2,740 matches
-
pândindu-i tresăririle care s-o convingă de încă existența lui; apoi câteva ore acasă, cu cafele și calmante, nereușind să doarmă și simțind sprijinul fără margini al Aurorei Mocanu, care-și lăsase treburile și stătea cu ea, vorbindu-i întruna, înainte de a se duce din nou la spital, la căpătâiul celui ce acum mișca, deschidea ochii, zâmbea, i se ridica o piatră de pe inimă, n-au fost atinși centri vitali, nu dorea în clipa aceea decât ca el să trăiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
clopotul de sticlă, dar altceva nu se mai auzea. Privea în gol, spre spațiul înghețat, cu pumnii strânși vârâți în buzunare și cu dinții încleștați. Ce anume fusese nu mi-a spus - se gândea - sau n-a vrut. Își repeta întruna vorbele astea în gând și nimic altceva, într-un cerc vertiginos. „N-a vrut“, își spunea cu glas tare. Simțea ceva nedeslușit, ca o furie, îndârjire și rușine crescând în el. Iar se gândea la vorbele acelea și rostea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
la locul lor, lăsându-i în camera cu lumină portocalie pe Andrei Vlădescu, care gesticula exagerat, și pe Lia, așezată lângă el pe divanul mare, ascultându-l și împotrivindu-se tot timpul. „Nu cred, nu cred să fie așa“, repeta întruna. Rodica Dumitrescu ieșise pentru o clipă. Iuliu Sofronie spunea măscări. Vlad Dumitrescu se prăbușise într-un fotoliu-balansoar, cu speteaza foarte înaltă, învelită în țesătură cu dungi fine negre și albastre și cenușii, asemănătoare draperiilor. Ședea drept, privindu-ne, treaz, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și dacă înaintarea nu este cumva întoarcere. Să se oprească și să aștepte risipirea pâclelor a căror apariție n-o înțelegea? Atunci sporea în el nemulțumirea că nimic nu este cum ar dori el. Îl cuprindea o stare de agitație, întruna izbucnind din străfundurile lui în unde care nu se mai terminau, precum lava, fumul și cenușa unui vulcan deloc furios, chiar blând în manifestările sale, care își epuizează forțele catastrofale numai într-un permanent mârâit și o fără de sfârșit clătinare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
-i povestea cu filmul, nu-i așa? P-asta o iau deocamdată.“ Andrei știa că n-o să mai vadă niciodată romanul înapoi. Pe urmă se fâțâise o vreme mișcând încet din șoldurile pe care se mulau pantalonii negri, ridicându-și întruna mâinile la ceafă. Andrei Vlădescu era convins că mișcările astea fac parte din jocul ei de ațâțare, până în clipa în care i-a spus: „Da’ nu-mi zici nimic, dragă, de perucă? Nu-mi stă bine?“. Nu observase asta. De sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și vârful limbii în câte-o licoare... Fii bărbat serios, am venit să stăm de vorbă, nu pentru altceva.“ În licăririle tremurate ale lumânărilor care aruncau umbre mișcătoare pe pereți se prefăcea că nu simte mâna lui pe după umeri, vorbind întruna și râzând, uitându-se la el cum dă din cap ascultător, în vreme ce-i descheia nasturii bluzei, mângâindu-i sânii. Se întrerupea doar pentru câte o clipă, să-i atragă atenția: se desface în sensul celălalt, nu trage așa, e un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
sunt un mârșav care, dacă nu se ține de promisiune, nu merită nici o atenție. Peste două zile o aștepta la el. Ca de fiecare dată, înfrigurat că n-o să vină, începând să aștepte efectiv cu vreo oră înainte și privind întruna ceasul, temându-se să nu se întâmple ceva. Îi transpirau palmele, și le ștergea întruna de o batistă sau de pantaloni. Punea de fiecare dată răul înainte și detesta întârzierile oricui, imediat se gândea la un accident, sau ceva neapărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
două zile o aștepta la el. Ca de fiecare dată, înfrigurat că n-o să vină, începând să aștepte efectiv cu vreo oră înainte și privind întruna ceasul, temându-se să nu se întâmple ceva. Îi transpirau palmele, și le ștergea întruna de o batistă sau de pantaloni. Punea de fiecare dată răul înainte și detesta întârzierile oricui, imediat se gândea la un accident, sau ceva neapărat sinistru și îl apuca panica. Pe măsură ce se apropia momentul simțea în el emoție și teamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Suntem patru traducătoare pe limba franceză și ne-am putea descurca bine, ne-am aranja între noi un program care să nu ne epuizeze. E groaznic să stai cu căștile la urechi opt ore, cu mici pauze, și să traduci întruna simultan tot felul de conferințe și cursuri care nici nu-ți mai spun cum sunt și ce termeni folosesc. Nimeni nu e în stare să facă asta ca lumea, chiar și cu experiență îndelungată, dacă durează atâtea ceasuri. Până și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Bău laptele șezînd la masa de lucru din biroul stomatologului, În timp ce dinții Îi zîmbeau, apoi adormi Într-un dormitor de la etaj, În așternuturi de mătase, pline de parfumul trupului femeii cu chipul unei stele de cinema. 9 Sfîrșitul bunătății Căutînd Întruna de mîncare, a doua zi de dimineață Jim părăsi casa stomatologului. Găsi o nouă locuință temporară Într-o casă din apropiere, aparținînd unei văduve americane pe care părinții lui o cunoscuseră Înainte de plecarea ei la San Francisco. De acolo, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
doar pentru că fusese Împreună cu Basie și cu Frank. Se Îngrozea cînd se gîndea la soldații În chimono atacîndu-l pe Frank cu bețele lor, dar măcar spera să-și revadă părinții În curînd. La centrul de detenție, prizonierii veneau și plecau Întruna: doi britanici muriseră cu o zi Înainte, o femeie bandajată pe care lui Jim Îi fusese interzis s-o vadă, din cap pînă-n picioare, și un bătrîn bolnav de malarie care era un inspector de poliție pensionat. Dacă ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pe cerul de deasupra capului său, de parcă ar fi fost chemate de mintea flămîndă a lui Jim. Tunetul lor tot mai puternic străbătea pămîntul dinspre docurile de la Nantao. Un vas japonez de trupe, aplecat pe bancurile de nisip, era bombardat Întruna, pînă cînd Jim putea vedea lumina zilei prin suprastructura lui. Cu toate astea, pista de ciment de la aerodromul Lunghua rămînea intactă. Printr-un efort eroic, inginerii japonezi continuau să astupe craterele după fiecare raid, de parcă s-ar fi așteptat ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
care am strecurat din sticlă în pahar când Miau a înecat un Tigar de la trambulină, îmi vine să râd, cum am aruncat covorul pe geam și stăteam călare pe pervaz, ei?! Băieții de la Capitol!!! și baba asta care tot sună întruna și ne fute filmul, da, doamnă, nu se răstoarnă nici un scaun aici, doar mergem, da’, e târziu, e adevărat și probabil sunetele vi se par mai tari și în pula mea, Miau, nu mai tropăi și tu așa, de ce dracu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
Tare-aș vrea să cred că toate astea n-au fost decât un coșmar”. Când va relata episodul, Necunoscutul va preciza că își văzuse atunci întreaga viață trecându-i pe dinaintea ochilor, de câteva ori la rând, ca și cum ar fi repetat întruna experiența rătăcirii pe acel tărâm dintre viață și moarte, unde, în clipa ultimei suflări, omul își revede, pare-se, întreaga existență. Necunoscutul făcuse oare o incursiune în lumea morților sau trăise o experiență onirică? Greu de spus; în orice caz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
de pe obraji și privi din nou prin lunetă. Discul porni iar peste întinsul câmpiei. Reveni. În sfârșit, se opri. Mai bine zis, încremeni. Descoperise omul. Dar și femeia. Fire moi de ninsoare țeseau în jurul perechii o complicitate silențioasă. Fulgii cădeau întruna, mereu înlocuiți de alții, voalând, în acest fel, gesturile, mângâierile, încordările, răsucirile, dibuirile pasionate ale mâinilor, ale umerilor, ale buzelor. Pelerinele alunecaseră deja. Călărețul le descoperi la picioarele lor. Două pete de culoare, neagră și purpurie. Dispăreau încet. Deveneau o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mâinile ei și nici nu îl băgase vreodată în pat împăturit cu atâtea sărutări. Și, pentru specimenul ăla, stăpâna îl expediase pe el. Îl aruncase afară ca pe o javră oarecare și închisese bine ușa. Și asta în timp ce ea torcea întruna ceva despre iarbă și petale de micșunele. Eroare! lătră el. Apoi mormăi nemulțumit. Ah, cât se poate înșela parfumata! Ăla puțea pur și simplu! L-am mirosit eu! Când a intrat pâș-pâș și cu inima bum-bum în dormitor, avea încălțările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
în acea privire cicatricea unei suferințe vechi, prea dureroasă pentru a fi mărturisită. Furat de poveștile prințului, Dante Negro rămânea uneori până în zori. Dacă apărea omul de legătură, Manuc se retrăgea în camera alăturată. Harabalele cu mărfuri veneau și plecau întruna. Prin ușa întredeschisă, pictorul îl vedea semnând actele primite, citind și scriind scrisori atent, ușor încruntat. Cămașa îi aluneca. Scotea la iveală umărul rotund, cu pielea deosebit de albă în contrast cu șuvițele negre de păr. Un umăr bărbătesc. Dar și o candoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
pistolul și trase în direcția ministrului de război, care continua să-i ordone să se predea. Se auzi un țipăt scurt, urmat de urletele înnebunite ale mulțimii. Caii de la trăsura prințului, prinsă la mijlocul adunăturii de oameni, săreau pe loc, nechezau întruna. În acel moment, generalul evadat simți un pistol la tâmplă. Și soldatul din spatele lui Savary, care se străduia să-i lege acestuia mâinile, simți aceeași atingere rece. Încremeni la rândul lui. Doar prințul avu o surpriză plăcută. Posesorul celor două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
a fost cu violurile și crimele din Mastrick. Nu era chiar suspect În acel caz, dar era pe lista de „lichele periculoase“, așa că l-am arestat oricum. Avea mâinile ca pielea de broască râioasă, foarte reci și lipicioase. Se mângâia Întruna... Logan se cutremură amintindu-și. — De data asta n-o să-i mai scape, totuși. De la 14 ani În sus: Peterhead. —Așa-i trebuie. Închisoarea Peterhead. Acolo erau trimiși cei care comiseseră infracțiuni sexuale. Violatori, pedofili, sadici, criminali În serie... Cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
adunat În jurul unui joc video, care țipa și țiuia, dar Logan Îi ocoli și merse mai departe. Watson stătea de una singură, luptându-se cu unul dintre bandiți. Lumini intermitente se Învârteau Încontinuu În jurul ecranului aparatului, care țiuia și bipăia Întruna. O sticlă de Budweiser pe jumătate băută era ținută strâns În cealaltă mână, În timp ce Natsch continua să apese pe butoanele care licăreau, făcând imaginile să se succeadă cu repeziciune. — Pari fericită, spuse Logan privind cum pe ecran apar două lămâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Erskine, singurul lucru care se schimbase era calitatea aerului. Pereții erau În continuare plini cu pozele alea dubioase cu mama-și-fiul, tapetul era În continuare enervant, dar aerul era acum Încărcat cu fum de țigară. În sufragerie, doamna Erskine se foia Întruna pe canapea, neputând să stea liniștită sau să se ridice. Un pahar mare cu o băutură transparentă era Încleștat În mâinile ei, iar o țigară pe jumătate fumată Îi stătea Înfiptă Între buze. Din sticla de votcă de pe măsuța de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
îndepărtată și păcatul tău este ispășit!" 8. Am auzit glasul Domnului, întrebînd: "Pe cine să trimit, și cine va merge pentru Noi?" Eu am răspuns: "Iată-mă, trimite-mă!" 9. El a zis atunci: "Du-te și spune poporului acestuia: Întruna veți auzi și nu veți înțelege; întruna veți vedea, și nu veți pricepe!" 10. Împietrește inima acestui popor, fă-l tare de urechi, și astupă-i ochii ca să nu vadă cu ochii, să n-audă cu urechile, să nu înțeleagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
Am auzit glasul Domnului, întrebînd: "Pe cine să trimit, și cine va merge pentru Noi?" Eu am răspuns: "Iată-mă, trimite-mă!" 9. El a zis atunci: "Du-te și spune poporului acestuia: Întruna veți auzi și nu veți înțelege; întruna veți vedea, și nu veți pricepe!" 10. Împietrește inima acestui popor, fă-l tare de urechi, și astupă-i ochii ca să nu vadă cu ochii, să n-audă cu urechile, să nu înțeleagă cu inima, să nu se întoarcă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
fi putut trezi pe păgînii somnolenți, pe lunaticii adunați În grotă ca să-și slăvească zeitățile păgîne, căci, de bună seamă, afară era lună plină. 8. Nu s-ar fi Încumetat să scoată un sunet, În afară de rugăciunea pe care-o Îngîna Întruna În sinea sa, abia mișcîndu-și buzele uscate, căci se temea că el Însuși s-ar fi putut trezi din vraja lunatică, Încît toți s-ar fi prăvălit În adîncurile neguroase pe deasupra cărora bîjbîiau acum purtătorii săi cu tălpile goale În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
o sugruma. Printre urlete și strigăte, distinse ceva neclar, ceva cumplit, auzi numele fiicelor ei și un urlet Îngrozitor: „Nu! Nuuu!“ Dădu pînă la urmă de sfeșnicul de pe noptieră și, cu mîinile care abia o ascultau, aprinse chibritul. Fetița urla Întruna, cu o privire Înspăimîntată În oglinjoara pe care o ținea strîns În palmă. Doamna Brener Încercă să i-o smulgă din mînă, dar fetița ținea oglinjoara cu Înverșunare Într-un spasm agonizant. Doamna Brener se așeză pe pat, Înălțînd lumînarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]