4,159 matches
-
de hârtie și m-am desprins de marginea de piatră, plutind până când am atins malul celălalt. Din acel moment, nimic n-avea să mai fie la fel vreodată. Lumina infinită Dincolo de prăpastie era multă lumină, de la o sferă rotitoare care inunda împrejurimile cu undele sale strălucitoare. Ramurile uriașe ale arborelui reflectau scânteierile sferei de parcă s-ar fi topit într-un flux infinit, iradiant. Apropiindu-mă, am constatat că lângă sferă se afla o ființă formată din raze, care învârtea globul auriu
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
zâmbit. Ca să vezi cine vorbește, am zis. Tu pari de-a dreptul scos de la congelator... de unde vii? Mi-a aruncat o privire gânditoare în timp ce țopăia desculț, de pe un picior pe altul, dezghețându-se în lumina care plutea pe deasupra etajului senin, inundând înălțimile. A vorbit după o vreme, ca și cum încerca să aleagă vorbele potrivite. Nu știu, de undeva departe, de pe marginea unei prăpastii... alergam și deodată m-am pomenit acolo, în jur doar gheață și zăpadă, nimic care să-mi arate drumul
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
o mână de dincolo de perdea. În palma ei era o medalie aurie, legată cu un lanț. Vezi? Acesta e un simbol al perfecțiunii... e asemenea soarelui. În clipa următoare, a trecut medalia prin dreptul făcliei și o lumină orbitoare a inundat încăperea fără ziduri... rotundul medaliei s-a secționat fulgerător în două jumătăți, de parcă ar fi fost întotdeauna așa, de fapt, iar întregul apăruse doar ca o iluzie de un moment. De ce-ai împărțit-o în două?... Pentru că așa este
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
nu putem exista departe de lumină sau fără a avea acces la sursa de iluminare. Iar sursa principală de iluminare suntem cumva tot noi, pentru că avem puterea de a aprinde și de a păstra legătura cu lumina fluxului universal care inundă lumea invizibilă, de deasupra noastră... lumina din spiritul nostru este o prezență absolut miraculoasă pe care avem datoria s-o răspândim în jur pentru a se întoarce la noi înzecit și infinit... A fi lumină înseamnă a fi pozitiv și
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
canalele colectoare din Paris, acest labirint al crimei, iar bătrânele ziduri asudă miasme de nedescris, așa Încât e de-ajuns ca, ajutat de Luciano, cel atât de devotat În rele, să fac o gaură În perete, și apa intră În valuri, inundă subsolul, face să se prăbușească zidurile și așa nesigure, face ca toată spărtura să devină una cu restul canalelor, În care acum plutesc șobolani grași și putrezi, suprafața negricioasă ce se zărește În jos prin trapă este de-acum un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Toate acele instincte de ambiție sanguinară, sacrilegă, execrabilă ce se manifestaseră la papii Renașterii se zăresc acum pe fruntea acestui fiu al lui Ignacio. Văd bine: o sete de dominație fără saț agită sângele-i impur, o sudoare arzătoare Îl inundă, un soi de abur grețos se Împrăștie În juru-i. Cum să-l lovesc pe acest ultim dușman? Am deodată intuiția neașteptată, pe care poate s-o nutrească numai cel pentru care sufletul omenesc, de secole, nu are nici un ungher neviolat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
ale căror crengi coborau jos, înspre pământ, ascunzându-i de priviri. Jake și-a dat jos haina și a întins-o pe iarbă. Alice, atentă la costumul ei crem, i-a fost recunoscătoare pentru acest gest. Pe măsură ce băutura gazoasă îi inunda stomacul, în capul lui Alice se instala o senzație calmă și învăluitoare. Se făcuse un foc de tabără, iar flăcările acestuia se unduiau pe fundalul apusului din ce în ce mai profund, ca un steag purpuriu zdrențuit. Alice i-a zâmbit lui Jake și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
și mănuși din lână merinos de culoarea lavandei. Plus o pereche de pantofi de condus Tod, albastru-deschis! Panicată, Amanda a citit cum un cărucior numit Broscuța Bugaboo era „accesoriul preferat al oricărei mame la modă“. Frica a început s-o inunde. Maternitatea era oficialmente la modă. Oricine era cineva bătea drumul către maternitate. Și asta fără ca statutul să le fie afectat nici cât negru sub unghie. De fapt, simplificarea vieții - așa cum Amanda alegea acum să numească cele zece minute, deloc confortabile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
spus Alice rar. Și sunteți foarte siguri? Nu există șanse ca situația să se schimbe? Mă tem că nu, i-a confirmat persoana de la celălalt capăt al firului. Alice s-a prăbușit disperată pe podea. Lacrimi de groază i-au inundat ochii. Dumnezeule! Oare coșmarul ăsta era chiar real? Apoi i-a venit o idee. — Vă simțiti bine, doamnă? a întrebat-o îngrijorată persoana de la celălalt capăt al firului. Alice tăcea. Era ocupată cu procesarea uluitoarei, minunatei și salvatoarei posibilități care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
picioare și stătea cu mâinile la spate, privind pe fereastră, în stradă. Când s-a întors în cele din urmă spre Hugo, fața lui de un roșu violent nu dădea semne că ar fi sesizat mirosul de scutec plin care inunda camera. Presupun c-am putea face o excepție, a zis Neil după ceea ce lui Hugo i s-a părut un interval nesfârșit. Nu toate firmele ar accepta așa ceva. De fapt, cele mai multe n-ar accepta. Dar presupun că la noi ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Nu era pentru prima dată când Hugo bănuia că în producția materialelor pentru copii era implicat un sadic care ura bebelușii. Cu cât ploua mai tare, cu atât creșteau în intensitate și urletele lui Theo. Îngenuncheat pe pavaj, cu apa inundându-i pantalonii, Hugo simțea că-i vine și lui să urle în timp ce se chinuia disperat cu aricii recalcitranți și cu capsele și perforațiile fără soț ale bucăților de plastic. Colac peste pupăză, copertina căruciorului, care, în teorie, ar fi trebuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Apoi nasturii din partea de jos se încheie aici. După care trageți copertina și... voilà! În doar câteva secunde, Theo era înfofolit în plastic. Un val de recunoștință, mai substanțial chiar decât valul de apă izbucnit dintr-un duș, l-a inundat pe Hugo. — Mergeți la Chicklets? l-a întrebat femeia. Și eu, a zâmbit ea când Hugo a dat din cap. Apoi i-a întins mâna. —Eu sunt Barbara. Trebuie să recunosc că e grozav să vezi un bărbat făcând toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
un partener cu care să meargă la creșă. Când Alice, strălucind de fericire, a început să-i fluture testul de sarcină în fața ochilor, Hugo a simțit că pocalul fericirii lui nu numai că dăduse pe dinafară. Ci că amenința să inunde strada ca o pompă de apă spartă. Imediat, Hugo a propus o nuntă. Alice a opus însă rezistență. — Am făcut toate jurămintele alea cândva, a spus ea. Și le-am încălcat. Nu are nici un sens să le mai fac din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Să nu-mi las genunchii să Înceapă să tremure. Și cu această convingere, eram pregătită să simt tot ce voiam, cât de mult voiam. Priveam luna și-mi spuneam că e momentul să simt toate emoțiile. Am așteptat să mă inunde bucuria și venerația. Eram hotărâtă, eram pregătită, anticipam, așteptam, speram... dar nu s-a Întâmplat nimic. Picioarele mi-au rămas drepte și țepene. În noaptea aceea cu lună plină mi-am dat seama că voi avea mereu o problemă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
fiind atât sursa necazurilor, cât și aducători de dezastre. Se Închinau la Zeul Apei și al Pământului: o, zeule, ne pare rău că a trebuit să tăiem copacii tineri, dar ne rugăm ție să nu ne lași recoltele să fie inundate. În vremea când cultivau câmpurile, Îi aduseseră ofrande Bunicii Recoltelor: ne rugăm ție să ne aduci ploaie bună, orez bun, fără insecte care rod și nu prea multe ierburi care se lipesc. Și credeau și În Fratele Alb Mai Mic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
putut fi atât de proastă să nu-și dea seama mai devreme la ce se uitau? Nici măcar nu avea scuza că nu-și pusese ochelarii ca Harry. Nu mai contează, subiectul era acolo, În mâinile ei. Exclusivitate. Creierul Îi fu inundat de instincte de prădător, și vedea deja „cea mai bună știre“, un reportaj special extins, promovare rapidă la rangul de prezentatoare de știri sau a propriei emisiuni săptămânale, multe premii Emmy și visul ei suprem: un Peabody 1. În timp ce urmăreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
de înțeles, căci folosea un amestec de cuvinte norvegiene și ebraice, dar în cele din urmă am sesizat că vroia să ne îndemne la un act uluitor, zicând: "Assuan, Assuan! Bombardați Assuanul! Distrugeți fără cruțare barajul, iar apele ce vor inunda Egiptul vor conduce imediat agresorii la capitulare! O voce angelică mi-a încredințat noaptea trecută în vis misiunea de a vă transmite acest mesaj!". Femeia care îmi vorbea era Gru. Fiică de pastor protestant, ea însăși a fost ordinată ca
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
al II-lea și familia sa, care au fost asasinați din ordinul guvernului sovietic de către un pluton de execuție bolșevic comandat de comisarul Iurowski în 16 iulie 1918 în subsolul Casei Ignatiev din Ecaterinburg, au fost îngropați într-o mină inundată din împrejurimi, în Munții Ural. Aveam telefon în cameră și am ridicat receptorul imediat la sosire ca să intru în legătură cu unul din evreii din Leningrad căruia i se refuzase cererea de emigrare în Israel. Am format numărul de trei ori și
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
n-avea deplina stăpânire a inimei mele; că la gândul de a mă despărți de părinții mei, de frații mei, de prietenii mei, de casa mea, de grădina mea, de munții mei, de Bistrița mea, de libertatea mea, mă simțeam inundat de o așa de chinuitoare tristețe, încât numai cu greutate reușeam s-o disimulez și, cu mai multă greutate încă, s-o înving. Mă văd și acum în tren; în minusculul tren, care străbătea cu așa copilărească vioiciune valea Bistriței
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
mine subiect de încântare: câmpia, munții, apele, podurile, mișcarea pe câmp și prin sate, mișcarea și zgomotul în gări. La Bacău am schimbat trenul; a trebuit s-așteptăm pe cel ce venea din București, să ne amestecăm în mulțimea care inunda peronul, de-a lungul căruia bogate crengi de viță sălbatecă aruncau o umbră plăcută. La Roman, unde am ajuns pe la aprinsul lumânărilor, am putut admira alte lucruri noi și variate, între peronul animat și luminile crepusculului, văzute prin aburii ușori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
prin aburii ușori ce se ridicau în valea Siretului și a Moldovei. Am luat masa la Pașcani, cel mai important nod de cale ferată al Moldovei, pe atunci; destul de important de altfel și astăzi. Restaurantul gării, plin de lume grăbită, inundat de lumină, plin de mișcare și de larmă, mi-a produs o impresiune deosebită, pe deplin justificată cred, întrucât târziu de tot până la război, el și-a păstrat o faimă și o putere de atracție, de care cei care au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
didacticul cuvânt eminamente didactic "silitor", poartă, în rădăcina sa, elemente comune cu ale celui de "silă". De aceea, mult timp după ce am părăsit băncile școlii, după ce mi-am deschis în viață drumul pe care-l urmez, trecutul acesta mi-a inundat subconștientul, mi-a tulburat somnul, mi-a populat mai ales visele, în care mă revedeam copil, în anii de școală, torturat de grija unei teme nefăcute, a unei lecțiuni neștiute sau a altor datorii neglijate, "scos la lecție", nevoit să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
în el liniștea liniștea-i veche și statornică, iluzia că mă desprind de cele din jurul meu, pentru a mă reîntoarce în trecut, lua o formă și o intensitate neașteptată, într-atât îmi părea că Iașul de atunci, Iașul războiului, Iașul inundat de trupe, de dregători, de lume străină, de oaspeți, de larmă, de zgomot, de plânsete, și nu numai Iașul, dar tot pământul sfâșiat al țării, cu toate durerile de pe el, rămâneau în urma mea, departe, tot mai departe de mine. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
ușor să părăsești acest oraș cu farmec straniu de cimitir, de muzeu și de frondă..." Iar în ancheta ziarului Vremea, de care am pomenit puțin mai înainte, prima întrebare era formulată așa: "De ce mor Iașii?" ca și cum ideea că orașul acesta, inundat de liniște și de sunete de clopote, e pe punctul de a-și da sufletul, ar fi un lucru ireductibil și care n-ar mai putea suscita nici o îndoială. * Mulți judecă Iașul cu asprime și dispreț. (Spunând "Iașul", înțeleg de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
cu răutăți și bucurii, rescriam povestea altora așa cum aș fi dorit eu să aibă loc, apoi mi-o însușeam, devenind vedeta simpatică sau antieroul de duzină, care nu se mai oprește din vorbit. Mă plasam în centrul atenției, cu reflectoarele inundând creierul. Nu trebuia să apară un învingător, lupta se ducea în surdină, virtual, prin tunelele encefalului sau în catifeaua roz a meningelui. Găsisem o scuză, mai știam câțiva ca mine. Nici unul nu ajunsese la doctor. La urma-urmei, exact ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]