2,316 matches
-
mișcare din cap spre mâna lui. — Nu e un cuțit, a protestat Joey. —Atunci ce e? —E un MARKER, un MARKER magic, a urlat Joey. Dacă nu vrea să-și termine tatuajul, atunci o să desenez eu restul. Toți am răsuflat ușurați. De fapt, toți eram așa de încântați că Joey nu voia să-l omoare pe Gaz încât am pierdut o grămadă de timp făcând exerciții de scris A, I, S și N în stil gotic. După asta, Shake a propus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ăăă... ți-a pus problema mai devreme: de ce-ai stat cu ea? De ce-am stat cu ea? aproape c-a izbucnit în râs Luke. Eram nebun după ea. Mulțumesc, Doamne, mulțumesc, Doamne, mulțumesc, Doamne. Am respirat teribil de ușurată. Luke își venise în fire. Era și timpul! Acum avea să retracteze toate minciunile alea îngrozitoare pe care le spusese despre mine. Poate... poate chiar o să ne împăcăm. De ce erai nebun după ea? Luke a făcut o pauză. A trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
îngrozitoare și șocantă. Dacă același lucru i s-ar fi întâmplat lui Mike sau lui Misty, de pildă, aș fi fost înfricoșată să văd cât de mult decăzuseră din cauza băuturii. Dar după asta, breșa s-a închis la loc, și ușurată, am revenit la perspectiva din interior, care beneficia și de informațiile contextuale. —A fost un accident, i-am atras atenția. N-a fost un accident. —Ba a fost. N-am avut de gând să iau atât de multe. —Trăiai o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
nici un cuvânt din ceea ce spusese să nu fi fost adevărat. Mă simțeam furioasă, îmi venea să vomit și eram speriată. Aproape că am intrat în panică. Așa că atunci când Nola a zis „Te simți bine, Rachel? Arăți puțin cam...“, am izbucnit ușurată: —Și eu am fost așa. Mă gândeam tot timpul la droguri. Nu sunt fericită, am adăugat pe un ton ușor isteric. Nu sunt deloc fericită. Nu vreau să fiu așa. Am simțit că ceilalți se uitau la mine. Mi-aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de dorința ca lucrurile să fi stat altfel. Sincer vorbind, mi-am spus singură, întotdeauna am știut că e ceva în neregulă cu mine. Măcar acum știam și ce e în neregulă. Pentru prima oară în viață, m-am simțit ușurată. Era o ușurare să încetez să mă mai lupt, să încetez să mai opun rezistență adevărului absolut evident că viața și comportamentul meu nu erau normale. Și era o ușurare să știu că nu eram nebună, cretină sau nefolositoare. în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
motiv m-am simțit obligată, moralmente, să rămân cu el. în cele din urmă, Chris a zis: —Ei, nu mai e nimic de făcut. N-avem decât să mergem acasă. O să dau telefon la infecții ăia mâine dimineață. Am oftat ușurată. Așa de tare încât aproape am scos din rădăcină niște copaci din apropiere. —îmi pare rău pentru chestia asta, a zis el cu un zâmbet amuzat, pe care l-am recunoscut din vremurile bune. Mai vrei să vii la mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
că vorbisem în van. Dar nu-mi păsa. în mintea mea, ajunsesem deja la Parlour, dansam și încheiam tranzacții cu Wayne. —Te sun mâine, am încheiat gâfâind. Scuze. După care am luat-o la goană, către ușă. Eram mult prea ușurată ca să mă urăsc. în zece minute l-am găsit pe Wayne și i-am cerut un gram. —Trece-mi datoria în cont, am spus chinuindu-mă să scot un zâmbet agitat. O să am bani într-o săptămână. — Nu contează, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
durea, iar nebunia pe care i-am citit-o în ochi m-a înspăimântat. — Cum naiba poți să glumești pe chestia asta? m-a întrebat furios trântind ușa de la dormitor în urma mea. —Relaxează-te! M-am silit să râd. Eram ușurată că Luke nu mă certa fiindcă luasem cocaină duminică seara. —Ai fost la un pas de moarte, curvă proastă ce ești, mi-a șuierat Luke. Gândește-te cât de îngrijorați am fost cu toții - în ultima mie de ani, nu numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
încât aproape că nu mi-a venit să cred când mi-a răspuns robotul. î„Living on a Prayer“, Bon Jovi.) După tot efortul pe care-l depusesem, nici măcar nu era acasă. Am închis groaznic de dezamăgită, dar fără îndoială ușurată. Măcar știam că locuia la aceeași adresă. Totuși, întreagă tortură cu sunatul mă storsese de energie, așa că am hotărât c-ar fi mai bine pentru nervii mei să-i scriu. în plus, se reduceau șansele ca Luke să-mi închidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
iubit, m-am gândit. —E straniu, nu? a continuat Luke gânditor. Cum schimbă timpul lucrurile. într-o zi spumeg din cauza ta, iar un an mai târziu nu mai sunt supărat pe tine. Slavă Domnului, m-am gândit eu așa de ușurată încât m-au trecut fiori. — Cu toate că eram furios, sigur că te-am iubit! mi-a declarat Luke foarte serios. Crezi că dacă nu te iubeam mai zburam patru mii opt sute de kilometri ca să stau într-o cameră unde-ți îngheța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
e mai alert semănând cu un fel de fugă în grupuri mari, compacte. Cu 1,9 medici (la ora aceasta) la mia de locuitori, față de 3,5 media europeană, bolile românilor, totuși, ar putea până la un punct, răsufla ușurate. Dar alte boli sunt intrate adânc în sistemul politic, prostia, hoția, jemanfișismul și iresponsabilitatea sunt boli netratate și care aduc în pragul comei sistemul nostru sanitar. Aceste boli, care afectează violent clasa politică, au făcut ca bugetul Sănătății să nu
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
la comandant neștiind cine este tânărul care îl luase la rost. Poți vorbi fără grijă! îl liniști Pop. Dumnealui este un ofițer de poliție de la Iași. E detașat la noi să ne ajute la cercetări. Păi, ce să facem? întrebă ușurat Drăgan. Trebuia să ne asigurăm nu-i așa? Toma dădu din cap nemulțumit și se apropie și el de portiera închisă. Simion Pop se dădu lângă el și îl întrebă șoptit: Ce te-a apucat? Drăgan este directorul adjunct de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mai încerca. Probabil din cauza adrenalinei, mergea foarte repede și, în curând ajunse la capătul răriturii. Porni imediat la vale, bucuros că acum se afla în locuri pe unde trecuse la venire. Apoi, gata. Dintr-o dată teama îl părăsi. Se simțea ușurat și nu mai avea sentimentul că îl urmărește cineva. Acum, era convins că e singur în pădure și orice pericol dispăruse. Senzația aceea copleșitoare se risipise ca prin farmec, era ca și cum trecuse o linie de demarcație dincolo de care primejdia nevăzută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
printre copaci. Privirea nu putea să străbată dincolo de viraj iar acest lucru îl umplea de neliniște. Își încetini puțin pașii înainte de a ajunge acolo, apropiindu-se cu grijă. O senzație de căldură îl cuprinse brusc și, respiră apoi dintr-o dată ușurat. La mai puțin de o sută de metri în față, tras pe marginea drumului, își văzu autoturismul. O luă la fugă într-acolo căutându-și cheile în buzunar. Deschise portiera și se prăbuși pe scaunul din spatele volanului. Cu mișcări precipitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pe undeva. Parcă îl aud spunând că toate astea nu înseamnă nimic, că nu putem dovedi că aparțin zlătarilor dispăruți și așa mai departe. În concluzie, nu cred că acum trebuie să îi informăm. Și, ce propui? întrebă Ileana respirând ușurată. Mai întâi facem niște fotografii ca să înregistrăm locul unde i-am găsit, spuse Cristian scoțând din nou telefonul mobil din buzunar, apoi aș vrea să ne convingem că pe frunzele pe care le-am găsit mai devreme sunt într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ar putea fi o peșteră ori vreun adăpost pe care și-l înjghebase acesta, ferit de privirile tuturor. Din acest motiv plecase dimineață cu fiica lui Pop. Dintr-o dată, memoria îi reveni și se simți iarăși stăpân pe el. Respiră ușurat, se simțea din nou el însuși. În inimă începu să i se strecoare un fir de îndoială. Ce căuta acolo singur? Plecase împreună cu Ileana și ar fi trebuit să fie și ea lângă el. Se întoarse pe călcâie și privi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
îl auzi el pe moșneag. Apucă și tu de toiag și strânge-l bine în mână! Hai să ne jucăm puțin cu arătarea, să-i arătăm că nu face ea ce vrea, nu atâta timp cât mai este un păzitor în viață! Ușurat, Cristian apucă toiagul. Ca arsă cu un fier roșu, negura se retrase de lângă ei. Se aflau acum într-un fel de bulă de aer curat înglobată într-o mare de pâclă densă. Fuioarele de ceață se agitau pe lângă ei, oprindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
au ocupat de îngropăciune. Căciulița aceea pe care o avea lângă cap mi-o amintesc, dar de baston, nu știu ce să-ți spun, trupul era acoperit cu o pânză de voal și n-am putut să văd bine. Cristian Toma răsuflase ușurat când socrul său îi spusese că moșul fusese îngropat cu tot cu toiag, dar iată că Pop nu mai era sigur. Ce să mai creadă? Oricum nu mai putea insista, deja coman dantul se arăta mirat că inspectorul este atât de interesat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de o parte, ca să se sfătuiască cu ea. Tot micul Mihăiță îi scosese din impas. Plânsetul său îl întrerupse pe bătrânul comisar și pusese capăt mesei. Cu toții se ridicaseră de pe scaune, năpustindu-se în camera unde dormea copilul. Cristian răsuflă ușurat și îi făcu semn soției că vrea să vorbească cu ea. Sunt aici! spuse ea după ce reveni lângă Cristian. Ce face copilul? E foarte bine. I-am schimbat scutecele și l-am hrănit. Acum e în grija bunicilor. Le-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de o sută de metri unul față de celălalt, cele trei camioane întorseseră și porniseră înapoi. Mergeau repede, în spatele lor se ridica câte un nor de praf purtat de vânt într-o parte. Bucuros că ordinele sale fuseseră ascultate, Mihailovici răsuflă ușurat. Avea ochii ațintiți spre convoiul care intrase într-un canion îngust. Drumul era tăiat drept printre pereții aproape verticali de stâncă. O străfulgerare scurtă pe versantul stâng îi atrase atenția. Se concentră asupra ei încercând să vadă ce este acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în dificultate. Boris părăsise încăperea, îl vedea pe monitor stând în colțul sălii și șoptind discret ceva în urechea unuia din oamenii lui. Bănuia cam ce pune la cale, norocosul trebuia împiedicat să-și încaseze cec-ul. Respirând ceva mai ușurat se pregătea și el să părăsească camera de control. Mai aruncă o privire spre monitoare și simți că i se face rău. Ușile cazinoului se izbiseră de perete, în timp ce înăuntru năvăleau o mulțime de oameni în uniformă. Nu erau polițiști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
și trebuia să-l asculte. O politețe elementară îl obliga să o facă. Absolut deloc, rosti el, chiar mă bucur că ai venit. Lucrurile s-au mai schimbat pe aici de când ați plecat, spuse stingherit bărbatul mai în vârstă, dar ușurat că ginerele său nu-l refuză. Se vedea că își căuta cuvintele. Era clar că e frământat de problema pe care o avea și se gândise mult la această discuție, însă acum nu reușea să găsească o formă în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
totul părea a fi în ordine, nu mai lipsea nimic. De acum înainte își puteau vedea de treabă nestingheriți la mina pe care o săpau sus pe platoul de pe Muntele Rău. Bătrânul Calistrat nu îi va mai deranja niciodată. Respiră ușurat, bucuros că reușise să își ducă misiunea la bun sfârșit. Totul decursese mai ușor decât se așteptase. Ridică piciorul și împinse cu bocancul corpul atârnat în ștreang. Acesta începu să se legene încet, în timp ce toiagul căzu fără zgomot în iarba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
până-n vârful dege telor de la picioare. Era singur acolo, cu bestia descătușată. Cu ochii pe gura grotei, căută pe pipăite cheia de contact pe care nu reușea să o răsucească. În sfârșit, motorul tuși scurt și se puse în mișcare. Ușurat, băgă în viteză și eliberă ambreiajul. Mașina porni brusc, dar nu apucă să parcurgă mai mult de un metru înainte de a se opri ca și cum s-ar fi lovit de ceva. Oricât se strădui, motorul se încăpățâna să nu pornească. Deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cu repeziciune. Acum se adunase din nou în fața peșterii. Sfera clocotitoare pulsa rar, mărindu-și și micșorându-și volumul. După o clipă, prinse a se rostogoli și se pierdu în viteză dincolo de pintenul de stâncă, spre podul de lemn. Răsuflă ușurat dar continuă să privească locul unde dispăruse bestia, ca și cum s-ar fi așteptat s-o vadă apărând din nou. Și dacă era acolo, pândindu-l, așteptând numai să iasă din mașină? După momente lungi de așteptare, mai încercă o dată să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]