23,409 matches
-
un miros nesuferit. Ar trebui să-i fac vânt dincolo, peste celelalte. Privesc așternutul. Odios. Seamănă cu intestinele murdare ale unui uriaș asasinat. Ating ușor vrafurile de cărți, colțul mesei, scaunele maronii. Nu mai sună nimeni. Dinspre fereastră se aud zgomote de voci omenești. Devin atent. „Ia uitați-vă, mă, la ăsta de pe bancă. Ia uite-l cum stă... Mă, ăsta era și ieri seară aici...!” „Luați-vă labele de pe el, derbedeilor, se auzi vocea răgușită a lăptăresei - nu vedeți că
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
și se lichefia pe cearșaful boțit ca o apă groasă, ieșită din matcă. Corpurile lăsau un fel de magmă cleioasă, albicioasă, care se amesteca cu propria lor ființă, unindu-le Într-o formă incoerentă, Într-o zbatere nedefinită. Se auzeau zgomote ciudate: un amestec confuz de râgâituri Înfundate și sâsâieli, urmate de gemete prelungi, tot mai stinse. O duhoare puternică, dulce-animalică Îl izbi În față. Se retrase Îngrozit când surprinse capul bătrânei Întors spre el, cu o privire languroasă, satisfăcută. Începu
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
e de slăbit?...” Se ridică Încet, cu mișcări nesigure, și se Îndepărtă fâstâcit, cu un aer jenat, uitând să mai mulțumească salvatorilor săi, care-l priveau acum uluiți. Vacarmul orașului Îl izbi din nou și se simți strivit de furia zgomotelor. Începu să alerge cu gândul că nu mai avea mult până acasă. Goana nebună dezlănțui În el frenezia sângelui, care-i bătea acum În timpane ca un toboșar năuc. Ajunse În dreptul clădirii la al cărei ultim etaj locuia și se
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
stins, nu se integra În decor. Amintindu-și, se Îndreptă spre calendarul din perete și, cu un gest aproape ritualic, mai tăie o zi din așteptarea sa. Apropo de sosirea ei, Își aminti că, În urmă cu câteva zile, auzise zgomote În dreptul ușii, zgomote care-i provocară emoții teribile. Nu erau bătăi normale, cum se Întâmpla uneori, când Îl mai deranja câte un cerșetor rătăcit prin clădire ori cineva insistent, cu vreun motiv tâmpit. Erau niște izbituri ciudate, urmate de un
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
integra În decor. Amintindu-și, se Îndreptă spre calendarul din perete și, cu un gest aproape ritualic, mai tăie o zi din așteptarea sa. Apropo de sosirea ei, Își aminti că, În urmă cu câteva zile, auzise zgomote În dreptul ușii, zgomote care-i provocară emoții teribile. Nu erau bătăi normale, cum se Întâmpla uneori, când Îl mai deranja câte un cerșetor rătăcit prin clădire ori cineva insistent, cu vreun motiv tâmpit. Erau niște izbituri ciudate, urmate de un soi de zgârieturi
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
moale și privi spre fereastră. Crestele salcâmilor Înfloriți răspândeau un parfum ireal, care-l Îmbăta. Se felicită că nu Închisese geamul (cum făcea de obicei) și, cu pleoapele Îngemănate, se lăsă purtat de aerul Înmiresmat al serii, care-l domina. Zgomotul orașului nu se mai auzea deloc. Se transformase Într-un zumzet blând, care-l Împresura somnolent, ca o șoaptă prelungă. Plutea undeva Între reverie și somn, când simți dintr-o dată o foșnire caldă În preajmă și degete fierbinți mângâindu-i
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
dangătelor sale. El sări ca ars de un bici de foc, cu creierii fierbând, cu timpanele incendiate, ca și cum sulițe foarte ascuțite l-ar fi pătruns adânc, până-n măduva lor, asurzindu-l... De atunci, de la Întâmplarea aceea, a suportat chinuit fiecare zgomot mai pronunțat, a stat departe de sunetele Înalte, tăioase, arătându-se de-a dreptul terorizat În prezența lor. Într-un târziu, pipăindu-și Încet abdomenul, descoperi o mică pată acolo, În zona mijlocului. Era o pată neagră, cu marginile cafenii
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Înspăimânta cumplit. Ar fi vrut să se prindă cu mâinile de tâmple și să urle fără oprire, prelung, asemeni lupului singuratic la lună. Își simțea capul neverosimil de umflat, și ceva ca un clipocit nedeslușit Îi picura În auz cu zgomot stins, Înnebunindu-l. Se Întrebă cum de mai era conștient Încă, cum de mai putea raționa. Se gândea tot mai intens la ea. Îl cotropea sentimentul acela tăios al interminabilei așteptări și Întrezări vidul imens În care plutise mereu. Undeva
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
iar și iar În aerul metalic de acolo. Rămăsesem de-a dreptul paralizat, fără putința de a mă mișca ori articula vreun sunet. Frânturi de incantații se ridicară ca niște gemete prelungi, Înfiorând așteptarea. Apoi nu se mai desluși niciun zgomot... M-am apropiat tiptil de baie, cu un nod uriaș În gât. Inima Îmi bătea ca un clopot. O lumină limpede, clară, curgea acum prin sticla ușii. Am apăsat clanța și am intrat cu vădită nesiguranță. Totul era imaculat, de
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
În gât. Inima Îmi bătea ca un clopot. O lumină limpede, clară, curgea acum prin sticla ușii. Am apăsat clanța și am intrat cu vădită nesiguranță. Totul era imaculat, de un alb ireal, Într-o perfectă ordine și curățenie. Un zgomot discret Îmi Întinse privirea spre geam. Spre geamul dincolo de care am văzut două siluete albe, prelungi, ținându-se de mână și ridicându-se, cu o zbatere de aripi, spre Înălțimi... Pe marginea ferestrei, luminând, am descoperit un inel sidefiu, cu
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
se transforma din coșmar În extaz. Era mult Întuneric și eu alergam cu picioarele Îngreunate, urmărit de tot felul de monstruozități furioase, cât pe ce să mă ajungă, să mă prindă. Nu Îndrăzneam să Întorc capul, dar auzeam În urma mea zgomote infernale: urlete, mugete, lătrături și sforăituri inimaginabile. După care mă trezeam urcând ceva foarte mare și negru, o creastă uriașă, un fel de munte. Urcam din greu, gâfâind ca o locomotivă, sfâșiat de oboseală, la un pas să fiu ajuns
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Lolicica, cred că te-ai amețit, drăguțo. Ea, Însă, se opri din râs și mă fixă mustrător cu privirea. Apoi, două lacrimi care nu pot ști cât erau de sincere i se desprinseră din ochii migdalați și se prăbușiră, cu zgomot stins, de masă. Ce Dumnezeu ai, Lola? am Întrebat-o nedumerit. Mi-a făcut semn că adică să o las În banii ei. De sub rochia roșie, inspirat decoltată, sânii micuți se ițeau pe jumătate, curioși. Era palidă, Lola, și...se
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
ochiul meu. Încercam să mă apăr, să-l Înlătur. Nu reușeam. Îi simțeam respirația puturoasă. Căutam un loc aerisit În care să respir. Broboane de transpirație Îmi inundară gâtul, fața, privirea și un clei Înecăcios simțeam În gâtul uscat. Distingeam zgomote de sticlă spartă, mobilă răsturnată, nechezaturi și bufnituri. Dezechilibrat, am căzut sfârșit Între picioarele lor. Mă durea Întreg corpul. Eram strivit. Aveam sentimentul că mă descompun câte puțin, că mă părăsește fiecare părticică a corpului. Fiecare atom. Deveneam o masă
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Tocmai admir lumina pe care o aruncă pe dealurile așezate față-n față când Îmi sună mobilul. Și vacile, și Barbara fac ochii mari, tiviți de gene lungi, ca Elizabeth Taylor când i se indica să pară șocată. — Ce e zgomotul acela Îngrozitor, Katharine? Îmi cer scuze, Barbara, e telefonul meu. Alo? Da, alo? O voce de bărbat țâșnește din satelit În mijlocul ținutului Dales. E Jack Abelhammer, clientul american pe care mi l-a dat Rod ca premiu de consolare pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
ca prin minune. Mă răsfăț cu un castron de Honey Nut Loops: nu pot să fac și gimnastică, și să mă și abțin de la plăceri În aceeași dimineață. Stând la masa din bucătărie, Îmi ajunge dintr-odată la urechi un zgomot neobișnuit, un țiuit uscat ca de disc zgâriat. Mă uit În jur, căutând sursa. Îmi ia câteva secunde să-mi dau seama ce e: liniște. Sunetul neantului Îmi urlă În urechi. Am cinci minute de singurătate, mă bucur de ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
dar lăsând-o pe Emily acolo zi de zi a Început să mi se pară că seamănă mai degrabă cu un orfelinat din România ceva mai stilat. Când am Întrebat-o pe Moira cum pot să doarmă bebelușii cu tot zgomotul care venea din camera de alături, de la copiii mai mari, a dat din umeri și mi-a zis: —Apăi, se obișnuiesc În timp cu zgomotul. Și mai erau și penalizările. Dacă-ți luai copilul mai târziu de 18.30, Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
mai stilat. Când am Întrebat-o pe Moira cum pot să doarmă bebelușii cu tot zgomotul care venea din camera de alături, de la copiii mai mari, a dat din umeri și mi-a zis: —Apăi, se obișnuiesc În timp cu zgomotul. Și mai erau și penalizările. Dacă-ți luai copilul mai târziu de 18.30, Îți luau 10 £ pentru primele 10 minute și 50 de £ pentru mai mult. Ajungeam veșnic mai târziu de 18.30. Alergând dinspre metrou, simțeam cum mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
taică-tu e așa al dracului de minunat, du-te la el. Hai, du-te la el, ce mai aștepți? Nu vreau să mă duc la el, mamă. —Ai fost dintotdeauna a lui. Fetița tatei. Mă arunc din nou În zgomotul străzii, cumpăr ziarul Standard doar ca să am ce ține În mână și mă Îndrept spre birou. Dragostea copiilor pentru părinții lor este fără Îndoială indestructibilă, dar pic-pic-ul deziluziei o poate coroda de-a lungul anilor. Primul sentiment pe care-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
fericite să treacă neobservate, sunt dintr-odată lungi, asurzitoare și nemiloase. Simt cum Îmi urcă sângele spre gât, spre piept: o roșeață de culoarea căpșunei care nu poate fi provocată decât de sex sau rușine. Respirația aerului condiționat face un zgomot care-mi amintește de o femeie despărțită de amantul ei. Nu. Nu te gândi la amanți. Gândește-te la McMahon. Oricine-ar fi el. Probabil vreun celt pipernicit și habotnic care a vrut să se răzbune pe capitaliștii anglo-saxoni care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
cu entuziasm. — După cum a spus domnul Abelhammer, avem o echipă care se ocupă cu monitorizarea politicilor angajatorilor. Ca o notă personală, aș dori să adaug că sprijin din toată inima Principiile McMahon, deoarece eu Însămi sunt irlandeză. Se aude un zgomot În spatele meu. Momo a scăpat un dosar din mână, dar această catastrofă se pierde În murmurul general de apreciere la adresa recomandărilor mele etnice. Trec direct la Încheiere purtată de acest val de bunăvoință. Încheierea e partea În care spui: Dați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
să ne simțim mărunți. Lumea nu se va sfârși cu o explozie, ci cu o femeie uitându-se printr-un geam la propriile ovule congelate și Întrebându-se dacă va mai avea vreodată timp să le decongeleze. Încerc să ignor zgomotul aeroportului și să mă gândesc la ce Înseamnă Emily și Ben pentru mine, apoi Îmi adun ultimele rămășițe de energie și le revărs asupra lui Momo. Copiii sunt dovada trecerii noastre, Momo, acolo unde ne ducem după ce murim. Sunt cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
pentru memorie sau extract de Gingko? 20tc "20" Cum eram altădatătc "Cum eram altădată" 03.39 noaptea: Mă trezește soneria de la intrare. E Rob, vecinul nostru care locuiește la trei case mai jos de noi. Spune că a auzit un zgomot și a văzut un grup de băieți lângă mașina noastră, dar când a strigat la ei, au fugit. Richard se duce să evalueze pagubele. Geam lateral distrus complet, crăpătură În formă de fulger bifurcat pe cel din spate. Bineînțeles, alarma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
jumătatea trimestrului? - chiar nu știu cum reușește. —Doi. —Pardon? —Doi. Toți copiii Înseamnă doi, am doi copii. Cu unul mai puțin decât are Robin. Mă Întorc pe călcâie, mă duc la biroul meu, Îmi dau jos sacoul pătat, Îl bag În fundul sertarului. Zgomot incredibil de la fereastră. Pe marginea ferestrei, porumbeii s-au hotărât să se mute Împreună. Masculul stă cu o crenguță În cioc Într-o ipostază ușor tâmpă. Recunosc expresia. E privirea pe care mi-o aruncă Rich când vin acasă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
pentru astfel de cărucioare? —Vă pare rău? Părerea de rău nu e tocmai suficientă În cazul ăsta, nu credeți? Timp de cinci secunde sunt foarte liniștită, apoi dau cu pumnul Într-un pachet de doisprezece pungi de snackuri Hula Hoops. Zgomotul atrage un gardian care sare peste barieră. Ben Începe să plângă, la fel ca toți ceilalți copii din apropiere. Eu sunt impregnată de sentimente iubitoare față de toți cei din jur. 16.39: Fata de la casă e așa de lentă, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Slater spune că rozătoarele sunt la modă. Se pare că e foarte gustos preparat după rețeta vietnameză? c/ Îți inviți musafirii sus, le umpli Încontinuu paharele cu băutură și le pui un CD cu Burt Bacharach ca să nu se audă zgomotul de jos, unde soțul tău urmărește rozătorul cu umbrela Mary Poppins a fiicei tale? Eu și Richard am optat pentru varianta c. Jos, șobolanul s-a baricadat În țarcul de joacă, sperând probabil să treacă drept un animal de pluș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]