2,482 matches
-
nici o urmă de ironie. Mai făcu o încercare ca să mă silească să mă dau de gol. ― Cunoscuții mei n-au unde să mă caute. Și e normal să vrea să mă felicite de ziua mea. De data aceasta am ridicat mirat capul. ― Ziceai că te-ai născut în zodia Capricornului. Acum e vară. ― E vorba de ziua mea onomastică, improviză ea. După asta am mormăit un "Aha... Bine, du-te", iar ea, neștiind ce să mai spună, se îndreptă cu pași
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
că Eleonora nu va râde de mine. Ea era implicată în "jocul" nostru, nu era un străin care să mă privească bănuitor și ironic. Așa că am trecut la fapte. ― Ai asistat vreodată la vreun proces, fetițo? ― Nu, îmi răspunse ea mirată, presimțind totuși ceva. M-am ridicat de pe bancă. ― Atunci ai să asiști aici la unul. Dacă nu putem să facem nimic, să facem măcar dreptate... Așadar, eu voi fi procurorul și tot eu voi fi avocatul apărării. Voi chema martorii
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
mai continuați aceste convorbiri. ― Nici înainte nu spunea că a doua zi mă va suna din nou, preciză Eleonora. Era de la sine înțeles. ― Și din ziua aceea n-ai mai auzit nimic despre el? ― De la cine să aud? Era sincer mirată. ― Cum de la cine? De la vecini, de la prieteni. ― Din ziua aceea, zise ea, n-am mai prea ieșit pe stradă. Urmau întrebările cele mai spinoase. ― Din vocea lui la telefon reieșea, am înțeles, că se temea. Dar credea oare într-adevăr
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
se auzea vântul, ca un bețiv ce da întruna târcoale gării. Prin geamul murdar se vedeau stelele, dar căldura rămânea înăbușitoare. Aceeași febră existase în atmosferă și în 9, 10 Thermidor. Stranie coincidență, nu? Văzîndu-mă că scriam, Eleonora mă privea mirată. Se învîrtea în jurul meu, mă întreba. Până la urmă a trebuit să-i explic. Atunci m-a lăsat liniștit să-mi termin "procesul". I-am fost recunoscător pentru asta și am uitat orice urmă a îndîrjirii pe care o avusesem împotriva
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
Va fi perioada de vârf a umanității: va urma căderea. Toată grija pentru acest semn satanic; folosirea lui în mod nejustificat se întoarce împotriva celui nesăbuit! Și tot așa; nimeni nu scoate o vorbă; îi privești în ochi; te privesc mirați. Se prefac, simți complotul. Stupefacția lor e reală; ești de nerecunoscut. Nicăieri, se pare, lucrurile nu merg prea bine... Magistratul a ținut, ieri, în fața mulțimii adunate în dreptul Primăriei, o cuvântare. Lumea l-a primit cu reținere - și-a amintit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
împinse pe Ashargin cu capătul tocit al biciului, cu un gest brutal de nerăbdare. Zise degrabă: - Închină-te. E însuși Yeladji, paznicul criptei Zeului Adormit. Gosseyn simți o impulsiune violentă. Se răsuci și se lipi de fundul șaretei. Așteptă, acolo, mirat, și-și dădu seama, puțin câte puțin, că mușchii lui Ashargin răspunseseră la comandă cu o rapiditate automată. Șocul rezultat mai persistă când un glas puternic și sonor anunță: - Koorn, urcă-l pe prințul Ashargin în avion și consideră-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
naturală. Fecioara într-o mantie cu lungi pliseuri fixe își ținea ochii plecați spre o grămăjoară puțin ridicată de fân, pe care se odihnea statuia pruncului. Stranii, picioarele mi s-au îndoit în fața acelui grup urât de statui cu expresii mirate. M-am cufundat într-o patetică conversație cu mine însumi, ca și cum o prezență invizibilă m-ar fi văzut și judecat. Evident că nu s-a întâmplat nimic, Dumnezeu nu se deranjează pentru un bărbat ridicol. După puțin timp eram deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
de la lampa scialitică rămasă aprinsă. Este primul gest pe care îl fac pentru tine, primul cu care te protejez. În timp ce mă aplec spre mama ta. Te privește cu o expresie pe care n-o voi uita. O expresie mulțumită și mirată, dar cu o ușoară urmă de tristețe. Înțeleg sentimentul pe care îl exprimă: conștiința neașteptată a rolului pe care i-l încredințează viața. Cu o clipă înainte era o femeie care transpira și își smucea capul, acum este însă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
timp și pentru lucru, așa că m-am gândit că ar fi bine să ne cunoaștem mai întâi și să lăsăm dicuțiile editoriale pentru altă dată. El se holbă la ea. — Vorbești serios? — Foarte serios. Dacă nu te deranjează. El ridică mirat capul. — Chiar că ești ciudată. Un editor care nu vrea să vorbească despre cartea mea. Măi, măi, măi. Despre ce doriți să discutăm, domnișoară Eisner? Leigh era mulțumită. Călătoria la Curaçao împreună cu fetele nu fusese chiar o celebrare a logodnei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ce stupid sună. — Pacoste? — E arogant — exact cum ziceai și tu — dar sunt convinsă că până la urmă ne vom descurca. Când am vrut să stabilim următoarea întâlnire, a sărit repede că el nu mai vine în Manhattan. Henry se uită mirat. — Păi nu locuiește în West Village? — Ba da, dar zice că nu se poate concentra aici, așa că a cumpărat o casă în Hamptons. Chiar se aștepta să mă duc eu acolo... Și Leigh începu să râdă. — Bineînțeles c-o să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
față, oarecum transpirat Și respiră sacadat. Îi tremură Și mâinile, dar asta poate observa doar cine este foarte atent. S-a trântit pe scaun Și a rămas câteva minute ca o stană de piatră, În vreme ce Sandu Și Gicu Îl urmăreau mirați. Primind sticla cu vin - Sandu s-a manifestat imediat, e grav, e cu lacrimi ca-n telenovele, ăsta bea bere de regulă, sau bitter -, Gore Și-a turnat rapid un pahar Și l-a dat pe gât, uitând de apa
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
mâinilor și în tâmple valurile dezlănțuite ale unei febre care clocea în el de mai multe zile. Ceea ce a urmat nu s-a aflat mai apoi, decât din povestirile gazdei. Dimineața, ea se sculase devreme, conform obiceiului. După un timp, mirată că nu-l vede pe părinte ieșind din odaie, se hotărâse, după multe ezitări, să-i bată în ușa. Îl găsise încă în pat, după o noapte de insomnie. Suferea de o apăsare în piept și părea mai congestionat ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
ce să se aștepte de la copiii cărora le dăduseră totuși un nume; uneori, ar fi cerut sprijin chiar de la părintele adevărat, lăsînd deoparte vanități nepotrivite. Și totul, În primul rînd, pentru copilul care nu știa cu adevărat al cui este, mirat, deseori, că nu seamănă mai deloc, la fire și chip, cu bărbatul din casă. Peste cine știe cîți ani, s-ar fi putut astfel ca toată povestea asta tată-mamă-copil să fie, În sfîrșit, pusă definitiv În ordine. Copiii - toți - ar
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
după expiere - Îngerași -, spre Paradis, Doamne, ce bine se așeza totul! Dacă Thomas ar fi știut că Antonia zăbovea din cînd În cînd la televizor după miezul nopții, la cîte un film deocheat de tot, n-ar fi fost prea mirat. Rusoaica era om, nu arătare coborîtă din cer ori venită de la mănăstire: iubise și ea În tinerețe, cunoscuse dorința, plăcerea - o căutase, o Împlinise, carnea ei tremurase de fior; Își pierduse, cîteva clipe, de nenumărate ori, mințile, juisînd; atinsese bărbat
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
convenție, Thomas semnase cîndva un act, o formalitate, ceva ambiguu, o hîrtie, acum era În fața fiului, nimeni nu avea dreptul să-i interzică să-l strîngă-n brațe, să-i vorbească, să și-l apropie. „Bert!“ Cel strigat s-a Întors mirat. Mai surprins era chiar Thomas. Dusese imediat, instinctiv, mîna la gură. Se trezise strigînd. Destul de tare. Mai mulți trecători Întorseseră capul. Nu așa gîndise totul. Bert! Răzbătuseră În aer, fără voia sa, cîteva sunete, nu avea cum să le mai
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
veverițe, păsări albastre, avea o rulotă acolo, avea și un prieten, simpatic tipul, se auzea muzică. Thomas era trimisul ei printre muritori, s-ar fi putut spune, după ce i se arătase În somn bunicuța; el nu simțea asta; dar studenților, mirați, le-a vorbit despre Sfînta Antonia, protectoarea orașului, de curînd canonizată, În secret. Au verificat, orașul era neprotejat de sus, doar dinspre mare, sirena de bronz, mai puternică decît o armată, era la locul ei. După noaptea petrecută cu Jesper
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
vândut tatălui tău niște scaune Chippendale neautentice. Tata și-a recunoscut greșeala, dar a fost o dispută. De-atunci, cele două familii au rupt orice legătură. Gata, am spus-o. Ce prostesc părea acum totul. — Asta a fost? zise Charlie mirat și oarecum ușurat. — Da. Putem să lăsăm la o parte scaunele astea? A fost o neînțelegere ridicolă, interveni mama. Apoi, pentru orice eventualitate, se încruntă la contesă și adăugă: Mama ta a transformat totul în scandal. A fost pur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
rezolvat cu Liduvina, cum faci alteori, când nu sunt acasă la venirea ta? — Nu știu! Mi-a spus să aștept. Am crezut că vreți să-mi spuneți ceva... „E naivitate sau ce-o fi?“, gândi Augusto și rămase o clipă mirat. A fost un moment stânjenitor, plin de o tăcere neliniștită. — Ce vreau eu, Rosario, e să uiți cele întâmplate data trecută, să nu-ți mai amintești nimic, înțelegi? — Bine, cum vreți... Da, a fost o nebunie... o nebunie... nu știam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
mai dă gheavolu la noi la cooperativa A’Nastasia. Sâmbătă a venit Kelly și am intrat în procedura: babele la pușcărie. Ne-am așternut pe vorbit la ora 13 și ne-am întrerupt la 18,30, cu ochii mari și mirați, aproape de timpul când aveam întâlnirea pentru cină cu prietenii ei. Rar m-am simțit mai confortabil în povestitul în limba engleză ca în această discuție. Aveam o spontaneitate aproape de cea în românește. Nu știu ce se va alege de cuplul Kelly - Liviu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
ciuperci. Eu am luat un buchet foarte frumos de flori și o periniță de sezon cu inscripția: Joy! Dar făcută că mi-aș lua și eu una la fel. Debbie s-a bucurat foarte mult și a fost teribil de mirată. Parcă îl văd pe marele iubitor de Camus spunându-i, ușor mândru, când strâng împreună prin casă după hoarda departamentală: „You know, she is European”. Amândouă lucrurile sunt Jeff like! Azi m-a dus în hall să îmi povestească ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
întrerupe Maggie. Joanne, noua ta menajeră. Vrea să știe unde îți ții sacii de aspirator. O privesc fără expresie. — Ce anume ? Sacii de aspirator, repetă Maggie calmă. Nu dă de ei. — Dar de ce să bage aspiratorul într-un sac ? zic mirată. Pleacă undeva și vrea să-l ia cu ea ? Maggie se uită la mine de parcă nu știe dacă glumesc sau nu. Sacii care se pun în aspirator, spune cu blândețe. Cei în care se adună mizeria ? Ai așa ceva ? — A! zic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cu inele de argint. Ar trebui să faci și tu ceva spontan, măcar o dată la o mie de ani ! Ar trebui să vezi lumea ! Îmi prinde mâna. Samantha, vino în India. Acum ! — Ce să fac ? zic izbucnind într-un râs mirat. Nu pot să vin cu tine în India ! — Îți iei o lună liberă. De ce nu ? Doar n-o să te dea afară. Vii cu mine la aeroport, îți luăm bilet... — Freya, ești nebună. Serios. O strâng de braț. Te iubesc, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
te rog. Flutură scurt din mâini și, simțindu-mă ușor stânjenită, mă așez pe un fotoliu. Trish se așază pe un scaun împletit de alături și își bea cocktailul. Te pricepi la Bloody Mary ? mă întreabă din senin. O privesc mirată. — Nu contează. Trage iar din țigară. Te învăț eu. Poftim ? — Cum îți mai e ? mă întreabă, dar continuă înainte să apuc să-i răspund. Mai bine ? A, uite-l și pe Eddie ! — Salutare ! Ușa se deschide și domnul Geiger intră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
sigur ce umplutură preferați, spun. Evident, data viitoare n-am să mai fac atâtea... — Măi să fie ! Trish pare complet bulversată. Culege un steguleț și îl citește. „Friptură de vită în sânge, salată verde și ridiche”. Ridică ochii spre mine, mirată. Dar n-am cumpărat carne de vită de nu mai știu când ! Unde ai găsit-o ? — Ăă... în frigider ? Mai devreme m-am uitat în frigider. Probabil că mâncarea îndesată acolo ar ajunge o săptămâna pentru o întreagă țărișoară africană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
târziu aud pași tropăind pe parchetul din hol. Trish. Îmi pliez fără zgomot mobilul, îl bag în buzunar și iau un broccoli. — Cum merge ? mă întâmpină glasul lui Trish. Cum stai ? În clipa în care intră în bucătărie pare ușor mirată să mă găsească exact în același loc în care m-a lăsat. — S-a întâmplat ceva ? — Tocmai... treceam în revistă ingredientele, improvizez. Ca să văd dacă am tot ce-mi trebuie. Nici nu apuc bine să zic asta, că de după ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]