20,324 matches
-
în privința „spiritului” democratic al legii. Sursele arhivistice locale ne oferă informații prețioase asupra pagubelor suferite de orașul Bacău în perioada participării României la Primul Război Mondial. Pe data de 21 decembrie 1918, pe adresa Primăriei Bacău a sosit un chestionar (redactat de Direcția Administrației Generale din cadrul Ministerului de Interne), ce cuprindea o listă detaliată a „tuturor abaterilor de la principiile de drept internațional săvârșite asupra persoanelor și asupra bunurilor statului de către armatele de ocupație, dar și de către armatele ruse și cele române
Fizionomii urbane şi structuri etno-sociale din Moldova : (1864- 1938) by Alin Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1172_a_2215]
-
710,60 lei (Școlile Nr. 1 și 3 de Băieți, Școala Nr. 2 de Fete); mobilier distrus - 6.685 lei; păduri distruse - 14.000 lei (pădurea Iliești din comuna Ardeoani, aflată în proprietatea Primăriei Bacău). Graba cu care a fost redactată această evaluare a alterat serios valoarea finală a pagubelor. Spre exemplu, numai în cazul fondului forestier distrus de armata rusă estimările au fost mult sub realitățile din teren. În procesul-verbal încheiat în data de 5 ianuarie 1919, șeful ocolului silvic
Fizionomii urbane şi structuri etno-sociale din Moldova : (1864- 1938) by Alin Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1172_a_2215]
-
de podul de fier”. Noul amplasament era ideal pentru construirea abatorului, fiind foarte apropiat, atât de cursul Bistriței, cât și de „artera principală pe care se scurge cel mai mare număr de vite”, șoseaua Bacău-Bârlad. Temeinicia motivelor invocate în petiția redactată de comercianții și procesatorii locali de carne a determinat sistarea lucrărilor. Decizia a dat peste cap întregul management financiar al proiectului, alterând serios legăturile Primăriei cu conducerea C.E.C. Pe bună dreptate, aceasta a acuzat municipalitatea de faptul că „situația cheltuielilor
Fizionomii urbane şi structuri etno-sociale din Moldova : (1864- 1938) by Alin Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1172_a_2215]
-
Colecția SINTEZE 50 Alain Tranoy a redactat capitolele 16, Élisabeth Carpentier capitolele 7-12, François Lebrun capitolele 13-19, Jean Carpentier capitolele 20-21, Jean-Marie Mayeur capitolele 22-32. Descrierea CIP a Bibliotecii Naționale a României Istoria Franței / coord.: Jean Carpentier, François Lebrun Iași: Institutul European, 2001 528 p. 19,5
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
de manuscrise, dintre care cele mai vechi datează de la sfîrșitul secolului al VII-lea: în special, un manuscris conținînd primele șase cărți, care a aparținut abației de la Corbie (Somme)și care este acum păstrat la Biblioteca Națională (ms.latin 17655). Redactată la mai mult de 70 de ani după evenimente, această povestire tîrzie și plină de imagini vii dezvăluie mai mult decît detaliile convertirii și ale ceremoniei, importanța pe care episcopii regatului franc au acordat-o botezului lui Clovis. Putem reține
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
pe lîngă *clericii săi se dezvoltă servicii centrale în jurul cîtorva personaje cheie: comitele palatului, care prezidează tribunalul în absența regelui; șambelanul, care se ocupă de "camera" regelui (camera), adică de vistieria acestuia, de încasările și de cheltuielile sale; *cancelarul care redactează și expediază acte scrise din ce în ce mai numeroase. La ordinele acestora se găsesc "funcționari", laici și mai ales clerici, formați pe loc. Acest ansamblu constituie palatul. În întregul imperiu, împăratul este reprezentat de *comiți cel puțin trei sute , care, numiți de el, au
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
putea convinge nu-i vom da nici un ajutor împotriva lui Carol.)" Nithard, Histoire des fils de Louis le Pieux, (ed. și trad. P. Lauer, Paris, Belles Lettres, 1964 p. 105-109). Acest text provine din Istoria fiilor lui Ludovic cel Pios, redactată de Nithard, care era nepotul lui Carol cel Mare, fiul fiicei acestuia, Berthe, și al unuia dintre personajele importante ale curții și ale Renașterii carolingiene, poetul Angilbert. Nithard, un laic, era deci vărul primar al împăratului Lothar și al regilor
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
pînă în 1149), cînd Ludovic al VII-lea pleacă în cruciadă; abația de la Saint-Denis, care este necropola regală, adăpostește însemnele regalității coroana, *flamura -, iar călugării săi, începînd cu Suger însuși care scrie Viața lui Ludovic al VI-lea cel Gros, redactează istoria oficială a regilor Franței. În sfîrșit, este epoca în care apare în jurul regelui un embrion de administrație, centrală și locală. Din anturajul său, dintre membrii Curții, el alege apropiați care îi dau sfaturi politice și care vor forma *Consiliul
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
În cadrul vieții cotidiene, în timpul marilor defrișări, s-a născut comunitatea țărănească, mulțime de oameni care trăiesc într-un sat care este în același timp și parohie. Textele îi numesc "oamenii din...", urmat de numele satului. În favoarea acestor comunități au fost redactate carte de libertăți. Documente prin excelență pentru cunoașterea lumii rurale, aceste acte datează în majoritate din secolele al XII-lea și al XIII-lea. În Franța de nord, un sfert dintre ele sînt anterioare anului 1190, jumătate se eșalonează între
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
cea de-a șaptea cruciadă, să consemneze în scris amintirile lui despre rege. Lucrarea, terminată în 1309 de către Joinville, la vremea aceea în vîrstă de 85 de ani, fu oferită fiului mai mare al reginei, viitorul Ludovic al X-lea. Redactată în limba franceză, ea se compune din două părți: învățămintele și virtuțile lui Ludovic cel Sfînt; faptele sale de arme împreună cu povestirea cruciadei. Lucrarea nu a avut o audiență prea mare în Evul Mediu: pe atunci se prefera consultarea istoriei
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
la maximum prin nevoia în care se găsește de a-și face rost de bani prin toate mijloacele: împrumuturi, crearea de oficii, suprimarea parțială a plății rentelor, restabilirea impozitelor căzute în desuetudine. Fronda parlamentară. În iunie 1648, Parlamentul de la Paris redactează o hotărîre, numită "a camerei Ludovic cel Sfînt", cerînd rechemarea tuturor comisarilor sau intendenților, votarea prin parlament a impozitelor noi și a înființării de oficii, interdicția de a închide pe cineva pentru mai mult de 24 de ore fără să
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
suplicii; luînd, în sfîrșit, drept strigăt de luptă: rațiune, toleranță, umanitate." Condorcet, Esquisse d'un tableau historique des progrès de l'esprit humain, Paris, Masson, 1822, p. 206 În această pagină a Schiței unui tablou istoric al progreselor spiritului uman, redactată în 1793, matematicianul și filosoful Condorcet (1743-1794), care avea să se sinucidă în închisoare cîteva luni mai tîrziu, rezumă marile teme ale mișcării filosofice și evocă diversele mijloace folosite de filosofi pentru a-și promova ideile. Dicționarul istoric și critic
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
cumpărat de la cler bunuri, mulți au votat moartea regelui și refuză Vechiul Regim. Ei și-au proclamat oroarea față de sîngele vărsat temîndu-se să nu fie și al lor și atașamentul față de proprietate; ei refuză deci mișcarea populară. Constituția anului I, redactată în timpul Terorii, li se părea prea egalitaristă; ei o preferă pe cea a anului III, care, împărțind puterea executivă între cei cinci membri ai unui Directorat și legislativul între două adunări, Consiliul Bătrînilor și Consiliul celor Cinci Sute, asigură avantajele
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Extras din Mémorial de Saint-Hélène, in F. de Dainville et. J. Tulard, Atlas administratif de l'Empire français, Genève, Droz, 1973, notice p.14 Primul text, extras din Recueil des circulaires du ministre de l'Intérieur 11, este o circulară redactată la două luni după legea din 28 pluviôse anul VIII (17 februarie 1800) prin care creează funcția de prefect , de Lucien Bonaparte, pe atunci Ministru de Interne (el se va retrage puțin după aceea din viața politică, atunci cînd fratele
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Galia antrena o remodelare a peisajului agrar. Măsurat și delimitat, solul era împărțit după un cadrilaj cu unități sau centuri cu latura de 704-710 metri. Aceste unități serveau drept bază pentru distribuirea loturilor de pămînt colonilor. Caiete de doleanțe. Caiete redactate în mod tradițional înaintea reunirii stărilor generale, care expun doleanțele supușilor regelui. Începînd cu cele mai mici unități (parohie, asociație profesională...), ele se constituiau, pentru fiecare ordin, în caiete de bailliage, ce erau aduse de deputații stărilor. Cairn. Vezi tumul
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
semne sensibile instituite de Isus Cristos pentru a obține grația divină și pentru a sfinți sufletele; ele sînt în număr de șapte: botezul, mirungerea, penitența (sau confesiunea), euharistia (sau comuniunea, împărtășania), maslul, hirotonisire, căsătorie. Salică (lege). Lege a francilor salieni redactată în timpul lui Clovis, pe la 486-496, revizuită de mai multe ori pînă la Carol cel Mare. Această lege conține o clauză care a fost invocată în secolul al XIV-lea de către legiștii regelui Franței pentru a justifica a posteriori excluderea femeilor
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
definitiv. 1908 1 septembrie Este numit profesor suplinitor la catedra de Istoria literaturii române moderne a Facultății de litere din Iași. 1909 Îi apare volumul Scriitori și curente; în perioada februarie- martie se internează la sanatoriul Sf. Elisabeta, București. 1911 Redactează o detailată biografie ce va apare postum sub titlul Amintiri din copilărie și adolescență. 5 noiembrie este desărcinat de minister din postul de suplinitor, în locul lui fiind numit Eugen Lovinescu, doctor în litere la Paris și docent universitar. decembrie G.
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
săptămânală "Însemnări literare". Ține, la îndemnul dr. Fr. Rainer, un "curs popular" despre literatura română la Institutul Anatomic din Iași. 1920 martie Reapare "Viața romînească". Scoate volumul Note și impresii. 1921 Apar volumele: După război, Scriitori români și străini. 1924-1925 Redactează Adela într-o primă versiune, pe care o citește soției și prietenilor. 1927 Lucrează la o ediție a poeziilor lui Eminescu ce va fi editată în 1930 de "Cultura Națională". În același an apar volumele: Studii literare și Privind viața
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
noastre strămoșești. Aduc mulțumiri celor ce au sprijinit tipărirea acestei cărți, spre folosul didactic și sufletesc al tuturor. I. DOI MARI MISIONARI ȘI PĂTIMITORI PENTRU HRISTOS LA DUNĂREA DE JOS: SFINȚII EPICTECT ȘI ASTION Încă din antichitatea creștină, MARTIROLOGIILE răsăritene redactate în limba greacă făceau mențiune despre Epictect și Astion, doi mărturisitori de la Dunărea de Jos, mai precis din nordul Dobrogei, care în vremea împăratului roman Dioclețian au fost martirizați în cetatea Halmyris. Aceste martirologii au stat la baza Sinaxarului Bisericii
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
unitate strânsă între această lucrare și imnul Te Deum. Unii cercetători au sugerat părerea că imnul Te Deum a circulat în Biserica primară, începând din secolul al II-lea, sub diferite forme, iar Sfântul Niceta de Remesiana l-ar fi redactat definitiv. Imnul Te Deum este scris în proză ritmică și cuprinde trei părți: o laudă a Tatălui, o mărturisire a Sfintei Treimi și o invocare a Fiului, la care s-a adăugat, mai târziu, o rugăciune de dimineață. Ideile dogmatice
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Dionisie Exiguul). Cunoașterea și utilizarea scrisului în limba latină, chiar și de către oamenii simplii, dovedește că instrucția și educația în școli de diferite grade avea un caracter sistematic. Textele epigrafice găsite pe teritoriul de astăzi al României (peste 3500) sunt redactate ,,într-o limbă latină surprinzător de corectă”. Dacii, care învățau latina cuceritorilor, adaptau cuvintele la deprinderile lor fonetice. Influența substratului geto-dacic asupra latinei de la Carpați, Tisa, Nistru, Dunăre și Marea Neagră a fost definitivă. Morfologia, sintaxa și stilistica latinei vorbite în
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
și a fost dezvoltată în tradiția Bisericii occidentale. Spre deosebire de opera lui Cassian, mai târziu apar formulări cu distincții delicate legate de noțiunea de har (gratia preveniens, gratia preparans, gratia operans, gratia cooperans, gratia conservans etc.). Atunci când Sfântul Ioan Cassian a redactat ,,Așezămintele mănăstirești” (anul 420) și prima serie a ,,Convorbirilor duhovnicești” (anul 425 sau 426), erau deja răspândite multe din scrierile și tezele lui Augustin. Astfel că, fiind conștient de pericolul pelagianismului, la scopul inițial de instruire a călugărilor, Sfântul Ioan
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Chiar și în această etapă, Dreptul canonic apusean continuă să rămână tributar Dreptului canonic răsăritean, de limbă greacă. Cu alte cuvinte, Biserica Ortodoxă răsăriteană reprezenta atât leagănul creștinismului, cât și al Dreptului eclesiastic. Legislația canonică a primelor veacuri a fost redactată în limba greacă, pentru că, inițial, nucleul primelor comunități creștine era constituit din elemente etnice orientale. În primele două-trei veacuri, „comunitățile italice, galeze și africane s-au recrutat, în mare parte, dintre orientali, care, fie că erau de origine elenică, fie
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
canonic răsăritean, precum, canones, care va substitui noțiunea de „regulae” sau „statuta”: „reguli părintești”, „titlurile hotărârilor”, „disciplina rânduielii bisericești”, „canoanele Sinodului de al Niceea”, „hotărârile Sfântului Sinod de la Calcedon” etc. Până la traducerea făcută de Dionisie Exiguul, în Colecțiile canonice apusene, redactate în limba latină, apare noțiunea de „statut”, nu de „canon”. În Prefața către episcopul Ștefan, el precizează că a introdus în Colecția sa canonică tradusă „chiar și hotărârile Sinodului de la Sardica, precum și a celui din Africa”. În Prefață la colecția
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
a justifica această opțiune, ei afirmă că, „în conformitate cu Dreptul roman, Dreptul canonic recunoaște sentințelor pontificale, date în circumstanțe bine definite, o valoare coercitivă, fiindcă, în realitate, ele sunt legi”. A treia Colecție canonică, numită și „a treia ediție” a fost redactată de Dionisie Exiguul la cererea expresă a papei Hormisdas (514-523). Ea cuprindea și decretaliile papale mai sus amintite. Se știe că edițiile a I-a și a II-a ale Colecției dionisiene s-au păstrat „până în ziua de astăzi, în
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]