4,039 matches
-
latine în procesul adaptării și faptul că această limbă romanică a făcut asemenea împrumuturi încă din timpurile foarte vechi explică dificultatea de a stabili uneori dacă un element de origine latină din italiană este moștenit sau a pătruns ulterior pe cale cultă. Dacă în italiană fenomenul modificării analogice a neologismelor după forma cuvintelor moștenite este admisibil, se pune întrebarea de ce pentru limba română, destul de apropiată de italiană și conservatoare fidelă a scheletului consonantic din cuvintele latinești moștenite, un asemenea principiu nu este
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
a ajunge, prin crearea unui aspect literar, la excelența de tip clasic în condițiile activității unor intelectuali cu mari aptitudini. Fixarea prin norme a limbilor populare în vederea creării aspectului lor literar nu se putea concepe însă fără modelul unor limbi culte, ajunse deja la un nivel înalt de desăvîrșire, precum era latina. De aceea, în țările romanice occidentale s-a inițiat, mai ales începînd cu secolul al XV-lea, o intensă activitate filologică avînd în centrul ei normarea limbilor romanice și
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
doua limbă, așa cum altădată latina reprezenta limba de cultură diferită de limba populară. De aceea, între limbile literare romanice vestice și corespondentele lor populare nu există în general o comuni-care, astfel încît elementele aspectului popular să poată pătrun-de la nivel cult. Aceste limbi literare evoluează numai în sfera culturii majore, iar graiurile nu sînt valorificate pentru îmbogățirea lor, nici măcar dialectele care le-au stat inițial la bază. Cît privește cauzele care au dus la impunerea unui dialect literar ca limbă literară
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
în a doua jumătate a secolului al XVIII-lea și în prima jumătate a celui următor, cînd și-au desfășurat activitatea mari scriitori și filozofi germani (Lessing, Goethe, Schiller, Kant etc.), iar limba din centrul Germaniei a devenit modelul limbii culte. Pe de altă parte, ascensiunea politică și dezvoltarea culturii și științei germane în secolul al XIX-lea au dus la creșterea prestigiului limbii germane pe plan internațional și, în acest mod, în unele țări din centrul Europei, îndeosebi în cele
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
pe care cultura și limba română o are deja. O asemenea interpretare nu este însă corectă, deoarece, în Occident, granița respectivă este statuată de mult timp și, de oricîtă încurajare ar beneficia vorbirile locale, elementele lor nu pătrund în limba cultă, care rămîne supradialectală și cu tradiție proprie. Ca atare, deși se încurajează unele dintre vorbirile locale pentru a preveni dispariția lor, ele nu devin mijloc de îmbogățire a limbii de cultură unice, iar vorbitorii limbilor regionale cunosc și utilizează această
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
țara noastră, reține faptul că Încă din perioada regelui Burebista unele ape termale și minerale erau utilizate de localnici. Ocuparea unei părți a Daciei de către romani a dat un nou impuls balneologiei În această zonă deoarece românii aveau un adevarat cult pentru apa. Numeroase urme și mărturii atestă acest lucru și ele sunt vizibile pînă În zilele noastre, cum ar fi În Carpații Meridionali la Herculane și e de crezut că și la Bivolărie, respectiv Căciulata să fi fost utilizate apele
Turism în Carpaţii Meridionali: cunoaştere, dezvoltare şi valoroficare economică by Ion Talabă, Elena Monica Talabă, Raluca-Maria Apetrei () [Corola-publishinghouse/Science/91770_a_92400]
-
scrise puțin mai înainte sau chiar în timpul vieții lui. A utilizat mult lucrarea lui Dioscordie (secolul I d.Ch.) „Despre materia medicală” (cel care a făcut referiri la veche limbă a dacilor, o protolatină din care s-a dezvoltat apoi latina cultă) și doi autori importanți pentru referirea lor la diabet: primul este Aretaeus din Capadoccia (81-138 d.Ch.), mai vârstnic decât Galen cu 50 de ani (când Aretaeus a murit, Galen avea numai 7 ani), iar al doilea este Rufus din Efes
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
puternici și fideli. În numai 100 de ani, toți arabii au devenit islamici, cucerind apoi jumătate din Asia Bizantină, Persia, Egiptul, toată Africa de Nord (Magrebul) și Cordoba, considerată Califatul de Vest (Bagdadul de Vest). Contactul dintre medicina folclorică arabă și medicina cultă greco-romană a realizat în Orientul Apropiat, cu extindere afro-europeană, cea mai susținută dezvoltare cultural-științifică din perioada 800-1100, atunci când vechea Europă își consuma somnul adânc al Evului Mediu. Epoca de glorie a medicinii arabe este declanșată în timpul domniei califului înțelept Harun
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
aveau nimic în comun cu ceea ce documentele scrise ale epocii atestă. Într-o carte erudită și inovatoare, Dragoș Moldovanu face un inventar al reacțiilor comentatorilor, care conchid, la unison, că autorul Divanului este nevoit să inventeze el însuși o limbă cultă, de vreme ce aceasta nu exista, creând astfel imaginea unui izolat care ia pe cont propriu o sarcină aventuroasă: aceea de a pune pe un alt făgaș limba română.13 Două ar fi "constantele tipologice ale sintaxei lui Cantemir" care au stârnit
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
malițioasă cărturarul ieșean, acestea sunt simple impresii ale unor comentatori "lipsiți de pregătire în domeniul filologiei clasice"15. Dislocările specifice frazei lui Cantemir nu își mai află corespondent în limba epocii sale, nici în cea vorbită și nici în cea cultă, ceea ce îl determină pe stilistician să considere că "frecvența excepțională a dislocărilor în scrierile sale peste 500 și mai ales faptul că în marea lor majoritate sunt morfosintactice, adică angajează tocmai grupurile cu cel mai înalt grad de coeziune, demonstrează
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
reformă pe cont propriu sau își alcătuiește un stil livresc, în disonanță sau chiar în polemică deschisă cu cel comun, îndatorat în mare măsură uzului oral. Spre deosebire de contemporanii săi care povestesc, Cantemir scrie. Pentru el, scrisul este o problemă fundamental cultă, elaborată, nu un simplu vehicul al unei gândiri care își caută astfel dreptul la memorie. Un alt aspect esențial al acestui stil inovativ este cel legat de lexic. Cum abia în secolul al XVII-lea limba română începe să concureze
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
Mentalitatea sa nu era nicidecum una locală, ci una europeană. Iar Istoria ieroglifică nu este un simptom al unei maturități culturale, ci o operă antitetică: în comparație cu ea, ies la iveală toate iluziile, complexele și sforțările de construire ale unei direcții culte în spațiul românesc. La finele unui studiu amănunțit și erudit, privitor la contribuția lui Cantemir la înnoirea (involuntară, dar reală) a limbii române literare, Gheorghe Chivu tranșează dezbaterile: "Dimitrie Cantemir și-a depășit în mod evident epoca prin felul în
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
Aristotel, Ovidius, Aelian, Plinius, Isidor din Sevilla, Albertus Magnus, de o întreagă tradiție a interpretării moralizante creștine, de alte culegeri orientale, dintre care Kalila și Dimna, Golestanul lui Saadi l-au influențat decisiv și atâtea altele. Orientarea sa era una cultă, livrescă, trădând un enciclopedism rar în epocă și intruvabil pe tărâm românesc. Această trecere în revistă a posibilelor izvoare autohtone nu are, deci, altă intenție decât să sublinieze superioritatea surselor lui Cantemir și, în al doilea rând, să atragă atenția
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
unii scriitori, în operele lor, chipul mamei. Chipul mamei în poezie și literatură „Se pare că e necesar pentru o femeie să fie mamă, pentru a fi venerabilă.” Victor Hugo Feminitatea este bogat reprezentată în literatură, fie ea populară sau cultă, rămâne de cele mai multe ori privită ca un ideal intangibil, ca o sursă de inspirație creatoare și de viață. Portretul mamei, cu atât mai mult, devine un prototip al iubirii necondiționate și al spiritului de sacrificiu, mama însumând o serie vastă
Femeia în viziunea creştină by pr. Ioan Cârciuleanu () [Corola-publishinghouse/Science/1163_a_1936]
-
însă mai întotdeauna pătimașă, nedreaptă. Dorința de a fi original cu orice preț, de a uimi îl face să se opună evidenței, bunului-simț. Astfel, el neagă, în numele unei așa-zise purități a operei literare, efectele influenței folclorului asupra literaturii române culte, îi contestă lui Mihai Codreanu vocația poetică și mai ales înzestrarea pentru sonet, caracterizează versurile lui O. Goga drept „urâte și greoaie”, afirmând că scriitorul „stâlcește limba” ș.a.m.d. După 1905, la revistele pe care le-a înființat și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287588_a_288917]
-
îi cere să nu-l oblige să-și amintească de fericirea pierdută, de mama Gildei pe care o evocă cu tandrețe și a cărei moarte prematură o deplânge. Gilda îi sugerează să îi vorbească despre patrie, prieteni, dar în van (Culto, famiglia, patria). Temându-se pentru ea și permanent bănuitor, Rigoletto va apela la Giovanna, însoțitoarea Gildei, căreia îi va cere și mai multă vigilenta. La un moment dat i se pare ca aude un zgomot din exterior și se întoarce
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
bisericile erau demolate cu asupra de măsură fără ca ierarhii să se opună și să protesteze. Colaborarea lor cu regimul Ceaușescu a discreditat moral Biserica Ortodoxă; dar această stare de fapt este uitată astăzi. Tot imediat după prăbușirea comunismului, un foarte cult, de altfel, și rafinat mitropolit a declarat că nu a avut vocația martiriului astfel încât să se opună regimului comunist. Afirmația sa incendiară a provocat stupefacție și repulsie. Reamintesc, apoi, prestația ridicolă și grotescă a preotului Simion Tatu, în timpul primului regim
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
este pentru el sensul creației. Activitatea creatoare a omului constă în trans-obiectivare, în transfigurare a realului. Credinciosul care face din credința lui un act creator realizează în mod acut, potrivit lui Berdiaev, incompatibilitatea între ideea creștină despre împărăția lui Dumnezeu și cultul idolatru al sfintelor tradiții 2, cult care este echivalent cu a înțelege și a utiliza aceste tradiții ca principii care asigură conservarea ordinii sociale, legitimarea etnică, apărarea proprietății și a familiei, autoritatea nechestionabilă în ordinea cunoașterii. Omul e creator în măsura în care
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]
-
să ne pună în față complexitatea, paradoxurile, contradicțiile gîndirii și ale practicii religioase. Le studiază modalitățile de a exprima în vizibil invizibilul, de a exploata distanța verticală, vectorii către un alt plan de realitate. De pildă, o cercetare recentă privind cultul budist birmanez dedicat lui weikza (mediator uman între lumi, înzestrat cu puteri extraordinare) punea în evidență stîngăciile comice ale spectacolului ritual de apariție a personajului. Asistența făcea haz de ele, înțelegîndu-le totodată ca aproximare prin definiție, imperfectă a supranaturalului. Pentru
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]
-
forma originară și conținutul mitologic al unuia dintre cele mai vechi și mai semnificative monumente ale culturii arhaice românești”, care la origine a avut bradul ca arbore cosmic și este un „produs agropastoral” uranic, ultima lui fază fiind o plăsmuire cultă majoră: Coloana infinită a lui Constantin Brâncuși. În Măștile populare (1970) V. extrage implicațiile mitologice ale acestor forme de folclor ludic și propune o nouă clasificare a lor. SCRIERI: Chestionar mitologic, Târgoviște, 1938; Două tipuri de mitologie română, București, 1944
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290665_a_291994]
-
comunitate, tipuri umane specifice, aspirații etnice că și după realismul inspirației și al „zugrăvirii”, după preceptele morale ale autorului. B. fixează unele trăsături caracteristice ale literaturii ardelene, între care preocuparea pentru „ridicarea” poporului a devenit o adevarată religie a păturii culte. Slavici, „părintele” prozei artistice transilvănene, cel ce a orientat-o definitiv spre „realismul popular”, se află în centrul considerației și preocupărilor istoricului literar, care, prea târziu, începuse editarea integrală a operei sale, reușind să scoată doar primul volum, precedat de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285876_a_287205]
-
pregătită și sprijinită. Mijloacele prin care s-ar putea realiza aceasta ar fi experiența acumulată în secolul al XIX-lea și mai ales bogata tradiție artistică populară. El semnalează, în aceeași ordine de idei, influența favorabilă a folclorului asupra literaturii culte. În sprijinul tezelor lui Bacalbașa scrie și C. Dimitrescu-Iași studiul Arta națională. Colaboratorii literari ai revistei sunt Charles-Adolphe Cantacuzène, Al. Davila, Mircea Demetriade, Gh. Marinescu, Gabriel Donna, Radu D. Rosetti și D. Karr (D. Karnabatt), toți autori de versuri, G.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287513_a_288842]
-
MICLESCU, Ion G. (12.IX.1857, Călinești, j. Botoșani - 1920, Paris), autor dramatic. Om cult, umblat prin lume, M. a preferat succeselor mondene, repurtate prin saloane, o energică angajare în politică. Avea o bună pregătire juridică. În 1878 își susține, la Nancy, teza de licență în drept, pe care o va publica întâi în gazeta
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288104_a_289433]
-
analizate: A. enunțuri "anonime", care înglobează la rândul lor: A1. enunțuri "populare", adică: (a) contexte din "vorbire" (locuțiuni expresive; expresii idiomatice; zicători și proverbe; comparații stereotipe); și (b) "citate" din literatura populară (versuri; formule stereotipe de basm; "ghicitori"); A2. enunțuri "culte" (formule religioase; dictoane; sloganuri; formule tehnice; nume proprii de notorietate) B. enunțurile cu autori cunoscuți (titluri de opere; citate propriu-zise; cuvinte "celebre")170. Lăudabilă ca tentativă de a cuprinde un câmp empiric atât de complex și de eterogen, clasificarea profesorului
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
Învățătura ortodoxă în perspectivă biblică, Agnos, Sibiu, 2014. 420 Origen, Scrieri alese, p. 32. 421 Deși Cenușăreasa și-a câștigat celebritatea mondială mai ales datorită basmelor scrise de Giambattista Basile, Charles Perrault, respectiv Jacob și Wilhelm Grimm, versiuni folclorice și culte ale acestei povești se întâlnesc încă din Antichitate, atât în spațiul cultural greco-roman, cât și în cel iudaic (v. Graham Anderson, Fairytale in the Ancient World, Routledge, Londra/New York, 2000, pp. 24-42). 422 În ultimă instanță, o atare "disonanță" rămâne
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]