2,381 matches
-
deplasau, situația putea deveni critică dacă unul dintre motoare o lua razna, sau o prezență ostilă se manifesta pe această lume necunoscută. Și n-aveau cum să reducă viteza. În aceste turbulențe, aceasta ar fi însemnat pierderea controlului navei. ― Se limpezește... asta e! strigă Lambert. Dallas studie citirile de aliniere a terenului, furnizate de baleiajul radar al astronavei. ― Era magmă în fuziune cu puțin timp în urmă, după rezultatul analizei. Azi, s-a potolit. Bazalt mult, ceva xiolit și plăci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
pînză nu se Îndepărtează niciodată prea mult de țărm. Pentru a afla că aici nu e vorba numai de prudență, trebuie să vină, poate, o vîrstă sau o melancolie cînd drumurile din urmă Încep să doară și țărmurile Ithacăi se limpezesc Înlăuntrul nostru făcînd să vibreze convingerile În numele cărora merită să trăim. În școală am Învățat totul despre Însemnătatea experienței În cunoaștere, În afară de faptul că Roger Bacon a făcut pentru aceasta doisprezece ani de Închisoare. Și despre peripețiile lui Ulise am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
schimbat, am coborît tot mai jos, la poalele acestui Olimp personal, pînă ne-am văzut despărțiți pentru totdeauna de propria noastră copilărie al cărei miracol rămîne unica mitologie adevărată. Nevoia de mituri e, poate, și această nostalgie. În ea se limpezește imaginea copilăriei noastre, alergînd nepăsătoare și neștiutoare spre poalele Olimpului, grăbită să-și sacrifice puritatea În schimbul descoperirii că nu există nimic definitiv și că trebuie să ne Îmbătăm ca Dionysos de lucruri cîtă vreme sînt În jurul nostru neatinse Încă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
uneori de un capriciu al naturii, dacă Într-o zi a fost ploaie sau pe cer a strălucit un semn favorabil... De ce să mă mir că starea mea de spirit urmează un traseu accidentat? Astăzi marea și cerul sînt la fel de limpezi. Și dacă e adevărat că dificultățile artei moderne provin din faptul că ochiul nostru s-a exersat să vadă formele În felul În care le-au reprezentat antichitatea și Renașterea, orice zi ca aceasta ar trebui să ne depărteze de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
cărnii și se Înalță În transparența sufletului său solar. Aceasta e fața olimpiană a Greciei peste care plutește un surîs calm și Încrezător. CÎtă vreme stă cu această față Întoarsa spre soare, grecul antic are liniștea lui Apolo, lumina ce limpezește totul. Abia cînd soarele intră În nori și obrazul său revine asupra pămîntului, vom recunoaște trăsăturile lui Oedip, iar buzele Întredeschise vor murmura „socot că totul e bine”, În timp ce În țărînă șarpele se reface din bucățile Însîngerate. Sfinxul nu suie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
contrare. Ceea ce părea un privilegiu se dovedește a fi doar o formă de sclavie. Are sens să-mi amintesc acum atîtea ezitări de care m-am făcut vinovat? CÎnd cerul e atît de albastru și vîntul sărat și umed Îmi limpezește privirea? Dar dacă Îmi voi retrage mîinile speriat de cîte ori voi simți zvîcnind propriul meu sînge sub Întrebări, ce rost mai are să scriu? Deschizînd buzele pe obrazul Întors spre trecut, Ianus ar vorbi nu ca un zeu, ci ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
decis, în fața cabinetului de mistificare. Anatol Dominic Vancea Voinov nu mai avea răbdare să aștepte seara, pentru a-l vizita acasă pe sfetnicul Marga. Se va duce la spital, la cabinetul popular, unde Istoria își scrie, zilnic, sarcasticele rapoarte. Va limpezi, în sfârșit, parantezele... Accidentul, spitalizarea babei lovite de liceanul biciclist, moartea lui Marcu Vancea, Asociația surdomuților exemplari, omul nou Cușa, Fantoma Fotografului Octavian Cușa Spiridușa. Scandalul moral al profesorului Vancea Voinov, colegii polițiști ai recepționerului Vancea Voinov. Bufonul Vancea Voinov
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Dominic era decis să stea, în sfârșit, gol în fața prietenului familiei, care se credea prietenul său. Deci, în fața ușii cabinetului. Dominic Anatol Vancea Voinov se afla în fața cabinetului de mistificare, decis să vorbească. Venise direct la spital, la cabinet. Să limpezească, în sfârșit, toate... eliminarea din învățământ, cum scăpase și ce urmase, adolescența, liceanul biciclist, doamna maior, Asociația Model și eroul fotograf Tavi, informatorii de la TRANZIT, Argentina, totul, totul. Venise repede repede, să nu aibă timp să se răzgândească. Era decis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
somnul, visul, așa, ca un leșin, somnul. Nepăsare, nesimțire... — Cu ce te ocupi? Cu ce? Reveni, autoritară, vocea de bas. — Păi... se auzi răspunsul. — Bine, bine, am înțeles. Eu sunt Tizian, continuă vocea, stânga dreapta oriunde. Totul se tulbură, se limpezi: nimic. Nu era nimic, nimic, doar nepoftitul care aiura. Îl văzu, în sfârșit, așezat, alături, pe bancă. — Păi... se auzi uluirea uluitului. Bătrânul foarte bătrân chiar semăna cu... — Păi... n-am înțeles ce ați spus. — Ai auzit, dar n-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
să deschidă ușa și să vadă vrjitoarea. Burtăncureanu, dezgustat, speriat, sări, dând să-și facă cruce și toți știuții pași. Renunță. Își vântură doar, ca un paralitic, mâinile că nu-l interesează. „Deci, își continuă Goncea gândul, acuma m-am limpezit. Știu precis ce vreau să-mi scrii. Lași povestea aia cu Chiru. A prins de-acuma, aproape e la fel de veche ca etapa istorică. La predare, am luat-o și p-asta cu Chiru. Oamenilor le place continuitatea, tradiția, că suportă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
o litanie de cuvinte neînțelese, Presupun cè prin dincolo se înțelege un fel de celulè, o locuințè provizorie, de o noapte, pentru toți cei ridicați, în împrejurèri similare de scandal și turbulențè, A doua zi, dupè ce li se mai limpezește puțin mintea aceștia sunt, îmi închipui, puși sè dea declarații, interogați, fotografiați, ampretați, introduși în baza de date, mè rog, în cazurile ideale în care funcționeazè computerul și, în final, li se face un proces verbal de constatare, fiind puși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
Mi s-a părut o veșnicie până a început să reacționeze, dând din cap, și am început să plâng, pentru că am luat-o ca pe un refuz, însă, mai apoi, mi-am dat seama că, de fapt, încerca să-și limpezească mintea. A reușit să se țină pe picioare, deși era foarte nesigur și, ajutat de mine, am pornit din nou. Fiecare pas era o minune. De fiecare dată îl aveam în vedere doar pe următorul și nu doream să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
el înainte să ne ducem la Whitstable weekendul următor. E prima dată când mergem undeva împreună și cred că discuțiile cu grupul m-ar ajuta să-mi pun ordine în gânduri, ca să știu ce am de făcut și ca să-mi limpezesc sentimentele și - de ce să nu recunosc - temerile. Îmi este teamă de ceea ce se întâmplă între noi. Mi-e teamă că tot ceea ce se-ntâmplă vine prea repede, prea curând, că-n entuziasmul meu de a avea un iubit nou, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
asupra universului fictiv, că aproape mă pierd în el și, pe măsură ce trece timpul, descopăr că supărarea mea se subțiază până la dispariție. Asta e magia romanelor polițiste: te lecuiesc. Toate sentimentele neplăcute și toate aspirațiile neliniștitoare se împrăștie în paginile cărții, limpezindu-ți starea emoțională. Nu e de mirare că sunt dependentă de Lege&Ordine. Mă așez lângă foc și îl aștept pe Jake să aducă cina. E prea cald, dar Jake e foarte atent la dorințele mele, chiar și acele neexprimate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
pene, și se vede pe fața lor că sunt deosebit de flatați. Probabil că este un nou sport extrem pentru ei - bărbați complimentându-se unii pe alții pentru curajul de a se destăinui. Și acum, continuă Jim, o să trebuiască să-mi limpezesc toată situația asta cu Maureen, nu? Că doar nu pot s-o țin așa la nesfârșit. Își umflă și el pieptul, ca un cocoș. Jim își găsește în sfârșit curajul, dragul de el. —Cel puțin o vreme, eu și Maureen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
obscur, pictat naiv pe o felie de fag, într-un roșu cândva agresiv, devenit plictisit, mirosul de pâine caldă rămas într-un fagure părăsit sub streașină, amețeala fără cuvinte și caruselul cu cuvinte disperate, vesele, dulci, grele, obscene, voluminos de limpezi, prin mesajul lor copilăria e veșnică, toate parcurse cu povara întrebării de ce nu mai sunt, dar vor veni, fu răspunsul unei arătări, de fapt o pelerină cu glugă, chipul nu-l putea desluși, era acoperit de faldurile timpului, o evita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
prieten... el căuta doar pe cineva cu care să meargă o bucată de drum până acasă! Oare câți alți asemenea "prieteni" mai am? Care sunt, în realitate, cu totul altceva decât ceea ce-i consider eu? Uimitor cum ceva dramatic poate limpezi mintea omului și viziunea sa asupra lumii, cum îi sfâșie vălul deziluziei pe care singur și l-a țesut în fața ochilor! Mă uitam în exterior din curtea școlii. Părea așa străină lumea de afară! Mă atașasem de acest colegiu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
trece de geamuri. Cum vrei să intrăm noi în școală? Prin pereți? Prin pământ. Rămase puțin timp contrariat, ca și cum ceea ce aș fi spus ar fi fost o blasfemie sau o nebunie, ceva demn de capitolul SF, apoi mintea i se limpezi și se destinse. Înțelesese. Știi o cale, nu-i așa? Știi un tunel care dă în interiorul școlii, spuse el ca și cum ar fi spus numele unei mari minuni. Da. Știu o cale care dă în interiorul școlii. Știu mai multe, dar mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
purcel sub un copac Fluturași pe flori de mac, În gutui un cocoșel Lângă poartă un vițel. PE ARIPI DE PRIMĂVARĂ Primăvară, primăvară Aduci bucurie-n țară Înverzești câmpiile Și gonești vânturile. Înflorești copacii goi Și-aduci cucul în zăvoi. Limpezești izvoarele Și se-ntorc cocoarele. Vine rândunica-n țară Pe aripi de primăvară. Duduie tractoarele Ce ară ogoarele.
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]
-
confuză ca să pot surâde. Simt că o parte din mine Începe să cedeze; simt că o parte din mine Începe să-l creadă. Și vrea să-l ierte. Dar În capul meu e o varză totală. Lucrurile nu s-au limpezit definitiv. Nu știu, spun, frecându-mă pe nas. — Totul mergea ca pe roate, și eu n-am avut ce face și am făcut o prostie cât casa. — Chiar așa, mergeau ca pe roate, zic ? — Păi nu ? Jack șovăie, privindu-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
făptură sosită din cerurile universului său afectiv ori poate chiar de pe Olimp, așa cum s-a trezit că Îi șoptea gândul său cel mai tainic, dar nu știa de ce nu se putea gândi la altceva ori la altcineva. Abia seara Își limpezi gândurile fierbinți În care imaginația o luase razna și ca un om beat căruia imposibilul Îi apare ca perfect realizabil, Își spuse: ai rămas același visător, același suflet de poet care judecă mai Întâi cu inima, tot o surcică de la
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
mijlocul ghetoului, care a fost Învelită iarna În câteva straturi de paie ca să nu Înghețe, apa curge amestecată cu particule de rugină, dar locuitorii s-au obișnuit cu ea. O mai fierb când au posibilitatea, o mai lasă să se limpezească, În fine, n-au Încotro și trebuie să o folosească. Nimeni nu știe exact câte suflete Își duc traiul aici, de azi pe mâine, măcinate de sărăcia lucie și de boli și nici ce mai așteaptă ele de la viață. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Îl Înfricoșa ideea că a sfârșit Într-un mod tragic și că nu apucase nimeni să-i aprindă un capăt de lumânare. Acum, că apăruse lângă el pe boarfele străvechi care acopereau patul, se liniștise Într-un fel, i se limpeziseră sufletul și mintea, simțea nevoia să-l ocrotească, să-l Îngrijească, să-i pună sângele În mișcare, mai ales că lunile de iarnă se topiseră și o primăvară blândă le luase locul. -Bună-dimineața, Înger al gunoaielor! Ce vânt te-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
slăbit și nu-și mai poate mișca nici măcar capul. Urinează Într-o ploscă improvizată dintr-un bidon de apă minerală, pe care Antoniu l-a tăiat dându-i forma unui făraș.I-au rămas intacte În mod ciudat, cuvintele. Sunt limpezi, clare, lucide. -Te doare ceva, acvilă tomnatică? -Nu mă doare nimic, dar simt că plutesc, că sunt ușor ca o foaie de hârtie luată de vânt și mai simt undeva, Înăuntrul stomacului, unde s-au adunat o groază de musculițe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
pocnitoare din cele cu care Întâmpină copii Anul Nou. -Îți bați joc de mine? Antoniu nu-i răspunde. Îi este indiferent ce va face polițistul În continuare. Opt ore a scris incontinuu și acum, când ar fi vrut să-și limpezească gândurile, a apărut grobianul ăsta care culmea, Îl mai și acuză de moartea lui Kawabata. Cine a avut oare cinismul să-l trimită cu băutura În nas, și la ora asta? După ce mai rotește lanterna de câteva ori, și Înjură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]