2,115 matches
-
clădirii, utilizarea clădirii, instalația de încălzire etc. ÎI.1 .5.6. Pierderi de căldură ale clădirii(calcul pentru o singură zona) ÎI.1 .5.6.1. Încălzire fără intermitenta (Încălzire continuă) Pierderile de căldură, Q(L), ale unei cladiri mono-zona, încălzita la o temperatură interioară uniformă, pentru o perioadă de calcul dată, sunt: Q(L) = H[theta(i) - theta(e)] * ț [J] (1.3) în care ι(I) este temperatura interioară de calcul, conform ecuației 1.2; ι(e) este temperatura
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
fie același cu cel al ecuației (1.3) pentru orice clădire. ÎI.1.5.6.2. Încălzire cu intermitenta În cazul în care se aplică împărțirea în perioade de încălzire diferite, pierderile termice totale, Q(L), ale unei cladiri mono-zona încălzita la o temperatură uniformă și pentru o perioadă de calcul dată, se calculează cu relația (1.4): N Q(L) = Σ N(j) H(j) [theta(iad,j) - theta(e)] * ț(j) [J] (1.4) j=1 în care N
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
ce urmează. Cu toate acestea, atunci când se aplică împărțirea în perioade de încălzire calculul se efectuează pentru fiecare perioadă de încălzire. ÎI.1.5.6.3. Coeficientul de pierderi de căldură Coeficientul de pierderi de căldură al unei clădiri mono-zona, încălzita la o temperatură interioară uniformă, pentru o perioada sau sub-perioada de calcul dată, se definește cu relația (1.5): H = H(Ț) + H(V) [W/K] (1.5) în care H(Ț) - este coeficientul de pierderi termice prin transmisie, calculat
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
SR EN ISO 13790 anexă E; Coeficientul de pierderi termice prin ventilare, H(v) se calculează astfel: H(V) = rho(a) * C(a) * V(a) [W/K] (1.6) în care: V(a) este debitul de aer vehiculat prin spațiile încălzite rezultate din ventilarea mecanică și naturală C(a) este capacitatea termică volumică a aerului. NOTĂ 1 - Daca debitul de aer, V(a), este dat în mc/s, rho(a) * C(a) = 1200 J/(mcK). Dacă V(a) este dat în
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
caz, degajările de căldură interne se calculează cu relația (1.9): Q(i) = [phi(i,h) + (1-b) phi(i,u)] * ț = phi(I) * ț [J] (1.9) unde: phi(i,h) este fluxul termic mediu al degajărilor interne în spațiile încălzite; phi(i,u) este fluxul termic mediu al degajărilor interne în spațiile neîncălzite; phi(i) este fluxul termic mediu al degajărilor interne; b este factor de diminuare NOTĂ - Dacă nu se specifică altfel, se pot utiliza valorile degajărilor de căldură
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
suprafață de 1 mp având orientarea j, în J/mp; - A(snj) este aria receptoare echivalentă a suprafeței n având orientarea j, adică aria unui corp negru care conduce la acelasi aport solar că suprafață considerată. Primul termen corespunde spațiului încălzit și cel de-al doilea este pentru spațiul neîncălzit. Aporturile solare din spațiile neîncălzite sunt înmulțite cu (1 - b), unde b reprezintă factorul de diminuare. În fiecare termen, prima suma se efectuează pentru toate orientările j, iar a doua pentru
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
stabilit un coeficient adimensional care reprezintă raportul dintre aporturi și pierderi, gamma, astfel: Q(g) gamma = ------ (1.16) Q(L) ÎI.1.5.10.3. Constantă de timp a clădirii Constantă de timp, tău, caracterizează inerția termică interioară a spațiului încălzit. Aceasta se determina cu relația următoare: C tău = ---- (1.17) H C este capacitatea termică interioară a clădirii; H este coeficientul de pierderi termice al clădirii. Notă: Dacă există valori convenționale ale constanței de timp pentru clădiri tipice acestea pot
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
12 h pe zi), precum clădiri destinate educației, │ 0,8 │ 70 │ │ │birouri, clădiri pentru conferințe și comerciale │ │ │ └───┴───────────────────────────────────────────────────────┴────────┴────────┘ Figură 1.5 prezintă factorii de utilizare pentru perioadele de calcul lunar și pentru diverse constante de timp, pentru clădiri din categoria I (încălzite continuu) și ÎI (încălzite discontinuu). Figură ÎI.1.5. Factor de utilizare pentru constantele de timp de 8h, o zi, două zile, o săptămână și infinit, valabil pentru o perioadă de calcul lunar, pentru clădiri încălzite continuu(clădiri din categoria
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
clădiri din categoria I (încălzite continuu) și ÎI (încălzite discontinuu). Figură ÎI.1.5. Factor de utilizare pentru constantele de timp de 8h, o zi, două zile, o săptămână și infinit, valabil pentru o perioadă de calcul lunar, pentru clădiri încălzite continuu(clădiri din categoria I, sus) și pentru clădiri încălzite numai pe timpul zilei(clădiri din categoria ÎI, jos) NOTĂ 1 Factorul de utilizare se definește independent de caracteristicile instalației de încălzire, presupunând reglarea perfectă a temperaturii și flexibilitate infinită. NOTĂ
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
Figură ÎI.1.5. Factor de utilizare pentru constantele de timp de 8h, o zi, două zile, o săptămână și infinit, valabil pentru o perioadă de calcul lunar, pentru clădiri încălzite continuu(clădiri din categoria I, sus) și pentru clădiri încălzite numai pe timpul zilei(clădiri din categoria ÎI, jos) NOTĂ 1 Factorul de utilizare se definește independent de caracteristicile instalației de încălzire, presupunând reglarea perfectă a temperaturii și flexibilitate infinită. NOTĂ 2 O instalație de încălzire cu un răspuns lent și
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
național, suma se ia în considerare numai pentru acel sezon de încălzire. ÎI.1.5.11.2. Metodă de calcul pe sezonul de încălzire (metodă simplificată ) Această metodă este o metodă simplificată și se aplică exclusiv clădirilor din categoria I (încălzite continuu). Prima și ultima zi a sezonului de încălzire, adică durată și condițiile meteorologice medii ale acestuia pot fi stabilite la nivel național pentru o zonă geografică dată și pentru clădiri tip. Sezonul de încălzire cuprinde toate zilele pentru care
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
radiație cauzate de disiparea căldurii către exterior, Q(em,emb) Aceste pierderi apar la sistemele de încălzire prin radiație de pardoseala, plafon sau pereți și se calculează doar atunci când elementul de construcție încălzitor conține o suprafata orientată către exteriorul spațiului încălzit, catre sol, către alte clădiri sau către alte spații neîncălzite. Dacă caracteristicile suprafețelor emisive (exemplu: grosimea sau tipul izolației termice) sunt diferite în cadrul aceleiași clădiri, atunci este necesara separarea calculelor pentru fiecare zonă omogena din punct de vedere al sistemului
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
U(e) = coeficientul de transfer termic între nivelul de montare al serpentinei încălzitoare și exterior, sol, spațiul neîncălzit sau clădirea adiacenta, în W/mp°*C; U(i) = coeficientul de transfer termic între nivelul de montare al serpentinei încălzitoare și spațiul încălzit, în W/mp*°C; theta(m) = temperatura medie a suprafeței încălzitoare, în °C; theta(e) = temperatura exterioară, a solului, a spațiului neîncălzit sau a clădirii învecinate, în °C; theta(i) = temperatura interioară, în °C; ț = timpul, în ore. Transferul termic
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
căldură (între 0 and 100%), dat de relația R(j) khi(j) = 100 * --------- [%] (1.32) 1 ---- - R(j) b*U în care: R(j) = rezistență termică a elementului de construcție încălzitor, între nivelul de montare a serpentinei încălzitoare și spațiul încălzit, în mp * K/W; U = coeficientul global de transfer termic al elementului de construcție încălzitor, în W/mp * °C; b = factorul de corecție a temperaturii care ține cont de reducerea temperaturii (spre exemplu, între elementele încălzitoare ale serpentinei), cu valoarea
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
interioară și exterioară, adică: ... theta(i) - theta(e,avg) + DELTA[theta(i)] DELTA Q(em,c) = Q(h) * ------------------------------- --------- [J] (1.36) theta(i) - theta(e,avg) b) - prin recalcularea necesarului de căldură al clădirii, utilizând creșterea echivalentă a temperaturii spațiului încălzit. ... ÎI.1.7. Calculul Pierderile de căldură din sistemele de distribuție depind de temperatura medie a apei din conducta de tur, respectiv retur, de temperatură ambiantei și de caracteristicile izolației termice a conductelor. ÎI.1.7.1. Metodă de calcul
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
j) [(D)] = U'(i) [theta(m) [a(D)] - theta(a,j)] (1.39) În sistemele de distribuție cu temperatură de alimentare constantă, temperatura medie f2ι(m) este constantă și nu depinde de sarcină medie. La o diferență între temperatura spațiului încălzit și cel neîncălzit calculată că Deltaf 2ι(U) = ι(a) - ι(U) și coeficienți de transfer de căldură unitari pentru spațiile încălzite respectiv neîncălzite U' U'(U), pierderile de căldură prin transmisie către spațiile neîncălzite se calculează astfel: . . U'(u
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
temperatura medie f2ι(m) este constantă și nu depinde de sarcină medie. La o diferență între temperatura spațiului încălzit și cel neîncălzit calculată că Deltaf 2ι(U) = ι(a) - ι(U) și coeficienți de transfer de căldură unitari pentru spațiile încălzite respectiv neîncălzite U' U'(U), pierderile de căldură prin transmisie către spațiile neîncălzite se calculează astfel: . . U'(u) DELTA heta(U) q(d,j)[(D)] = q[(D)] * (-------- + U'(u) * ----------- (1.40) U' q(d)[beta(D)] sau notând termenii cuprinși
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
notând termenii cuprinși în paranteză f(U), relația poate fi scrisă astfel: . . q(d,j)[(D)] = q[a(D)] * f(U) (1-41) adică se ține seama de coeficienții de transfer de căldură unitari și de diferența de temperatură dintre spațiile încălzite și neîncălzite. Dacă se consideră o lungime totală a conductei L(H) în spațiul încălzit și respectiv L(U) în spațiul neîncălzit, coeficientul de recuperare din pierderea de căldură a conductelor poate fi calculat astfel: L(H) a(n) = ------------------------------------------ (1-42
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
D)] = q[a(D)] * f(U) (1-41) adică se ține seama de coeficienții de transfer de căldură unitari și de diferența de temperatură dintre spațiile încălzite și neîncălzite. Dacă se consideră o lungime totală a conductei L(H) în spațiul încălzit și respectiv L(U) în spațiul neîncălzit, coeficientul de recuperare din pierderea de căldură a conductelor poate fi calculat astfel: L(H) a(n) = ------------------------------------------ (1-42) U'(U) DELTA heta(U) L(H) + ----- L(U) (1 + ----------------- U' theta(m)[(D)] - theta
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
așa cum arată tabelul 1.3: Tabel 1.3. Lungimea echivalentă pentru armaturi Această valoare se va însumă cu lungimea conductelor. ÎI.1.7.3. Pierderile de căldură recuperabile și nerecuperabile Luând în considerare suma tuturor lungimilor conductelor aflate în spații încălzite se pot deduce pierderile de căldură recuperabile Q(d,r) în pasul de timp utilizat. . Q(d,r) = Σ q(d,r,j) * L(r,i) * ț(H) [J;kWh] (1.43) i În mod similar luând în considerare lungimea
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
bază necesare pentru aplicarea metodei simplificate sunt următoarele: L lungimea zonei considerate B lățimea zonei h(G) înălțimea nivelurilor n(G) numărul de niveluri în zona respectivă f2ι(m) temperatura medie în zona ι(a) temperatura din spațiile adiacente zonei (încălzite sau neîncălzite) ț(H) numărul de ore de funcționare a instalației de încălzire în pasul de timp utilizat (h/pasul de timp) numărul de robinete, armaturi, suporturi de susținere a conductelor Rezultate: Q(d) pierderea de căldură în sistemul de
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
ale clădirii sau zonei considerate. Figură 1.8. Distribuția conductelor în interiorul unei cladiri Lungimea conductelor în sistemele de distribuție este: L(V) lungimea conductelor dintre sursă și baza coloanelor de distribuție Rețeaua orizontală de distribuție poate fi amplasată în spațiu încălzit sau neîncălzit (în subsol). L(S) lungimea conductelor pe coloane (pe verticală). Aceste conducte sunt în spațiu încălzit, în pereți dubli. L(A) Lungimea racordurilor. Tabel ÎI.1.7.6.2. Aproximarea coeficientului de transfer U' În metodă de calcul
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
distribuție este: L(V) lungimea conductelor dintre sursă și baza coloanelor de distribuție Rețeaua orizontală de distribuție poate fi amplasată în spațiu încălzit sau neîncălzit (în subsol). L(S) lungimea conductelor pe coloane (pe verticală). Aceste conducte sunt în spațiu încălzit, în pereți dubli. L(A) Lungimea racordurilor. Tabel ÎI.1.7.6.2. Aproximarea coeficientului de transfer U' În metodă de calcul simplificată se acceptă valori aproximative pentru coeficientul de transfer termic U'. Orientativ pot fi folosite valorile indicate în
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
împreună cu figură 1.8. Tabel 1.6 Valori orientative pentru U' [W/mK] pentru clădiri noi și existente Conducte în .7.7. Metodă de calcul tabelara (simplificată) Datele de bază necesare pentru aplicarea metodei simplificate sunt următoarele: A aria pardoselii încălzite (mp) f2ι(m) temperatura medie în zona ț(H) numărul de ore de funcționare a instalației de încălzire în pasul de timp utilizat (h/pasul de timp) Rezultate: Q(d) pierderea de căldură în sistemul de transport și distribuție a
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]
-
tabelar al pierderilor de căldură anuale ale sistemului de distribuție a căldurii Calculul tabelar se bazează pe următoarele ipoteze: - încărcarea medie a sistemului de distribuție f2â = 0,4 - numărul anual de ore de încălzire = 5000 - lungimea zonei depinde de suprafață încălzita, astfel: L = 11,4 + 0,0059 * A(N) - lățimea zonei depinde de suprafață încălzita, astfel: B = 2,72 * ln[A(N)] + 6,62 - numărul de niveluri a zonei: n(G) = A(N)/(L * B) - A - aria zonei [mp] - Valoarea U
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187120_a_188449]