2,694 matches
-
acestei lucrări și, de aceea, doar o amintim. 5. Strategia sau modelul DAGMAR / ACCA Această strategie este folosită în special în cazul produselor a căror achiziție necesită o doză de risc. Pentru cumpărarea lor nu este nevoie doar de dorința irațională, ci, mai degrabă, de o explicare a calităților respectivului produs. ACCA, precum AIDA, este un simbol format din primele litere a patru cuvinte, care reprezintă, de fapt, esența modelului. A = Atenție înseamnă a atrage atenția potențialului client asupra unui produs
Campanii şi strategii de PR by Flaviu Călin Rus [Corola-publishinghouse/Administrative/904_a_2412]
-
că la ruși măreția are ecou interior, există și ca putere interioară, latură absentă la americani, incapabili de rezistență la durere. Puterea americană este empirică, cea rusească nu ține seama de condiții și, din acest punct de vedere, pare absurdă, irațională. Dar tocmai de aceea este resimțită ca o adevărată putere, în care riscul pune totul în joc, nu sub forma pariului și a competiției, ci ca realitate supremă, absolută, incomparabilă. Și cine oare poate avea șansa de a se plasa
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
pare lipsit de rațiune nu are această evidență decât prin contrast de proximitate cu evidența rațiunii. Nu există deci irațional în sine (cum ar fi gâtul girafei înțeles ca ființă distinctă), ci doar față de o dimensiune rațională comparabilă; mai exact, iraționalul nu există decât ca funcție a rațiunii, ca diferență a acesteia față de sine însăși. Stelele și meteoriții nu sunt iraționali, pentru că nu distingem în existența lor modul în care rațiunea se distinge pe sine ca ceva absent și înstrăinat. Ca
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
în sine (cum ar fi gâtul girafei înțeles ca ființă distinctă), ci doar față de o dimensiune rațională comparabilă; mai exact, iraționalul nu există decât ca funcție a rațiunii, ca diferență a acesteia față de sine însăși. Stelele și meteoriții nu sunt iraționali, pentru că nu distingem în existența lor modul în care rațiunea se distinge pe sine ca ceva absent și înstrăinat. Ca și misticul fără vocație, actorul mediocru joacă rolurile cu intenția de a se pune în situația rolului respectiv; și cu
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
istorice. Ce știm noi despre felul în care oamenii aceia, fără istorie, bolboroseau sunetele, fricile de care erau înspăimântați, felul în care ghioaga zvâcnea în brațul lor? Sau, despre sentimentul matern al giganticelor șopârle, din care au rămas câteva vestigii „iraționale“ doar vag și imperceptibil, în basme? Nu există timp, epocă, ciclu fără înfățișarea unei lumi, lumea acelui mediu care este specific fiecărui timp, fiecărei epoci. Nu totul este caracteristic într-o epocă, dar ceea ce este așa dă expresia acelei vremi
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
un avion. Doar că... dacă aș avea de ales, aș prefera să rămîn la sol. Nu mi-a fost frică niciodată. Însă, În ultimii ani, treaba asta a Început să mă streseze din ce În ce mai tare. Știu că e o chestie complet irațională. Știu că mii de oameni zboară În fiecare zi și, practic, e mai sigur decît să te culci În pat. Ai mai puține șanse să mori Într-un accident de avion decît... să-ți găsești un iubit În Londra sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
poarte. Jack Vincennes, polițistul rebel, drogat și prea greu de ținut În frîu. În stare să facă orice ca să-și ia Înapoi dosarul. Căpitanul E.J. Exley trebuia să-l folosească pentru ceea ce știa, dar Vincennes era drogat, beat, cu reacții iraționale... CAPITOLUL 58 Bud ajunse În L.A. În zori, coborînd din autobuzul pornit la miezul nopții din Frisco. Orașul lui arăta straniu - ca toate celelalte lucruri din viața lui. Luă un taxi și ațipi. Se tot trezea cînd Îl auzea În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
instalat din capul locului fără nici un efort. Orice mare conflict are la bază dificultatea de a accede la abstracția "om" și de a stăpâni exaltarea diferențelor care mi-au fost conferite și cu care mă identific în chip spontan și irațional. Identitatea (OM) și diferența (cele douăsprezece determinații) nu stau niciodată în cumpănă. Ar fi nevoie de o uriașă îmbrățișare, de ștergerea a tot ce este diferit, de topirea tuturor hotarelor pe o cale afectivă, pentru ca elementele fondului intim-străin să-și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de perseverare în proiect. Deoarece scuza eșecului și ne-meritul reușitei sânt forme de recunoaștere ale contingentului în universul rațional al proiectului, ele nu fac parte din economia destinului. În schimb, pentru că sânt forme de recunoaștere ale libertății în universul irațional și contingent al omului, participă la o teorie a destinului ne-scuza eșecului și meritul reușitei. Rezultă de aici că destinul este restul de libertate al fiecărei vieți. Proiectat pe fundalul unei vieți, destinul apare ca linie mereu frântă a
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ci însăși forța ei. În secolul nostru, știința a pus în discuție principiul logic al terțului, dar nu a avut curajul să îl atace și pe cel al noncontradicției. Filozofia, în schimb, a făcut-o: a făcut-o fie integrând iraționalul, inconștientul, intuiția, fie, ca Lupașcu, făcând din identitatea însăși un moment al polarității. Eu însumi mă simt în spiritul veacului cu contradicția mea unilaterală. Și îți propun să te gândești dacă cu problema limitei nu intri în aceeași clătinare a
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
a oprit și nu a mai continuat. —Nimic? — În legătură cu Clodagh. Ce vrei să spui? —Eu... A urmat o pauză lungă. —...îmi cam fac griji în legătură cu ea. Nu pare niciodată fericită, nu are răbdare cu copiii și câteodată e chiar... ușor irațională. Molly a acuzat-o pe Clodagh că ar fi plesnit-o, iar noi nu-i lovim niciodată pe copii. A mai urmat o tăcere incomodă, după care Dylan a continuat: —Asta poate că o să sune stupid, dar reface mereu casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
de ajuns pentru a divorța. Ne trebuie un motiv. Dacă am fi fost deja despărțiți de doi ani, am putea să o facem. Dar, până atunci, unul dintre noi trebuie să îl dea în judecată pe celălalt. Pentru abandon, comportament irațional sau adulter. —Adulter! șuieră Lisa, care fusese absolut fidelă cât timp fuseseră împreună. Niciodată... — Nici eu, mărturisi Oliver. Iar în ceea ce privește abandonul... Da, tu m-ai părăsit pe mine, spuse ea, dornică să acuze. Nu mi-ai dat nici o altă variantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
folosi abandonul ca motiv, iar noi vrem să rezolvăm asta repede. Oliver i-a aruncat o privire întrebătoare, care îi cerea să răspundă provocării. Da, spuse ea, nervoasă. Cu cât mai repede, cu atât mai bine. Deci ne rămâne comportamentul irațional. Avem nevoie de cinci exemple. —Comportament irațional? Ce e aia? Aproape că râdea, uitând pentru un moment că are vreo legătură cu ea. Cum ar fi datul cu aspiratorul la ora trei dimineața? —Sau să muncești în fiecare weekend dinaintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
să rezolvăm asta repede. Oliver i-a aruncat o privire întrebătoare, care îi cerea să răspundă provocării. Da, spuse ea, nervoasă. Cu cât mai repede, cu atât mai bine. Deci ne rămâne comportamentul irațional. Avem nevoie de cinci exemple. —Comportament irațional? Ce e aia? Aproape că râdea, uitând pentru un moment că are vreo legătură cu ea. Cum ar fi datul cu aspiratorul la ora trei dimineața? —Sau să muncești în fiecare weekend dinaintea vacanței bancare, spus el, pe un ton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
nevoie are de un avocat, cât de desprinsă de realitate era. A scanat paginile rigide, încercând să le înțeleagă, și primul lucru care a căpătat sens a fost acela că Oliver intentase divorț pe motivul că Lisa avea un „comportament irațional“. Cuvintele săreau din pagină și o înțepau. Ea nu suporta să fie acuzată că ar fi greșit cu ceva. Își doreau lucruri diferite. Afurisitul pământului! Ar fi putut să găsească și ea câteva acuzații de comportament irațional, dacă și-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
avea un „comportament irațional“. Cuvintele săreau din pagină și o înțepau. Ea nu suporta să fie acuzată că ar fi greșit cu ceva. Își doreau lucruri diferite. Afurisitul pământului! Ar fi putut să găsească și ea câteva acuzații de comportament irațional, dacă și-ar fi pus mintea la contribuție. Faptul că el își dorea să o vadă desculță, însărcinată și aplecată peste chiuveta din bucătărie - asta era destul de irațional. Dar furia s-a mai potolit când și-a adus aminte că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
fi pus mintea la contribuție. Faptul că el își dorea să o vadă desculță, însărcinată și aplecată peste chiuveta din bucătărie - asta era destul de irațional. Dar furia s-a mai potolit când și-a adus aminte că acuzația de comportament irațional era doar o formalitate. El îi explicase toate astea când venise în Dublin - le trebuia un motiv pentru divorț și ar fi putut foarte bine să-l dea ea pe el în judecată. Citind mai departe, a descoperit cinci exemple
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
străduiește s-o împiedice pe fata ei să se poarte precum o bakchantă pradă delirului și reia analogia când Casandra țâșnește din cort cu torțe în mâini : năvălește către noi, ca o menadă rătăcită. Corifeul vrea să oprească dansul tinerei iraționale, gata să ajungă în tabăra dușmană : Fiica ta, regină, are mintea rătăcită. Nu poți s-o potolești ? Hecuba ar pune capăt elanului celei cuprinse de o smintită bucurie la gândul însoțirii cu Agamemnon : Dă-mi torța, căci tu n-o
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
diferită de cea exprimată în altă lucrare a dramaturgului din 1947, comedia tragică Dona Juana . Aidoma lui Schiller în Logodnica din Messina, autorul român ar fi căzut de data aceasta în greșeala de a elimina acel sens obscur, de esență irațională a lumii, a destinului. În timp ce Schiller înlocuia destinul cu hazardul, Radu Stanca conferă destinului o notă de arbitrar ce înlocuiește fatalitatea (cu tot ce are întunecat și misterios cuvântul) cu jocul : Piere astfel acea ordine enigmatică tăinuită în dezordinea absurdului
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ca și spațiul ordonat de puterile raționale (p. 20). La al doilea mare tragediograf, lucrurile nu atârnă exclusiv de zei, astfel că ei nu mai sunt atât de drepți ca la Eschil, iar răul încetează, întrucâtva, de a mai fi irațional (p. 21). În plus, personajele lui Sofocle depășesc cadrul unic de evoluție conferit eroilor de Eschil căci dramaturgul nu creează tipologii stricte, aducând tot atâtea soluții câți eroi tragici sunt (p. 39). Tragediile eschilene sunt interpretate diferit de cele două
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
încăierare și moarte de niște puteri greu descifrabile, obscure, astfel că ei pier fără să știe de ce, într-o pornire violentă, irezistibilă de stingere reciprocă (p. 91). La Eschil, observă autoarea, se jertfea doar Prometeu, muritorii fiind supuși unui destin irațional (p. 121). Abia la Sofocle oamenii se sacrifică de dragul unor valori superioare. Tot astfel, Zoe Dumitrescu Bușulenga afirmă limpede superioritatea lui Sofocle, ca analist al omului, asupra lui Eschil care făcea adesea din lirism instrumentul unei tensiuni tragice înalte suplinind
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
poate fi explicat prin următoarele: bugetele modice alocate serviciilor de comunicare internă le-a ferit adesea de orice necesitate de evaluare; timpul și costurile, aferente oricărui demers evaluator; incompatibilitatea acestor instrumente cu un fenomen - comunicarea - considerat nemăsurabil, pentru că ar fi irațional (Tixier, 1996); ideea, larg răspândită, că suporturile produse sunt citite, ascultate, privite aproape în întregime de către fiecare salariat; absența sancțiunii imediate în caz de decalare față de așteptările publicului-țintă; teama directorilor de comunicare de a nu-și vedea puterea și creativitatea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
calcă peste toate evidențele. Trebuie să nu mai aparții deloc lumii ca viața să-ți pară un absolut. O perspectivă din cer așa o proiectează. Unde apare paradoxul moare sistemul și triumfă viața. Prin el își salvează onoarea rațiunea în fața iraționalului. Ce e tulbure în viață nu poate fi exprimat decât în blestem sau imn. Cine nu le poate mânui mai are la îndemînă o singură scăpare: paradoxul - surâs formal al iraționalului. Ce-i el din perspectiva logicii dacă nu un
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
triumfă viața. Prin el își salvează onoarea rațiunea în fața iraționalului. Ce e tulbure în viață nu poate fi exprimat decât în blestem sau imn. Cine nu le poate mânui mai are la îndemînă o singură scăpare: paradoxul - surâs formal al iraționalului. Ce-i el din perspectiva logicii dacă nu un joc iresponsabil, iar din a bunului-simț o imoralitate teoretică? Dar nu ard în el toate irezolvabilele, nonsensurile și conflictele ce frământă subteran viața? De câte ori umbrele ei neliniștite se mărturisesc rațiunii, aceasta
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
ajunge. Politica - în sensul de exasperare a ceea ce-i istoric în om - este spațiul fatalității, abandonarea integrală forțelor constructive și destructive ale devenirii. Și în singurătate riști totul, dar aici fiind în clar cu ce se va întîmpla, luciditatea atenuează iraționalul soartei. Îți anticipezi viața, îți trăiești destinul ca un inevitabil fără surprize, căci, într-adevăr, ce-i singurătatea dacă nu viziunea translucidă a fatalității, maximum de luminozitate în agitația oarbă a vieții? Omul politic renunță la conștiință; singuraticul, la acțiune
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]