2,992 matches
-
Privind-o pe mama, care-și pusese o fustă de stambă și o bluză cărămizie, și pe tipul ăla, care se încălțase și îmbrăcase o uniformă militară, cu câte trei steluțe pe epoleți, am înghițit în sec. Și am descoperit uimit că gustul războiului nu era neapărat acru, ca lămâia sau ca zarzărele. Putea fi amar ca algocalminul. Stăteam toți trei în bucătărie (Matei, slavă Domnului, era la grădiniță, cred că dormea dus și nimeni, dar absolut nimeni n-avea curaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
urechi. „Bine bunul meu prieten, cum ai putut comite o asemenea greșeală...? Pe mine m’ai Întrebat? Ai cheltuit bani risipind vremea zadarnic, când acum barăcile puteau fi pe șantier. Ai dimensiunile lor...?” Câteva fracțiuni de secundă Tony Pavone rămase uimit, apoi intuind: Gică Popescu nu a Înțeles prea bine toată povestea, Încercând să precizeze privindu-l direct În ochi. „Îmi pare rău domnule Gică Popescu, se pare, nu am fost suficient de explicit. Beneficiarul nu dorește barăci metalice confecționate În
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
dai de Înțeles primejdia unei arme de foc, Îmi ordoni să Întorc buzunarele pe dos! În definitiv, cine ești și ce vrei de la mine? Dacă nu execut ordinul, vei folosi arma...!?” Șeful Șantierului Înlemnit, nu scotea o vorbă În timp ce individul uimit, ridică vocea. „Cum, nu mă cunoști...? N’ai auzit de numele meu...?”. Scoase o legitimație vârândui-o sub nas. „Eu sunt Maiorul de miliție, Huzum. Auzindu-mi numele și copii din fașă tremură...!! Trebue să știi, eu sunt feroce poate chiar
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Evident. Nu Înainte Însă de-a trece pe la Direcția Materialelor de Construcții pentru a vă emite dispoziția de livrare...! O simplă formalitate...!!” Nu stătu prea mult pe gânduri și alergă la unitatea respectivă arătând repartiția Directorului Comercial care-l privea uimit, Întorcând hârtia pe ambele fețe, parcă neînțelegând despre ce-i vorba. Însfârșit, după ce parcurse rândurile Înscrise În repartiție, Îl studie prelung pe aducătorul ei, oftând. „Imposibil domnule. Această cantitate reprezintă repartiția de carton asfaltat pentru consumul intern pe tot anul
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
crede, tu ești Întradevăr...? Tu, medaliat cu medalia “Muncii” pentru munca ta numai cu bune rezultate, să te țină arestat ca pe un borfași de rând...?! Ce timpuri trăim, domnule...? Ai Încredere...! Jur, ori câtă condamnare vei suferi, te aștept...!!” Uimit, pierdut În spațiu, Tony Pavone nu reuși să deschidă gura. Cu ochii În lacrimi intră În biroul Maiorului, exclamând. “Ori câte cuvinte a-și rosti pentru a’mi exprima gratitudinea tot n’ar fi suficiente. Deci, vă spun un cald
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
dela intrare În curtea interioară . Nu mică Îi fu mirarea Însă când, În locul persoanei respective, zări venind spre el zâmbind, un tânăr ofițer din garda Lct.Col.Tudose Ion, cunosându-l din percheziția anterioară. Acesta Îi făcu semn să se apropie. Uimit, Tony Pavone stătu În expectativă. Taximetrul se afla la o mică distanță. Se răsgândi totuși...! De cine putea să aibă teamă când el se afla sub protecția Colonelului de Securitate Gerard de care tremura de frică și cele mai zeloase
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
După ce a mîncat, a prins iarăși putere. Saul a rămas cîteva zile cu ucenicii care erau în Damasc. 20. și îndată a început să propovăduiască în sinagogi că Isus este Fiul lui Dumnezeu. 21. Toți cei ce-l ascultau, rămîneau uimiți, și ziceau: Nu este el acela care făcea prăpăd în Ierusalim, printre cei ce chemau Numele acesta? și n-a venit el aici ca să-i ducă legați înaintea preoților cei mai de seamă?" 22. Totuși, Saul se întărea din ce în ce mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85087_a_85874]
-
a zis El slăbănogului, "Scoală-te, ridică-ți patul, și du-te acasă." 25. Și numaidecît, slăbănogul s-a sculat, în fața lor, a ridicat patul pe care zăcea și s-a dus acasă, slăvind pe Dumnezeu. 26. Toți au rămas uimiți, și slăveau pe Dumnezeu; plini de frică, ziceau: "Azi am văzut lucruri nemaipomenite." 27. După aceea, Isus a ieșit afară, și a văzut pe un vameș, numit Levi șezînd la vamă și i-a zis: "Vino după Mine!" 28. Vameșul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
-o de mînă, și a strigat cu glas tare: "Fetițo, scoală-te!" 55. Și duhul ei s-a întors în ea, iar fata s-a sculat numaidecît. Isus a poruncit să-i dea să mănînce. 56. Părinții ei au rămas uimiți. Isus le-a poruncit să nu spună nimănui cele întîmplate. $9 1. Isus a chemat pe cei doisprezece ucenici ai Săi, le-a dat putere și stăpînire peste toți dracii, și să vindece boalele. 2. Apoi i-a trimis să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
chipuri nedeslușite care discutau în adunări, rosteau sentințe fără nicio urmă de logică... ”- Prea târziu!” striga unul. Apoi, strigau cu toții, ”Prea târziu... Prea târziu!” și dispăreau în beznă. Simțea cum îl cuprinde o disperare nemărginită. Se trezea și se uita uimit împrejur, asculta cum șuiera vântul afară prin pereți și pe acoperiș, pe multe glasuri, cântând ca la orgă prin toate crăpăturile... ” Prea târziu... Prea târziu”. Un om fuge cu obrazul ascuns în palma încleștată... fuge spre margine de lume... fuge
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
se prăvălise, nu-i venea să creadă. Atâtea așteptări înșelate... atâtea planuri năruite!... Era întristător. Expresia feții lui era cu desăvârșire schimbată. Oglinda din perete se uita la el mirată... nu mai stătuse de mult în fața oglinzii, și, se privi uimit. Uneori, se întâmplă să descoperi în figura ta trăsături și particularități neobservate încă de tine, ca și cum ar fi împrumutate. Așa i se întâmplă și lui. Era aproape o surpriză să observe că acelaș chip cuminte din oglindă, ce dezvălui o
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
Alba Iulia, se impresionează, exclamând: „Ciobanii!”, asta Însemnând că aceia fuseseră duri ca niște ciobani, adică anchetatori neprofesioniști. De fapt, cam tot așa aveau să procedeze și anchetatorii „profesioniști” din Cluj. La primu-i contact cu arestul Siguranței clujene, Pazi rămâne uimită că celula ei, de circa 2 metri pătrați, având o prea mică fereastră zăbrelită, seamănă leit cu cea pe care o profețise țiganca vrăjitoare de la Laz. Atunci, Pazi nu acordase nici o Însemnătate predicției țigăncii și de aceea nu o consemnase
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
Peste drum se vedeau luminile din Teatrul La Mama, ceva mai devreme trecusem pe lângă Institutul de Teatru Lee Strasberg (cel la care de jumătate de secol se înghesuie vedetele să studieze actoria). Chiar și așa nu te aștepți să rămână uimită gazda lecturii și să întrebe în sală: „Nu cumva sunteți așa entuziaști pentru că sunteți români?“. Și din sală, jumătate dintre spectatori să ridice mâna spunând că sunt orice altceva decât români, dar că le plac poeziile invitaților din România. Distribuția
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
Zi-mi de iubirea lui, durerea. </em> Foc ce nu arde, o stea căzută din cer, trandafiri verzi și crini negri, o dragoste veșnică și-un colier făcut dintr-o rază de lună împletită și răsucită în trei. Gabrielle ascultă uimită un glas de bunic ce scrie cărți de aur, iar eu mă gândesc cum de-a ajuns iubirea veșnică-n muzeu... „Îndată zbură albina și iată că în curte intră, nu știu pe unde, o caleașcă frumoasă de cristal, cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
al petecului de pământ din ce în ce mai neîncăpător. Lumea a început să-i plângă de milă. „Nici Dumnezeu nu-l mai scapă“, a șoptit o femeie. S-ar putea ca vorbele femeii să fi stârnit orgoliul lui Dumnezeu, căci, sub privirile noastre uimite, câinele s-a aruncat în râul învolburat și a înotat voinicește spre mal, însoțit de chiotele de îmbărbătare ale copiilor. Când apa l-a purtat pe sub pod, bietul animal mai avea de parcurs jumătate de distanță. Ne-am întors cu toții
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
pasiune s-a aprins din nou. Ne-am căsătorit imediat și acum trăiesc la Tel Aviv, cu fetițele, bineînțeles. Mulțumesc, Feifel, și iartă-mă! Datorită ție valul vieții mele s-a umplut de noroc, mulțumesc! - Pentru nimic, a mormăit Feifel uimit. Când puse receptorul în furcă, Feifel avu impresia că nu mai avea nici o greutate, că levita, ieșise pe fereastra deschisă, plutind deasupra acoperișurilor din cartierul în care locuia. Noaptea a fost blândă cu Feifel, dăruindu-i un somn bun. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
să plonjezi în adânc, a suspinat Beppo. - Dacă ai ști, mamina, ce înseamnă pentru noi să ne scufundăm în apă, explică Benedetto, e ca și cum ai căuta urme de geniu în apă, e ca un exercițiu de stil. Edith se uita uimită la el. Beppo era mândru că fiul lui era cu el, gata să-l urmeze orbește peste tot. - Cei morți nu sunt morți, numai prizonieri ai animalelor totemice ale mării, spuse Benedetto, folosind un ton neașteptat de nou. Nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
mai vroia să audă nimic despre Jacopo, era de ajuns că el avea aceeași pasiune pentru aventură ca mai înainte. Acasă la Beppo le-a deschis ușa chiar Edith. Când a dat cu ochii de bărbatul necunoscut a fost foarte uimită. Fără să spună un cuvânt, le-a servit o pasta făcută la repezeală, aranjând un loc de dormit pentru oaspetele neașteptat. Când soții s-au aflat împreună în dormitorul lor, Beppo a întrebat-o pe Edith: - Ce-i cu tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
și logodnica mea, te-am ținut în brațe când erai mică, Albă ca Zăpada! - O logodnică grăbită, cu un copilaș pe drum, spusese unul din tinerii muncitori de la construcții. - Asta nu privește pe nimeni, îi aruncase Nina iritată, dar și uimită că „secretul ei“ nu mai era demult un secret. - Slavă Domnului că nu ne privește, spusese un bărbat cu fața ascunsă sub un cozoroc ceva mai mare decât capul. - Există numai o singură persoană de care mi-e frică, spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
din buzunar și se privi râzând în ea, vorbind celui care se oglindea în apa oglinzii: - M-am gândit că o fată frumoasă cu „ulcica spartă“ ar putea prea bine să mă facă și pe mine fericit. Domnul Fischer reținuse uimit „o fată frumoasă cu ulcica spartă“, ce vulgaritate! - Cine e fata asta de care vorbești, nu cumva e fata mea? - De ce n-ar fi? De mâna vieții nu scapă nimeni. Ea dă bine și rău la toți. O iubesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
că era invitat la dans de toate fetele, dar el nu invita pe nimeni. Acum schimbase cu el câteva cuvinte, după care se duseseră într-un parc unde se așezaseră pe o bancă plină de grafitti. Fuseseră tăcuți la început, uimiți că fuseseră puși de întâmplare unul lângă altul. Parcă ar fi așteptat ceva să le cadă din cer direct în cap și să le pună în mișcare limbile înnodate de timiditate. Ceva extraordinar se petrecea în aer. Era ca și cum cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
mână o carte. — Și asta este tot a dumneavoastră? Wilt se uită la Casa umbrelor. Doar scrie pe ea, nu-i așa? Inspectorul Flint deschise volumul și se uită pe coperta interioară. — Da, așa-i, scrie! zise el, arătându-se uimit. Da, scrie! Wilt îl fixă cu privirea. Nu avea nici un rost să se mai prefacă. Cel mai bun lucru pe care putea să-l facă era să rezolve povestea cât mai repede. Găsiseră afurisita asta de carte în coșul bicicletei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
Cine e la telefon? O voce de bărbat rosti: - Aici este Compania de Construcții Daynbar. Am înțeles că ați fost autorizat să reconstruiți institutul; am dori să trimitem o echipă pentru a discuta despre renovare. Gosseyn rămase pentru o clipă uimit, chiar dacă tocmai prezisese ceva de genul acesta. Concluzia sa de moment fu că un asociat de-al lui Blayney îl contactase pe un constructor care, probabil, ceva mai târziu, avea să-l plătească pe informator pentru informație. Cum pentru el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
Acești români erau și sunt experți, dar nu sunt folosiți, căci în democrație noi nu producem, distrugem, furăm. În 1994, am participat la PDIR - Proiectul Director al Informatizării al României, care se făcea cu asistența din Danemarca. Aceștia au rămas uimiți că noi distrugem rețeaua de centre de calcul, având în vedere că ei își făceau una. Nu înțelegeau că nu se poate fura în condiții de lumină, ci numai pe întuneric, și atunci se stingeau becurile, se spărgeau felinarele și
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
mergea, pentru că părea într-adevăr că înaintează în ritmul pașilor mei, oscilând când în sus, când în jos, după cum călcam cu ghetuțele pe pietrele violete. Părinții mei, teribil de lungi, susurau peste capul meu, iar eu priveam cu fascinație luna, uimit că nu o puteam întrece, că mergea mereu înaintea noastră. La un moment dat m-am trezit tras sub un gang străjuit de fioroase arătări de ciment. Am mers pe sub bolta gangului, până am ajuns într-o încăpere mare, foarte
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]