11,725 matches
-
împotriva Lannisterilor. Prietenii săi din frăție îl prind și îl conving să se întoarcă înainte ca dezertarea sa să fie observată (act pedepsit cu moartea). Mormont îi arată lui Jon că locul său este în frăție și că războiul pentru tron nu se compară cu răul pe care iarna îl va aduce asupra lor dinspre nord. Dincolo de mare, în Orașul Liber Pentos, Viserys Targaryen trăiește în exil alături de sora sa de treisprezece ani, Daenerys. El este fiul și singurul supraviețuitor de
Urzeala tronurilor () [Corola-website/Science/321667_a_322996]
-
supraviețuitor de gen masculin al regelui asasinat Aerys II, uzurpat de regele Robert. Viserys a aranjat căsătoria surorii sale cu Khal Drogo, conducătorul unui grup nomad de războinici călăreți Dothraki. Viserys plănuiește să folosească armata lui Drogo pentru a revendica Tronul de Fier din Westeros pentru Casa Targaryen. Printre darurile de nuntă se află și trei ouă pietrificate de dragon, artefacte rare considerate extrem de valoroase dar inutile, ținând cont că dragonii au fost exterminați de secole. Un cavaler exilat din Westeros
Urzeala tronurilor () [Corola-website/Science/321667_a_322996]
-
Dar când Viserys o amenință public pe Daenerys, Drogo îl execută turnându-i aur topit pe cap, dându-i astfel în mod simbolic "coroana" pe care și-o dorea. Ca ultim moștenitor Targaryen, Daenerys preia rolul fratelui ei, urmărind revendicarea tronului din Westeros. Un asasin care dorește să obțină favoruri de la regele Robert încearcă fără succes să-i otrăvească pe Daenerys și pe copilul ei nenăscut. Înfuriat, Drogo își dă acordul să invadeze Westeros pentru a se răzbuna. În timp ce pradă satele
Urzeala tronurilor () [Corola-website/Science/321667_a_322996]
-
având alături trei pui de dragon nou-născuți. Uluiți, puținii Dothraki rămași și Ser Jorah îi jură credință. Fiind primul khal feminin și mamă a singurilor dragoni cunoscuți din lume, Daenerys este hotărâtă să ridice o armată cu care să revendice tronul din Westeros. Fiecare capitol se concentrează asupra unui personaj, prin intermediul căruia relatează acțiunea. Fiecare capitol poartă numele personajului prin prisma căruia e relatată acțiunea (de ex. "Bran," "Catelyn," "Daenerys"), aceasta sărind înainte și înapoi între personajele principale. Acțunea din "Urzeala
Urzeala tronurilor () [Corola-website/Science/321667_a_322996]
-
din Westeros. Fiecare capitol se concentrează asupra unui personaj, prin intermediul căruia relatează acțiunea. Fiecare capitol poartă numele personajului prin prisma căruia e relatată acțiunea (de ex. "Bran," "Catelyn," "Daenerys"), aceasta sărind înainte și înapoi între personajele principale. Acțunea din "Urzeala tronurilor" este povestită din perspectiva a 8 personaje și a unui prolog în care apare un alt personaj. "Urzeala tronurilor" și romanele ulterioare ale seriei "Cântec de gheață și foc" au fost adaptate într-un serial de televiziune de la HBO, în
Urzeala tronurilor () [Corola-website/Science/321667_a_322996]
-
prisma căruia e relatată acțiunea (de ex. "Bran," "Catelyn," "Daenerys"), aceasta sărind înainte și înapoi între personajele principale. Acțunea din "Urzeala tronurilor" este povestită din perspectiva a 8 personaje și a unui prolog în care apare un alt personaj. "Urzeala tronurilor" și romanele ulterioare ale seriei "Cântec de gheață și foc" au fost adaptate într-un serial de televiziune de la HBO, în benzi desenate, cărți de joc, jocuri pe tablă sau video. Producătorii serialului HBO au hotărât că vor fi filmate
Urzeala tronurilor () [Corola-website/Science/321667_a_322996]
-
sud. Înfățișarea nu mai este însă la fel de armonioasă că aceea surprinsă de Tache Papahagi în 1923. Cele două clopote au inscripții de la 1877 și 1879. În biserică se păstrează însă icoane și cărți mai vechi. Icoana pe sticlă „Isus pe tron”, datată în caractere chirilice în 1798, este produsul unui centru artistic din nordul Transilvaniei (probabil Nicula). O icoană pe lemn, cu stratul pictorial degradat, reprezentând-o pe Maica Domnului cu pruncul, este datată pe ramă 1780. După modul de reprezentare
Biserica de lemn din Biharia () [Corola-website/Science/319321_a_320650]
-
compilații ceea ce ar putea explica acest ultim aspect. Un aspect unic al "Istoriei Auguste" este ca prezintă nu numai biografii de împărați ci și biografii ale asociaților lor la domnie, urmașilor desemnați și uzurpatorilor care au încercat să ajungă pe tron. Astfel biografiile despre personalități din secolul al II-lea și de la începutul secolului al III-lea îl includ pe urmașul lui Hadrian - Lucius Aelius, și uzurpatorii Avidius Cassius, Pescennius Niger și Clodius Albinus, pe fratele lui Caracalla Geta și pe
Istoria Augustă () [Corola-website/Science/311740_a_313069]
-
Marius Maximus. Ammianus Marcellinus scria istoriografie în stilul sobru a lui Tacitus. ("Istoria" face din împăratul Tacitus (275-276) un descendent și cunoscător al istoricului.) De fapt, în pasajul "Quadriga tyrannorum" - 'carul cu patru cai al uzurpatorilor' cara au aspirat la tron în timpul lui Probus - "Istoria" însăși îl acuză pe Marius Maximus de a fi producătorul uei 'istorii mistice': "homo omnium verbossissimus, qui et mythistoricis se voluminibis implicavit". Termenul "mythistoricis" nu apare în nici o altă sursă în limba latină. De importanță considerabilă
Istoria Augustă () [Corola-website/Science/311740_a_313069]
-
sultanului Saladin Filip al II-lea a fost prieten apropiat cu toți fiii lui Henric și s-a folosit de ei ca să formeze rebeliunea împotriva tatălui lor, apoi i-a întors împotriva mezinilor, Richard și Ioan, după ascensiunilor fiecăruia la tronul Angliei. Cu Henric cel Tânăr, rege al Angliei, și cu Geoffrey al II-lea, duce de Bretania, a păstrat prietenia până la moartea lor. Într-adevăr, la funeraliile lui Geoffrey, era atât de depășit de durere, încât a trebuit să fie
Filip al II-lea al Franței () [Corola-website/Science/311651_a_312980]
-
treaba. Arnăuții iau vitele oamenilor după ce-i chinuie și le duc la târg pentru a fi vândute. În cursul unei incursiuni a arnăuților este ucisă mama lui Anghel. În paralel, Iani complotează la hanul Aniței din București pentru a ocupa tronul în locul vărului său. Tatăl domnitorului îl ruinase pe tatăl lui Iani, vânzându-i moșiile pentru o datorie de 500.000 de galbeni. El îi prezintă trimisului sultanului o jalbă în care boierii se plângeau că oamenii se băjenesc din cauza noului
Haiducii lui Șaptecai () [Corola-website/Science/319975_a_321304]
-
de Brunswick-Lüneburg. Regele Gustav s-a căsătorit cu Caterina din motive politice. Negocierile au început în 1528. El a vrut legături mai strânse cu conducătorii protestanți germani în scopul de a obține sprijin pentru eforturile sale de reformare și pentru tronul său. De asemenea, prin căsătorie Gustav a obținut legături mai strânse cu tronul Danemarcei, sora mai mare a Caterinei, Dorothea, fiind logodită cu Christian, prințul moștenitor al Danemarcei. Caterina avea 18 ani când a fost acceptată propunerea lui Gustav și
Caterina de Saxa-Lauenburg () [Corola-website/Science/332977_a_334306]
-
au început în 1528. El a vrut legături mai strânse cu conducătorii protestanți germani în scopul de a obține sprijin pentru eforturile sale de reformare și pentru tronul său. De asemenea, prin căsătorie Gustav a obținut legături mai strânse cu tronul Danemarcei, sora mai mare a Caterinei, Dorothea, fiind logodită cu Christian, prințul moștenitor al Danemarcei. Caterina avea 18 ani când a fost acceptată propunerea lui Gustav și ea a călătorit în Suedia însoțită de mama ei. Căsătoria a avut loc
Caterina de Saxa-Lauenburg () [Corola-website/Science/332977_a_334306]
-
de Navara. Acesta conduce o expediție în Țara Sfântă, dar aceasta se termină fără urmări importante. La moartea lui Henric I în 1274, teritoriul este atacat de majoritatea vecinilor săi, regenta, Blanche de Artois, se refugiează în Franța împreună cu moștenitoarea tronului, Ioana I de Navara. Regele Franței, Filip al III-lea din Dinastia Capețienilor preia regența și în 1276 restabilește ordinea în regat. Ioana se căsătorește cu fiul și moștenitorul tronului Franței, Filip IV în 1285, unind astfel pentru prima dată
Regatul Navarrei () [Corola-website/Science/315108_a_316437]
-
regenta, Blanche de Artois, se refugiează în Franța împreună cu moștenitoarea tronului, Ioana I de Navara. Regele Franței, Filip al III-lea din Dinastia Capețienilor preia regența și în 1276 restabilește ordinea în regat. Ioana se căsătorește cu fiul și moștenitorul tronului Franței, Filip IV în 1285, unind astfel pentru prima dată cele două regate. La moartea fără urmași masculini a lui Carol al IV-lea, coroana îi revine Ioanei a II-a de Navara, fiica lui Ludovic al X-lea în timp ce
Regatul Navarrei () [Corola-website/Science/315108_a_316437]
-
Navarei, Blanche I, dar la moartea acestuia regatul revine Contelui de Foix, Francisc Phébus care domnește ca și Francisc I. În toată această perioadă pretențiile regatului de Aragon asupra Navarei nu au încetat. La moartea lui Francisc I în 1483 tronul îi revine surorii sale minore, Ecaterina. Regele Ferdinand al II-lea de Aragon a încercat să o ceară de soție pentru fiul său cel mai mare, dar a fost refuzat în favoarea lui Ioan de Albert, conte de Perigord și cumnat
Regatul Navarrei () [Corola-website/Science/315108_a_316437]
-
său cel mai mare, dar a fost refuzat în favoarea lui Ioan de Albert, conte de Perigord și cumnat al lui Cesare Borgia. La moartea Elisabetei I, Ferdinand se recăsătorește cu Germaine de Foix prin intermediul căreia speră sa poată pretinde la tronul Navarei, dar planurile sunt dejucate de moartea copilului comun. În timpul Războaielor Italiei Ferdinand cere sprijinul navarez împotriva Franței iar când acesta este refuzat, Ferdinand cere excomunicarea lui Ioan pentru a justifica o invadare a Navarei. Papalitatea refuză excomunicarea, dar în
Regatul Navarrei () [Corola-website/Science/315108_a_316437]
-
Pirineilor, Ioan încercând de două ori, în 1512 și 1516 să recucerească întregul regat. Domeniul controlat de aceștia din nordul Pirineilor, Basse-Navarre și Béarn va continua să poarte titlul de Regatul Navarei. Henric al II-lea de Navara urcă pe tron în 1517 și este susținut în pretenția la tronul Navarei de regele Francisc I al Franței. Henric participă la campaniile lui Francic împotriva lui Carol Quintul, moștenitorul lui Ferdinand de Aragon, distingându-se în luptă, dar nereușind să recucerească teritoriile
Regatul Navarrei () [Corola-website/Science/315108_a_316437]
-
1516 să recucerească întregul regat. Domeniul controlat de aceștia din nordul Pirineilor, Basse-Navarre și Béarn va continua să poarte titlul de Regatul Navarei. Henric al II-lea de Navara urcă pe tron în 1517 și este susținut în pretenția la tronul Navarei de regele Francisc I al Franței. Henric participă la campaniile lui Francic împotriva lui Carol Quintul, moștenitorul lui Ferdinand de Aragon, distingându-se în luptă, dar nereușind să recucerească teritoriile de la sud de Pirinei. În 1527 se căsătorește cu
Regatul Navarrei () [Corola-website/Science/315108_a_316437]
-
a Moravei Mari) și Viminacium. În primăvara anului 1429, muncitorii greci și ragusani au început lucrările de zidărie. În 1430 a fost finalizată elegantă reședința despotală. Ea includea un palat ce se află de-a lungul zidului; o sală a tronului lângă zidul dinspre Dunăre; un donjon, "Donžon kula" (turnul donjon), în colțul format de ziduri; o cameră a tezaurului într-o încăpere aflată sus; și alte clădiri auxiliare, creând un oraș interior. Sală tronului, în care Branković își primea vizitatorii
Cetatea Semendria () [Corola-website/Science/336695_a_338024]
-
a lungul zidului; o sală a tronului lângă zidul dinspre Dunăre; un donjon, "Donžon kula" (turnul donjon), în colțul format de ziduri; o cameră a tezaurului într-o încăpere aflată sus; și alte clădiri auxiliare, creând un oraș interior. Sală tronului, în care Branković își primea vizitatorii, a fost construit cu patru ferestre cu arcuri duble într-un amestec de stiluri gotic/romanic. "Donžon kula" a fost destinat să fie ultima linie de apărare. El a fost construit cu ziduri de peste
Cetatea Semendria () [Corola-website/Science/336695_a_338024]
-
domnie. Era momentul în care domnia lui Liutprand începea, domnie care a durat 31 de ani. La începutul domniei sale, aliatul principal al lui Liutprand era ducele franc Theodo I de Bavaria. De altfel, Theodo intervenise în favoarea lui Ansprand pentru preluarea tronului de la Pavia. Theodo îl primise pe Ansprand ca refugiat, iar ulterior și pe Liutprand însuși, ambii alungați de către regele Aripert al II-lea în anul 702, iar acest act de ospitalitate a fost întărit apoi printr-o alianță matrimonială, Liutprand
Liutprand al longobarzilor () [Corola-website/Science/325085_a_326414]
-
-lea din 741, Zaharia a fost ales în Scaunul Apostolic; Liutprand a fost bucuros să semneze un tratat de pace pentru 20 de ani și să restituie orașele din Ducatul de Roma pe care le cucerise. Petrecând mulți ani pe tron și ajungând în situația de a aduce aproape integral Peninsula Italică sub o singură stăpânire, Liutprand a murit în 744 și a fost înmormântat în biserica "San Pietro in Ciel d'Oro" din Pavia.
Liutprand al longobarzilor () [Corola-website/Science/325085_a_326414]
-
mai 1789 cu Maria Anna Philippine Walburga Groschlag von Dieburg, cu care a avut un fiu. Copiii Theresei cu Maximilian-Emmanuel au fost: În 1790 ambasadorul francez în Marea Britanie a spus că soțul Theresei a fost luat în considerare pentru noul tron al Țărilor de Jos Austriece și că mătușa Theresei, regina Charlotte, a sprijinit acest lucru; acestea s-au dovedit a fi zvonuri nefondate, Charlotte și soțul ei, George al III-lea credeau că soțul Theresei deține un rang insuficient pentru
Therese de Mecklenburg-Strelitz () [Corola-website/Science/324908_a_326237]
-
al Poloniei. Născut în 1818, Alexandru a fost fiul cel mare al Țarului Nicolae I al Rusiei și al Charlottei a Prusiei, fiica lui Frederick William al III-lea al Prusiei și a Louisei de Mecklenburg-Strelitz. Până a urcat pe tronul Rusiei la vârsta de 37 de ani, Alexandru a dat puține semne legate de potențialul său de lider. În perioada vieții sale de moștenitor al tronului, atmosfera intelectuală din St. Petersburg era nefavorabilă oricărei schimbări, libertatea de gândire și inițativele
Alexandru al II-lea al Rusiei () [Corola-website/Science/303293_a_304622]