2,135 matches
-
pierdut, i-am întors privirea. — Pot să te întreb ceva? Ea ridică din umeri. — De ce nu? — Cine ești? Făcu ochii mari și am simțit că se îndepărtase cu un pas de mine, deși, din câte vedeam, de fapt nu se clintise. — Poftim? Nu știu cine ești. Schiță un zâmbet trist, nevenindu-i să creadă ce auzise. — Sunt Fiona. — Fiona. Numele mi se prăvăli în minte cu o bufnitură înăbușită; nu produse nici un ecou. Ar trebui să te cunosc? — Sunt vecina ta, spuse Fiona
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
citit recent că aceiași tipi au plătit unui debutant șapte sute cincizeci de lire pentru primul roman. — Nu puteam totuși să-i presăm mai mult? — N-avea rost. După ce au acceptat optzeci și cinci de mii, nu s-ar mai fi clintit. I-am citit. — Bine, sunt sigură că ai făcut tot ce-ai putut. Au comandat stridii, apoi homar proaspăt. În clipa când se îndepărta chelnărița, Simon spuse: — N-ar trebui să comandăm ceva și pentru - cum o cheamă? Maria? — Cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
puteau fi doar bănuite și majoritatea clădirilor anexe păreau gata să se prăbușească - geamurile erau sparte, zidăria se fărâmița și ușile abia se țineau în balamalele ruginite. Roddy părea insensibil la toate astea: își continuă drumul cu unicul scop de neclintit de a ajunge la ușa principală și mașina se opri în curtea pietruită din fața ei. Când coborâră, Phoebe se uită în jur, redusă la tăcere de uimire, dar și de o teamă ciudată, neobișnuită. Își dădea seama că Roddy reușise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
recunoscut femeia brunetă din metrou. Inevitabilul fior de emoție a durat doar o fracțiune de secundă. El a fost înlăturat de ceva mult mai puternic: o fantastică undă de șoc emoțional, alcătuită din bucurie, uimire și, la început, convingerea de neclintit că nu poate fi adevărat. Căci cum putea fi adevărat că ea părea să citească - nu, nu ziarul pe care-l citise în metrou, ci un roman subțire, cartonat, cu fotografia mea pe copertă? Cred că acesta este visul oricărui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fier ruginit, îmbătrânit pe cale corozivă. E nevoie de ceva mai sofisticat. Pe vremuri, la voi la observator exista o cameră, o cămăruță mică-mică, un depozit de mături și găleți, de fapt. Mai există? Cred că da. Nu s-a mai clintit nimic pe la noi în douăzeci de ani. De ce n-ar fi? Atunci totul e-n regulă. În cămăruța aia se ascunde un secret. De fapt n-o să mai fie secret, odată ce ți-l spun. Acolo stă un pictor. ─ ????? Nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
În fața argumentației simple, expusă pe un ton calm de Teodora, Profesorul s-a simțit „școlar”. Tot ce spune ea izvorăște din logica normală a viețuirii umane - gânduri luminate de un alt fel de iubire, proprie viitoarei mame, cuprinzătoare și de neclintit în fața oricărui raționament „protector”, sau „preventiv”, sau ... „Raționamentul poate justifica până și asasinatul! Raționamentul este nimic în fața credinței și a iubirii” - comentează P.H. Lippa. Și, într-o paranteză, își trimite cititorul în Atena filosofilor care l-au invitat pe apostolul
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
ușor așa. — Eu nu mă cert, nu vreau niciodată să mă cert. Hai să nu ne mai certăm, oricât de nervoși am fi. Poate se-ntorc azi cu alt camion. Sau poate vine avionul. — Eu nu vreau să mă mai clintesc de aici. N-avem de ce să ne mai mișcăm de aici, În afară că ți-ar fi ție mai ușor. Asta e o lașitate. — Nu poți lăsa un om să moară-n liniște, fără să-l jignești? Ce rost are să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
spuse Jack. După prânz ne-am dus la Garden pentru cântar. Stabiliseră că trebuie să aibă șaizeci și opt de kilograme după-amiază la ora trei. Purtând un prosop În jurul taliei, Jack se urcă pe cântar. Limba cântarului nici nu se clinti. Walcott tocmai ce se cântărise și era Înconjurat de o grămadă de tipi. Hai să vedem cât cântărești, Jack, spuse Freedman, managerul lui Walcott. — Da’ vreau să văd și cât are el, spuse Jack, arătând din cap spre Walcott. — Hai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
victime, dar nu mai au la poarta cărei conștiințe să-și găsească salvarea. Rex stătea, cum am spus, Întins la soare, pe cimentul Înfierbîntat al curții. Priveam prin fereastra deschisă. Îl strigai de două-trei ori a joacă, dar nu se clinti, răspunse doar, mișcînd vesel din coadă. Dumnezeu l-a creat În inima acestui univers de minuni fără să-i fi dat Însă problematica și angoasele de care sîntem bîntuiți. Steaua lui strălucea, se vede, În altă lume, Într-o galaxie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
o viață, dar ea se lăsă În voia sfîrșitului, căci peste noi Începu o adiere ca de pe alte tărîmuri, nebănuite lumi exotice cerîndu-și Îndreptățirea. Amețit de vrăjile orei mă luminam trupului ei gol și nimic nu ne-ar fi putut clinti mîntuirii acelui ceas. TÎrziu, nici unul din noi n-ar fi putut spune la ce oră, oricum Înainte de miezul nopții, poarta se auzi scîrțîind, apoi Închizîndu-se și Îndată pașii mărunți ai doamnei Pavel Înaintînd În semiobscuritatea curții. Marga Popescu gîndea: - Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
munte, l-am făcut călăraș, să nu plătească nici un bir. Această moșie să fie pentru el, copiii lui, frații lui, nepoții lui, strănepoții lui, până unde ajung e vi ta în șase luni de vară și pentru tot neamul lui neclintit în ve ci. Amin.” Pecetea cu cap de bou purta data de 12 mai 1475 (nu 1503, cum scrie Laurențiu Chiriac). Monografia, de circa 40 de pagini, cuprindea desc rierea fizică a locurilor, întinderea lor, făcea ref erir i la
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
sanitară, În sfîrșit rezervorul de la WC nu mai țîrÎie, acum se-aude ca un vuiet, văd Niagara, Urlătoarea, oameni plutind În ochiul de apă, iar lanțul trebuie doar tras cu toată forța de care ești În stare, altfel nu se clintește clopotul. Și cînd se clintește, e o adevărată Încîntare. Au Înlocuit cordonul dușului prin care țîșnea apa-n cele mai imprevizibile direcții, cu unul prin care țîșnește mai puțin, dar e nou. SÎnt atît de veseli. De Îndatoritori. Motivată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
WC nu mai țîrÎie, acum se-aude ca un vuiet, văd Niagara, Urlătoarea, oameni plutind În ochiul de apă, iar lanțul trebuie doar tras cu toată forța de care ești În stare, altfel nu se clintește clopotul. Și cînd se clintește, e o adevărată Încîntare. Au Înlocuit cordonul dușului prin care țîșnea apa-n cele mai imprevizibile direcții, cu unul prin care țîșnește mai puțin, dar e nou. SÎnt atît de veseli. De Îndatoritori. Motivată de recunoștință, Mariana s-a ras
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ăsta la putere și care a chemat, patruzeci de ani mai tîrziu, minerii, care erau evrei. Cum ziceam mai sus. Yoga. Revistă care, În primul și, pare-se, ultimul ei număr, publică extrase dintr-o carte indiană. Bhagavat a spus: „Neclintit, ține nemișcate corpul, capul și gîtul, ațintind privirea spre vîrful nasului”. Sau cum poți deveni sașiu, Într-o lume de chiori. Altă Învățătură: „Atunci cînd gîndirea se oprește, și cînd Își privește Sinele, găsește mulțumirea În Sinele său”. Și vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
gindit că dacă e și părintele de față, și dacă o să-l rugăm toți, o să mă ierte... Că eu am crezut că-l ajut. Că dacă a visat la comoara asta de când era copil... Moșu o ascultase adânc, fără să clintească, dar parcă n-ar fi auzit-o. Parcă s-ar fi trudit să asculte altceva, din altă parte. - Acum, că v-am mărturisit tot și m-am liniștit, vreau să-i cer iertare c-am îngropat galbenii și m-am
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Ana. Pe coada mea stufoasă că e o cărare foarte îngustă dar nu mă clatin deloc. Nici spre dreapta, nici spre stânga. Pantofii albaștri o duc pe Ana unde vrea ea... Acum pantofii ei înaintează rapid și nu-i poate clinti nimeni și nimic din drumul lor. Deci, amândoi, și eu și Ana, suntem plini de elan și siguri pe noi. De când mergem, oare ? Nici nu știu cum a trecut timpul. Am întâlnit până acum tot felul de minunății. Am trecut
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
stăpînirea de sine. N-ar fi trebuit să-mi scoată punga. Fața noastră palpită și e dureroasă, ochii Încă ne lăcrimează, dar putem din nou să gîndim. Îi vedem. Lampa nu ne deranjează. Ei se uită la privirea noastră de neclintit. Îi vedem. — Uită-te la el, ce boarfă de rahat, scuipă Ghostie Gorman, pămpălău mic și albinos, cu o expresie care nu prevestește nimic bun. Apoi zîmbește, scoate o punguță cu cocaină și Începe să se frece cu ea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
așa trebuie să fie. Un bărbat porni, cu pași nehotărâți, spre ușa de la intrare. Se întoarse cu fruntea încrețită: - Poate că e bine să știți că ceasul despre care vorbeați s-a oprit... exact la miezul nopții. Maynard nu se clinti. Continua să mormăie: - Sunt sigur că totul o să fie bine. Două femei se ridicară. - Ne ducem sus să o căutăm pe Joan, zise una dintre ele. Se întoarseră aproape imediat. - Nu e acolo. Nu-i nici urmă de ea. Cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85131_a_85918]
-
jucînd morocco. Aruncai în sus, la nimereală, un mănunchi de bețișoare lungi, divers colorate. Pe urmă retrăgeai din grămadă unul, fără să le miști pe celelalte. Și altul, și altul. Apăsînd pe un capăt, cu grijă infinită, să nu le clintească nimic. Pierdeai rîndul dacă mișca alt bețișor. Pentru degetele magic de ușoare ale Lisellei, ce simplu era să joci morocco! N-ai vrea să ieșim în grădină, Șichy? E destul de cald pentru plajă, constată cam aiurea (ne aflăm la spartul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
viața intelectuală franceză prin agenți intelectuali neplătiți, benevol fanatici sau prin acei tovarăși de drum. Marele scriitor Louis Aragon inundase planeta cu tezele sale pro comuniste, în timp ce procesul de condamnare a comunismului câștigat juridic la Paris, n-a reușit să clintească ideologia de stânga. Războiul din Coreea din 1950 1953 - prima mare confruntare dintre foștii aliați - stârnește o adevărată panică printre refugiații politici din Est, unii dintre ei plecând în America de Nord și alții chiar în Australia. „Acesta îmi era orizontul până în
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
decât spuneți voi”, dar era prea târziu să fie crezut. Pentru a opri sau măcar a tempera acțiunile anticomuniste ale cuplului Monica - Virgil Ierunca, spre Paris sunt trimiși o falangă de intelectuali scriitori și artiști. Victor Eftimiu nu izbutește să clintească împotrivirea celor doi. Vor sosi alți și alți emisari cu propuneri tot mai tentante. George Ivașcu e trimis special de Ceaușescu propunându-i lui Ierunca o Catedră de literatura română la Universitatea din București, în timp ce Monicăi i se propune comemorarea
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
sedentarismului și al bunului trai de care avea parte. Era regulă, era un fel de lege că domnul Tachi nu poate și nu trebuia să fie deranjat de la masă, indiferent ce nevoie presantă ai fi avut! Nu s ar fi clintit din loc pentru nimic în lume, ca să-i tihnească ce mănâncă și digestia să se producă normal. Mă gândesc eu acum că doar dacă s-ar fi aprins prăvălia, abia atunci s-ar fi hotărât să se miște, să se
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
cum să ne mai imaginăm că ființa noastră a fost programată precis de marele Programator? Aș vrea să cred totuși că nimic nu este Întâmplător, că nașterea și prenașterea mea au fost Înscrise undeva și că nimic nu mă poate clinti din traiectoria ce mi-a fost trasată Încă de la proiecția inițială a marilor sisteme ale materiei și antimateriei. Numai așa cred că aș găsi un sens În efortul meu sisific de a fi; altfel, existența nu are destule rațiuni de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ne uitam unul la altul, ca de obicei, noi nu ne vedeam decât pe noi. Ea se mișca cu aceeași prestanță regală, alunecând printre ceilalți fără să meargă, văzându-mă fără să mă privească și surâzându-mi fără să-și clintească un singur mușchi al feței. Cred că nu ne-am vorbit de teama cuvintelor, care, de multe ori, strică tot prin acea duhoare impură ce se instalează În aer după rostirea lor; dialogul prin priviri este o altă posibilitate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
comic. Un filosof nu poate avea decât o prezență ridicolă, comică În existența comună, fiindcă actele și gesturile lui sunt totdeauna discrepante, răsturnate, față de mentalitatea obișnuită de comportament. Principalul este să nu te simți tu ridicol, ci puternic, imbatabil, de neclintit În spațiul tău interior, pe care trebuie să-l aperi cu violență de intruși, de invidioși, de carieriști, de curve, de agresorii de profesie. (miercuri) Vorbește, vorbește interminabil ca și cum n-aș fi de față, ca și cum și-ar vorbi sieși: „prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]