2,337 matches
-
scump. . - Dar e o armoire normande, dragă domnule. . - Pardon, asta am vrut să zic și eu, armoire. - Normande, domnule! apăsa Sultana, ca și când calificativul "normand" reprezenta un caracter de teribilitate în sine. . - Dar dulapul ăsta? . - Vreți să spuneți bufetul breton? La enunțarea prețului, clientul se dezamăgea. Sultana îl stimula: - Gîndiți-vă și dumneavoastră! E un bufet breton. Un om cu umor ar fi ripostat: "Și ce dacă e un bufet breton?" Însă nu reclama nimeni, din cauza misticismului cu care profera cuvintele Sultana. Clientul
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
întâmplat, colegul relatează și el un caz similar și comunicarea intră pe un alt făgaș: cei doi se întreabă și caută răspuns la întrebarea „ce facem cu persoanele defavorizate?”. b. A convinge Niciunul dintre noi nu se declară satisfăcut în urma enunțării unei opinii. Sunt situații, nu puține, în care opiniile noastre, deși expuse simplu și limpede, clare ca lumina zilei, cum s-ar zice, nu par și interlocutorului la fel de demne de reținut. Dacă ar fi vorba doar despre norii trecători care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2350_a_3675]
-
de mult. Nu există viață politică, pentru că adunătura de naționalități nu e o națiune și o asemenea adunătură a biruit România, fără arme, numai prin demagogie și prin amăgire. 162 {EminescuOpXIII 163} Toate acestea le constată "Romînul" pe baza unor enunțări ale d-lui C. A. Rosetti. [Î]i mulțumim că spune o dată adevărul. Dar oare d. C. A. Rosetti azi le vede astea? Oare nu știa că acestea vor fi rezultatele politicei sale care încuraja pe oameni de-a fugi
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
nicicând o cauză de lumină"... În mulțime, din contra, domnește totdauna moralitatea. " " Între 20 de răi se găsesc tovarăși la păcătuire, între o sută mai cu greu, între o mie se vor găsi cenzori ". Care-i consecuența firească a acestei enunțări? Votul universal. Cu toate astea d-sa nu-l cere. Supremul număr fiind suprema moralitate, virtute, lumină, de unde ia d. C. A. Rosetti dreptul de-a esclude de la o egală participare a votului toată suflarea câtă exista in țară? De
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
care nu permite nici o urmărire a presei decât înaintea juraților. La conștiința publică se adresează tiparul, conștiința publică să-l judece. Poate cineva să nu fie mulțumit cu libertatea absolută a presei. Indiferent. Pe cât timp Constituția subzistă și trimite orice enunțare a presei, de orice natură ar fi, înaintea juraților, acolo trebuie să și meargă. Cine nu e mulțumit se va plânge de Constituție, va cere modificarea ei; dar, pîn' a nu se modifica, tribunalele nu devin competente de-a judeca
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
inspirațiuni se datoresc oficiului de esterne, a afirmat că înțelegerea între Austria și Germania nu este numai un fel de acord în privirea intereselor comune, ci e stabilită în scris prin act autentic. Austria n-a prea fost mulțumită cu enunțarea aceasta publicistică, căci, când un lucru se întîmplă în taină și e menit a rămânea tăinuit, descoperirea nu poate fi decât neplăcută, mai ales când ea e de natură a da loc la esplicațiuni între două puteri de o potrivă
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
pasajele acele din circulara excelenței sale d-lui Miron Românul cari vor servi presei ungurești ca denunțări și ca puncte de acuzație. În articolul lui "Pester Lloyd" pe care-l reproducem mai la vale se va vedea că pasajele a căror enunțare din partea mitropolitului am reprobat-o noi sunt exact aceleași cu cari foaia maghiară scoate ochii românilor. Însă această foaie e cunoscută ca oficioasă, inspirațiunile ei se datoresc unor sorginți din sferele guvernamentale ale Ungariei. Păstrîndu-ne intenția de-a răspunde la
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
de lipsite de temei încît scriitorii maghiari înșiși, pentru a le da măcar aerul unei probabilități, sunt nevoiți a le documenta prin citațiuni din "Telegraful" -Fundescu ori din alte foi, mai bine scrise poate, dar despre cari se știe că enunțările lor nu angajează nici o sferă politică și pe nici un bărbat politic. Lăsăm să urmeze articolul, rezervîndu-ne a-l comenta în alt rând. Meetingurile române din Transilvania au produs o mișcare care, de ce merge, de ce atinge cercuri mai întinse, mișcare ce
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
pe care capul bisericei române ortodoxe le-a scris - desigur după informațiuni amănunțite asupra celor petrecute și cu intențiunea cea mai bună. Indignarea cu care-a fost primită această admonițiune de cătră inteligența română ne întărește în credința veracității acestor enunțări, cari îndealtmintrelea ni se confirmă și din alte sorginți competente (? ). Pietrele aruncate în ferestrele rezidenței metropolitane, precum și atacurile fără moderațiune a presei române de dincoaci și de dincolo de Carpați, impertinentul "protest în zale" cu care-a umplut lumea tinerimea română
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
pendulare eu - alții, subiectivitate - obiectivitate reprezintă, de altfel, o permanentă sursă a dezbaterilor în teatru: „le problème litteraire de l′écriture de théâtre étant d′ailleurs ce recouvrement de la parole du moi par la parole de l′autre”. Fixând condițiile enunțării imaginare, didascaliile sunt în mod necesar ambigui: ele desemnează condițiile enunțării (mai ales coordonatele spațio - temporale), ale evenimentului ficțional, dar în același timp condițiile scenice. Rolul didascaliei este prin urmare dublu: ea este un text de regie cuprinzând toate indicațiile
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Doboş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1356]
-
a dezbaterilor în teatru: „le problème litteraire de l′écriture de théâtre étant d′ailleurs ce recouvrement de la parole du moi par la parole de l′autre”. Fixând condițiile enunțării imaginare, didascaliile sunt în mod necesar ambigui: ele desemnează condițiile enunțării (mai ales coordonatele spațio - temporale), ale evenimentului ficțional, dar în același timp condițiile scenice. Rolul didascaliei este prin urmare dublu: ea este un text de regie cuprinzând toate indicațiile date de autor ansamblului de practicieni însărcinați să asigure existența scenică
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Doboş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1356]
-
implicând două elemente ce se confruntă. „Dialogul constituie esența însăși a teatrului, de vreme ce prin el, mai ales, se exprimă relațiile dintre eroi” , la baza sa aflându-se „raportul de forțe între personaje” . Dialogul de teatru are ca trăsătură fundamentală dubla enunțare, deoarece comportă doi emițători (autorul piesei și personajul căruia i-a delegat vocea sa) și doi receptori, așa cum am menționat mai sus. De aici se naște un joc permanent între sală și scenă, deoarece actorul-personaj adresează spectatorului - aflat „clandestin” în
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Doboş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1356]
-
doi receptori, așa cum am menționat mai sus. De aici se naște un joc permanent între sală și scenă, deoarece actorul-personaj adresează spectatorului - aflat „clandestin” în acest schimb verbal - ceea ce este destinat celuilalt personaj. Dialogul capătă sens și în funcție de condițiile de enunțare, specificate de didascalii, astfel încât intervenția sau replica personajului capătă conotații prin raportare la context (replica „Vreau să țip”, de exemplu, poate sugera, sau poate fi generată de fericire, durere, disperare, spaimă etc.). „Școala de la Oxford” (Austin, Searle, Ducrot) accentuează pe
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Doboş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1356]
-
întâmplă în monologul lui Rodrigue din Le Cid de Corneille. De asemenea, monologul se poate adresa unui alocutor imaginar, un sine promovat la demnitatea de interlocutor imaginar, ființa iubită fantasmatic, o dreptate visată sau, în rugăciune, Dumnezeu. Totodată, prin dubla enunțare specifică limbajului teatral, spectatorul este destinatarul secund al oricărui enunț de pe scenă, deci al oricărui monolog. în sfârșit, „vorbim de soliloc atunci când discursul solitar pare să fie pură expansiune a eului în stare de nestăpânire sau de slabă stăpânire de
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Doboş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1356]
-
copilăriei și adolescenței? De ce s-a oprit la episodul erotic al adolescenței? Ce fapte selectează memoria sa? Prima impresie este că autorul nu vorbește cu plăcere despre sine, ca Lovinescu ori G. Călinescu. Și aceasta se simte în stil, în enunțare. Nici o volută, nici o grațiozitate gonflabilă. Acest om sentimental și-a reprimat cu duritate sentimentalismul, până a ajunge la cealaltă extremă, uneori dezagreabilă: uscăciunea. Ariditatea, chiar platitudinea acestor Amintiri din copilărie și adolescență (concepute sub forma unei "scrisori" despre el însuși
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
primei părți a lucrării este expusă de viori în octavă. Tonalitatea se schimbă repede și tema e preluată imediat de suflătorii de lemn. De la un pianissimo misterios, sonoritatea crește, conducând spre un motiv cu ritm punctat al întregii orchestre. Expoziția - enunțarea materialului tematic al primei mișcări - se încheie cu patru măsuri, bazate pe repetarea aceluiași motiv ritmic. La începutul dezvoltării, acest motiv se aude la viole, pe urmă la violoncele și contrabași și în sfârșit, pentru o clipă, la toată orchestra
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
un teren necultivat și că abia prin această germinație terenul se cultivă și produce floră și faună, medii de viață. Sensul logosului nu stă într-un cuvânt, ci în puterea cuvântului de a deveni propriul său mediu de propagare, în enunțarea care împreunează cuvintele într-un ansamblu de sens. Iar organismul cel mai mic, minim, nu mai mare decât o insectă, care exprimă chiar mediul organic al sensului este propoziția. Degeaba am spune cuvinte, adică degeaba am vorbi, dacă ele nu
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
clasei sofismelor de confuziune, el le tratează separat, pentru că le-a găsit promulgate în faimoasa Declaration des droits de l'homme et du citoyen, decretată în 1789 de Adunarea Constituantă și le-a văzut combătute, astfel reunite, de cătră o enunțare legală (... ). Ceea ce Dumont a făcut cu mult cuvânt, analizând acel șir de propozițiuni complexe, obscure, unde un amestec de adevăr ne amăgește asupra celor false și care nu e, la dreptul vorbind, decât o compilare a marilor paradoxe proclamate de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
în pat (II, p. 111). Adept al altei soluții de a-l elimina pe incomodul gânditor, el dezvăluie cum a pus la cale procesul împotriva lui Socrate prin alegerea celor mai potriviți acuzatori, plini de ranchiună împotriva înțeleptului, precum și prin enunțarea acuzațiilor foarte grave, clar formulate și totuși atât de abstracte, încât e foarte greu să te aperi de ele (II, p. 112). Suprema izbândă pentru instigator ar fi cooptarea elevului favorit al lui Socrate printre martorii împotriva acestuia. Vorbindu-i
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
sau povestirea unui text nu se poate limita la reproducerea acestuia. Fiecare elev are un stil propriu de exprimare, o modalitate sui-ge-neris de a recepta un text literar. Concluzionând, vom arăta că etapele unei ore de compoziție orală sunt: a) enunțarea obiectivelor operaționale; b) citirea textului; c) discuții în legătură cu conținutul textului, explicarea cuvintelor noi și a expresiilor necunoscute; d) citirea pe fragmente și alcătuirea planului simplu de idei; e) dezvoltarea planului simplu de idei; f) expunerea orală integrală a textului; g
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
din judecătorii ei se așteptau s-o vadă pe Ripley reacționând, fură dezamăgiți. Ea-i privi nemișcată și sfidătoare, cu buzele strânse. Dar fără îndoială că răsuflară ușurați. Orice izbucnire ar fi fost consemnată în procesul verbal. Van Leuwen continuă enunțarea verdictului, neavând de unde să știe că acuzatul ii și pusese o capă și o glugă, negre. ― Brevetul menționat este prin urmare suspendat, până la o nouă examinare a acestei chestiuni, la o dată ulterioară, care rămâne de stabilit. Își ușură respirația, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
de efectul vorbirii asupra situației; astfel, enunțul lingvistic, pe lângă informația pe care o furnizează, dă seama și de raporturile instituite între vorbitor și participanții la o discuție 4. În ambele perspective, pragmatica ar studia discursul, fie din perspectiva modificării sensului enunțării în funcție de context, fie din punctul de vedere al transformării, prin discursul însuși, a situației în care acesta este produs. Așadar, în cadrul pragmaticii, discursul este analizat în calitatea acestuia de ansamblu text-context, cu accent pe funcția perfomativă a limbajului, acesta din
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
viziuni diferite despre lume aflate în concurență impun direcția viitoare de evoluție, iar discursul este acea entitate lingvistică legată direct de latura performativă a limbajului. În al patrulea rând, discursul este interactiv, se adresează unui interlocutor de la creare și până la enunțare, a cărui reacție este anticipată și în funcție de care se realizează. Rezultă că modelul comunicării nu este unul univoc, cu sens unic, de la un locutor spre un destinatar pasiv. De aceea, pe urmele lui Antoine Culioli 13, Maingueneau preferă termenul de
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
pe cele ale enunțurilor, iar apoi, pe un alt palier, un text devine discurs atunci când se repliază într-un anumit context enunțiativ care să îi confere sens. În aceste condiții, discursul este un sistem de reguli care definesc specificitatea unei enunțări 14. În sfârșit, discursul este prins într-un interdiscurs. El nu primește sens decât în interiorul unui spațiu ce cuprinde și alte discursuri, prin raportare la care își constituie o identitate. Astfel, un discurs citează sau este citat, ironizează sau este
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
de discurs depinde anumite condiționări ale producerii discursului sistematizate sub două categorii: de ordin comunicațional și de ordin statutar 29. În primul rând, există cerințe de ordin comunicațional, fiecare gen de discurs fiind asociat unui moment și unui loc de enunțare specifice. Acest ansamblu va fi analizat sub două dimensiuni: scena discursului și suportul. Vom înțelege prin scenă instituția sau ansamblul de organizații responsabile, în mod legitim, de producerea unui tip de discurs, la un anumit moment dat. Conceptul de suport
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]