3,508 matches
-
În finală și a pierdut abia la penalty. Alberto aducea oarecum cu Pedernera∗, cu pasele lui date la fix, așa că a fost poreclit, de fapt, Pedernerita, iar eu am apărat un penalty care va intra În istoria orașului Leticia. Întreaga festivitate ar fi fost foarte reușită dacă, În timp ce la sfîrșit se cînta imnul național al Columbiei, nu m-aș fi aplecat eu să-mi șterg sîngele de pe genunchi, ceea ce i-a prilejuit colonelului o reacție violentă și l-a făcut să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
în piața orașului... A.V. ... eu am pus ghilimelele când m-am referit la publicul de la galerie... R.G. ...da-da-da, și eu repet ghilimelele astea. Piața din Brăila, când se transmite concursul pe panouri uriașe, este plină de oameni, iar la festivitatea, la concertul de gala, la închiderea festivalului, când tenorii și sopranele participant la concurs cântă muzică de opera, sunt 15.000 de oameni care stau și ascultă. Deci, oamenii aceia ascultă o muzică pe care n-ar asculta-o în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
se găsesc un număr de instrumente de argint, de mică chirurgie, și câteva chiurete pentru chiuretaj. Neîndoielnic, Doamna de la Callatis, despre care unii arheologi (I. H.. Crișan) au afirmat a fi o zeiță, era o moașă. Ambianța monumentală, atmosfera de festivitate grandioasă la înmormântare etc. sunt mărturiile cultului moașei antice (aici, în jur de 100-200 a. H.), care, probabil, fără fastul roman, există și în lumea antică și medievală din teritoriile care au devenit românești. Doamna de la Callatis poate fi interpretată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
mi s-a părut și el, la prima vedere, prea sărac, ca un tânăr îmbrăcat cu niște straie oarecare care nu-s ale lui; eu mă așteptam la un costum festiv pentru că, într-adevăr, apariția acestei reviste o consideram o festivitate. Dar ce surpriză... Tânărul nu era prea modest, numai să-l răsfoiești. Ieri, la telefon, comunicându-i lui Valeriu Rusu sentimentul de încântare de a răsfoi, după douăzeci de ani, Symposionul, dânsul, autorul zilelor Symposionului, om de o controlată măsură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
lectură de evaluare în profunzime a întregului text, nu au niciun efect. Se scrie astăzi atâta literatură proastă cu pagini de o vulgaritate accentuată, încât roșești la lectură și închizi cartea. Ei bine, o astfel de literatură este lansată în festivități orale și scrise, absolut contrariante. La "România literară" este o voce tânără, numită Ciotloș, care mai descurajează din când în când câte o mediocritate veleitară. Însă, dacă stăruie, autoritatea lui va fi benefică. "Este lipsit de înțelepciune mai ales ca
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
1. După 1989: evidențe, omisiuni, confuzii / 117 II.2. De la război la unire: anii 1918-1919 / 122 Primele povestiri / 122 În numele Republicii / 125 Noile manuale unice / 130 Textele "alternative" / 134 Războaie și tăceri / 138 Ignorându-i pe ceilalți / 145 II.3. Festivități, din ianuarie până în decembrie / 155 Datori față de cei căzuți / 155 Serbarea școlară: un exercițiu identitar / 159 Inconsecvența celebrărilor / 166 24 ianuarie 1859, o posteritate-model / 175 Geneza unui simbol de stat / 180 II.4. Lecțiile unei sărbători naționale: 1 decembrie 1918
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
Biserica ortodoxă, școala, parlamentul, Academia, muzeele, arhivele ș.a.m.d.), ca și numeroase alte organizații în afara lor (edituri, universități, asociații profesionale, ziare, posturi de radio și TV etc.) au fost angrenate în seria omagială care a dominat anul, culminând cu festivitățile din 2 iulie 2004. Majoritatea manifestărilor au reiterat pe un ton adesea hiperbolizant, dublat de informații istorice minimale aceeași binecunoscută narațiune despre domnitorul-erou și faptele sale glorioase. Totul a dovedit că există un larg consens asupra structurii și finalității acestei
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
sacralizantă a personajului istoric aflat în dispută. La puțin timp după "scandalul manualelor" din 1999-2000, încheiat cu victoria eposului național eroizant asupra minimalismului istoric "european", momentul omagial din 2004 a provocat o confruntare aprigă, prelungită și după încheierea propriu-zisă a festivităților. Disputele mediatice au avut drept pretext bugetul uriaș alocat de autorități evenimentelor comemorative. Culpa era agravată de o distribuție părtinitoare, menită să aducă un consistent beneficiu de imagine partidului aflat la putere. După căderea lui Ceaușescu, aceasta a fost cea
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
a alocat "de 400 de ori mai puțin"). De la stipendii, discuțiile au ajuns finalmente la meritele reale ale domnitorului, comparativ cu cele atribuite de posteritate, inclusiv prin trecerea lui în rândul sfinților ortodocși 2. Preparativele pentru venirea liderilor politici la festivitățile din 2 iulie au părut exagerate 3, la fel și eforturile autorităților locale de a impresiona cu orice preț4; iar participarea efectivă a publicului a fost lamentabilă 5. Critica a vizat și întoarcerea la cele câteva rețete îndelung folosite de
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
aproape un deceniu după căderea regimului comunist, într-unul din liceele de tradiție ale capitalei, cineva propunea să se facă "o serbare de 1 decembrie". Părea destul de ciudat, pentru o școală unde publicul nu se pasiona, în mod special, pentru "festivități omagiale sau comemorative", după cum i se părea unui elev implicat în organizarea manifestării. Din punctul lui de vedere, majoritatea celor din jurul său "nu erau genul care să se emoționeze că, acum vreo 80 de ani, se "făurise" România Mare". Așadar
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
dar efortul său prelungit produce o dizarmonie hilară. Și de această dată, serbarea pare să fi fost aproape compromisă, nici publicul și nici actorii nelăsându-se pătrunși de solemnitatea momentului. De altfel, chiar specialiștii cu experiență admit că organizarea unei festivități școlare este dificilă 6. Recomandările se referă, în speță, la elevii de școală primară, care își pot compensa stângăciile cu o participare afectivă intensă. Din perspectiva unui adult străin de cutumele școlare, reiese că succesul se datorează, deopotrivă, docilității participanților
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
predat" ca atare, nu un subiect al întâlnirii între mai mulți interlocutori. Cu mențiunea că, în timpul respectivei transmiteri mai pot interveni fericite accidente produse de curiozitate sau eroare, care deteriorează cumva "obiectul", dându-i astfel mai multă viață. II.3. Festivități, din ianuarie până în decembrie Datori față de cei căzuți După cum se știe, Anglia și Franța au ales, la puțin timp după încheierea luptelor, o zi dedicată sărbătoririi victoriei lor în Marele Război. Pentru români, această zi nu a avut niciodată aceeași
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
îngrijirea mormintelor și de onorarea sistematică a celor morți pentru patrie. "Ziua Eroilor" s-a celebrat pentru prima oară la 20 Mai 1920, odată cu sărbătoarea "Înălțării Domnului", după calendarul creștin ortodox. Ziarele relatau pe larg preparativele, desfășurarea și ecoul acestei festivități. Se sugera că existase un acord deplin al publicului cu autoritățile, deși evenimentul avea loc la scurt timp după aniversarea zilei de 10 mai și ar fi putut să pară un exces propagandistic. În Iași, de exemplu, primele semnale au
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
126. Inițiativa pare să fi venit de la Societatea "Mormintele Eroilor Căzuți în Război"127, fiind asumată și impusă în teritoriu prin aparatul administrativ al statului, sub bagheta ministerului de interne. Regele și regina nu au luat parte atunci la aceste festivități, pentru că vizitau provinciile proaspăt unite cu România. "Legea pentru cinstirea memoriei eroilor căzuți [în război]", din 24 august 1920", votată de Parlamentul român la 23 august 1920, a instituit și pe viitor această comemorare, fixată cu rang de sărbătoare națională
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
intonând cântece și recitând poezii adecvate. În mod special, se recomanda ca praznicele care încheiau partea religioasă a ceremoniilor să fie urmate de adevărate serbări școlare patriotice, reunind eventual elevi din satele sau din orașele apropiate 131. Astfel de "mici festivități" ar fi trebuit să cuprindă "reprezentări de piese cu caracter patriotic, declamațiuni și narațiuni eroice"132. Directivele de la minister specificau: "în fiecare comună, comitetul ce se va forma are libertatea să organizeze serbarea și să alcătuiască programul cum crede că
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
istorie pare să dezamăgească, deopotrivă, copiii și adulții, căci sărbătoarea și învățarea 137 își dăunează reciproc. Spectacolul se transformă într-o autoexaminare, contrazicând așteptările generale, de ieșire din rutina unei zile obișnuite de școală. Scenariul minimal pentru o astfel de festivitate a devenit, de-a lungul ultimului secol, o componentă nedisputată a patrimoniului școlar. Începe cu discursul directorului despre "însemnătatea zilei", continuă cu un număr de cântece patriotice sau folclorice și cu poezii dedicate evenimentului eventual cu o "scenetă" apoi se
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
militare vorbiseră despre "însemnătatea zilei", a urmat "hora [care] a fost jucată, în curtea școalei, de toți cari au fost la serbare"171. Era, de fapt, o prelungire a sărbătorii dedicate zilei de 24 ianuarie din același an, când derularea festivităților locale prilejuise adevărate evenimente mondene, în prelungirea spectacolului școlar. În orașul Bălți, de exemplu, direcțiunea "Liceului Român de Băeți" anunța o serbare consistentă, urmată, la "ora 17 (5 p.m.), [de] Hora Unirei jucată pe platoul de lângă teatru"172. Prima rememorare
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
de domeniul evidenței: "fiind [...] la câmp, la o depărtare de 20-30 km, sătenii au plecat la prășit cu tot calabalâcul, încă de săptămâna trecută, rămânând în sat aproape copii de la școală, numai"195. Slaba participare a țăranilor la astfel de festivități era un fapt destul de obișnuit, pe care unii raportori l-au interpretat mai critic: "nu atât munca pentru existență i-a oprit și îi oprește a lua parte la asemenea sărbători, ci puțina dragoste ce au pentru școală și țara
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
mulțimea de oameni manifesta loialitate și entuziasm. Am fost pretutindeni ovaționați"214. Regina nu a resimțit participarea sa ca pe o obligație de protocol specifică marilor sărbători naționale (10 mai, de exemplu), ci ca pe o fericită coincidență, astfel încât, în ciuda festivităților, și-a continuat programul personal "am încheiat [călătoria în oraș] cu vizita la librăria pe care o patronează Carol, de unde am cumpărat o colecție de cărți noi, germane"215. În anul următor, un jurnal ardelean deplângea insuficienta participare a întregii
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
presă, la 1 decembrie, toate școlile trebuiau să participe dimineața la "Te-Deum-urile ce se vor oficia la biserici, în prezența autorităților", după-amiază urmând să aibă loc "serbări școlare, la care un profesor va vorbi despre importanța actului unirii"221. Marile festivități ale deceniului s-au amânat pentru anul viitor. Din nou, ordinea simbolică o surclasa pe cea calendaristică, pentru că suita serbărilor cuprindea, în București, zilele de 9-12 mai, iar pentru ceremoniile de la Alba Iulia unde urmau să participe și oficialii din
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
această dată, autoritățile au recomandat școlilor să colaboreze doar cu "Fundația Culturală Regală "Principele Carol"", cu "Astra" sau cu "Liga Culturală", insistând asupra importanței aniversării a 20 de ani de la unire 235. Ceremonialul strejăresc era deja o componentă verificată a festivităților 236, alături de obișnuitele Te-Deum-uri și serbări. Apăruse și o noutate de ordin tehnic: toate școlile trebuiau să audieze, în același timp, o emisiune radiodifuzată, dedicată evenimentului 237. Astfel se putea realiza, pentru prima oară, o participare simultană deși pasivă, intermediată
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
cel mai important al celebrării: cuvântarea, adică asumarea explicită a simbolului de către reprezentanții cei mai autorizați ai puterii. În ciuda atmosferei politice tensionate, aniversările au continuat, grație dispozițiilor oficiale 238, abia după intrarea României în cel de-al Doilea Război Mondial, festivitățile restrângându-se sensibil 239. Alipirea teritoriilor unite cu România în 1918 redevenise un deziderat de actualitate, din perspectiva pierderilor teritoriale din 1940; dar, ca și atunci, jocul alianțelor politice și militare din timpul celei de a doua conflagrații mondiale nu
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
publicarea unor evocări ale celor petrecute în 1918. Șeful statului s-a implicat direct în elogierea gloriosului moment, decretând "marea adunare populară de la Alba Iulia, care a proclamat unirea Transilvaniei la patria mamă" drept apogeu al istoriei naționale 245. Următoarele festivități de amploare datează din anii 1978, 1983 și 1988, fiind asociate tot mai strâns cu obsesia protocronistă a lui Nicolae Ceaușescu. Prima dintre ele pare să fi fost și cea mai extinsă. În publicațiile vremii 246, dar și în școli
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
de la început, un construct politic, gândit să sintetizeze cât mai multe merite ale autorilor reali ai unirii, pentru a le transfera mai ușor în singularitatea și reprezentativitatea dinastiei regale. Posibilele sărbători ale unirii au fost aduse, și ele, în registrul festivităților dinastice, centrat pe ziua de 10 Mai, care însuma deja trei alte mari simboluri politice: dinastia, independența statală și proclamarea regatului. Dar când visul "României Mari" s-a destrămat, ziua de 1 decembrie 1918 și semnificația ei istorică au câștigat
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
nu știu cine de pe la armată"; fiindcă în oraș era o unitate militară, "acolo ne-au dus ca să ne facă soldații pionieri. Și de bine ce ne-a făcut de două ori, într-a șaptea s-a gătat"142 (M.L.). În România socialistă, festivitățile erau, prin definiție, dedicate Partidului și Conducătorului său, elevii și profesorii fiind, inevitabil, implicați în mai toate înscenările omagiale ale fiecărui an. Nimeni nu a trecut prin școală fără a fi solicitat să aplaude, la propriu, regimul, în timpul unor ședințe
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]