2,334 matches
-
albiră Încă și mai tare, semn că Înțelegea. Fiul lui Întoarse capul spre ușă auzindu-i pe Marie și pe Fersen sosind Însoțiți de Armelle. - Poliția e aici, tată. Totul o să fie În ordine de-acum. PM Fac. o mutră neliniștită În direcția noilor sosiți. - Continuă să nu scoată o vorbă. Totuși mă aude, sînt sigur. Marie luă fotografia pe care i-o Întindea Armelle, tresări văzînd portretul și i-o dădu apoi lui Lucas. - Am avut aceeași reacție ca dumneata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
pardoseală. Dante nu Îi răspunse, absorbit de propriile gânduri. Își Întoarse privirea către fâșia de cer aflată dincolo de ferestruică, fixând stelele și desenele lor de pe bolta cerească. Straniu fel de a-și Începe mandatul În fruntea Comunei. Semnele rele Îl nelinișteau. Se scutură, ridicându-și fruntea dintr-o dată, și apucă sceptrul aurit pe care Îl lăsase pe cufăr. — Să mergem, porunci, luând-o Înaintea lui Bargello peste prag. Străbătură lungul portic, unde dădeau ușile chiliilor. Dante se gândi la ceilalți cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
fiecare învârtitură a roților, i se părea că a mai îmbătrânit puțin. Își simțea sufletul tot mai greu când se gândea la atelier, la tovarășii de muncă, la patron, cu care în curând va trebui să dea ochii. Fernande se neliniștise: - Ce-o să-i spuneți? - Nimic. Yvars încălecase pe bicicletă, dând din cap. Strângea din dinți; pe fața lui mică, negricioasă și zbârcită, cu trăsături fine, nu puteai desluși ce gândește. - O să muncim. Nu-i deajuns? Acum mergea pe bicicletă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
din părinți divorțați, se întrecură care mai de care să-l răsfețe în fel și chip, spre a curma răul din rădăcină. Cu cât erau mai puțin vizibile efectele șocului suferit, după părerea lor, de conștiința copilului, cu atât se nelinișteau ei mai mult: ravagiile ascunse sunt fără îndoială și cele mai adânci. Era de ajuns, de pildă, ca Jonas să se declare mulțumit de el sau de ceea ce făcuse în ziua aceea, pentru ca neliniștea obișnuită a părinților lui să atingă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
încerce să câștige timpul pierdut în ajun. Și în acele ore se mulțumea să viseze la o nouă organizare, care să împace plăcerile prieteniei cu virtuțile plictiselii. Îi vorbi despre toate acestea Louisei, care, la rândul ei, începuse să se neliniștească în legătură cu cei doi copii mai mari, care creșteau văzând cu ochii și cu strâmtimea camerei lor. Se gândea că n-ar fi rău să-i culce în încăperea cea mare, îndărătul unui paravan, iar pe sugar să-l ducă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
surghiunite, Dragostea-și cerne peste noi albe petale, Buze arzând șoptesc tăceri indefinite. Nici ieri, nici mâine nu există în iubire, Pe firul timpului stau clipe suspendate... Ne deșteptăm în zori zâmbind a împlinire. Ninsorile de altădată sunt uitate! Liniște neliniștită într-un amurg de gând Am rătăcit un vis, Aud stele plângând... Mi-e sufletul proscris. Tăcute rime dorm Sub măști de carnaval Cu zâmbet slut, diform, Visând plutiri pe val. în infinite zări Se risipesc trohei, Se tânguiesc chemări
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
flori cu primăveri. îngăduie să port pe umeri Polenul florilor de mai, Să oblojesc albastrul palid Pe suflete - plăpândul strai. Să pot să mângâi firul vieții Când disperatul galben s-ar împrăștia Și-n cochilia dimineții Să rostuiesc vremelnicia mea. Neliniști Distinsă Toamnă, lasă-mă să cânt pe glasul meu, Să mușc din crug ceresc cu dinți de jale, S-arunc în poarta vieții cu lacrimi de oțel Și să mă odihnesc pe vaietele tale. Apoi să țip, din nou, în
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
trebuie să fie explicația, zice Roja simțind un fior rece în piept, chiar dacă sîntem în toiul iernii, așa mă simt eu acuma, ca după o transfuzie, la pămînt și fără vlagă. Nimic ieșit din comun, își dă cu părerea Dendé, neliniști de revoluționar, e limpede că ar fi fost loc și de mai bine, însă mai mult nu s-a putut. Cu toate astea, sînteți deja erou, dom’ Roja, nu oricine ar fi avut mațe s-o șteargă așa pe cont
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
lui Santinelă, altfel n-ați fi ajuns celebru, își strecoară pachetul de Kent în buzunarul de la piept, o să le savurez mai încolo, vrea să-i mulțumească. Spune-mi de ce crezi c-ar trebui să fiu cu ochii în patru, se neliniștește Regizorașul. Pentru că o unitate militară e un teritoriu al nimănui, e un cîmp minat cu totul necunoscut, o întindere de nisipuri mișcătoare, îl avertizează Santinelă. — Cineva ți-a luat peste noapte mințile, spune Comandantul. — Așa am fost dintotdeauna, nu se
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
li se facă vînt dintr-o clipă în alta. Elicopterul așteaptă deja pe acoperiș, e imposibil ca totul să fie așa de simplu, i se pare. Doamna Mina intră tot mai tare în panică, n avea nici un motiv să se neliniștească, încearcă s o calmeze domnul Președinte, în cel mult o jumătate de oră vor fi împreună. Să nu mai piardă timpul, să înceapă să-și facă bagajele și să încerce să-și ia doar strictul necesar. V-ați făcut treaba
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
mai mare laudă pe care o acorda produselor sale era să anunțe cât valoraseră pe piață cu o săptămână În urmă, ca și cum asta le-ar fi conferit un prestigiu imposibil de obținut doar prin aroma și aspectul lor minunat. Îl neliniștea nu conținutul aproape scandalos - În termeni suburbani - al Colecționarului, cât gândul că ar fi putut să fie un eșec. Pe urmă, când faza aceasta a fost depășită, neliniștea i s-a concentrat asupra faptului că aș putea să renunț la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
nume? Prieteni de-ai lui Betty, persoane în compania cărora ați văzut-o... — Păi, știu că a ieșit de câteva ori cu Don Leyes și Harold Costa și am văzut-o o dată cu un marinar și... Marjorie șovăi. Am prins o neliniștite în ochii ei. — Despre ce-i vorba? Mie-mi puteți spune. — Chiar înainte de a se muta, răspunse Marjorie cu vocea sugrumată, le-am văzut pe Betty și pe Linda Martin vorbind pe bulevard cu o femeie trupeșă și mai în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
încetul cu încetul până la geamul-oglindă și m-am uitat în camera de interogatoriu. Millard era așezat la o masă uzată din lemn, iar vizavi de el stătea un bărbat arătos, cu o chică și deasă, de culoarea morcovului, care învârtea neliniștit între degete un pachet de țigări. Părea să se cace pe el de frică. Millard făcea pe preotul de treabă din filme - ca unul care la viața lui le-a văzut pe toate și oferea iertarea tuturor păcatelor. În difuzor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
la raport în biroul meu mâine, 22.01.1947, la ora 18.00“. Cuvintele scrise de mână păreau amenințătoare. Lee nu se prezentă la serviciu la ora opt. Am stat timp de-o oră la biroul meu, închipuindu-mi-l neliniștit din pricina eliberării lui Bobby De Witt, prizonierul propriilor lui fantasme, acum, că i se luase cazul Dalia și izbăvirea nu mai era posibilă. De dincolo de glasvandul biroului procurorului l-am auzit pe Loew lătrând și pledând la telefon în fața redactorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Durkin bolborosea ceva în barbă. Orchard rânjea disprețuitor, cu capul aplecat într-o parte, ca și cum coafura lui pomădată ar fi atârnat prea greu. Doar Charles Issler părea suficient de lucid să poată înțelege situația în care se afla. Își frământa neliniștit mâinile și ne săgeta cu privirea când pe Fritzie, când pe mine. Fritzie scoase din buzunar o rolă de bandă adezivă și mi-o aruncă. — Prinde cazierele pe perete, lângă cârlige. În ordine alfabetică, dintr-un cap într-altul. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
numit pe informatorii care i-au dat pontul cu De Witt, „creierul“ afacerii Boulevard-Citizens, apoi a spus că aceștia au părăsit orașul, ca să scape de răzbunarea prietenilor filfizonului. Telefonul pe care l-am dat mai apoi la Cazier m-a neliniștit - informatorii nu erau înregistrați nicăieri. De Witt susținea că-i o înscenare a poliției, din cauza arestărilor sale anterioare pentru trafic de droguri, iar acuzarea își bazase pledoaria pe banii marcați de la jaf, găsiți la De Witt acasă, și pe faptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
în pragul ușii, părând o fantomă în halatul ei inform din mătase. Avea părul răvășit, iar fața îi era buhăită și plină de pete roșii - probabil de la plâns și nesomn. Ochii ei căprui închis - aceeași culoare ca ai mei - erau neliniștiți. Scoase dintre faldurile halatului un pistol de damă și îl îndreptă spre mine. — I-ai spus Marthei să mă părăsească, mă acuză ea. I-am zburat pistolul din mână. Arma a aterizat pe covorașul din paie de la ușă, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
benefice anomalii? întrebă Stejeran 1. — Imediat vă veți da seama! răspunse inginerul-șef. Tovarășe stagiar, te rog, faza nr. 1! Inginerul stagiar, dând mai încolo cratița, apăsă pe un buton. Imediat roboții văzură cu uimire cum ditamai porcii, după ce ridicară neliniștiți capetele, începură să plutească ușor ca niște fulgi, rotindu-se și întorcându-se pe toate părțile. Totodată, se porni un guițat general. — I-am lăsat în imponderabilitate, explică Păscuțoiu. — Cum - făcu Getta 2, nu-i țineți tot timpul sub gravitație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
mereu la fel. Mă luptam cu visele care mă lăsau transpirată, udam cearșafurile așa cum sângele lui Shalem udase patul nostru, căutând aer și cu frică să nu scot vreun sunet. Dimineața, mă dureau ochii și îmi pulsa capul. Re-nefer era neliniștită din cauza mea și se consulta cu cumnata ei. Mi-au impus să mă odihnesc după-amiaza. Mi-au legat un fir roșu în jurul taliei. Mi-au dat să beau lapte de capră amestecat cu o licoare galbenă care mi-a pătat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
nevestele servitorilor și ale negustorilor încă ne chemau. Știam că pe prietena mea o încânta ideea de a începe o viață nouă și de a fi respectată, dar se temea de ce ar fi însemnat viața alături de o noră și o neliniștea renunțarea la confortul din Teba. Îi spusese fiului ei că avea să cântărească invitația până în sezonul următor, când începea anul nou. La urma urmei, aspectul Constelației Câinelui părea favorabil schimbărilor. Prietena mea și cu mine ne cântăream opțiunile, dar rămâneam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mai putea răspunde. Nu se mai putea mișca. Jumătatea dreaptă a feței îi căzuse și respira cu greutate. M-a strâns ușor cu degetele de la mâna stângă și a clipit. - O, surioară, am zis, încercând să nu plâng. S-a neliniștit și am înțeles că deși era în pragul morții, prietena mea încerca să mă facă încă o dată să mă simt bine. Dar nu asta trebuia să se întâmple. M-am uitat în ochii ei și am reușit să-mi compun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
o femeie grasă, corpolentă, cu părul puternic oxigenat care a strigat cu o voce autoritară, de hochmarschall: „Mefista, ce cauți aici?” Da, Mefista, de la Mefisto. E drept, un Mefisto feminin cu chip de înger, la care numai ochii sumbri te nelinișteau. Femeia grasă, cu părul puternic oxigenat, era Moașa. Arhivarul stătea în spatele ei, respectuos și tăcut. Blondă, masivă, cu buzele violent rujate, ca niște lipitori roșii, cu sânii mari, umflându-i provocator halatul, Moașa mă cântărea fără menajamente din priviri. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
ascunsă între tufani, și Iahuben plecă purtând cu mândrie scrisoarea în sân. Avea de mers până acolo mai puțin de o jumătate de ceas, deci în câteva ore se putea întoarce. Niciodată nu-l văzuseră străinii pe Auta așa de neliniștit ca după plecarea prietenului său. Umbla în jurul luntrii fără astâmpăr. Străinii își vedeau de treburile lor, cercetând plantele, țărâna sau văzduhul, timpul părea că trece prea încet. În sfârșit, Auta zări în apropiere un nor de praf. O ceată mare
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
semn să vină în partea cealaltă a piscului, de unde priviseră adineauri. Dar zarea de la miazăzi se întunecase. Nu se mai vedea nimic. Hor și ceilalți străini intrară în luntrea lor. Nefert nu-și dădea seama ce se petrece, dar era neliniștită. Auta nu apucase să afle nimic și, văzîndu-i pe străini atât de îngîndurați și grăbiți, nu mai îndrăzni să-i tulbure. Șezu cu Nefert pe o bucată de stâncă. Tăceau. După un răstimp destul de lung se stârni un vânt puternic
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
XXVII Răstimpul de zbor în jurul pământului se apropia de sfârșit. De la înălțimea la care se afla minunata lor luntre, călătorii vedeau pământul ca pe o lună mult mai mare și așteptau întoarcerea între arborii și râurile lui. Toți călătorii erau neliniștiți, fiecare în felul lui. Auta se îndeletnicea mare parte din vreme cu învățătura, în restul vremii cu dorul de a se vedea pe pământ. Ajunse mai înțelept și mai învățat decât toții învățații pământului, dar nici învățătura, nici deprinderile noi
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]