face amor a dus la răscoala Romei; și cum această violență trezea în oameni amintirea altor violențe comise de Tarquini, s-au gîndit atunci serios să le răzbune; dacă aventura Lucreției nu e cumva doar un roman. Nu spun acestea pentru a scuza înclinațiile amoroase ale principilor, ele pot fi, din punct de vedere moral, rele; n-am
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
un om, gîndește-te mereu la ceea ce ești." Ferdinand de Aragon nu se mulțumea întotdeauna să poarte războaie; se servea de religie ca de un voal, pentru a-și ascunde planurile: abuza de legea jurămîntului; nu vorbea decît de dreptate, dar comitea numai nedreptăți. Machiavelli laudă tot ceea ce lumea disprețuiește la el. Machiavelli invocă, apoi, exemplul lui Bernard de Milano, pentru a le arăta principilor ce trebuie să recompenseze și să pedepsească exemplar, astfel încît acțiunile lor, toate, să capete un aer
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
capabil, îi fură celuilalt tronul? Ci prima supoziție nu poate fi nicidecum cea a autorului nostru, căci ea vine în contradicție cu cele mai elementare noțiuni ale bunului simț; predilecția ce ar manifesta-o un popor în favoarea unui om care comite o acțiune violentă în scopul de a deveni stăpîn peste acel popor și care, de altminteri, n-are nici un merit preferabil aceluia al unui suveran legitim, ar fi un efect lipsit de cauză. Și nici cea de-a doua presupunere
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
acele probleme care duc la exasperare gîndirea filosofilor și care a atras adesea anateme din partea teologilor. Partizanii libertății spun că, dacă oamenii nu sînt liberi, atunci înseamnă că Dumnezeu e cel care lucrează prin ei, că Dumnezeu e cel care comite, astfel, omorurile, hoțiile și toate celelalte crime; ceea ce e un lucru vizibil opus sfințeniei sale. În al doilea rînd, că dacă Tatăl Suprem este tatăl viciilor și autorul nelegiuirilor care se comit, nu s-ar mai putea pedepsi vinovații și
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
lucrează prin ei, că Dumnezeu e cel care comite, astfel, omorurile, hoțiile și toate celelalte crime; ceea ce e un lucru vizibil opus sfințeniei sale. În al doilea rînd, că dacă Tatăl Suprem este tatăl viciilor și autorul nelegiuirilor care se comit, nu s-ar mai putea pedepsi vinovații și n-am mai putea spune că există nici crime, nici virtuți în lume. Or, cum n-am putea să ne gîndim la această dogmă îngrozitoare fără a nu-i remarca toate contradicțiile
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
un gramatician scrupulos trebuie să preceadă întotdeauna pe politicianul abil, pentru a nu lăsa loc unei discrepanțe frauduloase între cuvinte și spiritul tratatului. Ar trebui să se facă, în politică, o antologie cu toate greșelile pe care principii le-au comis din prea multă grabă, o antologie care să folosească celor care vor să încheie tratate sau alianțe: în timpul care le-ar trebui ca s-o citească, ei ar putea face niște reflecții care n-ar fi decît salutare. Nu toate
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
Războiul, în general, naște atîta nenorocire, rezultatul lui e atît de nesigur, iar urmările sînt atît de dezastruoase pentru o țară, că principii nu vor putea reflecta niciodată îndeajuns înainte de a se angaja în el. Violențele pe care trupele le comit într-o țară dușmană sînt nimic în comparație cu nenorocirile care se abat în mod direct asupra statelor principilor care intră în război; a duce un război este un act atît de grav și de o așa mare importanță, încît este uimitoare
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
lance și arși de vii, femeile erau violate de soldați, iar apoi omorâte - trupurile lor zăceau pe pământ, cu câte o lance înfiptă în pântece. Ura ce-i însuflețea pe războinicii celți - a căror memorie nu mai păstra amintirea atrocităților comise de gali în Italia sau împotriva orașelor romane - izvora din violența folosită în toate provinciile Galliei și Germaniei de soldații romani, ce aplicau disciplina, dar și cruzimea celor care au învățat că popoarele cucerite trebuie supuse prin sânge. Neobosiți, galii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
trebuia să pară că nu are nici o legătură cu moartea ei. Împăratul își putea permite totul, avea putere de viață și de moarte, însă era vai de el dacă omora o preoteasă ca Velunda! Toți aveau să vadă în crima comisă de el semnul unor viitoare înfrângeri și nenorociri. Nimeni nu avea să-l mai urmeze pe imperator. Da, gândi Vitellius, toți aveau să fie împotriva lui. Găsi repede o cale de ieșire: le va spune celor din escortă că o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
împărat. Imediat, învingătorilor de la Bedriacum le-a fost trimisă o delegație care să transmită armatei venite din Germania admirația poporului roman și a Senatului. Numidul îi informă însă pe Calvia și pe Antonius că, în orașele prin care treceau, vitellienii comiteau jafuri, violau femeile, dădeau foc caselor, clădirilor oficiale și templelor. Soldații puneau stăpânire pe ferme și îi ucideau pe proprietari și pe cei care le țineau piept. O armată brutală invada Italia, care era deja sărăcită, aducând pretutindeni distrugeri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
aveau armele scoase din teci și purtau colane; armurile lor străluceau în soare. Vitellius urcă pe Capitolium, aclamat de mulțime ca un triumfător, și se instală în Palatul Cezarilor împreună cu o curte care număra mii de oameni, indiferent la abuzurile comise de soldații săi. În ziua sacră a Allia, când, pentru a comemora teribila înfrângere a galilor din urmă cu trei sute de ani, nu aveau loc căsătorii sau sacrificii, nu se începeau acțiuni militare sau politice, Vitellius își luă titlul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
armate cu simțul dreptății! O tăcere îndelungată urmă cuvintelor sale. — Nu, nu există armate cu simțul dreptății, repetă Antonius oftând. Nu iau apărarea nimănui. Soldații noștri s-au dovedit curajoși și teribili în luptă... dar sunt lipsiți de milă când comit tâlhării. Am văzut scene care m-au îngrozit, și nu uita că am fost gladiator. Arrius Varus, Errius Sartorius și alți ofițeri au încercat să-i domolească pe soldați, dar nimeni nu i-a ascultat. Soldații nu te ascultă decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
informat, spuse cu capul plecat, umilit. — După cum vezi, invidia este răspândită nu doar în rândul flavienilor, replică Antonius ridicându-se. În ce mă privește, discuția noastră a luat sfârșit. Spuneți-i lui Vitellius că vom intra în Roma fără să comitem vărsări de sânge sau jafuri. Îl recunoaștem pe Flavius Sabinus, fratele împăratului nostru, ca prefect al orașului. Lui îi va încredința Vitellius puterea. Să le spună soldaților săi să se predea și să convingă poporul să ne primească fără violență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
mâna; ochii îi erau luminați de zâmbet. Avea pașii ușori și hotărâți cu care se ducea și venea din lumea morților - din lumea zeilor - în lumea celor vii, când o chema sufletul curat al lui Valerius, care nu ucidea, nu comitea sacrilegii, nu se păta de vreuna din vinile ce i-ar fi luat vederea lumii invizibile și legătura cu lumea magică a naturii, spiritelor și tărâmului de dincolo. Nu ucid, repetă. Zâmbi, vârând amuleta sub veșminte. — Valerius, spuse Marcus dezolat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
alb, ca cel purtat de fe meile genoveze. Bărbații poartă cojoace și căciuli de oaie, pe care, pe vreme ploioasă, le întorc pe dos. Când te întâlnești cu ei, în semn de respect, își scot căciulile de pe cap. Nu se comit crime de violență. Dar nimic nu întrece imoralitatea încuibată în viața particulară. Adevăratul țăran român este cel din munții Carpați, apreciau. Despre acesta spuneau că „e un om netemător și independent”. Ei își îngroapă banii în pământ și umblă cu
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Debut, n-aveam teoretic motive de Îngrijorare, doar purtau pecetea inelului, aveau garanție. Le-am citit. Și-apoi m-au prins În gheare cei doi criminali. N-au iertat nimic. Nu Înțelegeam nimic. Martin Îi lăsa impasibil să vorbească. Să comită sacrilegiul. M-au desființat cu veselă gingășie. Nu-mi venea să cred. Ce dracu’ era asta, blestemam clipa-n care fusesem de acord să vin la nenorocitul ăsta de Universitas, să citesc la cenaclu, să citesc În general și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
-n picioare și-n realitate. Să-l luăm ca model pe cerșetorul de la colțul străzii, nu poate sta-n picioare și nu pare deloc un om adevărat. Cu tot eșecul lui urît mirositor. În schimb Beethoven, care pare să fi comis eroarea de a nu eșua niciodată În muzică, lasă o impresie contrară. La prima vedere, Gasset se află Într-o simplă frază. Dac-ar fi adăugat „din cînd În cînd” ar fi avut cumva acoperire (a fi om cu adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
acceptă dar, mai mult, se arată Încîntați să-i facă vocea a doua, a treia și așa mai departe. A doua scenă: finalul, cînd, după ce focul devastează cortul predicii incendiind-o și pe sora Falconer, Gantry Își redobîndește masca de comis voiajor și este de acord să-i redea speranța mulțimii din jur cîntînd același On my Way; Într-adevăr, Lancaster se află din nou pe drumul lui, singur, fără a face din așa ceva o tragedie măruntă deși chiar asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
vecinul. Agentul vine prompt, vede scena, vomită, și Îi promite lui Fink că va rezolva el lucrurile, se va ocupa de toate, să nu-și facă griji. Îl asigură că-l crede, evident, un scenarist neajutorat nu ar fi putut comite o asemenea crimă oribilă. Așa că ia moarta-n brațe și-o scoate din cameră lovind-o din greșeală cu capul de-o mobilă, c-un zgomot caracteristic. Scena asta mi-a plăcut. În scurt timp, vecinul săritor apare iar la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
lui Roald Îi pune cineva o gelatină vie pe față. De fapt, un banal dokeri pseudoaminoacid mutant pe care Vincent Îl omoară cu aparatul de sudură. Dar nu el fusese vizat, ci Micky. Patricia e orfană. Atentatul asupra tau-cetienilor fusese comis de Hugues Castle, care-a tras În conducta de oxigen cu un glonț de materie condensată, și e condamnat la psihoterapie. Apare și Scarlatti, biolog, cel care voia să-l omoare pe Anovel, și aflăm că membrii societății de tip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
foarte probabil, se organizează acte de sabotaj sau, și mai probabil, se pregătește un complot... Ghibercea își întoarse hotărât fotoliul spre Năstase, și-l privi lung, pe sub sprâncene. - Știi foarte bine, tovarășe, că dacă există dușmani de clasă și se comit acte criminale de sabotaj, nu s-a remarcat nici o schimbare în ultimele trei luni. Totul se petrece ca și cum numerele apocrife n-ar exista, sau n-ar circula. Este, sigur, o acțiune clandestină împotriva Statului. Dar nu se văd rezultatele... - Poate
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
căptușit. — Probabil că mi-a venit gîndindu-mă la vîslele căptușite și le-oi fi amestecat cumva. — Poate. Și, oricum, noi nu vrem să omorîm pe nimeni. De aia ai venit cu mine. — Știu. Dar, Nickie, nouă ne e ușor să comitem o crimă. Noi sîntem diferiți de ceilalți. Și m-am mai gîndit că dacă tot sînt compromisă din punct de vedere moral, măcar să fac ceva util din asta. — Micuțo, ești nebună. Auzi, dacă bei ceai poți dormi? — Nu știu. N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
le spunea, într-o vreme, Magda U.). A debutat cu o scenă de pomină. Filiala și ARLUS aveau sedii vecine, perete-n perete. Un administrator a găsit cu cale să instaleze, pentru scriitori, o sobă cu lemne. Și atunci a comis "blasfemia". A spart zidul dinspre ARLUS, ca să scoată pe-acolo un burlan. Lui Mistrie, burlanul i s-a năzărit a fi marea provocare. A demarat scandalul, sărind de cîțiva coți în sus: "Măi dușmănoiule, cum îndrăznești?" Era ca și cum ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
urmărit cum își scoate șepcuța veselă (capul era intact: nimic spart, crăpat, accidentat) și-și face pregătirile de lectură. Expresia feței i-am recunoscut-o. E cea de "inimă plină", din zilele cînd te mulțumește ce scrii. Mistrie a mai comis poezii pentru "Flacăra Iașului", unde, la 1 mai și la 23 august, aveau nevoie de goarnă și darabană. Pe urmă, i-a plăcut să se știe că i se refuză versurile. N-a mai scris. Le recita pe cele vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]