3,245 matches
-
de „orgoliu”, le răspundeam că, de fapt, orgolioși erau ei, deoarece maeștrii lor puteau fi egalați, poate chiar și Întrecuți În anumite puncte, după ani și ani de muncă și perfecționare, dar maestrul meu mă va ține Într-o ucenicie perpetuă, cu privirile mereu ațintite În sus, spre statura și miracolele intuiției și ale metaforelor sale vizionare!... 4 Ar trebui, În aceste pagini, să vorbesc și de contactele mele cu scriitorii și jurnaliștii din capitala Franței, cu care m-am văzut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
ne umilesc și, turtesc la infinit cu spațiile lor enorme - care nici nu sunt spații, ci altceva! - și cu vidul lor de Timp (deoarece Timpul suntem noi!Ă, Calea Lactee, pierdută și ea În alte mii de galaxii și lumi În perpetuă mișcare, creație și distrugere - și toate acestea, brusc, cu o surpare iute și nedureroasă, ciudată, ni se interiorizează! „Ele” sau „ei”, cosmosul și universurile glaciale și aproape infinite ne devin viscere, iar Misterul, din depărtat, din neînțeles și inexistent, ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
sarcini ce revin proprietarilor. În Dreptul românesc sunt considerate proprietăți vecine toate terenurile alăturate care pot avea o determinare sau influență reciprocă unul față de celălalt. După cum se desprinde din Constituție și din Codul civil, dreptul de proprietate este un drept sacru, perpetuu și imprescriptibil, pentru că un bun mobil sau imobil se poate uza ori degrada in materialitatea sa, poate ajunge in posesia altei persoane, dar dreptul de proprietate asupra lui nu se pierde niciodată, fără intervenția legii, voința și dispozitia proprietarului. Nici
Medierea litigiilor care privesc posesia by Mihai Santa () [Corola-publishinghouse/Law/1701_a_2910]
-
DE PROPRIETATE 1. Generalități În art. 552 Cod civil se prevede că proprietarea este privată și publică, iar În art. 555 alin. 1 se prevede că titularul dreptului de proprietate posedă, folosește și dispune de un bun În exclusivitate și perpetuu , dar numai În limitele stabilite de lege, ceea ce Înseamnă că dreptul de proprietate nu are un caracter absolut. Dat fiind faptul că În conținutul dreptului de proprietate se utilizează unii termeni cu sens juridic, vom arăta pe scurt Înțelesul acestora
Medierea litigiilor care privesc posesia by Mihai Santa () [Corola-publishinghouse/Law/1701_a_2910]
-
de mediere are tangență În lucrarea de față A. Prevederi cuprinse În Codul civil 1. Cu privire la proprietatea privată Art. 555 (1 Proprietatea privată este dreptul titularului de a poseda, folosi și dispune de un bun În mod exclusiv, absolut și perpetuu, În limitele stabilite de lege. (2 În condițiile legii, dreptul de proprietate privată este susceptibil de modalități și dezmembrăminte, după caz. Art. 556 (1 Dreptul de proprietate poate fi exercitat În limitele materiale ale obiectului său. Acestea sunt limitele corporale
Medierea litigiilor care privesc posesia by Mihai Santa () [Corola-publishinghouse/Law/1701_a_2910]
-
ci, în cele din urmă, a atras toată creația în istorie. Parafrazându-l pe Cioran, am putea spune că, prin evrei, lumea a căzut în istorie. Poate tocmai vina de a ne fi trezit conștiința istorică este cauza hăiturii lor perpetue prin istorie, sau poate chiar ei sunt conștiința noastră. Pornind de la Vechiul Testament, Pannenberg arată că, la evrei, adevărul are un caracter istoric, așa cum sugerează și cuvântul ebraic emeth, el urmând a se dezvălui în timp, spre deosebire de grecescul, aletheuein, care definește
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
idealismul vor fi înlocuite de calculul economic, de nesfârșita rezolvare a problemelor tehnice, de preocupări legate de mediu și de satisfacerea cererilor sofisticate ale consumatorului. În perioada postistorică nu va mai exista nici artă, nici filozofie, ci doar o îngrijire perpetuă a muzeului istoriei umane"21. Lectură kojeviană a lui Hegel, o mixtură de marxism și existențialism, este animată la Fukuyama de spiritul "ultimului om" postistoric, nietzschean, o combinație eclectică răspunzătoare în mare parte de dezamăgirea autorului. Eseul său, deși firav
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
vultur ideatic un Nietzsche când anunța decadența și decadentismul lumii europene. Ne aflăm, iată, în euforică, sceptică, „amabilă” și sclipitoare decadență și una dintre formele ei nu cele mai „nevinovate” este reducerea Omului la stricta sa ambiență, ca un produs perpetuu și fatal al condițiilor socio-istorice. Capitolul II Aceștia au fost prietenii apropiați, „complicii”, „frații literari”, nucleul unei „alte” viziuni despre om și despre lume ce trebuia să aibă meritul paradoxal de a fi originală - așa cum vrea orice tânăr să fie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Singurătatea e materia primă a reflexivității și a construcției de sine. „Dumnezeu - s-a spus - e ceea ce fiecare știe să facă cu propria sa singurătate.“ Nu se poate trăi prin aglutinare, nu se poate supraviețui interior în condiția unei sociabilități perpetue. Sfârșești, inevitabil, prin a-ți pierde chipul, prin a deveni un ins statistic. Orice om are nevoie (chiar când nu-și mai dă seama) de episodul nutritiv al unei confruntări solitare cu adâncul și cu înaltul său, cu terorile sale
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
înregistrăm, de prilejuri care ne scapă. Până și moartea proprie ne apare ca improbabilă. N-o putem recunoaște ca problemă acută a reflexiei cotidiene. Traversăm, așadar, un peisaj luxuriant, fără să-i recunoaștem anvergura și sensul. Suntem subiecții unui acces perpetuu de neatenție. Insensibili la registrul inaparentului, gata să uităm ceea ce ne contrariază, nu ne mai lă săm tulburați decât rar, de câteva ori în viață, sub șocul, nelumesc, al unor iubiri, euforii sau suferințe insuportabile. Recunoașterea realului în uimitoarea lui
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
solidaritate. Spectacolul muzical presupune o coerență, o capacitate de asociere, o formă de cooperare pe mai multe nivele, fără de care reușita e imposibilă. Membrii orchestrei trebuie să producă un sunet comun, orchestra, în ansamblul ei, trebuie să fie în acord perpetuu cu dirijorul, scena trebuie să lucreze împreună cu sala, în beneficiul amândurora. Ceea ce este însă emoționant este să constați că sute sau mii de oameni se pot aduna laolaltă, fie și numai pentru câteva ceasuri, pentru a se bucura de același
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
micile“ tale vicii pălesc, de regulă, în comparație cu anvergura „profesioniștilor“. Față de bețivul cronic, prăbușit sub mesele bodegilor, prin parcuri sau sub podurile orașelor, față de zgârcenia caricaturală a câte unei rude bogate, față de accesele de furie ale colericului clinic sau față de surescitarea perpetuă a desfrânaților insațiabili, te simți mai degrabă neinteresant, minor, scuzabil. Tu nu ai vicii. Ai „slăbiciuni“. „Omenești.“ Dar uită-te mai atent: deconstruiește-ți, cu o minimă luciditate, respectabilita tea, ia notă de toate câte îți trec uneori prin cap, fă
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
timp schematică și sofisticată. Schematică, atunci când o confundă cu obediența formală, cu stricta „execuție“ a canoanelor. Sofisticată, atunci când o plasează pe un cer intangibil și solemn, când nu concep faptul de a crede decât ca pe o stare de „răpire“ perpetuă, de beatitudine fără breșă. Dacă idolatrizezi credința, dacă îți faci „chip cioplit“ din „subli mitatea“ ei, vei trăi necontenit cu senzația că experiența credinței îți este, din principiu, refuzată, că nu ești și nu vei fi niciodată demn de înă
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
pe Sorin Roșca Stănescu roșind... Inflația politicului Prezența politicului în viața noastră ar trebui să fie un dozaj echilibrat de eficacitate și discreție. Nu e normal, cu alte cuvinte, ca politicul să devină o ocupație de fiecare clipă, un pariu perpetuu, un scop în sine. El trebuie doar să întrețină mecanismul social, cu toate componentele lui, de la stabilitatea economică și politică, până la funcționarea riguroasă a legilor și instituțiilor; e bine reglat numai când acțiunea lui e subînțeleasă și nespectaculoasă. Ca orice
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
inteligența e un soi de veghe ofensivă. Nu poți dovedi că îți merge mintea decât în atac, în opoziție, în încă pățânarea de a fi mereu „contra“. Inteligența devine, astfel, echivalentă cu temperamentul nevricos. Nu funcționează decât stimulată de o perpetuă iritare. Pacientul unui asemenea derapaj nu poate intra în dialog decât dacă se enervează, dacă găsește preopinentului nod în papură. Bătăios ca prostul, arțăgos, agitat, insul lovit de această umoare e previzibil (adică plicticos) și, în fond, nefrec ventabil. Inteligența
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
Voia ca aceștia să cultive o viață interioară esențială și să fi fost fideli practicilor de pietate în manieră discretă. Trebuiau să depună voturi private de castitate, sărăcie, ascultare și abandon în mâinile Divinei Providențe, dar nu într-o formă perpetuă. Credea că timpurile actuale pretindeau această libertate. «Timpuri noi, lucruri noi - spunea -, dar lucruri noi pe fundamente vechi». Asemeni unui sculptor perseverent, zi după zi, don Calabria cizela modelul religiosului acestei Opere voite de Dumnezeu. Religiosul Slujitor Sărac al Divinei
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
2-8 ani: «orfani de război, fiii războiului». Era Epifania anului 1920. La început totul proceda la maxim. Casa a devenit punctul de referință pentru multe suflete care voiau să se reculeagă în rugăciune și să se oprească în capela Adorației perpetue. Dar parohii, temându-se că această activitate le-ar îndepărta credincioșii de la slujbele din propria parohie, au făcut plângeri la episcopul de Padova. Apoi au avansat anumite îndoieli asupra validității moștenirii lăsate de parohul precedent din Este, don Angelo Pelà
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
abia doi ani mai târziu, pe 4 ianuarie 1920. Câteva zile mai târziu, niște surori și patru copii au intrat în posesia patronatului. Directorul Casei era don Giobatta Battisti. Surorile i-au cerut episcopului autorizația să înceapă în casă adorația perpetuă. Inaugurarea a fost făcută în formă solemnă, cu participarea lui don Calabria, a preoților diecezani și a multor credincioși. Don Calabria s-a mai reîntors încă o dată la Este pentru înveșmântarea a 21 de surori. În realitate, el nu s-
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
pe față. Activitatea în favoarea copiilor a procedat relativ bine până la moartea parohului din Este, monseniorul Dalla Valle, survenită la 11 iunie 1921. Succesorul, monseniorul Evaristo Sartori, a avansat imediat plângeri, chiar și în numele parohilor orașului. Nu erau favorabili continuării adorației perpetue în Institut, pentru că distrăgea credincioșii de la slujbele religioase parohiale. Apoi, circula insinuări răuvoitoare despre prezența masivă a surorilor pentru asistența copiilor; și, în fine, s-au ridicat îndoieli asupra legitimității moștenirii. Don Calabria, pentru a păstra armonia și pacea, a
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
de la slujbele religioase parohiale. Apoi, circula insinuări răuvoitoare despre prezența masivă a surorilor pentru asistența copiilor; și, în fine, s-au ridicat îndoieli asupra legitimității moștenirii. Don Calabria, pentru a păstra armonia și pacea, a cerut să se suspende adorația perpetuă și a retras comunitatea surorilor, substituind-o cu o comunitate religioasă masculină. În plus, a promis să înceapă un Centru de formare profesională pentru băieții din Este. În 1923 a murit și episcopul de Padova, monseniorul Pellizzo. În locul său a
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
că aceste Reguli, care ocupă 23 de pagini de caiet, au fost supuse analizei episcopului de Verona, cardinalul Bacilieri, care le-a citit, dar a așteptat să-și exprime o părere personală. Tot în 1911 don Calabria a formulat Funcțiile Perpetue ale Institutului și a publicat Regulamentul pentru băieți. Don Calabria, om de credință, propune inserarea în organigrama conducerii Casei a unor sfinți, ale căror nume le găsim înscrise pe o lapidă pusă la intrarea Casei San Zeno in Monte. Textul
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
publicat Regulamentul pentru băieți. Don Calabria, om de credință, propune inserarea în organigrama conducerii Casei a unor sfinți, ale căror nume le găsim înscrise pe o lapidă pusă la intrarea Casei San Zeno in Monte. Textul inscripției este următorul: «Funcțiile perpetue ale Casei Copiilor Buni „Sf. Ieronim Emiliani“; Patronul absolut, de care trebuie să depindem în toate, e Domnul nostru Isus Cristos. Patroana: Maica Sa Preasfântă, Fecioara Maria. Econom: Sf. Ieronim Emiliani. Casier: Fericitul Iosif Cottolengo, Consilieri: Sf. Iosif, Sf. Vincențiu
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
acum Crimeea, Bugul, Niprul, Marea Neagră și Nistrul sub dominația sa, se mărginește cu Moldova și a exprimat deja dorința preliminară să aibă încă și portul Cetatea Albă. Poftesc aici alăturat să nu se lase în afara atenției durata tratatului de pace perpetuă dintre Rusia și Poartă și rapida desfășurare a evenimentelor din primele. Nu au trecut nici cinci ani și Rusia a schimbat soarta de acum a acestor țări. Aceste țări aveau tratatele lor cu Poarta, în virtutea cărora ele recunoșteau numai o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
explică totul. Adevărul este că există o legătură intimă, structurală, între hiperconsum și hedonism: această legătură nu e alta decât schimbarea și noutatea erijate în principiu generalizat al economiei materiale, ca și al economiei psihice. Febra schimbării perpetuetc "Febra schimbării perpetue" Una dintre caracteristicile majore ale bunurilor de consum în societățile noastre este faptul că ele se schimbă și că oamenii le schimbă la nesfârșit, oferta neîncetând să inoveze, să propună noi produse și servicii. Dacă e adevărat că legătura dintre
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
și senzație și se cumpără experiență de viață, orice consumator semănând mai mult sau mai puțin cu un „colecționar de experiențe”13 dornic să se întâmple ceva aici și acum. Ca un proces de intensificare hedonistă a prezentului prin înnoirea perpetuă a „lucrurilor”, așa trebuie gândit consumul în faza III. Practicile hiperconsumatorului sunt comandate de o estetică a mișcării continue și a senzațiilor trecătoare. A consuma însemna a te deosebi de ceilalți; acum, a consuma înseamnă din ce în ce mai mult „a te juca
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]